Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η έμπρακτη αγάπη για τον τόπο...

Φίλοι και φίλες του Οραματιστή Δυτικής Φθιώτιδας, σας χαιρετώ.
Επανακάμπτω μετά από πολύ καιρό, λόγω πολλών υποχρεώσεων που σίγουρα γέμιζε τις ώρες και ιτς ημέρες, αλλά που δυστυχώς, στέρησε την επικοινωνία μας και την κατάθεση απόψεων που σε κάθε περίπτωση επιδιώκω να είναι δημιουργικές και εποικοδομητικές.

Εχθές, Κυριακή 23 Ιουνίου, η Δυτική Φθιώτιδα είχε ντυθεί πραγματικά το καλύτερό της φόρεμα. Η ομορφιά της ήταν απίθανη έτσι που το ζεστό καλοκαιράκι της πρόσφερε πανέμορφα χρώματα και μυρωδιές. Τα χωριά λες και ήταν ζωγραφισμένα στις πλαγιές των βουνών, εξέφραζαν δυναμική γραφικότητα. Πλέον περιμένουν τα παιδιά τους που κάθε καλοκαίρι ξαναγυρνούν στην πατρώα γη για να καταθέσουν την αγάπη και τον σεβασμό.

Αυτή η αγάπη και ο σεβασμός του τοπίου και γενικότερα του περιβάλλοντος, όμως, δεν μπορεί να είναι ιδέα. Πρέπει να γίνεται χειροπιαστή και ευνόητη, ώστε ο τόπος να λάβει τα οφέλη της και όχι την αδιαφορία και τον εμπαιγμό. Και εξηγούμαι...

Περιδιαβαίνοντας τα όμορφα μονοπάτια των χωριών, βλέπω πως με περισσή φροντίδα κάποιοι κάτοικοι κατέθεσαν ιδρώτα και κόπο στο να προστατεύσουν και να προετοιμάσουν τις περιουσίες τους για το φετινό καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι, που το χαρακτηριστικό του είναι η ζέστη, ο ήλιος και το μελτέμι, όλοι δηλαδή οι παράγοντες που καθιστούν τις πυρκαγιές υπ' αριθμό ένα κίνδυνο για τα δάση και τα χωριά μας.

Απ' την άλλη μεριά, όμως, μεγάλος, αριθμός οικοπέδων είχαν παραδοθεί στο έλεος των ξερόχορτων και παρουσίαζε εικόνα θλιβερής αδιαφορίας, είτε λόγω ικανών και μη πρόθυμων ιδιοκτητών, είτε μη ικανών που λόγω απόστασης, οικογενειακής κατάστασης ή λόγω θεμάτων υγείας, δεν  μπόρεσαν να αφιερώσουν τον απαιτούμενο χρόνο και κόπο ώστε να θέσουν τα θεμέλια της προστασίας των χωριών απ' τις πυρκαγιές.

Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι η αδιαφορία. Στην πρώτη περίπτωση άμεσα των ιδιοκτητών που δεν επιδεικνύουν την πρέπουσα ευαισθησία και αγάπη στον τόπο τους και στη δεύτερη περίπτωση της τοπικής αυτοδιοίκησης η οποία με πλείστα έγγραφα εντέλλεται να αποψιλώνει ακόμη και ιδιωτικές περιουσίες και να αποστέλλει μέσω δημοτικών τελών στους ανήμπορους ή οκνηρούς ιδιοκτήτες το λογαριασμό.

Το άρθρο αυτό αποτελεί μία διαπίστωση αλλά και μία προειδοποίηση, ώστε να ευαισθητοποιούν οι αρμόδιοι κάθε κλιμακίου. Σκοπός δεν είναι να γκρινιάξουμε και να προκαλέσουμε τον δημόσιο διάλογο. Σκοπός είναι να κινητοποιηθούν όλοι και να δείξουν την προσοχή και αγάπη που πρέπει.

Όντας στη αρχή της κορύφωσης της αντιπυρικής περιόδου (1/5 - 30/10), είναι πραγματικά παράλογη η αντιμετώπιση με αδιαφορία τέτοιων θεμάτων, διότι αυξάνει κατακόρυφα τον δημόσιο κίνδυνο για το περιβάλλον αλλά και τους οικισμούς που βρίσκονται μέσα στα δάση.

Η αγάπη για τα χωριά μας και τα υπέροχα δάση μας, πρέπει φίλοι μας να μην είναι μονομερής. Στο κάτω κάτω, αυτά έχουν μεγαλύτερες και πιο επιτακτικές ανάγκες προστασίας. Οφείλουμε να τις προσφέρουμε, απλόχερα, αναλογιζόμενοι τον απλόχερο τρόπο με τον οποίο το δάσος προσφέρει τα αγαθά του σε εμάς. Άρα η αποψίλωση και η απομάκρυνση της ενδεχόμενης καύσιμης ύλης από το δάσος θα σώσει πρώτα εμάς.

Το δάσος αποτελεί κληρονομιά της γης προς εμάς και πρέπει σε κάθε περίπτωση να έχουμε τη δυνατότητα να την προσφέρουμε και στις νεότερες γενιές. Ας διατηρήσουμε λοιπόν αυτή τη κληρονομιά ανέπαφη, δείχνοντας έμπρακτη αγάπη προς το χωριό και τη φύση του.

Σίγουρα την αξίζει!!!