Η … μακρινή Ισλανδία, χαμένη … κάπου στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, μεταξύ Γροιλανδίας, Νορβηγίας και Σκωτίας, ήταν μέχρι πρόσφατα μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με βάση τους οικονομικούς δείκτες. Το ακαθάριστο κατά κεφαλών εισόδημα το 2007, στη χώρα αυτή ήταν 63.830 δολάρια Η.Π.Α. (η 4η χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, του … φιλαράκου Ντομινίκ).
Η βάση αυτού του «οικονομικού θαύματος» δεν υπήρξε … η υλοτομία, όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί που αποκαλούν άκριτα τους Ισλανδούς … «ξυλοκόπους», αλλά η … αλιεία (και ιδίως η αλιεία του βακαλάου, γνωστού τοις πάσι ως … μπακαλιάρου), η οποία αποφέρει το 60% των εσόδων από εξαγωγές και απασχολεί το 8% του εργατικού δυναμικού. Η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο πέρα από ψάρια και άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια. Για αυτόν τον λόγο η οικονομία της είναι ευάλωτη στις μεταβολές των διεθνών τιμών των ψαριών και των προϊόντων επεξεργασίας τους. Η μόνη άλλη επεξεργασία πρώτων υλών που γίνεται στη χώρα είναι αυτή του τσιμέντου. Τα περισσότερα κτήρια είναι από αυτό το υλικό και το ακριβό ξύλο χρησιμοποιείται σπάνια (συνεπώς, πόθεν το … «ξυλοκόποι»;). Η εξάρτηση της οικονομίας από την αλιεία είναι ο βασικός λόγος αποθάρρυνσης των Ισλανδών από το ενδεχόμενο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει ανησυχία ότι με τις ρυθμίσεις που θα επιβληθούν από την Ε.Ε. η χώρα θα χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση των αλιευτικών πρώτων υλών της. Τον Οκτώβριο του 2006, η Ισλανδία ξανάρχισε, για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια, τη φαλαινοθηρία για εμπορικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς, και απειλούμενων ειδών φάλαινας, αψηφώντας το διεθνές μορατόριουμ στο εμπόριο φαλαινών.
Αν και η Ισλανδική οικονομία βασίζεται στην αλιεία, ο κλάδος αυτός γίνεται λιγότερο σημαντικός καθώς αναπτύσσονται ο τουρισμός (κυρίως η οικοτουριστική προσέγγισή του), οι βιομηχανίες σύγχρονης τεχνολογίας (κυρίως παραγωγή λογισμικού και Βιοτεχνολογία). Η ανάπτυξη της χώρας ήταν 4,3% το 2003 και 5,2% το 2004. Η ανεργία το 4ο τρίμηνο του 2004 (2,5%) ήταν η 2η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ζώνη μετά από αυτή του Λιχτενστάιν.
Δυστυχώς, στον … μάταιο τούτο κόσμο, τα θαύματα είναι ζήτημα δεισιδαιμονίας, ιδεοληψίας και βολικής ερμηνείας, και ως γνωστόν ακόμη και στον Παράδεισο υπήρξε ένας … όφις (κι ένα ανδρόγυνο, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο … «παράπλευρο ενδιαφέρον θέμα»)! Και, φυσικά, πως ήταν δυνατόν η Ισλανδία να αποτελέσει εξαίρεση! Το φθινόπωρο του 2008 η χώρα συμπαρασύρθηκε στη δίνη της διεθνούς χρηματοπιστωτικής (τραπεζικής, δηλαδή…) κρίσης. Η κυβέρνηση εισήγαγε επείγουσα νομοθεσία και της δόθηκαν ενισχυμένες εξουσίες επί του τραπεζικού τομέα, ενώ κλειδώθηκε προσωρινά και η ισοτιμία της κορόνας έναντι του ευρώ (131 κορόνες προς 1 ευρώ). Νωρίτερα, το εθνικό νόμισμα είχε δεχτεί ισχυρή επίθεση από κερδοσκόπους. Η Ρωσία φερόταν έτοιμη να παράσχει δάνειο ύψους 4 δισ. ευρώ. To Νοέμβριο εγκρίθηκε η χορήγηση δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (άϊντε ρε κατακαημένοι κι εσείς, δεν ξέρατε, τουλάχιστον δεν ρωτούσατε!…) και από σκανδιναβικά κράτη προς τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στην οικονομική κρίση συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, όταν για πρώτη φορά από το 1949 (οπότε είχαν εκδηλωθεί διαδηλώσεις εναντίον του ΝΑΤΟ), η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων (κατάσταση η οποία εις τα καθ’ ημάς μπορεί να συμβεί, δοθείσης ευκαιρίας, ακόμη και καθώς κάνετε με τα παιδιά σας τον περίπατό σας στο Ζάππειο!) Υπό το βάρος της κατάρρευσης της εθνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε (επικαλούμενος, όμως, … λόγους υγείας) και προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 9 Μαΐου. Η νέα πρωθυπουργός, Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την κρίση προκήρυξε νέες γενικές εκλογές για τις 25 Απριλίου!
Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι … ψυχροί αλιείς, επέδειξαν ένα ταμπεραμέντο που έβαλε τα γυαλιά στη … μεσογειακή μας ψυχοσύνθεση, για την οποία συχνά-πυκνά κομπάζουμε και βαυκαλιζόμαστε… Ενώ εμείς αντιδράσαμε στην κρίση με … θρήνους κάτω από την παραλυτική επίδραση του … φόβου, και μόνον εσχάτως, με οργή, ωσάν να μην πιστεύαμε ότι η κατάσταση ήταν τόσο μαύρη, οι Ισλανδοί δεν αρκέστηκαν στα δάκρυα και την οργή! Απαίτησαν, και πήραν απαντήσεις! Για το τι έφταιξε, ποιοι ευθύνονται και τι πρέπει να γίνει για να μην ξανασυμβεί παρόμοια κρίση.
Μόλις 15 μήνες μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η εξεταστική επιτροπή που συνέστησε το Κοινοβούλιο από ανεξάρτητους ειδικούς έβγαλε (ένα και μοναδικό, παρακαλώ…) πόρισμα 2.400 σελίδων, με το οποίο όχι μόνο καταλόγισε ευθύνες, αλλά και τις προσωποποίησε. Κατονομάζονται ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε, τρεις πρώην διοικητές της κεντρικής τράπεζας, υπουργοί, ενώ ποινικές ευθύνες καταλογίζονται σε στελέχη των τριών ιδιωτικών τραπεζών.
Ήδη ο εισαγγελέας έβγαλε διεθνή εντάλματα σύλληψης, καθώς πολλά golden boys διέφυγαν στο εξωτερικό, κάνοντας μία μέρα πριν από την εκδήλωση της κρίσης τεράστιες αναλήψεις από τους λογαριασμούς τους. Τρεις συνελήφθησαν και κρατούνται. Η κυβέρνηση έκανε μηνύσεις και ζητάει πίσω τα κλεμμένα.
Η εξεταστική επιτροπή είχε στη διάθεσή της 80 υπαλλήλους, δικό της προϋπολογισμό και δικαίωμα να ζητήσει -ακόμη και να κατασχέσει- στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες και ιδιώτες.
Επίσης, ανεξάρτητη επιτροπή ετοιμάζει συστάσεις για να γίνουν μεταρρυθμίσεις ώστε να αποφευχθεί παρόμοια κρίση στο μέλλον. Στο πλαίσιο της διαφάνειας, αναρτήθηκε τον Απρίλιο στον ιστότοπο της Ισλανδικής Βουλής (http://sic.althingi.is/) το πλήρες κείμενο που η κυβέρνηση ονομάζει «Έκθεση της Αλήθειας» και οι Ισλανδοί αποκαλούν «Μαύρο Πόρισμα» καθώς και εκτεταμένη περίληψη στα αγγλικά. Κανείς, ούτε καν οι κατηγορούμενοι, δεν αμφισβήτησαν την αμεροληψία των συντακτών του πορίσματος.
Το βράδυ της ανακοίνωσης 45 ηθοποιοί συγκεντρώθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο του Ρέικιαβικ και διάβασαν επί πέντε συνεχόμενα 24ωρα, σε μια κατάμεστη αίθουσα, ολόκληρη την έκθεση. Για τους περήφανους, πλην εξαπατημένους απογόνους των Βίκινγκς, τους αλιείς του … μπακαλιάρου, ήταν μια ομαδική ψυχανάλυση, μια διαδικασία κάθαρσης.
Κι εδώ; Τι γίνεται εδώ;
Εδώ, ενώ παραδώσαμε με χαρακτηριστική ευκολία τα κλειδιά της χώρας στην Τρόϊκα, είμαστε πολύ διστακτικοί στο να συστήσουμε εξεταστικές επιτροπές! Το συζητάμε, το ξανασυζητάμε, το διαπραγματευόμαστε πολιτικώς … το θέμα, και όταν, τελικά, τις συστήνουμε, αποφεύγουμε … όπως ο διάβολος το λιβάνι, κάθε ιδέα για την ανάθεση της διερεύνησης σε ανεξάρτητες αρχές ή σε ανεξάρτητους ειδικούς! Γιατί; Μα γιατί γνωρίζουμε ότι όταν θα αναλάβουν … «οι ανεξάρτητοι» (πιθανότατα και «αδιάφθοροι…), θα πάει στη φυλακή … κόσμος και κοσμάκης!
Εδώ, όχι μόνο δεν συλλαμβάνουμε τα golden boys (λέγε με Χριστοφοράκο, Καραβέλα, κλπ.) που λάδωναν αδιακρίτως όχι μόνο συγκεκριμένους πολιτικούς αλλά … ολόκληρα κόμματα, και εν συνεχεία την … "κοπάνησαν" στο εξωτερικό, επειδή … κάποιο φαξ δεν πήγε …στην ώρα του από το Υπουργείο Εξωτερικών στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά διαχρονικά φροντίζουμε … επιμελώς να τους στέλνουμε … και παρέα (λέγε με Φόλκερ Γιουνγκ…), για να μην πλήττουν … τα παιδιά! Γιατί; Γιατί, αν κανείς από αυτούς ανοίξει το στόμα του,… φωτιά στα μπατζάκια μας! Και γιατί, προκειμένου να μην ανοίξει αυτό το στόμα, έχουμε έλθει σε συμβιβασμούς του τύπου «Το βουλώνω, αλλά κάνεις τα στραβά μάτια να την «κάνω» κατά … Μόναχο μεριά ώστε να επιτύχω έναν … μικρό συμβιβασμούλη!»
Εδώ, όχι μόνο δεν ζητάμε πίσω τα κλεμμένα, αλλά ... αναπολούμε με νοσταλγία τις εποχές, κατά τις οποίες … «όλοι μαζί τα φάγαμε!» Γιατί; Γιατί, το ζήτημα ποτέ δεν ήταν το να διαχειριστούμε τα οικονομικά της … πατρίδας, το να τα … φάμε ήταν το ζήτημα!
Εδώ όχι μόνο δεν υπάρχει δικαιοσύνη για να βγάλει εντάλματα σύλληψης, αλλά δεν υπάρχει καν ανεξάρτητη δικαιοσύνη! Γιατί; Γιατί, τι τρίτη εξουσία θα ήταν η δικαιοσύνη αν δεν τα είχε βρει με την πρώτη (νομοθετική) και τη δεύτερη (εκτελεστική)! Κι όχι μόνο! Και με την τέταρτη (τύπος), και με την πέμπτη (εκκλησία)!
Εδώ είναι πιο εύκολο να απαγάγεις τον … αισιόδοξο του Μαξίμου ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (Πρόεδρος της Δημοκρατίας=Έλλην πολίτης με …χρόνια αφωνία, πάθηση που τον καθιστά αναμφίβολα … και τον «πρώτο»…), από το να … κατασχέσεις στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες και ιδιώτες! Γιατί; Γιατί με το που θα σε ακούσουν να το λες (τι λέω, με το που θα το σκεφτείς…) … θα ενεργοποιηθούν κάποιοι … μεταξικοί και προμεταξικοί νόμοι, και θα βρεθείς τυλιγμένος σε μια κόλα χαρτί!
Εδώ, μέχρι και οι … δεσποτάδες εισηγούνται συστάσεις για την αποφυγή ανάλογων καταστάσεων στο μέλλον, και η … κυβέρνηση ασχολείται με τις … πολιτικές (προσέξτε, πολιτικές…) ευθύνες της προηγούμενης. Γιατί; Γιατί, όταν θα γίνει αντιπολίτευση, θα επιθυμούσε μια ανάλογη … ευγενική μεταχείριση!
Εδώ δεν έχουν ακόμη αναρτηθεί τα κατάπτυστα, προδοτικά, και δουλοπρεπή κείμενα της «Σύμβασης» και του «Μνημονίου» στον ιστότοπο της Ελληνικής Βουλής (θα έλεγα καμιά βαριά κουβέντα γι΄αυτόν τον … οίκο, αλλά δεν θα ενδώσω…), «Εκθέσεις της Αλήθειας» και «Μαύρα Πορίσματα» περιμένουμε να αναρτηθούν; Όποιος θέλει τέτοιες … εκθέσεις, να απευθυνθεί στο Στέητ Ντιπάρτμεντ ή στα Αρχεία του Βρεταννικού Φόρεϊν Όφις, και εκεί θα δει πόσους … όφεις (κοινώς, πράκτορες…) εξέθρεψε ο αδαής … φουστανελάς στους κόλπους του όλα αυτά τα χρόνια, και τον κυβέρνησαν κιόλας!
Τέλος, εδώ όλοι ανεξαιρέτως, όχι μόνο αμφισβητούν την αμεροληψία των πορισμάτων … των σπανίων εξεταστικών επιτροπών, αλλά ζητούν φορτικά και το επιτυγχάνουν (είτε άμεσα, είτε μετά από βραχυχρόνια … καραντίνα), να κριθούν από τον ελληνικό λαό με τη μέθοδο της … ακροαματικής διαδικασίας … της κάλπης των εθνικών εκλογών! Και βγαίνουν «λάδι»!
Τι λέτε λοιπόν υπάρχει σύγκριση με τους αλιείς του… μπακαλιάρου! Ουδεμία νομίζω! Νομίζω, όμως, ότι αν οι Ισλανδοί χρειάζονταν ομαδική ψυχανάλυση και κάθαρση, εμείς χρειαζόμαστε … μαζική εκκαθάριση σε επίπεδο γενοκτονίας! Για να … τελειώνουμε, επιτέλους!
Κώστας Γ. Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου