ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΗ … ΜΑΖΕΨΕΙ!

Το ότι η κ. Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη-Κούβελου (διαλέξτε και πάρτε…, αν και το «Μπακογιάννη» είναι πιο «πιασάρικο» και «πουλάει»…), δεν χάνει ευκαιρία να … πεταχτεί μέχρι Κωνσταντινούπολη, είναι γνωστό…

Όπως, επίσης, γνωστό είναι το τι λέει και (κυρίως) το τι πράττει όταν αντικρίσει … τουρκεμένο Βόσπορο, η πάλαι ποτέ … δεύτερη τη τάξει στο … διαμπερές, και εσχάτως … καινοφανής κομματάρχης … της γκαρσονιέρας, της κεντροδεξιάς … πολυκατοικίας.

Δυστυχώς, όμως, στην τελευταία της επίσκεψη εκεί, πραγματικά … ξεσάλωσε! Η πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», με την ευκαιρία της 100ης συνάντησης «Bab-I-Ali» (δηλαδή, της συνάντησης της … «Υψηλής Πύλης»), εμφανίστηκε με άκρως … διαλλακτική διάθεση έναντι της διαχρονικής οθωμανικής και νέο-τουρκικής ωμότητας, και έφθασε στο σημείο να κάνει δηλώσεις που άφησαν κυριολεκτικά … άφωνους, ακόμη, και τους Τούρκους παρευρισκόμενους, δεδομένου ότι με περισσή … ειλικρίνεια και σοκαριστική … ευκολία «ισοπέδωσε» ιστορικά ορόσημα, προχωρώντας σε παραχάραξη ακόμη και των σημαντικότερων στιγμών της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, κάτι που ούτε τα … «παγκοσμιοποημένα» National Geographic και History Channel, δεν τόλμησαν να κάνουν...

Πιο συγκεκριμένα, η κ. Μπακογιάννη (θα προτιμήσουμε, εις το εξής, … το «πιασάρικο»), σε αποστροφή ομιλίας της στα πλαίσια της προαναφερθείσας «συνόδου», είπε το εξής αμίμητο:

«Τα πρώτα χίλια χρόνια της συνύπαρξής μας, πολιτικά, μπορούν να θεωρηθούν ως ‘‘η χιλιετία των συγκρούσεων’’. Αυτό βέβαια, εξηγείται δεδομένων των πολλών ενόπλων συγκρούσεων που συνέβησαν ιδιαίτερα μεταξύ του 1071 και του 1453 και το 1821».

Ώστε, έτσι λοιπόν! Ένοπλες συγκρούσεις και η βαρυσήμαντη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) που άνοιξε, δυστυχώς, τις πύλες της Μικράς Ασίας στους Σελτζούκους, και η μάχη του Μυριοκεφάλου (1176) που συνέτριψε κάθε ελπίδα ανάκτησής της, και η μάχη του Πελεκάνου (1329) που σηματοδότησε την απώλεια της Βιθυνίας, και η κατάληψη της Καλλίπολης (1353) που έδωσε στους Τούρκους πάτημα στην Ευρώπη, και η πτώση της Ανδριανούπολης (1361) που τους ρίζωσε στη Θράκη, και η πτώση της Φιλαδέλφειας (1389) τελευταίας Βυζαντινής κτήσης στην Ασία, και η πτώση της Θεσσαλονίκης (1430) της δεύτερης πόλης της Αυτοκρατορίας και η καθοριστική για ολόκληρη την Ευρώπη Άλωση της Πόλης που θρηνήθηκε από Ανατολή και Δύση, και οι μάχες της Ελληνικής Επανάστασης, που έδωσαν ξανά στον Ελληνισμό κρατική υπόσταση! Απλές συγκρούσεις … με κάποια … ολίγα όπλα! Σαν κι αυτές τις τυχαίες … συμπλοκές, του αρχιλήσταρχου Νταβέλη με τους χωροφύλακες του Όθωνα, ή του Παλαιοκώστα και του Ρετζάϊ με την ΕΛ.ΑΣ, ή των … χασισεμπόρων των Ζωνιανών και του Μενιδίου με την Δίωξη Ναρκωτικών. Σαν να ήταν συγκρούσεις … ληστοσυμμοριών, στις φαβέλες της Βραζιλίας! Σαν να ήταν μεσαιωνικά παίγνια, … σε κονσόλα της Νιντέντο! Σαν να ήταν … «Στρατέγκο»! (Που το θυμήθηκα αυτό πάλι; …)

Και τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν αυτή τη «χιλιετία»; (Είδατε, όμως, τι … κομψά που το έθεσε: Όχι, χίλια χρόνια, που φαίνονται … πάρα πολλά, αλλά μία … μικρή «απλή» χιλιετία). Απλά … ανοίγματα μύτης και … μωλωπισμοί, σε συγκρούσεις … μεταξύ οπαδών έξω από το γήπεδο «Καραϊσκάκης» ή το Ολυμπιακό Στάδιο;

Τι θα έλεγαν, άραγε, αν ήταν παρόντες κάποιοι Αυστριακοί, που οι πρόγονοί τους είδαν δυο φορές την ημισέληνο να κυματίζει μπρος τα τείχη της Βιέννης;

Τι θα έλεγαν κάποιοι δύσμοιροι Ούγγροι που πέρασαν 150 χρόνια αβάστακτου Οθωμανικού ζυγού;

Τι θα έλεγαν οι Πολωνοί που το ιππικό τους υπό τον Γιαν Σομπιέτσκι, έριξε τους … αγαπητούς γείτονες πίσω στα Βαλκάνια, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος για να προασπίσει τη χριστιανική Ευρώπη;

Τι θα έλεγαν όλοι οι βαλκανικοί λαοί που φορτώθηκαν τους Οθωμανούς από 400-500 έκαστος, και που τους μετέτρεψαν σε έθνος από ασύντακτους … τσοπάνηδες της στέπας, μέσα από το παιδομάζωμα και τους βίαιους εξισλαμισμούς που υπέστησαν;

Και πάνω απ’ όλα τι θα έλεγαν εκείνοι οι σκελετωμένοι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, που βγήκαν απ’ τον «φράχτη» με τα σπαθιά στα χέρια κάποιο ανοιξιάτικο χάραμα για να βρουν «για Λευτεριά για Θάνατο»; Τι θα έλεγαν όλοι εκείνοι οι φιλέλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα;

Ασφαλώς, θα έτριζαν τα κόκαλα του τελευταίου Παλαιολόγου που υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων την Πύλη του Αγίου Ρωμανού για κάτι … απολύτως αδιανόητο για την κα. Μπακογιάννη: Για την τιμή της Φυλής! Θα έτριζαν τα κόκαλα του Κολοκοτρώνη που πιστός στη μνήμη του «βασιλιά του» έθαψε γιους κι αδέρφια για να μπορεί αυτή η «κυρία», αφενός μεν να λέει όλα αυτά … τα απίθανα, ελεύθερη και έξω από … οθωμανικά χαρέμια, και αφετέρου να γράφει στα παλαιότερα των … ανατολίτικων πασουμακίων της, το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων της ελληνικής ιστορίας!

Και οι μάχες στους Βαλκανικούς Πολέμους που διπλασίασαν την έκταση της Ελλάδας; Ούτε μια αναφορά σ’ αυτές, στην ομιλία της! Ανύπαρκτες, κατά την κ. Μπακογιάννη, που τις λησμόνησε στο … χρονοντούλαπο της ιστορίας ! Και οι ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου που μας έδωσαν το Αιγαίο, που τόσο εποφθαλμιούν οι γείτονες; Ανύπαρκτες κι αυτές! Που να ψάχνει να θυμηθεί τώρα, η κα. Μπακογιάννη, τι έκανε «εκεί και τότε»… ένας κάποιος ναύαρχος Κουντουριώτης! Και η Μικρασιατική Καταστροφή; «Ένοπλη σύγκρουση» και η Γενοκτονία (με Γ κεφαλαίο) που αφάνισε 1,5 εκατομμύριο Έλληνες από την προαιώνια Ιωνία και ξερίζωσε από εκεί άλλους τόσους; Ή, μήπως, «συνωστισμός» σύμφωνα και με τις θεωρίες της … αλήστου μνήμης κας Ρεπούση; «Ένοπλη σύγκρουση» και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου; Σιγή ιχθύος από την κα. Πρόεδρο! Χωρίς καμιά αναφορά στο δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής, είπε μόνον ότι: «… το 1923, οι δυο σημαντικοί αρχηγοί των κρατών μας, ξεκίνησαν μια νέα πορεία: ειρήνης, συνεργασίας, φιλίας και Συμμαχίας». Και σε άλλο σημείο της … βαρυσήμαντης και … ιστορικά θεμελιωμένης ομιλίας της, ως … αυτόκλητη γνήσια ερμηνευτής του λαϊκού αισθήματος, είπε: «… οι σημερινοί Έλληνες, έχουν τόσο βαθιά και διακαή επιθυμία για ειρήνη και εποικοδομητική συνύπαρξη με τους γείτονές τους-ιδιαίτερα την Τουρκία. Κατ' αρχάς γιατί η Ελλάδα από το 1922 δεν έχει επιδείξει καμία εδαφική φιλοδοξία».

Τέτοιο άλμα από το 1821 στο 1923, ούτε … ο αείμνηστος Ρουμπάνης στη Μελβούρνη δεν έκανε! Τα κατάπιε όλα η κ. Μπακογιάννη, προκειμένου να φτάσει στο … «μεγάλο» σκοπό της: Τη … θεμελίωση της ελληνοτουρκικής … «φιλίας», μετά τη συνθήκη της Λοζάννης! Λες και οι φιλίες των λαών είναι ζήτημα … συμφωνιών ανάμεσα σε επιλήσμονες και στυγνούς … δήθεν ρεαλιστές πολιτικούς! Ή ζήτημα των επιθυμιών, των κατά καιρούς παγκόσμιων αφεντικών…

Και σε ότι αφορά την Κύπρο, … ανάσα περί τουρκικής εισβολής! Μόνο για τους … κακόμοιρους Τουρκοκύπριους είχε να πει πως: «η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από την Τουρκία και η Τουρκία διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στο νησί». Πάλι καλά που δεν είδε … ειρηνευτική δύναμη Τούρκων στη Βόρεια Κύπρο!

Ιδιαίτερης σημασίας, βέβαια, ήταν και … οι βαρύγδουπες επισημάνσεις της πως πρέπει «… να αφήσουμε πίσω μας σχεδόν μία χιλιετία συγκρούσεων και να ξεκινήσουμε μία χιλιετία φιλίας και συνεργασίας» και ότι «…το Αιγαίο, θα πρέπει να γίνει η γέφυρα συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών μας, όχι η διαχωριστική γραμμή», αλλά και η θετική αναφορά στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και στο δόγμα του, για το οποίο είπε: «Οι Τούρκοι πολίτες είναι αυτοί που θα απολαμβάνουν την ειρήνη και τη σταθερότητα, όταν εφαρμοστεί η πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες του φίλου μου, Υπουργού Νταβούτογλου».

Επιλεκτικής μνήμης λοιπόν η κα. Πρόεδρος της … γκαρσονιέρας! Και καλά, όλα τα άλλα, δεν … τα θυμήθηκε! Εκείνο το Αρκάδι, που έγινε το Κούγκι της Κρήτης, δεν το θυμήθηκε η κυρία … τέως επί των Εξωτερικών; Τότε, τι πήγαινε εκεί … έμπλεος συγκινήσεως, μαζί με εκείνον τον άλλο, … τον «γκαντέμη» … τέως «αρχίατρο», και αδιαμφισβήτητο πολιτικό … «μουσαμά» μπαμπά της, και τιμούσαν τη μνήμη του, μέσα σε ατμόσφαιρα «ψευδοκατανύξεως»; Όλα … Καραγκιόζ μπερντές, κα. Πρόεδρε; Όλα για εσωτερική κατανάλωση; Όλα για … τα ψηφαλάκια της "λεβεντογέννας";

Και το χειρότερο δεν ήταν ότι είπε ασύστολα και ανενδοίαστα, όσα είπε! Το χειρότερο ήταν ότι όταν αντιμετώπισε τη γενική κατακραυγή και δέχθηκε σφοδρή κριτική από πλήθος Ελλήνων βουλευτών, η κα Μπακογιάννη, δεν ανακάλεσε … ούτε ένα κόμμα από το περιεχόμενο της ομιλίας της, ούτε επεχείρησε καν να ανασκευάσει τους εξόχως ατυχείς χαρακτηρισμούς και προσδιορισμούς που την εξέθεσαν ανεπανόρθωτα…

Ο Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κώστας Τασούλας, την επέκρινε δριμύτατα με την εξής δήλωση του: «Ένοπλη σύγκρουση γίνεται μεταξύ ληστών τραπέζης και αστυνομικών. Το 1821 ήταν η σημαντικότερη στιγμή της Ιστορίας μας, που οδήγησε στη διαμόρφωση του νέου εθνικού ελληνικού κράτους. Με τις ανώφελα φοβικές αυτές περιγραφές τύπου ενόπλου συγκρούσεως, σε λίγο θα λένε πως το 1821 ήταν ένας απολίτιστος τρόπος επίλυσης διαφορών! Συνεπώς, πρόκειται περί ανιστόρητης απόψεως που κατά τη γνώμη μου δεν εκφράζει, αλλά αδικεί την κα. Μπακογιάννη»!

Ενστερνιζόμαστε απόλυτα τη δήλωση του κ. Τασούλα, ως προς το πρώτο μέρος της και κυρίως ως προς τον «ανιστόρητον» της απόψεως της …. γκαρσονιερο-κατόχου! Του επισημαίνουμε, όμως, να μην είναι τόσο βέβαιος για το τι εκφράζει και τι δεν εκφράζει την κα. Μπακογιάννη! Γιατί, η ίδια η κα Μπακογιάννη, σε συνέντευξή της σε ραδιοφωνικό σταθμό μεγάλης ακροαματικότητας, χαρακτήρισε την κριτική που της έγινε για το θέμα «φτηνές επιθέσεις» και τόνισε χαρακτηριστικά: «Χάνω το Θεό μου απ’ αυτόν τον λαϊκισμό. Μίλησα για έναν αιώνα συγκρούσεων… Και αυτά που είπα εγώ στην Κωνσταντινούπολη για το Αιγαίο και τα νησιά μας δεν τα έχει πει ποτέ Έλληνας πολιτικός στην Τουρκία».

Και αυτό είναι μια ξεκάθαρη αλήθεια! Διότι κανένα απο τα ... άλλα κοματόσιτα γυνανδρείκελα που διαχειρίστηκαν για σχεδόν 40 χρόνια την εξεωτρική μας πολιτική, ούτε εκείνος ο … «φον Σάχλας» ή «βλιτομάμας» (κατά τον κ. Κ. Ζουράρι), ο Δημητράκης ο Δρούτσας ντε, ο … νυν επί των Εξωτερικών, που κάποτε έγραφε βαθυστόχαστο βιβλίο μετ’ επαίνων για το … θεόσταλτο «Σχέδιο Ανάν», δεν έχει φθάσει (ακόμη, τουλάχιστον…) σε τέτοιο χάλι! Ούτε, ακόμη, και ο … εθνικός μετανάστης, ο μίστερ … «ζεϊμπεκιά»!

Και το θέμα είναι γιατί η κα. Μπακογιάννη, υπερέβη τόσο πολύ τα εσκαμμένα;

Κατά την άποψή μας τρεις είναι οι πιθανές εκδοχές, τις οποίες θα σας εκθέσουμε αμέσως, με αύξουσα σειρά πιθανότητας:

1. Η κα Μπακογιάννη έφθασε σε τέτοια … ειλικρινή κατάθεση ψυχής, διότι εξοφλεί χρέη του … μπαμπά της προς τους … Τούρκους αδελφούς, οι οποίοι τον περιέθαλψαν κάποτε! Όπως, ίσως, θυμάστε, σε μια από τις σπαραξικάρδιες και … ειλικρινείς εξομολογήσεις του, στην κα. Όλγα Τρέμη, στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού του … γνωστού «Συγκροτήματος», ο … δύσμοιρος, όσο και αποξεχασμένος από τον καλό Θεό, κ. Μητσοτάκης, διηγήθηκε περιληπτικά πως την εποχή της Δικατορίας, … δραπέτευσε (λέει…) από την Ελλάδα (δεν λέει … ο αθεόφοβος πως τον άφησε να την «κοπανήσει» ο παντοδύναμος τότε Στ. Παττακός, αντί να του … αλλάξει τα φώτα …στο ρετσινόλαδο), και πως… θαλασσοπνίγηκε με … μια βαρκούλα στο Αιγαίο, μέχρι να φτάσει στα παράλια της Τουρκίας, όπου τον περιέθαλψαν (αυτόν… τον νέο Ροβινσώνα), οι Τούρκοι φίλοι του… Και διηγήθηκε και πως όταν έφθασε σε ένα ξενοδοχείο της Σμύρνης, τον πήρε (λέει…) τηλέφωνο… εντελώς τυχαία, ο άλλοτε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ο κ. Τσαγκλαγιαγκίλ (!), για να τον καλέσει … αυτόν τον … θασασσοδαρμένο ναυαγό, να πιούνε ένα … ουίσκι (!) στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου, όπου … εντελώς τυχαία πάντα (!) διέμενε … ο φιλόξενος κ. Τσαγκλαγιαγκίλ! Και πήγε (με το μπουρνούζι δεν νομίζω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω που βρήκε κουστούμι στα μέτρα του, ακόμα δεν πάτησε στην Τουρκία …) και είπαν διάφορα που δεν μας αποκάλυψε, για … τα ελληνοτουρκικά! Ε’, αυτό το … ουίσκι (και αυτή … τη συνομιλία, βέβαια…) ανταπέδωσε, η … θυγάτηρ, με πλήρη … αφοσίωση στα χρέη του πατρός της, μέσα από τους προσδιορισμούς που εξευτέλισαν εν ριπή οφθαλμού κάθε πτυχή της αιματοβαμμένης νεώτερης ιστορίας του Έθνους! Και να μην το ξεχάσω: Από εκείνα … τα δύστυχα χρόνια, φαίνεται, πως του έμεινε … το κουσούρι του κ. Μητσοτάκη, για τις… βαρκούλες! Για αυτό, με τον … αλήστου μνήμης Οζάλ έκαναν βόλτες με κρις-κραφτ στο Βόσπορο («Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα!»…)

2. Η κα Μπακογιάννη θέλησε να ξεδιπλώσει, ως άλλη … μεταξοκεντήστρα, μπροστά στα κατάπληκτα μάτια του τουρκικού ακροατηρίου της, το … υψηλόφρον όραμά της για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπου η ίδια βέβαια έχει την δεσπόζουσα θέση, σύμφωνα με την ιδεοληψία που την διακατέχει! Διότι, αν δεν το έχετε αντιληφθεί, η κυρία την έχει … «ψωνίσει», ότι είναι ο θηλυκός … Ελευθέριος Βενιζέλος, μακρινός … θείος (γύρευε τώρα τι βαθμού…) του … "γκαντέμη"! Δεν εξηγούνται διαφορετικά τα όσα έμμεσα είπε για τη συνθήκη της Λωζάννης μεταξύ Βενιζέλου-Ατατούρκ, αναφερόμενη, στην επίμαχη ομιλία της, στο κλίμα των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών, αμέσως μετά το 1923! Και δεν είναι η πρώτη φορά, που κάνει τέτοιες αναφορές: Τον Ιούνιο του 2006, όταν ήταν πάλι στην Κωνσταντινούπολη, προσκεκλημένη του κ. Αμπντουλάχ Γκιουλ, τότε Υπουργού Εξωτερικών, και νυν Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον παρότρυνε … φορτικότατα να συνυπογράψουν σύμφωνο ειρήνης, μιμούμενοι τον Βενιζέλο και τον Κεμάλ! Ο κ. Γκιουλ, βέβαια, δέχθηκε με … σιβηριανή ψυχρότητα την πρότασή της! Διότι είναι πασίγνωστο ότι οι σύγχρονοι Τούρκοι πολιτικοί, νιώθουν έκδηλη αμηχανία (για να μην πούμε ότι βγάζουν «σπυράκια»…) όταν ακούνε για τον Κεμάλ, και όταν οποιοσδήποτε τολμά να τους ταυτίσει με τον «Πατέρα των Τούρκων»! Βέβαια, η κα. Μπακογιάννη δεν πτοείται και συνεχίζει να παριστάνει τον … σαλτιμπάγκο, αφού «φαντασιώνει» ότι μια μακρινή συγγένεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, και … ολίγες γονυκλισίες, ενώπιον ποικίλων τουρκικών ακροατηρίων, της έχουν εξασφαλισμένη θέση στο … πάνθεον της Ελληνικής Ιστορίας (του ελληνικού δωσιλογισμού, θα λέγαμε εμείς…)!

3. Η κα. Μπακογιάννη, επιχειρεί με κάθε τρόπο, να εμφανιστεί ενδοτικότερη και από τον … μίστερ "ζεϊμπεκιά", ο οποίος, πάντα για το καλό … της Πατρίδας, έχει λυτό το ζωνάρι, δοθείσης ευκαιρίας… Διότι, η … κα διαχειρίστρια της γκαρσονιέρας, γνωρίζει απολύτως … τι «παίζεται» στην περιοχή, από την άποψη της σχεδιαζόμενης λεηλασίας του φυσικού πλούτου της Ελλάδας, και προσπαθεί … μουλωχτά (αλλά και πάση θυσία) να εκτοπίσει … το «γελαστό παιδί», και να το αντικαταστήσει στο … καρεκλάκι της εύνοιας των …. «τυροκέφαλων»! Και έχει τις ελπίδες της! Αφού στα αλληλοσυγκρουόμενα παρασκήνια του Στέϊτ Ντηπάρτμεντ, για τους «ασθενείς» φουστανελλάδες, υπάρχουν εκτός του εν ενεργεία «αρχίατρου», και ένας και δύο … εναλλακτικοί, οι οποίοι σε δεδομένη στιγμή (λέγε με Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο…) θα αναλάβουν την «θεραπεία» του, όπως επίσης και την προαγωγή της «ιατρικής επιστήμης» με τα … γειτονόπουλα, επ’ ωφελεία των υπερατλαντικών … βλαχαδερών με τα σπιρούνια και τα … εξάσφαιρα, που έχουν προάγει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε… δυσθεώρητα ύψη! Γι’ αυτό η κα. Μπακογιάννη είναι αποφασισμένη να τα δώσει όλα: Από το μυστικό … της συνταγής για ντολμαδάκια της Μαρίκας, ως … το σπαθί του Καραϊσκάκη! Και από τις … πιστόλες του Κολοκοτρώνη ως τον … τάφο του τελευταίου Αυτοκράτορα! (Δεν είμαι σίγουρος, δε, ούτε για την Ακρόπολη…). Ώστε να έλθει στα πράγματα! Και τότε! Έ ρε γλέντια! Θα έρθει και ο … αυτοεξόριστος «μάγειρας» Χριστοφοράκος, που παρέθετε κάτι γεύματα πολύ-πολύ ξεγυρισμένα, … με προκαθορισμένες θέσεις! Θα έρθει και … ο Καραβέλας, ο καλός σερβιτόρος, που τον κατασυκοφάντησαν κάποιοι … αδαείς περί τα οικονομικά της πολιτικής! Θα έρθει και εκείνος ο τεχνολόγος ο Μαυρίκης με τα μεγάλα «αυτιά» και την αδυναμία … στα «ζωύφια»! Και θα φτιάξουμε … καινούργιες αρχαιολογικές συλλογές … από τερακότα και … μάρμαρο! Και θα πάρουμε πολλούς αγώνες, και μεσογειακούς και πανευρωπαϊκούς, μέχρι ολυμπιακούς, ώστε να αξιοποιήσουμε και τα παρατυχόντα … ακίνητα του Ισίδωρου, κατά Βόλο μεριά! Και θα πηγαίνουμε και βόλτα με το κότερο, παρέα με Ευρωπαίους Τούρκους … με ισλαμική κουλτούρα! Αλλά πριν καταφέρει να βγάλει στη σύνταξη … το «παιντί», πρέπει ανυπερθέτως να … εξώσει από το … διαμπερές της «πολυκατοικίας», ως … άλλος Οκταβιανός, τον Μάρκο … Αντώνιο, που στοιχειώνει τα όνειρά της και τις βλέψεις της! Και κάνει φιλότιμες προσπάθειες, μεταμφιεζόμενη πότε σε «εξαπτέρυγο», πότε σε «μανουάλι» και πότε σε «θυμιατό» του … «μετανάστη αρχιάτρου»! Με πενιχρά (Δόξα τω Θεώ…), μέχρι στιγμής, αποτελέσματα!

Αλλά, άσχετα με ποια αιτιολογία, θεωρείτε εσείς ως πιο πιθανή για τα παραληρήματα της κας Μπακογιάννη (εγώ θα σας συνιστούσα να τις λάβετε όλες υπόψη σας…), δεν νομίζετε ότι, κάποιος πρέπει επιτέλους να τη μαζέψει και να της περάσει … καπίστρι, της … ξεσαλωμένης! Εμείς το θεωρούμε απαραίτητο! Γιατί, ίσως, τότε έχει κάποιες (αμυδρές βέβαια… ) ελπίδες να γιατρευτεί από τις φαντασιώσεις και τις ιδεοληψίες της, που διασύρουν και ποδοπατούν τον Ελληνισμό… Και τότε μπορεί να λέει ότι είναι Πρόεδρος του ... κοματιδίου της "ΔΗμοκρατικής ΣΥμμαχίας"... Διαφορετικά, πρέπει να αλλάξει φίρμα στο μαγαζί και να το μετονομάσει σε "ΔΗμιουργική ΣΥγχυση", ώστε να είναι ασορτί με την κατάσταση που επικρατεί μέσα στο (παραδόξως ... μη ξανθό) κεφάλι της...

Κώστας Γ. Αρβανίτη