Ετέθη υπόψη μου, από τους συναδέλφους κκ. Ευριπίδη Μπίλη και Μ. Υψηλάντη, το κατωτέρω κείμενο, το οποίο και σας παραθέτω στην γλώσσα και στην ορθογραφία της … εποχής του!
"Τὰ ἔθιμα ριζώνουν, βλέπετε, μέσα εἰς τὴν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ὅταν καταργῶνται, νεῦρον εὐαίσθητον ξερριζώνεται βιαίως ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴν καρδίαν, ἥτις πονεῖ καὶ ὀδυνᾶται, μεταδίδουσα τὸν πόνον εἰς ὅλον τὸ σῶμα. Ὁ ἄνθρωπος ὅστις δὲν ἔχει τὸ νεῦρον τοῦτο δὲν ἀνήκει εἰς ἔθνος. Εἶναι ἀλλότριος αὐτοῦ. Ἀνήκει εἰς ὅλα τὰ ἔθνη, καὶ εἰς οὐδέν. Νομίζει πὼς εἶναι εἰς τὸν κόσμον ὅλον, καὶ δὲν εἶναι πουθενά. Εἶναι εἰς τὸν ἀέρα ὅμως. Ἀεροβατεῖ. Εἶναι πολίτης τῆς Νεφελοκοκκυγίας τοῦ Ἀριστοφάνους. Ἐὰν οἱ τοιοῦτοι ἄνθρωποι εἶναι ἄχρηστοι διὰ πᾶν ἔθνος, εἶναι πολὺ περισσότερον διὰ τὸ Ἑλληνικόν. Εἶναι βλαβεροί. Τὸ Ἑλληνικὸν ἔθνος βλέπομεν ὅτι φεῦ ! ὁλοὲν ἐκλείπει καὶ χάνεται, διότι ἐκλείπουσι καὶ χἀνονται οἱ ἔχοντες τὸ πονετικὸν αὐτὸ νεῦρον ἐν τῇ καρδίᾳ των πολῖται, πληθύνονται δὲ οἱ ἄλλοι, οἱ περιφρονοῦντες τὰ πάντα∙ οἱ λέγοντες τί εἶναι τοῦτο καὶ τί εἶναι ἐκεῖνο∙ καὶ τί θὰ πῇ νύκτα, καὶ τί θὰ πῇ ἡμέρα∙ καὶ ἄλλα, τὰ ὁποῖα συνοψίζονται εἰς τὸ κατάψυχρον, ὡς μπάλα χιόνος, 'δὲν βαριέσαι!'."
(Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης, "Χριστούγεννα στὸν ὕπνον μου", 1898).
Όπως διαπιστώνετε, το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε πριν από 110 .. και βάλε χρόνια, από κάποιον «παλιακό» κονδυλοφόρο, που θεωρείται ξεπερασμένος από την σημερινή … «κρατούσα ιδεολογία»! Γράφτηκαν από κάποιον «υπερευαίσθητο» μπροστά στον κίνδυνο απώλειας ελληνικών πολιτιστικών στοιχείων, σε εποχές, κατά τις οποίες οι κυβερνώντες δεν ήταν ακόμη … αποφασισμένοι να αφελληνίσουν τον τόπο, ωσάν να ήταν ορκισμένοι εχθροί του, όπως οι … σύγχρονοι σε Ελλάδα και Κύπρο!
Κάποτε αυτοί ήταν πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου! Τώρα είναι κάτι ... Βερέμηδες, κάτι … Παπαχελάδες, κάτι … Ρεπούσηδες, κάτι … Δραγώνες και κάτι … Μπαμπινιώτηδες! Και κάποια άλλα πειθήνια όργανα της Νέας Τάξης που παριστάνουν τους ψευτοανθρωπιστές, τους ψευτοαριστερρούς και τους ψευτοδημοκράτες, σχεδόν πάντα με το αζημίωτο. Που … λατρεύουν τις γιορτές των Νιγηριανών και των Πακιστανών, λόγω … της γοητευτικής τους «διαφορετικότητας». Και που επισκεπτονται … εκστατικοί τα απλωμένα στα πεζοδρόμια Αφρο-ασιατικά προϊόντα, διαλογιζόμενοι τάχα μου-τάχα μου, τις … πολυποίκιτες διαδρομές της … «πολύ-πολιτισμικότητας», που τους δίνουν έμπνευση για … θολοκουλτουριάρικα πονήματα, αντάξια της κοπριάς που έχουν μέσα στο κεφάλι τους!
Ευτυχώς, που δεν πρόλαβαν, τόσο ο Μωραϊτίδης όσο κι ο ξάδελφός του ο «κοσμοκαλόγερος», ο αξεπέραστος εκείνος Παπαδιαμάντης, να ζήσουν την … εισαγόμενη κουλτούρα, της κατεχόμενης Πλατείας Αμερικής και της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα! Γιατί αν τη ζούσαν, κι αν βίωναν την αφγανο-πακιστανοποίηση των αγαπαημένων τους συνοικιών γύρω από την Πλάκα και το Μοναστηράκι, δεν θα μπορούσαν να παραγάγουν αυτό που παρήγαγαν και μοιράστηκαν μαζί μας, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!
Αλλά τι να περιμένεις , όταν εκτός των κυριολεκτικών μεταναστών, έχουμε σε τούτη τη χώρα και «μετανάστες» … πρωθυπουργούς! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αρχίσεις κι εσύ να κουνιέσαι στους ρυθμούς των … αφρικανικών ταμ-ταμ και των … εγχόρδων της ινδικής υπο-ηπείρου. Για να μην καταντήσεις μουσειακό είδος…
Και βόηθα Παναγιά!... Τα παιδιά μας, όχι εμάς! Εμείς θέλαμε και τα πάθαμε!
Κώστας Γ. Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου