Δεν ξέρω, πόσοι το γνωρίζετε, αλλά ο κ. Π.Γερουλάνος, Υπουργός Πολιτισμού της Κυβέρνησης, μεταξύ άλλων … επικερδών δραστηριοτήτων, είναι και … ιχθυοκαλλιεργητής-ιχθυέμπορος, με ειδίκευση στην … βιολογική τσιπούρα!
Κι επειδή, όπως λέει κι ο σοφός … αλλά εσχάτως «ασθενής» λαός, «το χούι δεν κόβεται», ο αγαπητός … Πετράν, όποτε αναφέρεται σε πολιτιστικά θέματα, βάζει μπροστά τη στυγνή τεχνοκρατική λογική, και τη λογική του ψαρέμπορου που τον ενδιαφέρει μόνο να πουλάει και να κερδίζει, ανεξάρτητα από το τι είναι αυτό που πουλάει.
Παραζαλισμένος, μάλιστα από τις βαθιές «τζούρες» … τσιπουρίσιας ψαρίλας, στις οποίες επιδίδεται καθημερινά ως εκ της … ειδικότητάς του, είπε, σε αγόρευσή του στο Κοινοβούλιο, ίσως μη αντιλαμβανόμενος ότι δεν απευθύνεται στην συμπαθή τάξη των … ιχθυοπωλών λιανικής, αλλά στην … Eθνική Αντιπροσωπεία (εδώ, γελάνε…!), το εξής … ανεπανάληπτο: «Η έννοια-κλειδί της στρατηγικής μας [ σε σχέση με τον πολιτισμό ] σε ορίζοντα τετραετίας είναι η ποιότητα. Η ποιότητα στο παραγόμενο προϊόν και υπηρεσία, ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι».
Προφανώς, δεν μπόρεσε να κρύψει την λογική του καπιταλιστή που τον διακατέχει, κι έμπλεξε την τέχνη με την μοναδική επαφή που έχει με την ελληνική πραγματικότητα: … Με την τσιπούρα! Αλλά η τέχνη δεν είναι τσιπούρα ή λαβράκι, κ. Γερουλάνε. Η ποιότητά της δεν μετριέται στο καντάρι του κέρδους, αλλά με διαφορετικά κριτήρια, γνωστά μόνο στους μυημένους… Γιατί, αν ήταν όπως μας τα είπατε, τότε οι καλλιτεχνικές κορυφές της χώρας θα ήταν … οι φίρμες των «σκυλλάδικων», αφού αυτές φέρνουν τα χοντρά φράγκα, στ’ αφεντικά τους! Και, παρεμπιπτόντως, αρέσουν δεόντως, όπως μαθαίνω, και στα … τσιράκια των Τροϊκανών που κατοικοεδρεύουν … μπέϊκα στην πόλη του Περικλή και του Σωκράτη…
Τώρα, εσείς, δίκαια θα ρωτήσετε: Απαγορεύεται, βρε φίλε, να είναι Υπουργός Πολιτισμού ένας … άξεστος ιχθυέμπορος; Απάντηση: Βεβαίως όχι!
Κατά τον συμπαθητικότατο και πάντα επίκαιρο κ. Κ.Ζουράρι: «Κάθε ιχθυέμπορος μπορεί να γίνεται υπουργός περί τον Ελληνικόν Πολιτισμόν. Ως εξής: Να έχει γράψει τέσσερεις χιλιάδες σελίδες για τον Ελληνικό Πολιτισμό (όσες και τα χρόνια του) και να διαβάζει στο πρωτότυπο, παρακαλώ, την Ιλιάδα, τον «Ακάθιστο Ύμνο» και την Οδύσσεια του Καζαντζάκη. Αλλοιώς, θυρωρός στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Μπρούμυτα….»
Ή πίσω στις τσιπούρες, με την απόχη στο χέρι και με ανεβασμένα τα πατζάκια, προσθέτω εγώ! Και γραβάτα, μόνο δυο φορές το χρόνο, στη σύναξη των συνοικιακών ιχθυοπωλών, προς προώθηση της εμπορίας και της κατανάλωσης της σχετικώς αποτυχημένης απομίμησης, της πάλαι ποτέ, εν αφθονία στα ελληνικά νερά, πελαγίσιας τσιπούρας, γνωστής και ως «χρυσοφρύδας» ή «γλίτσας»….
Κώστας Γ. Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου