ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ...

Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το ποτήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μεσ' τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

Χαλίλ Γκιμπράν (1883-1931), "Ο Κήπος του Προφήτη" (1923)

Υ.Γ. Να λυπάστε το έθνος των Ελλήνων... Του ταιριάζει κάθε λέξη από το παραπάνω κείμενο του μεγαλύτερου Λιβανέζου ποιητή...

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει αλλά αυτοθεραπεύεται....

Είμαι ένας άνθρωπος νέος ο οποίος βρίσκεται πλησίον στην ηλικία που για τον άνδρα χαρακτηρίζεται ως ακμή. Βιώνω, ως απλός παρατηρητής, εδώ και πολλά χρόνια όλα τα πολιτικά δρώμενα των δεκαετιών '80, '90 και 2000 σχηματίζοντας την άποψη ότι σαν κράτος και έθνος αρμενίζουμε σταβά. Εδώ και δύο περίπου χρόνια μπήκαμε και στην νέα δεκαετία του 2010 στην οποία πλέον οι εξελίξεις δρομολογούνται με τρομερή ταχύτητα και δραματικό τρόπο αφήνοντάς μας αμέτοχους και έρμαια.
Ακούγοντας και διαβάζοντας και για παρελθούσες εποχές έχω σχηματίσει σαν άποψη το εξής:
Είμαστε στον πηρύνα ενός παγκόσμιου πολέμου ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια. Τα θεμέλια του τέθηκαν με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και με την ένωση των δύο Γερμανιών. Προσωπικά πιστεύω ότι τα λάθη των Δυτικών κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου επαναλήφθηκαν. Τελικά, αυτό που με τόση ένταση εδώ και αιώνες επιδικώκει η Γερμανική Αυτοκρατορία λαμβάνει χώρα με το 4ο Ράιχ, το οποίο έχει οικονομική μάσκα.
Στα θέματα όμως της Ελλάδας εκείνο που με ανησυχεί δεν είναι αν η χώρα μου θα τα καταφέρει. Όπως στο εθνικό ένστικτο των Γερμανών κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός και η ρατσιστική αντιμετώπιση των υπολοίπων λαών, έτσι και στη ελληνική ράτσα κυριαρχεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και ο επιτυχής αλλά συνεχής αγώνας επιβίωσης. Εκείνο που με ανησυχεί είναι το τίμημα που σαν έθνος θα πληρώσουμε. Η φτώχια πραγματικά θα στοιχίσει στο έθνος μας αλλά θα το καθαρίσει από τις προσμίξεις που το μολύνουν και το καθιστούν αδύναμο. Όμως όπως και σε άλλες εποχές με φοβίζει η διαδικασία της κάθαρσης αφού και το ατσάλι πρέπει να σφυρηλατηθεί ώστε να δυναμώσει. Οι διαδικασίες αυτές στη χώρα επιτυγχάνονται με δύο τρόπους: είτε με δικτατορίες, είτε με εμφύλιο πόλεμο. Και επειδή ο στρατός έχει τόση πείνα και προβλήματα που δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα κοινωνικοπολιτικά, βλέπω να βιώνουμε την εθνική κάθαρση μέσω του εμφυλίου. Δυστυχώς οι ηγέτες γεννιούνται μέσα σε εθνικά καθαρτήρια. Οι πολιτικές καταστάσεις θυμίζουν εκείνες τις εποχές. Οι κοινωνικές συνθήκες συνηγορούν στην ύπαρξη μιας κοινωικής υποβόσκουσας έκρηξης η οποία χρειάζεται το απαραίτητο οξυγόνο για να εκδηλωθεί. Συνιστώ στο ευατό μου και σε όλους ψυχραιμία, ομοψυχία και καθαρό μυαλό. Και πάνω από όλα η μητέρα Ελλάδα να λυπηθεί τα παιδιά της. Πολλές φορές η εφαρμογή της αφαίμαξης αποτελεί θεραπεία, και εμείς σαν Έλληνες είμαστε εθισμένοι σ' αυτήν την θεραπεία.
Τελικά η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, πέφτει σε κώμα και στο τέλος αυτοθεραπεύεται. Είδωμεν...

5/42 Συντάγμα Ευζώνων: Οι αετοί της Ρούμελης

Στο πέρασμα των αιώνων πολλές χρυσές σελίδες έχουν γραφεί στο βιβλίο της Ελληνικής Ιστορίας. Σημαντικές είναι οι χρυσές σελίδες που με καρτερία, γενναιότητα και αίμα έχει γράψει το θρυλικό 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, το περίφημο “Seytan asker”, αποτελούμενο από Ρουμελιώτες που κρατούσαν ψηλά τη φλόγα της Ελλάδας, με δόξα και τιμή.

Οργάνωση και λειτουργία

Με την οργάνωση τακτικού στρατού (1867) και την καθιέρωση της καθολικής στρατολογίας, οι Ρουμελιώτες υπηρετούσαν τη θητεία τους κι έπαιρναν μέρος στους πολεμικούς αγώνες, κάτω από τη Διοίκηση της Μεραρχίας Στερεάς Ελλάδας.
Με έδρα τη Λαμία ιδρύθηκε η "Ταξιαρχία Μεσολογγίου". Σ’ αυτήν υπάγονταν το "4ο Σύνταγμα Πεζικού" με τρία τάγματα. Το "Τάγμα των Ευζώνων", είχε έδρα το Γαρδίκι. Το 1912, τα "Τάγματα Ευζώνων" έγιναν 6, για ν’ αποτελέσουν το "5/42 Σύνταγμα Ευζώνων", με έδρα τη Λαμία. Τμήματα των στρατιωτικών αυτών μονάδων στάθμευσαν, ανάλογα με τις ανάγκες εσωτερικής ασφάλειας (ληστοσυμμορίες κλπ.), στη Μακρακώμη και το Καρπενήσι.

Με τον Προσωρινό Οργανισμό του 1913 (Νόμος 85 της 29ης Νοεμβρίου 1913) συγκροτήθηκε η δομή του ελληνικού στρατού, με την οποία έλαβε μέρος στους πολέμους που ακολούθησαν (1914-1922). Έτσι το πεζικό αποτελούνταν από 42 συντάγματα, εκ των οποίων 5 ήταν ευζωνικά και 3 συντάγματα κρητών. Το σύνταγμα διαιρούνταν σε τρία τάγματα, το τάγμα σε τέσσερις λόχους, ο λόχος σε τρείς διμοιρίες και μία διμοιρία πολυβόλων. Τα συντάγματα κατανέμονταν σε 14 μεραρχίες. Η κάθε μεραρχία περιελάμβανε 3 συντάγματα. Τρείς μεραρχίες συγκροτούσαν ένα σώμα στρατού.
Το Α΄ Σώμα Στρατού με έδρα την Αθήνα περιελάμβανε την Ιη Μεραρχία με έδρα τη Λάρισα, την ΙΙα Μεραρχία με έδρα την Αθήνα και τη ΧΙΙΙη Μεραρχία με έδρα τη Χαλκίδα.
Η ΧΙΙΙη Μεραρχία αποτελούνταν από το 3ο Σύνταγμα Πεζικού με έδρα τη Χαλκίδα, το 2ο Σύνταγμα Πεζικού και το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων με έδρα τη Λαμία.
Η Λαμία υπήρξε η έδρα δύο σπουδαίων μονάδων του ελληνικού στρατού: του 2ου Συντάγματος Πεζικού και του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού υπηρετούσαν κληρωτοί και επιστρατευμένοι έφεδροι των νομών Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Φωκίδας και Ευβοίας. Στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων καλούνταν οι κληρωτοί στρατεύσιμοι από τα ορεινά χωριά των νομών Φθιώτιδας, Ευρυτανίας, Φωκίδας και Βοιωτίας. Ήταν οι βουνίσιοι Ρουμελιώτες εύζωνοι, που έφεραν μέσα τους έντονη την κλέφτικη παράδοση της Ρούμελης.

Βαλκανικοί Πόλεμοι – Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος – Εκστρατεία Μεσημβρινής Ρωσίας

Στον πόλεμο 1912-13 το "Ευζωνικό" αγωνίσθηκε ηρωικά στα μέτωπα Μακεδονίας και Θράκης.
Την 1η Δεκεμβρίου 1916 το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων λόγω των φιλοβασιλικών πεποιθήσεων των αξιωματικών και οπλιτών του, μεταφέρθηκε από τη Λαμία στη Χαλκίδα κατόπιν τελεσιγράφου των αγγλογαλλικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ. Ήταν η περίοδος των Νοεμβριανών και του Εθνικού Διχασμού. Από τη Χαλκίδα αναχώρησε το 1918 για το μέτωπο του Στρυμόνα στη Μακεδονία.
Στις αρχές του 1919 δύο ελληνικές μεραρχίες, η ΙΙη και η ΧΙΙΙη, σύνολο 23.551 ανδρών, αναχώρησαν από τις Ελευθερές Καβάλας για την Ουκρανία. Σκοπός της αποστολής ήταν η καταστολή της μπολσεβίκικης επανάστασης. Υπό την ΧΙΙΙη Μεραρχία υπαγόταν και το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Η εκστρατεία τελείωσε άδοξα εξαιτίας της συντριπτικής υπεροχής των μπολσεβίκων του атаман Никифор Алекса́ндрович Григо́рьев (=οπλαρχηγός Νικηφόρ Αλεξάνδροβιτς Γκριγκόριεφ).
Στις μάχες στο μέτωπο του Δνείπερου ποταμού, χάθηκαν πολύτιμες ζωές συμπατριωτών μας ευζώνων. Όταν οι Γάλλοι, που παρακίνησαν την εκστρατεία, αποχώρησαν από τη Ρωσία, το εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Νίδερ, όπου υπαγόταν το "Ευζωνικό", συμπτύχθηκε προς τη Ρουμανία. Στο Γαλάτσι της Ρουμανίας οι ελληνικές δυνάμεις επιβιβάστηκαν σε πλοία και μέσω Δούναβη-Μαύρης Θάλασσας-Βοσπόρου-Αιγαίου μετέβησαν στη Σμύρνη.

Μικρασιατική Εκστρατεία

Στη Μικρά Ασία το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων αναδείχθηκε στην πιο επίλεκτη μονάδα του ελληνικού στρατού. Οι Τούρκοι το αποκαλούσαν σεϊτάν ασκέρ (τουρκ. seytanasker=ο στρατός του σατανά) εξαιτίας του πανικού που προκαλούσε με τα αιφνιδιαστικά χτυπήματά του. Το συνταγματάρχη Νικόλαο Πλαστήρα αποκαλούσαν Καραπιπέρ (τουρκ. Kara Biber=μαύρο πιπέρι) εξαιτίας του μελαψού χρώματός του.
Με διοικητή τον Πλαστήρα και μέραρχο τον Κ. Μανέτα το "42ο Σύνταγμα Ευζώνων", πήρε μέρος σε πολλές μάχες στη Μαγνησία, Μενεμένη, Ουσάκ και Αφιόν Καραχισάρ. Κατά την προέλαση του, το Σύνταγμα έφτασε μέχρι το Καλέ-Γρότσο, πέρα από τον Σαγγάριο. Κατά την κατάρρευση του μετώπου το Σύνταγμα υπό την διοίκηση του Πλαστήρα κατάφερε να δώσει μάχες υποχωρώντας σε πλήρη τάξη και μαζεύοντας στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες. Με την αντίσταση που προέβαλε στους Τούρκους, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς πρόσφυγες να διαφύγουν. Ήταν η τελευταία ελληνική μονάδα που εγκατέλειψε τη Μικρά Ασία το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 1922 και ώρα 1.15 τη νύχτα. Πρώτα όμως, κατόπιν εντολής του Πλαστήρα, στην προκυμαία του Τσεσμέ ο σαλπιστής σάλπισε τη «Θοδώρα», το πολεμικό εμβατήριο του Συντάγματος. Μετά την επιστροφή στην Πατρίδα, το Σύνταγμα εγκαταστάθηκε και πάλι στην Λαμία.
Την εποχή της Μικρασιατικής εκστρατείας το Σύνταγμα κυκλοφόρησε και την δική του εφημερίδα, την Φούντα. Η Φούντα πρωτοκυκλοφόρησε χειρόγραφη στις 20 Φεβρουαρίου 1922, εξασέλιδη, σε χαρτί κοινό του γραψίματος, ριγωμένο, με έξοδα του Συντάγματος των Ευζώνων του Πλαστήρα. Ο τίτλος του φύλλου ήταν δίχρωμος με μπλε και κόκκινο μολύβι, ένα φέσι κόκκινο και μπλε μακριά φούντα.
Εποποιΐα 1940 – 1941

Από τα μέσα Ιουλίου 1940 άρχισε η επιστράτευση των εφέδρων του Συντάγματος. Στις 10 το βράδυ της 4ης Σεπτεμβρίου 1940, υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Ιπποκράτη Παπαδημητρόπουλου, αναχώρησε σιδηροδρομικά για Καλαμπάκα.
Όλος ο λαός της Λαμίας και των περιχώρων κατέκλυσε το Σιδηροδρομικό Σταθμό Λιανοκλαδίου για να ξεπροβοδίσει τους ευζώνους. Από την Καλαμπάκα με πορεία μέσω Μετσόβου μετέβη στα Γιάννενα. Υπήχθη στην VΙΙΙ Μεραχία Ηπείρου με μέραρχο τον τραυματισθέντα στη Μικρά Ασία και καταγόμενο από το Κλειτσό Ευρυτανίας Αντγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, μαζί με το 15ο Σύνταγμα Πεζικού Ιωαννίνων απέναντι από την τεθωρακισμένη ιταλική μεραρχία «Κένταυρος».
Αφού αποκρούσθηκε η ιταλική επίθεση, πρωταγωνίστησε στην ελληνική αντεπίθεση και με συνεχής αγώνες έφτασε μέχρι το Μάλι Σπάτ του Τεπελενίου.
Μετά την εισβολή των Γερμανών τον Απρίλιο του 1941, το 42 Σύνταγμα Ευζώνων οπισθοχώρησε προς τα Γιάννενα. Στο μαντείο της Δωδώνης παραδόθηκαν τα όπλα και το Σύνταγμα διαλύθηκε.
Επανίδρυση του 5/42 ΣΕ
Το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων και το πολιτικό του σκέλος ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) ήταν ουσιαστικά μια απόπειρα συγκρότησης ενός τρίτου πόλου μέσα στο αντιστασιακό κίνημα, ανάμεσα στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ.

Τόσο ο στρατιωτικός αρχηγός του 5/42, συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, όσο και ο πολιτικός ηγέτης της ΕΚΚΑ, Γεώργιος Καρτάλης, είχαν τη φιλοδοξία να δώσουν στο 5/42 τον χαρακτήρα μιας απολιτικής αντιστασιακής δύναμης, αφοσιωμένης αποκλειστικά στον αντιστασιακό αγώνα. Οσον αφορά την ΕΚΚΑ, ο σκοπός ήταν να χαρτογραφήσουν πολιτικά την οργάνωση ανάμεσα στους κραταιούς αντιστασιακούς ανταγωνιστές της, κερδίζοντας έτσι το μετριοπαθές κέντρο που από την μία αντιμετώπιζε με τρόμο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, από την άλλη όμως δυσπιστούσε απέναντι στον Σχη Ναπολέοντα Ζέρβα.
Το στοίχημα ήταν λογικό. Η συγκρότηση ενός ισχυρού τρίτου πόλου στο αντιστασιακό κίνημα θα μπορούσε να αναδιανείμει τις ισορροπίες δυνάμεων και να συμβάλει στην εκτόνωση της πόλωσης. Παρ’ όλα αυτά, τα γεγονότα εξελίχθηκαν διαφορετικά και διέψευσαν με τον τραγικότερο τρόπο τον συνταγματάρχη Ψαρρό.
Την 20 Απριλίου στην τοποθεσία Λυκοχορός Βουνιχώρας μπροστά στη κυανόλευκη έγινε η επίσημη τελετή της Ορκομωσίας παρουσία των Άγγλων και πλήθους οπαδών της Οργανώσεως οι οποίοι έσπευσαν να παρακολουθήσουν την συγκινητική αυτή τελετή.
Η 20η Απριλίου 1943 θα μείνει αλησμόνητη, σε όσους την έζησαν εκεί ψηλά στις ελεύθερες κορυφές της Γκιώνας, αλλά και ιστορική διότι υπήρξε η αφετηρία ενός εθνικού αγώνος προς απελευθέρωση και διάσωση της Ελληνικής φυλής.
Ο απλός εκείνος όρκος απαγγελόμενος από τον παπά ενός γειτονικού χωριού και επαναλαμβανώμενος με πίστη και ενθουσιασμό από τους Αξκους και Αντάρτες, έλεγε τα εξης: «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την Πατρίδα να αγωνισθώ μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αιματός μου για την εκδίωξη του κατακτητή να θεωρώ αδελφό μου και να συντρέχω κάθε Έλληνα σε οποιανδήποτε Οργάνωση και αν ανήκει αρκεί να πολεμά τον κατακτητή».
Ο Συντ/ρχης Ψαρρός μετά την ορκομωσία προσεφώνησε τους Αξκους και αντάρτες με συγκινητικά λόγια τονίσας ότι αποκλειστικός σκοπός του Συντάγματος ήταν, η απελευθέρωση της πατρίδος και ότι Αξκοι και Αντάρτες ουδεμία υποχρέωση πολιτικής, πολιτειακής , ή κοινωνικής φύσεως , αναλάμβαναν έναντι της οργανώσεως Ε.Κ.Κ.Α. Τούτο εγγράφει και στην Ημερησία Διαταγή του Συντάγματος. Τότε η οργάνωση ΕΑΣ μετωνομάσθη σε 5/42 Συντ. Ευζώνων. Πράγματι στο συγκροτηθέν Συνταγμα δόθηκε,τιμής ένεκεν το όνομα του συντάγματος της περιοχής "5/42 Συντ.Ευζ.", το οποίο διεκρίθη τόσο ειςτην Μικρά Ασία, όσο και κατά την Εποποιία της Αλβανίας.
Το Σύνταγμα τούτο των ανταρτών του Ψαρρού επέπρωτο να συνεχίσει την ένδοξο ιστορία του παλαιού, εναντίoν των κατακτητών και να σβήσει στο τέλος μέσα σε ποταμούς αίματος.

Το 5/42 και η ΕΚΚΑ δεν κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα στην αρένα του αντιστασιακού κινήματος. Το φιλόδοξο εγχείρημα που αποσκοπούσε στην ειρήνευση και την ενότητα μετατράπηκε τελικά σε ένα ακόμα θέατρο εμφύλιας βίας. Η υποψία και μόνο της συγκρότησης ενός τρίτου πόλου στο αντιστασιακό κίνημα εντατικοποίησε τον ανταγωνισμό ανάμεσα στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τον αντικομμουνισμό και μετέτρεψε το Σύνταγμα από ελπιδοφόρο κυματοθραύστη σε επίζηλο μήλο της Εριδος. Οι δύο αντίθετοι πόλοι επιχείρησαν με κάθε μέσο να παραβιάσουν την ανεξαρτησία του 5/42-ΕΚΚΑ και να το τραβήξουν προς το μέρος τους. Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ακολούθησε από την αρχή μια τακτική ασφυκτικής πολιτικής και στρατιωτικής πίεσης για να αναγκάσει το 5/42, είτε να ενταχθεί στους κόλπους του είτε να διαλυθεί. Λίγες ημέρες μετά την επίσημη συγκρότηση του Συντάγματος, δυνάμεις του ΕΛΑΣ αφόπλισαν τους άνδρες του τμήματος στη Στρώμνη της ορεινής Δωρίδας, ενώ σχεδόν αμέσως μετά την ανασυγκρότησή του, ο ΕΛΑΣ με ισχυρές δυνάμεις επιτέθηκε εκ νέου στο 5/42 στην Ταράτσα της Γκιώνας.
Αφοπλισμός του 5/42 Σ.Ε. στη Στρώμνη Γκιώνας
Το απόγευμα της 13ης Μαΐου, στη Στρώμνη, ο Άρης Βελουχιώτης με τους καπεταναίους που επεσκέφθησαν τον Συνταγματάρχη Ψαρρό, συνεζήτησαν φιλικότατα και συνεφώνησαν για κοινή αντιμετώπιση της Ιταλικής επίθεσης. Δυστυχώς παρά τα συμφωνηθέντα, ο Βελουχιώτης κατά τα μεσάνυχτα και μετά την υποκλοπή των συνθηματικών κύκλωσε το 5/42 με πολλαπλάσιες δυνάμεις του ΕΛΑΣ και ζήτησε τελεσιγραφικά από τον Ψαρρό “Να διαλύσει το 5/42 σε 3 ώρες και να παραδώσει τον οπλισμό του στον ΕΛΑΣ, διαφορετικά θα κοκκίνιζαν τα νερά του Μόρνου από τη σφαγή”. Ο Ψαρρός κατάπληκτος από την σατανική πλεκτάνη του ΕΛΑΣ αποφάσισε να αυτοδιαλύσει το 5/42, για να αποφύγει την αιματοχυσία. Ο Συνταγματάρχης Ψαρρός συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τον Άρη Βελουχιώτη και οδηγείται στο Μαυρολιθάρι, με επέμβαση όμως της Αγγλικής Αποστολής αφέθη ελεύθερος με τους αξιωματικούς του.Την 28ην του ίδιου μηνός εκδίδεται εντολή από το Αρχηγείο του ΕΛΑΣ να αποφεύγονται αφοπλισμοί και επιθέσεις εναντίον ανταρτών και άλλων Ανταρτικών Οργανώσεων και επί πλέον να επιστραφεί ο οπλισμός του 5/42. Και τα δύο όμως έμειναν στα χαρτιά.Αρκετοί αντάρτες του 5/42 που διέφυγαν ένοπλοι, απετέλεσαν βραδύτερα τον πυρήνα αναδημιουργίας του 5/42 Συντ/τος. Την 29ην Μαΐου εκλήθη ο Συντ/ρχης Ψαρρός στο στρατηγείο του MAYERS και παρουσία της τριπλής ηγεσίας του ΕΛΑΣ, του διαβίβασε την απόφαση του Στρατηγείου Μ. Ανατολής για την ανασυγκρότηση του 5/42. Την πρώτη μέρα του Ιουνίου ο Ψαρρός επέστρεψε στη Παρνασσίδα. Μέσα σε μια εβδομάδα το Σύνταγμα είχε πλήρως ανασυγκροτηθεί.
Επίθεση του ΕΛΑΣ στη Ταράτσα Γκιώνας
Στις 23 Ιουνίου χίλιοι περίπου αντάρτες του ΕΛΑΣ υπό τον Καπετάν Νικηφόρο επιτίθενται κατά των 200 ανταρτών του 5/42 ΣΕ στη περιοχή Ταράτσας της Γκιώνας. Ολοήμερη η μάχη. Το 5/42 είχε απώλειες τρεις νεκρούς: Τον Αξιωματικό της αεροπορίας Ηλία Τσίγκα και άλλους δυο αντάρτες, καθώς επίσης και πέντε τραυματίες. Οι απώλειες του ΕΛΑΣ δεν ανακοινώθηκαν.

Καθώς η αναίτια επιθετικότητα του ΕΛΑΣ απέναντι στο 5/42 τροφοδοτούσε τον αντικομμουνισμό μεταξύ των μαχητών του Συντάγματος, άνοιγε όλο και πιο διάπλατα ένα παράθυρο ευκαιρίας για τους μοναρχικούς που επιδίωκαν να υπονομεύσουν τη μετριοπαθή ηγεσία του Ψαρρού και να παρασύρουν το Σύνταγμα στην εξυπηρέτηση της δικής τους ατζέντας. Λαμβάνοντας οδηγίες από την οργάνωση «Στρατιωτική Ιεραρχία», ο μοναρχικός λοχαγός Θύμιος Δεδούσης κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του τους περισσότερους αξιωματικούς και αντάρτες του 5/42, επιδιώκοντας τη ρήξη με τον ΕΛΑΣ.
Επίθεση ΕΛΑΣ στο Ευπάλιο
Την 1ην Απριλίου 1944 οι κάτοικοι του Ευπαλίου Δωρίδος υποδέχθηκαν θερμά τους άνδρας του Δεδούση και το βράδυ διασκέδαζαν όλοι μαζί στο Γυμνάσιο του χωριού. Μετά τα μεσάνυχτα το Τάγμα του Κρόνου του ΕΛΑΣ επετέθη αιφνιδιαστικά για να αφοπλίσει το Τάγμα Δεδούση. Οι αντάρτες του 5/42 έκαναν αντεπίθεση, έδιωξαν τους επιτεθέντες και συνέλαβαν αιχμαλώτους. Στη μάχη σκοτώθηκε ένας αντάρτης του 5/42.
Η Τελική Διάλυση του 5/42
Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων μεταξύ των τριών οργανώσεων ΕΛΑΣ – ΕΔΕΣ – 5/42 για τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος και ενοποίηση του αντάρτικου αγώνος, η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να διαλύσει οριστικά το 5/42 που αποτελούσε σοβαρότατο εμπόδιο στη κάθοδο του ΕΛΑΣ προς Αθήνας για την κατάληψη της εξουσίας. Προς τούτο ο ΕΛΑΣ τον Μάρτη του 1944 κινητοποίησε πολλαπλάσιες δυνάμεις του 5/42 από διάφορες κατευθύνσεις προς την τοποθεσία Τρικόρφου – Κλήματος Δωρίδας, όπου τελικά συγκεντρώθηκαν τα τμήματα του 5/42 μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις μεγάλων Γερμανικών δυνάμεων στην Παρνασσίδα.
Της τελικής σύγκρουσης προηγήθηκαν σωρεία προκλητικών ενέργειών και επεισοδίων του ΕΛΑΣ εις βάρος του 5/42 Σ.Ε. στο Σερνικάκη από τον Νικηφόρον, απαγωγή Υπολ/γου Βλάικου και οπαδών του Συντάγματος, αφοπλισμός ανταρτών του 5/42 στην Ερατεινή από τον Κρόνον κλπ. Ο Λοχαγός Δεδούσης ευρισκόμενος στη Βόρεια Δωρίδα, μόλις πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά, εθεώρησε καθήκον του να πάρει έκτακτα μέτρα άμυνας. Δια λόγους ασφαλείας δημιουργήθηκαν τα γεγονότα Πενταγιών – Κροκύλείου – Μανάγουλης – Καστρακίου, Τριζονίου (αφοπλισμοί, συλλήψεις, επιθέσεις κλπ).
Την 14-4-1944 ο Σιάντος. Γεν. Γραμματεύς του ΚΚΕ, δίδει την εντολή “Να ξεκαθαριστεί η κατάσταση με το 5/42 Σ.Ε. δυναμικά και κεραυνοβόλα χωρίς χρονοτριβές”. Η εντολή ανατέθηκε στον Άρη Βελουχιώτη. Το πρωί του Πάσχα (16 Απριλίου) και ενώ οι καμπάνες των χωριών καλούσαν τους Χριστιανούς στις εκκλησίες για το “Χρηστός Ανέστη” το Τάγμα Νικηφόρου επιτέθηκε σφοδρότατα από το χωριό Μαραθιά κατά των τμημάτων Κούτρα και Καϊμάρα προς διαρπαγή των εφοδίων του 5/42 Σ.Ε. (Σκάλα Καραΐσκου) και αποκοπή των τμημάτων αυτών από το υπόλοιπο του Συντάγματος που είχε εγκατασταθεί επί των υψωμάτων του κλήματος. Μετά την απόκρουση του ΕΛΑΣ ο Συντ/ρχης Ψαρρός απελευθέρωσε 60 αιχμαλώτους ΕΛΑΣίτες.
Στις 03:00 της 17 Απριλίου 1944 το 5/42 Σ.Ε. δέχεται αιφνιδιαστική και σφοδρότατη επίθεση σε όλο το μέτωπό του από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, που ήταν δεκαπλάσιες του Συντάγματος. Το 5/42 Σ.Ε. εξαναγκάσθηκε να αμυνθεί σθεναρά, πλην όμως ο αγώνας ήταν άνισος, οι δε απώλειες πολύ σημαντικές. Τα τμήματα του 5/42 πιεζόμενα αναγκάζονται να αναδιπλωθούν προς νότο και τελικά μετά τη διάσπαση του κλοιού του ΕΛΑΣ από το στρατηγείο Καϊμάρα να διαφύγουν προς ανατολάς και τμήμα 40 ανταρτών να διαφύγουν με βάρκα στην Πελοπόνησο. Έτσι διαλύθηκε το 5/42 Σ.Ε.
Ο Συνταγματάρχης Ψαρρός, παρά τις επίμονες συστάσεις των Αξ/κων του να ακολουθήσει τα διαφυγόντα τμήματα και να σωθεί, αρνήθηκε και έμεινε στο “σκάλωμα”, όπου παραδόθηκε στο Τάγμα του Νικηφόρου, με σκοπό, όπως είπε, “Να περισώσει ότι μπορέσει, έστω και με προσωπική του θυσία”, εννοώντας τους αιχμαλώτους, τους τραυματίες και τους οπαδούς του Συντάγματος. Ο Νικηφόρος απέστειλε τούτον υπό συνοδεία στον Άρη Βελουχιώτη, αλλά δυστυχώς τον συνάντησε καθ’ οδόν ο εξτρεμιστής Ταγ/ρχης Ζούλας του ΕΛΑΣ ο οποίος τον εκτέλεσε, όπως αναγράφει ο ίδιος στην έκθεση του την 2/3/1951. “Τον Ψαρρό τον σκότωσα εγώ, όπως είμαστε σύμφωνοι με τον Άρη” (Βιβλίο Γρ. Φαράκου σελίδα 296).
Επίλογος
Οι χρυσές σελίδες που έγραψε το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων μένουν αθάνατες στην ιστορία της Πατρίδας. Σήμερα το ένδοξο «ευζωνικό» εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του με έδρα την Κάλυμνο και με το πρωσονύμιο «ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ», τοποθεσία όπου το Σύνταγμα έδωσε ηρωϊκούς αγώνες κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η ιστορία, όμως, του Συντάγματος, το γεγονός ότι πολέμησε σε 2 ηπείρους σε πλήθος αγώνων, και προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας επιβάλλει τη μετονομασία του 5/42 ΣΕ σε «ΛΑΜΙΑ», στην αρχική έδρα του Συντάγματος, προς τιμή των αθάνατων ορεινών Ρουμελιωτών που επάνδρωσαν και τίμησαν το Σύνταγμα στα πέρατα του κόσμου. Η ιστορία συνεχώς αποδεικνύει και επιβεβαιώνει, και ο Εύζωνας στην Πλατεία Πάρκου Λαμίας, το περιμένει ως ελάχιστη ανταμοιβή. Γιατί στο κάτω – κάτω αυτός ξυπόλητος, με το μάνλιχερ στο χέρι, πιπιλώντας ένα χαλίκι, έκανε την Ελλάδα μεγάλη και όχι οι κοντόφθαλμοι, εθνικοί μειοδότες που συνεχίζουν να ξεπουλούν την χώρα, κηλιδώνοντας την χιλιάδων χρόνων ιστορία της.

Εν Βαλκανική Αποικία, 2011 μ.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.....

Η ψυχή του Έλληνα

Σήμερα η μέρα εμφάνισε ένα από τα πιο οξύμωρα σχήματα που έχω συναντήσει εδώ και 20 χρόνια. Ήταν μια σκληρή μέρα για όλους τους συναδέλφους. Ήταν η μέρα που όλοι διαπίστωσαν ότι το εισόδημά τους, μειωνόταν δραστικά, και οι ίδιοι χωρίς να μπορούν να πιστέψουν σε αυτά που έβλεπαν στα ΑΤΜ των τραπεζών, έσκυψαν το κεφάλι και ήρθαν για δουλειά. Πικραμένοι, απογοητευμένοι από την αχαριστία που δείχνει προς το προσωπό τους το Κράτος, σφίξαν τα χείλια και με την απόγνωση καλά κρυμμένη πίσω από ασπράδι του ματιού απέδειξαν ότι ο Έλληνας έχει φιλότιμο και αξιοπρέπεια. Εδώ και ένα μήνα δουλέυοντας σκληρά, έξω από τα όρια του απλού οχταώρου, βάζοντας προσωπικές επιδιώξεις και οικογενειακές ανάγκες πίσω από την συλλογική επαγγελματική προσπάθεια εκτέλεσαν την αποστολή τους συναισθανόμενοι ένα πράγμα: η Πατρίδα μας έχει ανάγκη. Μπορεί η ευγνωμοσύνη της Πατρίδας να μην μπορεί να φανεί αλλά να διακρίνεται η αχαριστία και η οικονομική εξόντωση, αλλά αγαπώντας αυτή την Πατρίδα, την δουλειά τους και το συνάδλεφό τους, ξεπέρασαν όλα τα όρια, δίνοντας απάντηση στους μονίμους αργόμισθους και απεργιολάτρες του Δημοσίου.
Προσωπικά, αυτοί οι άνθρωποι μου έκαναν το καλύτερο δώρο αυτές τις δύσκολες εποχές. Και πραγματικά χάρηκα που βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους που στα δύσκολα δεν σκύβουν το κεφάλι και ας ξέρουν ότι το γάλα των παιδιών τους δεν θα είναι αύριο εξασφαλισμένο. Αλλά, αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν κάτι που οι πολιτικοί μας το έχουν ξεχάσει: Υπερηφάνεια που είναι Έλληνες, φιλότιμο γιατί είναι Έλληνες και σεβασμό στο συνάδελφο γιατί είναι Έλληνες.
Και σαν Έλληνες δεν περιμένουν από την Πατρίδα μπράβο και συγχαρητήρια. Τους αρκεί ένα χαμόγελο και ο καλός ο λόγος. Παιδιά σας ευχαριστώ!!!

Ηθική χρεωκοπία

Καλό χειμώνα!
Αγαπητοί φίλοι της καταπληκτικής Δυτικής Φθιώτιδας, ας είναι η συγκεκριμένη ευχή πραγματική και ας εκπληρωθεί με επιτυχία. Πρόκειται, κατά γενική ομολογία για τον δυσκολότερο χειμώνα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας και για εμάς τους απαίδευτους χαρακτηρίζεται εφάμιλλος με τον χειμώνα του '41. Βέβαια, ούτε κατά διάνοια δεν πρόκειται να ζήσουμε τις φρικτές συνέπειες της γερμανικής κατοχής, αλλά σίγουρα, θα βιώσουμε τις θλιβερές συνέπειες της αβλεψίας μας και της απρονοησίας μας.
Σύμφωνα και με τις προσωπικές εκτιμήσεις κάθε Έλληνα ζούμε μια ανάσα από την οικονομική καταστροφή. Δύο χρόνια μετά από την έναρξη της προσπάθειας οινομικής διάσωσης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση βρισκόμαστε σε απίστευτα δεινότερη θέση και με τις συμμαχίες μας να λιγοστεύουν. Οι μέχρι σήμερα πιστοί "σύμμαχοι" που μας εύχονταν "... καλό κουράγιο" και διατυμπάνιζαν της φιλελληνικότητα τους, έχουν αλλάξει ρότα πλεύσης και πλέον έχουν θέσει ως αντικειμενικό σκοπό την διάσωση των τραπεζών των χωρών τους και όχι της Ελλάδας. Και γιατί άραγε;
Μα φυσικά όταν ο πνιγμένος δεν απλώνει τα χέρια του να πιάσει την σανίδα σωτηρίας που του προσφέρεται, τότε πνίγεται. Οι λόγοι και οι αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή την οικονομική κατάσταση δεν αντιμετωπίστηκαν. Ποτέ η παρούσα Κυβέρνηση δεν δέχτηκε σαν γεγονός ότι ο υπερδιογκωμένος Δημόσιος τομέας, η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, η λειτουργία της κοινωνίας με βάση το συμφέρον των συντεχνιών και σύμφωνα με τους κανόνες μιάς κλίκας που λυμαίνεται τη χώρα οικονομικά, ήταν η κύρια αιτία της οικονομικής της καταστροφής.
Εδώ και τριάντα χρόνια κάθε έννοια αξιοκρατίας, κάθε ηθική και πνευματική αρχή είχε καταρρεύσει και πάντα αναδεικνύονταν η πονηριά, ο δόλος, η κακώς εννοούμενη καπατσοσύνη, με την οποία ο ξύπνιος και "ικανός" μπορούσε να παρασιτεί στην πλάτη των πολλών εκμεταλλευόμενος το κράτος και τον κορβανά του, χρησιμοποιώντας αδιαφανείς διαδικασίες που θεσπίστηκαν για να ενισχύσουν και να εγκαθιδρύσουν την διακτατορία της ανικανότητας και μετριότητας.
Επί τριάντα χρόνια όλοι ανεξαρτήτως δυνατοτήτων και ικανοτήτων προσπαθούσαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι για να εξασφαλισθούν. Ακόμη και θεσμοί όπως ο Στρατός κατάντησαν οικοτροφεία της μετριότητας και ανικανότητας, ταϊζοντας πλήθος ανίκανων και απρόθυμων να προσφέρουν. Η οκνηρία, η τεμπελιά και ο "ωχαδερφισμός" αποτέλεσε την λογική λειτουργίας του κράτους. Επικράτησε η λογική ότι η χώρα χρωστά στους πολίτες και όχι οι πολίτες στην Ελλάδα, η οποία και μόνο με την ιδιότητα του Έλληνα που απέδιδε στους πολίτες της θα έπρεπε να εξασφάλιζε την αιώνια εκτίμηση και σεβασμό.
Επί τριάντα χρόνια το κοινωνικό και εθνικό DNA του Έλληνα μεταλλασόταν και τώρα ήρθε η ώρα να πληρωθεί το αντίτιμο.
Το πρόβλημα δυστυχώς δεν είναι οικονομικό. Είναι ηθικό. Αν ο Έλληνας δεν εμπνευστεί από τον Σωκράτη και να πειθαρχήσει στους νόμους, αν δεν έχει αυτογνωσία και να καταλάβει τις δυνάμεις του δεν μπορεί αυτή η χώρα να συνεχίσει να υπάρξει. Τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατίας έκαναν πολύ μεγάλο κακό στην Ελλάδα ποτίζοντας τους κατοίκους αυτής της χώρας με φαυλότητα και κουτοπονηριά.
Για εμένα δεν έχει σημασία αν θα χρεωκοπήσουμε ή όχι. Για μένα σημασία έχει ότι έχουμε ήδη χρεωκοπίσει ηθικά.
Το θέμα είναι αν θα παραμείνουμε χρεωκοπημένοι ή θα ανασυντάξουμε τις δυνάμεις ώστε να ξαναγεννηθεί αυτός ο τόπος. Διότι όταν μια έγκυος στον Ιδιωτικό τομέα σε 119 ημέρες πρέπει να είναι στο πόστο της ενώ στον Δημόσιο θέλει 14 μήνες τότε αυτή η χώρα προάγει τον ρατσισμό στον όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Και σίγουρα δεν είναι χώρα, αλλά χαμαιτυπείο...

Απογραφή πληθυσμού 2011

Στην αρχή νόμισα ότι βρίσκομαι 200 χρόνια πίσω, στα 1811, τότε που η Ελλάς αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Δεν ξέρω αν και τότε ο Σουλτάνος είχε διατάξει γενική απογραφή του πληθυσμού, η αίσθησή μου όμως είναι ότι και τώρα το ίδιο
σκεπτικό επικράτησε στους, ανά την επικράτεια υπεύθυνους για την διενέργειά της, άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η εντύπωση
που σχημάτισα ήταν ότι και τώρα, όπως και τότε, οι δημοτικοί άρχοντες προσπάθησαν να εξαπατήσουν την Αρχή, το Γκουβέρνο, που
διέταξε την Απογραφή. Τότε όμως η Ελλάς δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος, και οι υπόδουλοι Έλληνες, έβλεπαν με καχυποψία και προσπαθούσαν
να αποφύγουν, να υπονομεύσουν οποιοδήποτε φιρμάνι εξέδιδε ο Σουλτάνος. Και μάλλον είχαν δίκηο αφού είναι λογικό ο καταπιεσμένος,
ο υπόδουλος, ο στερούμενος των βασικών δικαιωμάτων, να μεταχειρισθεί οποιοδήποτε τρόπο για να αποφύγει ό,τι προσπαθεί να του
επιβάλει ο δυνάστης. Δυστυχώς όμως αυτήν την καχυποψία οι Έλληνες δεν κατάφεραν να αποβάλουν στα 190 χρόνια του ελεύθερου βίου
τους. Οποιοδήποτε μέτρο αποφασιστεί, οποιαδήποτε καινοτόμος προσπάθεια εισαχθεί στο σύστημα διακυβέρνησης, από την νομοθετική και
εκτελεστική εξουσία θεωρούνται εκ προοιμίου κακά και εκ του πονηρού. Και το κακό δεν είναι ότι θεωρούνται από τους απλούς πολίτες,
ως τέτοια, αλλά και από ένα μεγάλο ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων των ΟΤΑ, δηλαδή των κατ'εξοχήν επιφορτισμένων
οργάνων της Πολιτείας για την εφαρμογή τους.

Ως γνωστόν, την περίοδο 12-24 Μαϊου τρέχοντος έτους, διεξήχθη στην χώρα μας η Γενική Απογραφή πληθυσμού και κατοικιών, μία
διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε 10 χρόνια και η οποία αποσκοπεί να καταμετρήσει επακριβώς τον πληθυσμό και να αναδείξει την
σύνθεσή του, όπως και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά τα οποία οι σχετικοί επιστήμονες ονομάζουν "ποιοτικά" στοιχεία. Δηλ. πόσοι είναι
άνδρες,πόσες γυναίκες, πόσα παιδιά, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, κλπ. Τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά στις Αρχές, περίπου, κατά
προσέγγιση, δεν είναι όμως επακριβώς καταμετρημένα, γι'αυτό η Στατιστική Αρχή προσπαθεί μέσω της απογραφής και ξοδεύοντας χρήματα,
εποχή κατα την οποία τα έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη, να σχηματίσει πληρέστερη εικόνα, συλλέγοντας όλα τα στοιχεία. Τα τζίνια
όμως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, απανταχού της Ελλάδος για να είμαστε δίκαιοι, καθώς και οι πάσης φύσεως πολιτιστικοί σύλλογοι,
πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών και οικισμών, επειδή θεώρησαν ως ευκαιρία αρμέγματος του κρατικού Κορβανά και οικονομικής ενίσχυσης
των περιοχών στις οποίες γεννήθηκαν, επιδόθηκαν σ''έναν αγώνα δρόμου για το ποιός θα εξαπατήσει περισσότερο την Πολιτεία. Το τι
μέσα και τι κόλπα εφευρέθηκαν προκαλούν και τον πιο ευφάνταστο μυθοπλάστη. Όλα έγιναν για "το καλό του τόπου τους", άρα παύουν εξ
αρχής οι ενδοιασμοί και οι ενοχές. Για το καλό του τόπου, ο,τιδήποτε παράτυπο, παράνομο, αισχρό και ανήθικο επιτρέπεται. Εμβαπτίζεται
στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και καθαγιάζεται αυτομάτως, ο δε εκφράζων αντίθετη άποψη, είναι κατάπτυστος προδότης της περιοχής του,
μπορεί δε να καταδικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου και να αποπεμφθεί άπαξ διά παντός από την συνείδηση
των συγχωριανών του. Για το καλό του τόπου οι δημοτικοί άρχοντες την δεκαετία του '80 έδιναν ψεύτικες βεβαιώσεις στους αγρότες και
κτηνοτρόφους γιά να πάρουν ψεύτικες αποζημιώσεις από την τότε ΕΟΚ, για το καλό της χώρας οι κυβερνήσεις της χώρας μας, την δεκαετία
του 2000, έδιναν ψεύτικα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Είδαμε που μάς οδήγησε η πρακτική αυτή. Το δυστύχημα όμως είναι,
δεν βάλαμε μυαλό. Κι εξακολουθούμε να διαπράττουμε τα ίδια λάθη.

Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των, ούτως ειπείν, "προδοτών". Εξέφρασα την άποψη ότι το μακροχρόνιο συμφέρον μας είναι να πούμε την
αλήθεια. Όχι μόνον διότι αυτός που λέει την αλήθεια βγαίνει σε βάθος χρόνου πάντοτε κερδισμένος, αλλά και διότι με το να απογραφούμε
όπως και όσοι είμαστε θα μάς ωφελούσε πολλαπλώς. Πρώτον την Πολιτεία, δηλαδή εμμέσως εμάς, αφού θα κατέγραφε την πραγματικότητα, θα
εκπληρούσε δηλ. τον σκοπό για τον οποίο διετάχθη η απογραφή. Δεύτερον, αμέσως εμάς τους ίδιους, αφού θα έδινε στην δημοτική αρχή την
πραγματική εικόνα του πληθυσμού του δήμου, τον οποίο καλείται να διοικήσει. Τρίτον την καθημαγμένη και ταλαιπωρημένη χώρα μας από
τα καμώματα των κατοίκων της. Τέταρτον αυτή ταύτη την έννοια της αλήθειας, την υπακοή στους Νόμους και την εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης
στις Αρχές. Όταν η ίδια η Δημοτική Αρχή παρανομεί και παρατυπει, αφ' ενός δίνει το κακό παράδειγμα στους δημότες και αφ' ετέρου δεν έχει
το ηθικό δικαίωμα να απαιτήσει την εφαρμογή του νόμου από τους δημότες του. "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν, ό, τι είναι αληθές"
απάντησε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, όταν ορισμένοι φίλοι του τον παρατήρησαν γιατί έγραψε αυτός, ο εθνικός ποιητής, το ποίημα "Πόρφυρας" στο οποίο περιέγραφε ένα πραγματικό
περιστατικό, τον θάνατο ενός Αγγλου στρατιώτη από επίθεση καρχαριοειδούς.

Η δημοτική αρχή έπρεπε να δώσει αυστηρές εντολές στα όργανα τα επιφορτισμένα με το καθήκον της διενέργειας της απογραφής. Η αλήθεια,
Η πλήρης αποτύπωση των στοιχείων των απογραφομένων θα έδινε την δυνατότητα να γίνει σχεδιασμός στηριζόμενος σε πραγματικά δε
δομένα. Θα μάθαινε λοιπόν ότι στο χωριό μου, στην Μερκάδα διαμένουν τον χειμώνα τόσοι κάτοικοι, αυτής της ηλικίας, μία πολύτιμη πληροφορία
με βάση την οποία θα μπορούσε να προγραμματίσει την επέκταση, ή την περικοπή του προγράμματος "Βοήθεια στο σπίτι". Θα μάθαινε ότι
υπάρχουν τόσα παιδιά, τα οποία πρέπει να μεταφέρονται για εκπαίδευση εκεί όπου λειτουργούν σχολεία, ή δεν υπάρχουν καθόλου μαθητούδια,
άρα η ανάγκη για την μεταφορά τους δεν υφίσταται. Θα μάθαινε πόσοι κάτοικοι διαμένουν μόνιμα, ώστε να σχεδιάσει την επέκταση ή όχι
του δικτύου ηλεκτροφωτισμού και όχι να θεωρεί και να προβάλει ως έργο πνοής την τοποθέτηση υπαίθριων λαμπτήρων για να διευκολύνονται
τα συμπαθή θηλαστικά, οι παμπόνηρες αλεπούδες, να βρουν την τροφή τους, διευκόλυνση που ούτως ή άλλως δεν χρειάζονται. Θα μάθαινε πόσα
παιδιά υπάρχουν σε κάθε χωριό ώστε να σχεδιάσει την κατασκευή γηπέδων και όχι να υποβάλει αιτήματα κατασκευής άχρηστων εγκαταστάσεων,
(άχρηστων υπό την έννοια της πλημμελούς χρήσης τους) προς την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Αντί λοιπόν οι συνεργάτες του δημάρχου να
ασχολούνται με το πώς θα απογράψουν περισσότερο κόσμο, εφευρίσκοντας πρωτότυπους τρόπους προσέλκυσής τους και εξαντλώντας κάθε θεμιτό
και αθέμιτο μέσο, θα ήταν περισσότερο εποικοδομητικό και ωφέλιμο να ασχολούνται με το πώς θα αξιοποιηθεί καλύτερα η περιουσία του δήμου.
Αντί να ασχολούνται με την τήρηση "διπλών λογιστικών βιβλίων" κατά τα πρότυπα των φοροδιαφευγουσών επιχειρήσεων, καλύτερα θα ήταν να
ενημερώνονται για τις νέες αρμοδιότητες των Καλλικρατικών ΟΤΑ. Θα μού πείτε ότι το να παρακαλάς κόσμο να έρθει για να απογραφεί στο χωριό
είναι ευκολότερο από το να σχεδιάζεις, να χαράζεις πολιτική, να παρακολουθείς την εφαρμογή του χωροταξικού σχεδίου του δήμου σου και να οραματίζεσαι τον δήμο του 2030. Την πρώτη εργασία μπορούν να την εκτελέσουν όλοι οι εκλεγέντες δημοτικοί σύμβουλοι, την δεύτερη, όμως
ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού.


Τσιούνης Ηρακλής

Γιώργο...αλλαξέ τα όλα!!!

Ναι!!! Εσείς - εμείς, όλοι μας είμασταν που φωνάζαμε και απαιτούσαμε αλλαγή!!! Την οποία ο πατήρ Παπανδρέου προσπάθησε να φέρει (και την έφερε με το παραπάνω) και από νοικοκυραίοι καταντήσαμε ελεεινοί (τρισάθλιοι σε λίγο). Εμείς απαιτήσαμε και όπως πολύ ωραία τα γράφει ο φίλος Θαλαμοφύλακας, περιμέναμε παρά με ουρά, δεν βλέπαμε τον λάκκο που μας έσκαψαν!!! Τώρα από τον πάτο του λάκκου περιμένουμε να μας πετάξουν το σκοινί της λύτρωσης. Δεν κοιτάτε ρε παλικάρια ότι αυτοί δεν δίνουν ούτε το αγγέλου τους νερό, θα βγάλουν εμάς από την κρίση;
Η ατυχία της Ελλάδας είναι ότι οι αυτόφωτοι μεσσίες που έχουν προκύψει είναι πολύ καλοί μαθητές και άξιοι εγκεκριμένοι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού ο οποίος δεν αναγνωρίζει την αξία κάποιου λαού. Όταν έχεις να κάνεις τους Ολλανδούς και τους Φιλανδούς,τους πλέον ανέκφραστους, αναίσθητους και αφιλότιμους λαούς της υφηλίου, περιμένεις ότι το πλοίο θα έχει σωστή ρώτα. Δεν αναφερόμαι στο ότι εμείς ήμαστε σωστοί και αυτοί λάθος. Αναφέρομαι στην αδυναμία αυτών των λαών να σκεφτούν τον συνάνθρωπο, την απομόνωση και τη βαρύθυμη διάθεση που τους διακρίνει. Αυτοί λοιπόν έγιναν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής ιδέας. Και δεν είναι ευρωπαϊστές οι ήρωες των Θερμοπυλών; Και αν αυτοί φαίνονται πολύ μακρινοί μέσα στο θολό τοπίο της ιστορίας, ας θυμηθούμε τους ήρωες της επανάστασης για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, όταν πολεμώντας με το γιαταγάνι και το καρυοφύλλι, ξήλωσαν αργά, βασανιστικά και με ποτάμια αίμα το σκηνικό της Οθωμανικής φαυλότητας και βαρβαρότητας. Θα μπορούσε ο φίλος μας Όλι Ρεν να περάσει τον Δούναβη αν ο Μεχμέτ, λιμπιζόμενος τα ξανθά αγοράκια της Βόρειας Ευρώπης τον περίμενε στην νότια όχθη του;
Έτσι εμείς οι έλληνες δώσαμε σημασία σε αυτά τα τσόλια και δεν στηριχθήκαμε σε δικές δυνάμεις. Και οι ηγέτες (ο θεός να τους κάνει) που επιλέγουμε τα τελευταία χρόνια τέτοιοι και χειρότεροι είναι. Πιστοί μαθητές και υπήκοοι μιας φαύλης ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η τήρηση των εντολών των πολιτικών προϊσταμένων τους.
Έτσι και ο Γιωργάκης. Περιμέναμε ότι θα έβγαινε ηγέτης αλλά τελικά, πέσαμε στον πιο στυγνό εκπρόσωπο και δούλο της Ευρώπης (και της Αμερικής, αυτοί πάνε μαζί - μαζί όταν τα συμφέροντα το επιβάλουν). Μα μιλάμε για έναν άνθρωπο που ακόμα και στο όνομά του φαίνονται οι καταβολές και το ποιόν: Γεώργιος Geffrey Chad Παπανδρέου. Πολύ ωραία!!! Γιος του Ανδρέα Mineiko Παπανδρέου (Ελληνοπολωνός) και εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ξεφύτρωσε από το πουθενά. Και όταν αυτό συμβαίνει τότε, ή η δημοκρατία και αξιοκρατία θριαμβέυουν, ή είσαι η κερκόπορτα. Και η σύγχρονη κερκόπορτα άνοιξε το Απρίλιο του 1941 και ακόμα είναι ανοικτή. Αλλά τώρα δεν έχει νόημα να κλείσει. Ο εχθρός πάτησε την Πόλη.

Γιατί αυτοκτόνησε ρε Κορυζή; Δεν μας λυπήθηκες;

ΑΠΟΔΕΙΞΗ...

Οι οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανήκουν στο κόμμα που όταν είναι στην αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση τα έχει κάνει μπάχαλο, και εκλέγεται μόνο και μόνο για να το αποδείξει...

Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΕΙΔΙΚΟΙ...

Ο Πρωθυπουργός Γιωργάκης και ο Υπουργός των Οικονομικών Γιωργάκης είναι δυο άτομα τα οποία με απόλυτη βεβαιότητα μπορείς να χαρακτηρίσεις "Ειδικούς"! Κι αυτό γιατί έχουν κάνει σε ελάχιστο χρόνο όλα τα λάθη που μπορούν να γίνουν σε ένα πολύ στενό πεδίο γνώσης, ανάλογο με τη στενότητα του κεφαλιού τους...

Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΟΜΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΟΜΟΙΟ...

Οι φτωχοί άνθρωποι γνωρίζουν φτωχούς ανθρώπους και οι πλούσιοι πλούσιους. Αυτό είναι από τα λίγα πράγματα που δεν είπε ο Ελύτης. Αλλά ο Ελύτης δεν έζησε στην Ελλάδα του Μηνημονίου, ούτε στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών... Έζησε στο Κολωνάκι, και αρκετό διάστημα στην Ελβετία...

Κώστας Γ. Αρβανίτης

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...

Όταν ο Γιωργάκης απηύθυνε από το Καστελόριζο το τηλεοπτικό του διάγγελμα με το οποίο πληροφορούσε τον Ελληνικό λαό ότι η χώρα θα προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης, 5000 χρόνια ελληνικής ιστορίας μου φάνηκαν σαν 5 λεπτά παζαριού...
Ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, 5 λεπτά παραμονής των Τροϊκανών στην Αθήνα μου φαίνονται σαν 5000 χρόνια καταδίκης στα κάτεργα...
Αυτό μάλλον, είναι η σχετικότητα, κατά τον Αλβέρτο Αινστάιν...
Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ...

Την Τρίτη 31/5/2011, αποφάσισα να κατηφορίσω προς τα Προπύλαια για τη συγκέντρωση των Πανεπιστημιακών...
Στο Σύνταγμα ρώτησα τυχαία δέκα από τους συγκεντρωμένους γιατί ήταν εκεί. Πήρα τις εξής απαντήσεις:
3 μου είπαν ότι αντιστέκονται συνειδητά στο Μνημόνιο.
2 μου είπαν ότι προασπίζουν έμπρακτα το μέλλον των παιδιών τους, και
5 μου είπαν "Έχεις απάνω σου κανένα εικοσάρικο, ρε φίλε!"
Κατόπιν αυτού, άλλαξα γνώμη και ξαναγύρισα σπίτι μου.
Διότι, δεν συμφέρει ρε παιδιά!... Δεν συμφέρει!

Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΑΡΧΙΑ...

Στην Ελλάδα του Μνημονίου τα οικονομικά αποτελούν στο περίπου θρησκεία με βάση την κοσμική διαρχία...
Ο Πρωθυπουργός χειρίζεται τα οικονομικά με βάση την σοσιαλιστική θεωρία κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή...
Ο Υπουργός Οικονομικών τα χειρίζεται με βάση την καπιταλιστική θεωρία κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο...
Την Κυριακή και οι δύο αναπαύονται παίζοντας "μπίζ" με τους Αρχαγγέλους Θεόδωρο και Ευάγγελο...
Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ...

Εάν μέσα από την πολιτική του Μνημονίου θέλουμε να φτιάξουμε μια Νέα Ελλάδα, έχουμε όλα τα υλικά... Και η πρώτη Ελλάδα από το χάος, τη φτώχεια, τα δάνεια και το αίμα του λαού της είχε φτιαχτεί...
Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΤΩΡΑ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΝΟΗΜΑ...

Ο γνωστός και ... μη εξαιρετέος Μπίλ Κλίντον, εκέινος ο τύπος ντε, που ως Πρόεδρος τον Η.Π.Α. είχε μεταβάλλει το ΟΒΑΛ Γραφείο σε ... ΟΡΑΛ Γραφείο, είπε κάποτε το εξής:
"Όταν κάποιος σου λέει πως δεν υπάρχει πρόβλημα χρημάτων, μιλάει για τα χρήματα κάποιων άλλων".
Κατόπιν αυτού, μπήκα ... ολοσχερώς στο νόημα!
Όταν εκείνος ο ερασιτέχνης ποδηλάτης που το παίζει πρωθυπουργός, μας έλεγε προεκλογικά ότι "Λεφτά υπάρχουν", προφανώς εννούσε ένα από τα ακόλουθα δύο πράγματα (διόλου δε απίθανο να εννοούσε και τα δύο μαζί...):
Ή ότι έχετε λεφτα και δεν θα σας αφήσω πεντάρα τσακιστή...
Ή ότι ξέρω κάποια καλά παιδιά που έχουν και θα μας τα δώσουν, αφού πρώτα υπογράψω ότι θα σας πιούν το αίμα...
Μήπως έχει κανείς σας άλλη εξήγηση? Ευπρόσδεκτη, πλην αλλ' όμως δυσεύρετη!...
Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ...

Ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν είχε πει κάποτε το εξής, σχετικά με το τι είναι μία κυβέρνηση:
"Η κυβέρνηση είναι σαν ένα μεγάλο μωρό. Ένας μεγάλος πεπτικός σωλήνας με μεγάλη όρεξη στο ένα άκρο και καθόλου υπευθυνότητα στο άλλο!"
Αντιλαμβάνεται, βέβαια, κάποιος, ότι η παραπάνω ρήση έχει κατεξοχήν εφαρμογή στην Μεταπολιτευτική Ελλάδα!
Όπως, επίσης, αντιλαμβάνεται ότι ιδίως στην Ψωροκώσταινα πρέπει να απέχει επιμελώς και από τα δύο άκρα! Διότι, ή θα τον καταπιούν ή θα τον χέσουν... Μέση λύση δεν χωρεί!

Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αναφερόμενος στην πολιτική είπε κάποτε το εξής:
"Πολιτική είναι η ικανότητα να προλέγεις τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο και μετά να εξηγείς γιατί δεν έγινε..."
Κατόπιν αυτού αναρωτιέμαι:
Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να πιστεύει ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας ή ο Υπουργός των Οικονομικών έχουν ιδέα περί πολιτικής;
Γιατί αν υπάρχει έστω και ένας, θα πρέπει τουλάχιστον να μας διαφωτίσει για το γεγονός ότι αυτοί οι δύο δεν μας εξήγησαν ακόμα γιατί ενώ μας προείπαν τόσα ωραία πράγματα για το Μνημόνιο, αυτό τελικά απέτυχε παταγωδώς!...
Κώστας Γ.Αρβανίτης

ΩΜΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

Αυτό που ονομάζουμε κοινωνία είναι κάπως έτσι:

Ο φτωχός δουλεύει

Ο πλούσιος τον εκμεταλεύεται

Ο στρατιωτικός φυλάει και τους δυο

Ο φορολογούμενος πληρώνει και για τους τρεις

Ο παγαμπόντης ξεκουράζεται και για τους τέσσερις

Ο μπεκρούλιακας πίνει και για τους πέντε

Ο τραπεζίτης καταχράζεται και τους έξι

Ο δικηγόρος κοροιδεύει και τους επτά

Ο γιατρός σκοτώνει και τους οκτώ

Ο νεκροθάφτης θάβει και τους εννέα

Ο πολιτικός ζει στις πλάτες και των δέκα...

Κώστας Γ. Αρβανίτης

ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ...

Ως γνωτόν, από ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους και εφεξής, το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι το κείμενο που αποτελεί τον Καταστατικό Χάρτη της Ελληνικής Πολιτείας, είτε αυτή ήταν Βασίλειο, είτε Δημοκρατία (να τη χαιρόμαστε...), είτε Χουντομπανανία... Και ιδίως από τη Μεταπολίτευση και μετά συμπεριλαμβάνει σαφέστατες διατάξεις για το ρόλο και τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων...
Φαίνεται όμως ότι ένας συγκεκριμένος αρχηγός κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, έχει μπλέξει το εν λόγω καταστατικό κείμενο με τη γνωστή πλατεία...
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ο κ.Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ., εκειός ο τέως "γαλατάς", τέως περιφερόμενος κάμεραμαν της TV Press, νυν καναλάρχης, και επίδοξος κυβερνήτης του Ελλαδιστάν, γνωστός και ως "κωλοτούμπας" ή "διπλοπίτας", ξεστόμισε την βαθυστοχαστη πρόταση, να γίνει ο κ. Σαμαράς, Αναπληρωτής Πρωθυπουργός.
Καλά, πριν το πετάξει το "φουντούκι", έλαβε τον κόπο όχι να το διαβάσει (που καιρός για τέτοια...), αλλά έστω να το ξεφυλλίσει το Σύνταγμα?
Καλά, έχει ιδέα για το ρόλο της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης σε μια Δημοκρατία?
Πως είναι δυνατόν, αρχηγός Κοινοβουλευτικού Κόμματος να προετέινει δημόσια "συναλλαγή" μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης?
Τι επιζητούσε με αυτό? Την παράκαμψη του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που επιβάλει η δημοκρατική λειτουργία?
Ποιος ήταν αυτός που τον συμβούλευσε να πετάξει τέτοια κοτσάνα?
Και που ήταν όταν την πέταγε, εκείνος ο Βορίδης, που είναι σοβαρός άνθρωπος, να του αστράψει μια σφαλιάρα να συνέλθει?
Θα μου πείτε, όταν προσήλθε ο μίστερ Κωλοτούμπας στο Προεδρικό Μέγαρο, περιστοιχιζόταν από άλλους συμβούλους, τύπου "Μπουμπούκου" Άδωνι της Ευγενίας, και άλλα τέτοια άτομα!
Πάντως, το άτομο προσπαθεί φιλότιμα να το παίξει το μητσοτακικό-μπακογιαναίϊκο παιχνίδι! Διότι η συνταγή του "Αναπληρωτή" θυμίζει ντολμαδάκια της Μαρίκας, με στόχο να μπλέξει τον κ. Σαμαρά στα ... αμπελόφυλλα της Ντόρας! Διότι με τη "συνευθύνη", θα βγεί η ... αλόγα και θα φωνάζει: "Έλληνες, αυτοί φταίνε για την εξαθλίωσή σας. Εγώ και ο Γιώργος (Καρατζαφέρης) πάντα το καλό σας θέλαμε. Για ελάτε σε εμάς να σας περιποιηθούμε δεόντως..."
Λοιπόν, επειδή πρέπει να σοβαρευτούν όλοι, κ. Καρατζαφέρη κάντε τη μικρή δουλίτσα που σας ανέθεσε ο λαός τον Οκτώβριο του 2009, και αφήστε τα άλλα..., και κυρίως τις προβοκάτσιες!
Και τώρα το καλοκαίρι, εν μέσω θερινών Τμημάτων της Βουλής, και αφού θα έχετε ψηφίσει σαν καλό παιδάκι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του Γιωργάκη που θα μας νοικοκυρέψει, ανοίξτε και διαβάστε το Σύνταγμα (είπα ανοίξτε και διαβάστε, όχι ξαμοληθείτε στο Σύνταγμα με τις τουρίστριες...). Που ξέρετε, ίσως βγείτε ωφελημένος...

"Αγανακτισμένος Έλληνας"

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΠΑΣΟΚΩΝ...

Όπως πληροφορούμαι βαθιά ανησυχία διακατέχει τις τελευταίες ημέρες τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κομματικού επιτελείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την προβληματική σχέση που δημιουργείται πλέον μεταξύ κοινωνίας και κυβέρνησης!
Πήραν φωτιά τα τηλέφωνα και δεκάδες SΜS αντηλλάγησαν μεταξύ υπουργών και βουλευτών. «Δεν ανταποκρίνονται οι αγορές στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Δεν μας έχουν εμπιστοσύνη». «Ποιος εισηγείται στον Παπανδρέου αυτά τα καταστροφικά σενάρια για δημοψήφισμα; Πώς θα πάει να διαπραγματευθεί στις Βρυξέλλες όταν τη Δευτέρα δεσμεύεται πως θα εφαρμόσει τα μέτρα και την Τρίτη λέει ότι θα κάνει δημοψήφισμα;». «Τι νόημα είχε η παρέμβαση της Δαμανάκη;», «Γιατί συγκαλείται το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών; Πάμε σε εκλογές ή σε οικουμενική;». Η εβδομάδα που πέρασε απαιτούσε ατσαλένια νεύρα και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης η ψυχραιμία έχει χαθεί προ πολλού. Βουλευτές με επιρροή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα διαπίστωναν σε ιδιωτικές συζητήσεις τους ότι υπάρχει κενό διακυβέρνησης και υπουργοί ενίσχυαν το κλίμα της αβεβαιότητας επισημαίνοντας ότι «έχει χαθεί η μπάλα». Οι εξελίξεις δοκιμάζουν συνεχώς τη συνοχή της κυβέρνησης αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου το κλίμα είναι ζοφερό και αιωρούνται απειλές για παραιτήσεις πριν από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Τα πυρά τοων βουλευτών των ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του κομματικού του πυρήνα στρέφονται ιδιαίτερα εναντίον του κ. Παπακωνσταντίνου, τον οποίο θεωρούν κατεξοχήν υπεύθυνο για την λανθασμένη πολιτική που η κυβέρνηση προωθεί στις πλάτες των εξαθλιωμένων πλέων ελλήνων πολιτών!
Βέβαια, όλος ο "καυγάς" γίνεται για το κατά πόσον θα υπάρχει ΠΑ.ΣΟ.Κ. την επόμενη μιας πιθανής πλέον εκλογικής μάχης, για το κατά πόσον το Κίνημα θα κρατηθεί σε ποσοτά πάνω από αυτά που "κατάφερε" να πιάσει η Νέα Δημοκρατία το 2009, και για το κατά πόσον θα είναι ξανά στη Βουλή αυτοί που υπό τον Γιωργάκη θα άλλαζαν τη χώρα και θα της έδιναν αξιοπιστία!
Για τη σωτηρία της χώρας ούτε κουβέντα! Το Κίνημα να επιζήσει, που έκανε ... τόσο καλό στη χώρα, από την εποχή του ζιβάγκο ακόμα! Να κρατηθεί το Κίνημα, να φέρνει δανεικά, και μίζες από υποβρύχια, Siemens, Τσουκάτους και Άκηδες, και να βολεύει τα δικά μας, "καταπράσινα" παιδάκια! Την Ελλάδα ποιος αδειάζει να τη "γράψει"...όπου νομίζει? Εδώ και με τον Ερντογκάν τα βρήκαμε! Ότι θες, εκτός από νησί...
Αυτοί είναι ... Έλληνες και προοδευτικοί και δημοκράτες! Και έχουν και Πρόεδρο Δημοκρατίας δικό τους, και όμοιό τους, σπλάχνο από τα σπλάχνα τους! Που υποκλίνεται θεατρικότατα μπροστά στη σημαία και στον Άγνωστο Στρατιώτη και που ξεπουλάει το Σύνταγμα που ορκίστηκε να υπηρετεί και να φυλάττει, δυο δεκάρες την οκά! Ποιος? Αυτός ο Καρολάκος, ο Ηπειρώτης που προδίδει καθημερινά τα αίματα που έχυσαν στα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του οι αγωνιστές του Έπους το '40 για να κρατήσουν ελεύθερο αυτό το Βράχο της Οικουμένης, για να μπορεί σήμερα αυτός να δραματοποιεί με συσκέψεις της πλάκας, των πολιτικών αρχηγών, τους εκβιασμούς των τοκογλύφων της Ευρώπης και του Δ.Ν.Τ.
Έλληνες, τις κατσαρόλες στα χέρια! Η πατρίδα δεν είναι ούτε πράσινη, ούτε μπλέ, ούτε κόκκινη! Είναι ολονών μας! Και αυτό, αν χρειατεί, κάποιοι θα το καταλάβουν με το δύσκολο τρόπο, αφού με τον απλό δεν το πήραν χαμπάρι τόσα χρόνια....

"Αγανακτισμένος Έλληνας"

Περί των Προέδρων...

Το ακόλουθο κείμενο του κ. Τραϊανού Παναγιώτου, το ανακάλυψα σερφάροντας στη Internet, στη διεύθυνση eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/05/oi-anotatoi-arxontes-tis-irodou-attikou.html.

Σας το αναρτώ χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο! Απολαύστε το!

Βλέποντας κάποιος τον πανικό των Βρυξελών, που, ως νέοι κονκισταδόρες κατακτητές, "απαιτούν" ακόμα και τη γραπτή "συναίνεση" των κομμάτων της αντιπολίτευσης στο καταστροφικό Μνημόνιο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα πραγματικά δεδομένα μιας αληθινής τραγωδίας: Την τραγωδία της κατάλυσης του Συντάγματος της μόνον κατ’ όνομα πλέον Ελληνικής Δημοκρατίας. Καταλύεται το Σύνταγμα και ο ρόλος των κομμάτων μέσω αυτής της απαίτησης των ξένων επικυρίαρχων. Καταργείται ο ρόλος της αντιπολίτευσης και μέσα από αυτήν υπονομεύεται ο συνολικός ρόλος της Βουλής. Γιατί; Γιατί μια κομματική ηγεσία πιέζεται από εξωτερικούς και μη θεσμικούς παράγοντες να "δεσμευτεί", ώστε να μην εκτελέσει το καθήκον της και ταυτόχρονα αυτή η "δέσμευσή" της μεταφέρεται παράνομα και στη Βουλή.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται, είναι εύλογο. Με ποια ιδιότητα ένας "κομματάρχης" μπορεί με την "υπογραφή" του να "δεσμεύσει" τις αποφάσεις των μελών της Βουλής των Ελλήνων; Από πού κι ως πού ένας κομματάρχης, όπως ο Σαμαράς, μπορεί με την "υπογραφή" του να "βεβαιώσει" τους ξένους "δανειστές" μας ότι η Βουλή των Ελλήνων θα πάρει τις αποφάσεις που τους βολεύουν; Από πού κι ως πού ένας "κομματάρχης" μπορεί να σταματήσει να εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα τα συμφέροντα των "δανειστών" μας. Από πότε - και βάσει ποιου νόμου - οι Έλληνες βουλευτές "ψηφίζουν" ό,τι δεσμεύεται ο κομματάρχης τους; Στα κρυφά μπορεί αυτό να γίνεται στο βαλκανικό "Μπανανιστάν", αλλά επισήμως ποτέ δεν περιφέρθηκε ένα τέτοιο δεσμευτικό "χαρτάκι" ...Ούτε ο "γαλατάς" Καρατζαφέρης δεν θα μπορούσε ν' αναγνωρίζει σε ένα τέτοιο κωλόχαρτο το παραμικρό νομικό κύρος.

Κι όμως... αυτό το άθλιο και εγκληματικό "προαπαιτούμενο" για μια δήθεν σωτήρια δανειακή "δόση" μάς το ζήτησαν τα κουτορνίθια από τις Βρυξέλες ...Τα παιδιά του βαρβαρισμού και της λάσπης ...Τα άθλια υποκείμενα της ανθρώπινης ύπαρξης ...Ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο υπάρχει ως κράτος, απλά γιατί συμφέρει τους διεφθαρμένους ισχυρούς αυτού του κόσμου να υπάρχει μια καλή "κρυψώνα" κλοπιμαίων ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο το μόνο που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα είναι μερικά δωμάτια με θέα ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο έχει ως εθνικό του σύνθημα το ..."Ευχόμαστε να παραμείνουμε αυτό που είμαστε", χωρίς ποτέ να έχει εξηγήσει στον κόσμο ή στον εαυτό του το τι ακριβώς είναι και γιατί δεν πρέπει ν' αλλάξει.

Αυτού του "σημαντικού" κρατιδίου ο Πρωθυπουργός ζητάει να καταλυθεί η πιο διάσημη δημοκρατία του Πλανήτη. Να καταλυθεί η ελληνική δημοκρατία για κάποια χρέη σε τοκογλύφους ...Ένας Πρωθυπουργός, που τη δημοκρατία τη γνωρίζει όσο του επιτρέπουν τα "βρακιά" του Μεγάλου Δούκα του Μεγάλου Δουκάτου του "Τιποτεστάιν" ...Άλλος ένας "σοσιαληστής" από τους πολλούς, που σήμερα απασχολούν τον κόσμο με τις "ευαισθησίες" τους ...Όπως ο Μουμπάρακ, ο Σάλεχ, ο Μπεν Αλί, ο Άσαντ, ο Κράξι, αλλά και ο "δικός" μας ο Γιωργάκης ...Ο "πρόεδρός" τους.

Σήμερα - και μπροστά στην τραγωδία που βιώνει το ελληνικό έθνος - μπορούμε να έχουμε μια πραγματική εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει. Το ελληνικό "σκάφος" βουλιάζει αβοήθητο, γιατί απλούστατα έχουν "απασφαλιστεί" όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες του. Το ελληνικό "σκάφος" βυθίζεται, γιατί ο λαός έχει προδοθεί εκ των έσω. Η πολιτική εξουσία εκτελεί τις εντολές των τοκογλύφων και καμία εξουσία δεν λειτουργεί όπως προβλέπει το Σύνταγμα, προκειμένου να ελέγξει τους προδότες. Ταυτόχρονα έχουν ανοίξει "τρύπες" στο "σκάφος" και μπάζει από παντού "νερά". Μια τέτοια "τρύπα" είναι και η Προεδρία της Δημοκρατίας. Εκεί όπου έπρεπε να προστατεύεται το Σύνταγμα από τους "δολιοφθορείς", δεν υπάρχει καθόλου "άμυνα". Ο Πρόεδρος προφανώς έχει να κάνει άλλες δουλειές. Όταν δεν "μαλώνει" τους Τούρκους, μάλλον ασχολείται με το μανικιούρ ...Μπορεί και να στεναχωριέται ο "σοσιαλιστής" της Ηρώδου του Αττικού με την ατυχία του ομοϊδεάτη και συναγωνιστή Ντομινίκ.

Αποτελεί πλέον μια βεβαιότητα ότι η θητεία στην προεδρία του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας δεν εξελίσσεται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Στην πραγματικότητα δεν ξεκίνησε καν υπό υποφερτές συνθήκες. Το πρώτο πράγμα, το οποίο έγινε αντιληπτό άμα τη εμφανίσει του νυν Προέδρου, ήταν η παντελής ανεπάρκειά του στο επίπεδο της δημοκρατικής "παιδείας". Δεν είχε καν γνώση του ιδίου του Συντάγματος. Τι σημαίνει αυτό; Ο Παπούλιας δεν είχε καν "αντίληψη" της λειτουργίας του ίδιου του Πολιτεύματος, στο οποίο θ' αναλάμβανε τον υψηλότερο ρόλο. Ήταν ένας υποψήφιος "πρωταγωνιστής", ο οποίος δεν γνώριζε καν τα "λόγια" του ρόλου του. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί με το "καλημέρα" έδειξε την παντελή άγνοιά του για το "παιχνίδι" της Δημοκρατίας.

Με το που ανακοινώνεται η "υποψηφιότητά" του από τη Νέα Δημοκρατία, "συγκινήθηκε" τόσο πολύ, που ξέχασε ότι "παίζει" σε "παράσταση" και ότι πρέπει να σεβαστεί τον ρόλο του. Ως γνήσιος κομματικός Πασόκος - και θεωρώντας σίγουρη την ψήφο των "φρουρών" της "Αλλαγής" - έσπευσε να δηλώσει την ευγνωμοσύνη του στο πρόσωπο του Καραμανλή, όχι επειδή τον επέλεξε ως υποψήφιο, αλλά επειδή τον "τοποθέτησε" στη θέση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Προεξόφλησε δηλαδή την εκλογή του από το σώμα της Βουλής. Ως γνήσιο "τέκνο" του κομματικού κράτους - και έχοντας δηλαδή στρεβλή άποψη περί της δημοκρατίας - "ξέχασε" την "παράσταση" και άρα και τον "ρόλο" του. "Ξέχασε" ότι δεν "ευχαριστούμε" έναν ιδιώτη για τη θέση του Προέδρου, αλλά περιμένουμε - έστω και υποκριτικά - την "απόφαση" της Βουλής ...Της Βουλής, που, εξαιτίας όλων αυτών των πολιτικών εγκληματιών, "κομματικοκρατείται" και λειτουργεί φασιστικά, υπηρετώντας όχι τον λαό, αλλά τους "εντολείς" του Παπούλια και των ομοίων του.

Όμως, η άγνοια του Παπούλια δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίστηκε και στην επόμενη φάση ...Συνεχίστηκε και μετά την "εκλογή" του από τη Βουλή ...Όταν "συγκινημένος" άκουσε την Πρόεδρο της Βουλής να του ανακοινώνει ένα αποτέλεσμα, το οποίο μέχρι τότε το γνώριζε μόνον ο Θεός, εφόσον η ψηφοφορία στη Βουλή είναι μυστική ...Τόσο "μυστική", που ο Παπούλιας "κερνούσε" ως "Πρόεδρος" ημέρες πριν. Τι έγινε σ' εκείνη τη διαβόητη ανακοίνωση; Η Πρόεδρος της Βουλής τού "ανακοίνωσε" την απόφαση της Βουλής να τον διορίσει Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα του "αποκάλυψε" ότι θα περιοριστούν τα εθνικά μας σύνορα, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ως λαού και τα δικαιώματα των πολιτών ως άτομα. Του "ανακοίνωσε", δηλαδή, ότι θ' αναλάβει "επικεφαλής" ενός κράτους περιορισμένης ανεξαρτησίας ...Ενός κράτους, που, για να τα "υποστεί" όλα αυτά, θα πρέπει πρωτίστως να καταλυθεί το Σύνταγμά του.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το λεπτό σημείο. Στον άνθρωπο αυτόν, ο οποίος επιλέχθηκε να "φυλάττει" το Σύνταγμα, ανακοινώθηκε ότι θα "αλωθεί" το Σύνταγμα επί των ημερών του. Η ίδια η Πρόεδρος της Βουλής τού ανακοίνωσε ότι θα καταλυθεί το Σύνταγμα στην εποχή που ο ίδιος θα είναι ο ανώτατος πολιτειακός άρχων και άρα "φύλακας" του Συντάγματος και ο ίδιος - ως Δημοκράτης - δεν αντέδρασε καν. Δεν έκανε αυτό, το οποίο επιβάλει ο ρόλος του ως απλός πολίτης και όχι ως Ανώτατος Άρχων, ο οποίος πληρώνεται για ν' αντιδρά ...Όπως επιβάλει ο συνταγματικός του ρόλος. Να πει το εξής απλό: ...Εφόσον κανένας τέτοιος περιορισμός δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, ΕΓΩ, ως Ανώτατος Πολιτειακός Άρχων, δεν θα ανεχθώ καμία αλλοίωσή του. Θα θυσιαστώ για τον λαό μου, αλλά αυτή η "αλλαγή" δεν θα γίνει επί των ημερών μου.

Είδαμε τίποτε τέτοιο; Όχι βέβαια. Ο "δανειστής" του Ανδρέα, προκειμένου να πάρει τη θεσούλα του, δεν έβγαλε "κιχ". Σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα της θητείας του. Αυτός, ο οποίος δεν έβγαλε "κίχ" όταν έπρεπε να μιλήσει, δεν έκανε και "κιχ" όταν έπρεπε να ενεργήσει. Σήμερα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η "προφητεία" της Μπενάκη, εφόσον επί των ημερών του περιορίζεται η εθνική μας ανεξαρτησία και απειλούνται μέχρι και τα σύνορα της χώρας. Σήμερα, στη διάρκεια της θητείας του Καρόλου, περιφέρονται στην Ελλάδα οι πάσης φύσης σφετεριστές της ...Από τους δανειστές και τοκογλύφους μέχρι την ερντογανική συμμορία, η οποία κάνει "ιδιωτικές" επισκέψεις-περιοδείες στη ελληνική Θράκη με τη συνοδεία Τούρκων υπουργών.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι συμβαίνει, θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η σημαντικότητα της θέσεως του Προέδρου είναι μεγάλη, γιατί είναι ο μόνος παράγοντας, ο οποίος μπορεί να "σπάσει" τη διαπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας με αυτήν της νομοθετικής. Είναι σημαντικός ο ρόλος του, γιατί απλούστατα η υπογραφή τού Προέδρου είναι η "τελευταία" υπογραφή ...Είναι η τελευταία υπογραφή προτού ένα νομοσχέδιο της Βουλής γίνει νόμος του κράτους και επιβληθεί στους Έλληνες. Από τη στιγμή που τα κόμματα ελέγχουν τόσο την κυβέρ­νηση όσο και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ευνόητο είναι ότι πρέπει να ελέγχονται στην περίπτωση που θα θελήσουν να υπερβούν τα όρια, τα οποία προσδιορίζονται από το Σύνταγμα.

Τον κίνδυνο αυτόν τον καταλαβαίνουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ, γιατί βρισκόμαστε στο έλεος μιας προδοτικής συμμορίας, η οποία παραδίδει γη και ύδωρ σε ξένους άρπαγες, που παριστάνουν τους δανειστές μας. Γιατί λέμε ότι παριστάνουν τους δανειστές μας; Γιατί μέχρι τώρα παρίσταναν τους διαφθορείς μας. Τώρα πέρασε η ώρα της διαφθοράς και ήρθαν για τις εισπράξεις. Αφού διέφθειραν όλα τα "σκουπίδια" της πολιτικής ηγεσίας τις τελευταίες δεκαετίες, τώρα ήρθαν να εκβιάσουν αυτά τα "σκουπίδια", προκειμένου να μας αρπάξουν τη λαϊκή περιουσία. Αφού έβαλαν αυτά τα "σκουπίδια" να υπερδανειστούν άχρηστα χρήματα, τα οποία τα ξοδέψαμε σε άχρηστα προϊόντα των "δανειστών" μας, ήρθαν σήμερα να απαιτήσουν το "σπίτι" μας.

Από αυτήν τη "διαπλοκή" και τη συνεργασία μεταξύ των συνενόχων εγκληματιών μπορεί να μας προστατεύσει μόνον το Σύνταγμα. Όμως, το Σύνταγμα είναι μόνον ένα κείμενο. Πώς μπορούν να μας προστατεύσουν απλές λέξεις και γράμματα; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το λεπτό σημείο. Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται η ισχύς του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος, όταν αντιληφθεί πως κάτι ύποπτο ή περίεργο συμβαίνει με έναν νόμο, δεν υπογράφει. Όταν αντιληφθεί ότι ένας νόμος είναι "διάτρητος" και οδηγεί στην ασυδοσία των πολιτικών - οι οποίοι μπορεί να είναι και προδότες - , δεν υπογράφει. Έχει δικαίωμα εκ της θέσης του και εκ του ρόλου του να μην τον υπογράψει.

...Δεν έχει σημασία πώς θα το αντιληφθεί. Δεν έχει σημασία αν αφουγκραστεί την κοινή γνώμη ή δώσει σημασία σε δημοσιεύματα ή ενημερωθεί από κάποιους πολίτες. Σημασία έχει ότι, αν αντιληφθεί πως κάτι δεν "συνάδει" με τον συνταγματικό νόμο, μπορεί να αρνηθεί την υπογραφή του. Αυτή η άρνηση είναι το υπέρτατο "όπλο" του. Ο Πρόεδρος δεν είναι αυτός, ο οποίος θα κρίνει τον υποψήφιο νόμο ...Δεν είναι αυτός, ο οποίος θ' αποφανθεί για τη συνταγματικότητά του. Ο Πρόεδρος είναι αυτός, ο οποίος σε μια τέτοια περίπτωση θα παραπέμψει τον νόμο αυτόν στον "ειδικό" ...και αυτός είναι η δικαστική εξουσία. Με τον τρόπο αυτόν - και εντελώς ομαλά - εμπλέκεται και η τρίτη κυρίαρχη εξουσία στον έλεγχο των κρατούντων.

Από εκεί και πέρα φεύγει η ευθύνη από τον Πρόεδρο και πηγαίνει στη δικαστική εξουσία. Αν αυτή αποφανθεί για τη συνταγματική ορθότητα του νόμου, "καλύπτει" τον Πρόεδρο και στην ουσία παίρνει την ευθύνη. Γι' αυτόν τον λόγο ο Πρόεδρος απαγορεύεται να έχει "θέση" και "άποψη". Απαγορεύεται, γιατί είναι δυνατόν, εξαιτίας της "θέσης" ή της "άποψής" του, να κάνει τα στραβά "μάτια" και αυτό είναι εγκληματικό για τη θέση του. "Θέση" και "άποψη" μπορούν να έχουν αυτοί, οι οποίοι κρίνονται για τις "θέσεις" και τις "απόψεις" τους από τον λαό ...Αυτοί οι οποίοι παράγουν πολιτική και είναι οι πολιτικοί. Ο Πρό­εδρος δεν παράγει πολιτική ...Απαγορεύεται να παράγει πολιτική, γιατί δεν ψηφίζεται από τον λαό γι' αυτήν τη δουλειά.

Ο Πρόεδρος ψηφίζεται από τους βουλευτές, για να προστατεύει το Σύνταγμα από τις εξουσίες, οι οποίες θα μπορούσαν να το παραβιάζουν. Αυτός, ο οποίος παράγει πολιτική, "ταξιδεύει". Μέσα στο "ταξίδι" του πειραματίζεται και δοκιμάζει. Ο Πρόεδρος είναι "φύλακας" και οι φύλακες δεν ταξιδεύουν. Οι φύλακες ούτε πειραματίζονται ούτε δοκιμάζουν. Τους προσφέρεται κάτι να το φυλάσσουν και αυτό είναι το καθήκον τους. Ούτε κρίνουν ούτε προσπαθούν να βελτιώσουν αυτό, το οποίο τους παραδίδεται προς φύλαξη. Αυτά όλα είναι πράξεις πολιτικές και ως τέτοιες αφορούν τους πολιτικούς. Αν, δηλαδή, ο "οδηγός" πολιτικός είναι αυτός, ο οποίος κρίνει το πού θα πάμε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αυτός, ο οποίος μαζί με τη δικαστική εξουσία αποφασίζει για το πού δεν μπορούμε να πάμε ...Είναι αυτός, που, όταν υποπτεύεται ότι ακολουθούμε λάθος "δρόμο", ενημερώνει τον κατά τον νόμο υπεύθυνο για τη νομιμότητα, που είναι η δικαστική εξουσία.

Έχει αναρωτηθεί κανένας γιατί η Προεδρία της Δημοκρατίας βρίσκεται πάντα στο απυρόβλητο; Γιατί οι πάντες εκθειάζουν τους Προέδρους της Δημοκρατίας; Γιατί τόσο τα κόμματα όσο και τα ΜΜΕ συμφωνούν μόνιμα και απόλυτα για την "ποιότητά" τους; Και μόνον πονηρά να σκεφτεί κάποιος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Από τη στιγμή που είναι "καλοί" για τα κόμματα ή τα ΜΜΕ, είναι "κακοί" για τον κόσμο, ο οποίος λεηλατείται από αυτά. Απλά πράγματα. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος το εξής απλό; Πώς φτάσαμε στη σημερινή "κατάντια"; Πώς φτάσαμε στο σημείο να απειλούμαστε να χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία; Πώς φτάσαμε στο σημείο να έρχονται οι λογιστές των "δανειστών" μας και να μας προσβάλουν μέσα στην ίδια την πατρίδα μας;

Αυτό ήταν το τελικό αποτέλεσμα της άθλιας μεταπολίτευσης ...Της μεταπολίτευσης, που, μέσα από τον ολέθριο κομματισμό, δημιούργησε τη διαπλοκή, η οποία λεηλάτησε τα πάντα, μας οδήγησε στον υπερδανεισμό και από εκεί άνοιξαν οι πόρτες για τους δανειστές μας. Υπάρχει κανένας, που να μην γνωρίζει την πορεία του ολέθρου; ...Όλοι τη γνωρίζουν. Οι κομματάνθρωποι από βολεμένοι πολιτικοί έγιναν κλέφτες επιχειρηματίες και στη συνέχεια αυτοί οι ίδιοι έβαζαν το κομματικό κράτος να δανείζεται υπέρογκα ποσά, για να κλέβουν τα ανάλογα. Στο τέλος ήρθε ο "λογαριασμός" και τον "έσπρωξαν" στο μόνιμο "κορόιδο". Είναι τόσο σίγουροι για την αδυναμία του λαού ν' αντιδράσει, που έχουν το θράσος να λένε ότι ..."μαζί τα φάγαμε".

Σ' αυτήν την πορεία του "ολέθρου" ποια ήταν η συμβολή, που είχαν οι "καλοί" μας Πρόεδροι; Στην πορεία του πλουτισμού του Μπόμπολα, για παράδειγμα, πόσο συνέβαλαν αυτοί οι Πρόεδροι, ώστε να γράφει "διθυράμβους" γι' αυτούς το "Έθνος"; Οι "καλοί" Πρόεδροι της μεταπολίτευσης τι σχέση έχουν με όλα αυτά; Ο "καλός" Καραμανλής τι σχέση είχε με όλα αυτά; Ο επίσης "καλός" Στεφανόπουλος τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά; Ο επίσης "καλός" Παπούλιας τι σχέση έχει με όλα αυτά; Ως πολιτικοί και πρώην βουλευτές κι οι τρεις, πόσο καλά μπορούσαν να υπηρετήσουν τον ρόλο τους; Στοιχειωδώς να επιχειρήσει κάποιος να τους κρίνει, μπορεί να τους "καταδικάσει" με συνοπτικές διαδικασίες.

...Μπορεί να τους καταδικάσει σε "θάνατο", εφόσον όχι μόνο δεν αγωνίστηκαν τίμια για τη υπεράσπιση του Συντάγματος, αλλά επέτρεψαν συνειδητά την κατάλυσή του ...Επέτρεψαν την κατάλυση θεμελιωδών διατάξεών του. Οι άνθρωποι αυτοί εγκλημάτησαν πολλάκις και πλειστάκις κατά του ελληνικού λαού. Έκαναν ό,τι βόλευε τη "διαπλοκή" και απλά "δούλευαν" τον λαό, παίζοντας με τα αισθήματά τους. Ο "Μακεδόνας" Καραμανλής "έπαιζε" την παράσταση των δακρύων με το "Μακεδονικό". Ο Στεφανόπουλος "έπαιζε" τον "Τουρκοφάγο". Και ο Κάρολος παίζει τον αυτοκράτορα "Χιροχίτο", ο οποίος ζητάει από τον "λαό" του να υπομένει το "ανυπόφορο". Όλοι τους "ηθοποιοί" σε μια παράσταση προδοσιών και εγκλημάτων κατά του λαού και της δημοκρατίας.

Απλά πράγματα. Δεν υπερβάλουμε στο παραμικρό. Όσοι δεν ήταν προδότες, ήταν στην κυριολεξία άχρηστοι για τον ρόλο που ανέλαβαν ...Οι πάντες "φύλακες" απόντες, όταν ο λαός τούς χρειαζόταν, για να σταματήσει η διαπλοκή μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας. Πού βρισκόταν ο "μεγάλος" Καραμανλής, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα - που ακόμα και σήμερα μονοπωλούν την εξουσία - παραβίαζαν το Σύνταγμα, εξασφαλίζοντας τεράστιες χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπο­λογισμό; Όταν ο Ανδρέας διόριζε με "μέσον" τους πρασινοφρουρούς και "άλωνε" το κράτος, με το ίδιο "μέσον" δεν γινόταν και ο Καραμανλής Πρόεδρος; Όταν ο Ανδρέας με κρατικά χρήματα "έχτιζε" το ιδιωτικό κομματικό του "μαγαζί", με τα ίδια χρήματα δεν έφτιαχνε και το "μαγαζί" του Καραμανλή; Συνένοχοι λοιπόν τόσο αυτός, που άρπαζε τα χρήματα του δημοσίου ως Πρωθυπουργός, όσο κι αυτός, ο οποίος έπρεπε να τον ελέγχει ως Πρόεδρος.

Το ίδιο έγκλημα συνεχίστηκε και με τον "Κωστή" ...Τον δήθεν "καλό" και σχεδόν επαγγελματία "τουρκοφάγο" Πρόεδρο. Πού βρισκόταν εκείνος ο "καλός" Πρόεδρος, όταν η διαπλοκή ξέσκιζε το ελληνικό "κορμί" και μοιραζόταν τα "ιμάτιά" του; Επί των ημερών του δεν ψηφίστηκαν όλοι οι νόμοι, που μας έφεραν στη σημερινή αθλιότητα; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν στους εκδότες να γίνουν και εργολάβοι του δημοσίου; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν τις απευθείας αναθέσεις έργων στις εταιρείες των Χριστοφοράκων; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν στους υπουργούς να τους ευνοούν, γιατί δεν κινδύνευαν από τιμωρίες; Στα χρόνια του "καλού" Στεφανόπουλου δεν ψηφίστηκαν οι εξώφθαλμα φασιστικοί και αντισυνταγματικοί νόμοι περί "Βασικού Μετόχου" και περί "Ευθύνης Υπουργών"; Μήπως αυτοί οι νόμοι ήταν η πολιτική "αντιπαροχή", που έβαλε ο τότε πολιτικά "τελειωμένος" και πανελληνίως ταπεινωμένος Στεφανόπουλος, για να πάει από το σπίτι του στο Παλάτι της Ηρώδου του Αττικού;

Επί των ημερών του καταλύθηκε το Σύνταγμα με τους "τρομονόμους" και τις παράνομες δίκες των "τρομοκρατών". Επί των ημερών του δεν ξεκίνησε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Επί των ημερών του άνοιξαν τα κομματικά "τρωκτικά" τα δημόσια ταμεία. Επί των ημερών του είχαμε παρεμβάσεις της εξουσίας στην οικονομία και οδηγηθήκαμε στο έγκλημα του χρηματιστηρίου. Επί των ημερών του δεν ελέγχθηκαν τα ΜΜΕ και δημιούργησαν το σημερινό άθλιο μονοπώλιο εταιρειών και προσώπων, που λυμαίνεται τα πάντα. Επί των ημερών του φτάσαμε στο σημείο να μην καταλαβαίνουμε πότε τα δελτία ειδήσεων είναι τέτοια και πότε είναι απλά διαφημιστικά σποτ. Επί των ημερών του δημιουργήθηκε η "διαπλοκή", που μονοπωλεί τα πάντα. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν "αγαπητός" τόσο στα κόμματα όσο και στα ΜΜΕ. Γι' αυτόν τον λόγο τον "δεξιό" Κωστή τον "λάτρευε" το "σοσιαληστρικό" ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Μπορούμε να συντάξουμε μια ολόκληρη λίστα συνταγματικών εγκλημάτων, τα οποία διαπράχθηκαν στη θητεία του ...Εγκλήματα, τα οποία διαπράχθηκαν την ώρα που αυτός έκανε προπόσεις στις λέσχες αξιωματικών ανά την επικράτεια.

Τα ίδια δεν αφορούν και τον δήθεν "συνετό" Παπούλια; ...Αυτόν, που, όταν δεν μαλώνει "ανέξοδα" τους Τούρκους, μάς προτείνει να φερθούμε λογικά και να πληρώσουμε τους "δανειστές" μας; ...Αυτόν, που μας ζητάει να φερθούμε με τιμιότητα απέναντι σε άτιμους τοκογλύφους; ...Αυτόν, που με μισθό χιλιάδων ευρώ ζητάει θυσίες από ανθρώπους που σχεδόν πεινάνε; Θα υπήρχε Μνημόνιο, αν η Ελληνική Δημοκρατία είχε πραγματικό Πρόεδρο; Πού βρισκόταν ο Παπούλιας, όταν γινόταν η προδοσία και η παράδοση της χώρας στους ξένους; Δουλειά δική του δεν είναι να υπογράφει τους Νόμους που ψηφίζει η Βουλή; Γνώριζε ή δεν γνώριζε ότι δεν αρκούσε για το Μνημόνιο η ψήφος των 150 βουλευτών; Το Μνημόνιο είναι απλός νόμος που απαιτεί απλή πλειοψηφία ή μήπως είναι διεθνής Συμφωνία που απαιτεί την ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών; Γιατί τον υπέγραψε αδιαμαρτύρητα και δεν τον έστειλε στα Ανώτατα Δικαστήρια, ώστε να κριθεί η συνταγματικότητά του;

Αυτή δεν είναι η δουλειά του Προέδρου; Γιατί τον πληρώνουμε με εκατομμύρια; Για να είναι διακοσμητικό στοιχείο; Για να περιφέρει τη χοληστερίνη του στις παρελάσεις; Γιατί να κάνουν οι διάφοροι επιστημονικοί σύλλογοι αυτό, το οποίο ήταν εξαρχής δουλειά του να κάνει; Γιατί να τρέχουν αναρμόδιοι πολίτες —και μάλιστα με δικά τους έξοδα - να προστατεύσουν το Σύνταγμα και όχι ο καθ’ ύλην - και μάλιστα ακριβοπληρωμένος - αρμόδιος; Δεν ντρέπεται, όταν βλέπει απλούς πολίτες να πηγαίνουν στα Συνταγματικά Δικαστήρια τούς νόμους της σημερινής δοσιλογικής Κυβέρνησης; Δεν νιώθει την ανάγκη να πάει να πνιγεί, όταν βλέπει πολίτες να υπερασπίζονται το Σύνταγμα μόνον και μόνον από αγάπη για τη Δημοκρατία; Δεν βλέπει ότι δεν "βρέχει", αλλά ότι τον "φτύνουν" εκατομμύρια πολιτών; Πώς υπέγραψε τον νόμο εκείνο, ο οποίος επιτρέπει στον "τζιτζιφιόγκο" Παπακωνσταντίνου να παρακάμπτει το σύνολο της Βουλής και να δανείζεται και να πουλάει ό,τι θέλει μέσα στην πατρίδα μας;

Αντιλαμβανόμαστε πως όλοι αυτοί οι "καλοί" Πρόεδροι όχι απλά δεν αποτελούν λύση για το πρόβλημά μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μέρος του προβλήματος ...Είναι μέρος του προβλήματος της διαπλοκής. Απλά εξυπηρετούν τη διαπλοκή με διαφορετικό τρόπο, για διαφορετικούς λόγους από διαφορετική πλευρά ...Και πάλι εξαιτίας των ιδιωτικών τους συμφερόντων, τα οποία επεδίωξαν και τελικά πέτυχαν να εξυπηρετήσουν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Απλά αυτοί ανήκουν σε μια "συνομοταξία" ανθρώπων, οι οποίοι δεν πληρώνονται με δημόσια "έργα" για τη διαπλοκή τους, αλλά με δημόσιες "θέσεις" και "αξιώματα". Αυτή ακριβώς είναι η συμβολή τους στη διαπλοκή. Αν για τον Μπόμπολα ή τον Λαμπράκη το ζητούμενο ήταν μερικά έργα, γι' αυτούς το ζητούμενο ήταν μερικές θέσεις.

Η συνενοχή τους ήταν αυτήν, που τους έκανε "αγαπητούς" στους διαπλεκόμενους. Όλοι τους ήταν παλαιοί πολιτικοί των γνωστών κομματικών "μαγαζιών", που μας οδήγησαν στο χάος της μεταπολίτευσης. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό, το οποίο τους "ενώνει" τόσο μεταξύ τους όσο και με τη "διαπλοκή". Αυτό το χαρακτηριστικό αποκαλύπτει τα ιδιωτικά συμφέροντα που εξυπηρετούν σε σχέση με τα δημόσια ...Τα ιδιωτικά συμφέροντα της χειρότερης και πιο απεχθούς συντεχνίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος ...Της συντεχνίας των πολιτικών. Των στην πλειοψηφία τους ανεπάγγελτων πολιτικών. Αυτή είναι η άκρη του "μίτου", για να βρει κάποιος τον λόγο που όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης ήταν τόσο άχρηστοι και αδύναμοι ν' αντισταθούν στη λεηλασία του λαού και την κατάλυση του Συντάγματος.

Η επιλογή τους γινόταν μόνιμα με βάση αυτό το "επαγγελματικό" τους χαρακτηριστικό, γιατί αυτό συνέφερε το σύνολο του πολιτικού κόσμου ...Συνέφερε τόσο τους ιδιοκτήτες των κομμάτων όσο και τους κοινούς πολιτικούς. Γιατί; Γιατί γίνεται αυτό, το οποίο είπαμε στην αρχή. Οι πολιτικοί, ενεργώντας ως "συντεχνία", μπορούν να "καπελώνουν" τους πάντες. Από εκεί ξεκινάνε τα πάντα. Από εκεί ξεκινά όλη η παθογένεια της μεταπολίτευσης ...Η παθογένεια των φασιστών, οι οποίοι μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα και την νέα Κατοχή ...Των φασιστών, οι οποίοι "μπαστακώθηκαν" στην εξουσία και δεν λένε να ξεκουμπιστούν με τίποτε ...Οι ήρωες των Αποστασιών, των Πολυτεχνείων, των παριζιάνικων γκόλφ και των μυστικών υπηρεσιών.

Μέσω της "άλωσης" της Προεδρίας της Δημοκρατίας οι κομματάρχες μετατράπηκαν σε "βασιλείς" χωρίς "στέμματα". Οι υπόλοιποι πολιτικοί απλά ακολουθούσαν πάντα τα ίδια συμφέροντα. Ως - στην κυριολεξία - ανεπάγγελτοι, έχουν απόλυτη ανάγκη για την επιβίωσή τους την παραμονή τους στο πολιτικό σκηνικό. Για να διατηρήσουν τα εγκληματικά και κακώς εννοούμενα επαγγελματικά τους προνόμια, έχουν ανάγκη τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, οι ισχυρότεροι εκ των οποίον τυγχάνει να είναι καί καναλάρχες καί εκδότες. Αυτοί οι διαπλεκόμενοι είναι που τους αναδεικνύουν στο πολιτικό προσκήνιο και αυτοί είναι που τους προστατεύουν από τον ανταγωνισμό. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να τους εκβιάζουν και αυτό πάντα έχει την "προβολή" του σε δημόσια έργα. Με αυτόν τον τρόπο ήρθε έξω από την πόρτα μας ένα "σκουπίδι" όπως ο Γιούγκερ.

Αυτό ήταν το μέγα ρίσκο των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Για να μπορούν να βολεύονται, θέλησαν να ελέγχουν τη θέση του "ελεγκτή" του Συντάγματος. Δεν "έλεγχαν", ώστε να αποσπούν προνόμια και ταυτόχρονα με τη δική τους αθλιότητα έβαζαν στην "τσέπη" του λαού και τους κλέφτες. Μετά τους κλέφτες βουλευτές ήρθαν οι επιχειρηματίες, στη συνέχεια οι ξένοι τοκογλύφοι και έτσι φτάσαμε στη σημερινή αθλιότητα. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για μικρές "τρύπες", που είναι υπεύθυνες για μεγάλα "ναυάγια". Για τα μικρά βολέματα των μικρών πολιτικών της "ηρωϊκής" αντιπολίτευσης, άνοιξαν "τρύπες" στο Σύνταγμα. Οι "μικροί" φύλακες του Συντάγματος, είτε εξαιτίας εκβιασμού είτε εξαιτίας "υποχρέωσης", δεν έκαναν το καθήκον τους και η αθλιότητα "πλημμύρησε" το υπό βύθιση ελληνικό "σκάφος".

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; ...Κατάλαβε πώς πέφτουν ολόκληρες "βασιλεύουσες" από μικρές "κερκόπορτες"; Όλο το μυστικό της σημερινής "άλωσης" του ελληνικού κράτους ήταν ότι η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας μπήκε στην "περιουσία" αυτού του ιδιαίτερου "επαγγελματικού" χώρου και αυτό είναι παράνομο. Είναι παράνομο η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας να μονοπωλείται από πολιτικούς. Είναι επικίνδυνο - όπως πλέον αποδεικνύεται και με τα στοιχεία - για τη δημοκρατική λειτουργία αυτό το μονοπώλιο.

Ο "χώρος" της πολιτικής είναι ένας από τους πολλούς "χώρους", στους οποίους μπορούν να δραστηριοποιούνται οι Έλληνες πολίτες ...Ένας "χώρος" ανάλογος του επιστημονικού, του καλλιτεχνικού ή του επιχειρηματικού "χώρου". Γιατί θα έπρεπε ένα αξίωμα, το οποίο προβλέπει καθαρά "καθήκοντα", να μονοπωλείται από τους πολιτικούς; Μόνον σ' αυτόν τον "χώρο" δραστη­ριοποιούνται οι "άριστοι"; Ένας καλός επιστήμονας δεν μπορεί να εκτελέσει αυτά τα απλά καθήκοντα; Μπορεί να διαπρέπει στην επιστήμη του και δεν μπορεί να μάθει τα απλά προεδρικά καθήκοντα;

Γι' αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για συντεχνιακά συμφέροντα των πολιτικών. Ο πολιτικός "χώρος" είναι ένας χώρος όπως πολλοί άλλοι. Έχει τους άριστούς του, όπως έχει και τους τενεκέδες του. Είναι μάλιστα εύκολος χώρος. Σχεδόν ο πιο εύκολος χώρος απ' όλους τους υπόλοιπους για μια εκ του ασφαλούς επιτυχία. Αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ένας χώρος, όπου "διαπρέπουν" οι Ντόρες, οι Γιωργάκηδες, οι Κυριάκοι και οι Νάσοι "ελέω" πατέρων, είναι εύκολος χώρος. Μέχρι και "γαλατάς" του ΛΑΟΣ διέπρεψε σ' αυτόν τον χώρο. Είναι εύκολος ο χώρος, εφόσον έχει αποδειχθεί πως αρκεί να είσαι γλείφτης ή κομματόσκυλο για να "πετύχεις". Δύσκολο είναι να γίνεις "άριστος" στους χώρους όπου ο πατέρας σου ή ο τοπικός κομματάρχης δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι πολιτική θέση. Είναι μια θέση, η οποία απλά απαιτεί από τον κάτοχό της μια στοιχειώδη ανθρώπινη ευφυΐα και μια τεράστια ακεραιότητα. Αυτό το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι το ζητούμενο για έναν καλό Πρόεδρο. Αυτό είναι το δύσκολο να βρεθεί και γι' αυτό υπάρχουν μέθοδοι για να εξασφαλιστεί. Τι είδους μέθοδοι; Αυτή η θέση λειτουργεί τέλεια, όταν αυτός, ο οποίος την κατέχει, είναι "άριστος" ως πολίτης ...Όταν αυτός ο πολίτης έχει διακριθεί στον χώρο όπου έχει δώσει τον αγώνα της ζωής του. Γιατί; Γιατί, όταν έχεις ένα μεγάλο όνομα, εξαιτίας της προηγούμενης δραστηριότητάς σου, δεν βλέπεις με δέος τους κρατικούς αξιωματούχους και βέβαια - το σημαντικότερο - δεν "παίζεις" με τα κόμματα ...Δεν τα έχεις ανάγκη ...Δεν εκβιάζεσαι. Έχεις να προστατεύσεις τους κόπους μιας "επιτυχημένης" ζωής και δεν κάθεσαι ν' ασχολείσαι με τα ανεπάγγελτα και παρασιτικά "νούμερα" της πολιτικής ...Δεν καταδέχεσαι να είσαι ομοτράπεζος με τους "Αρούληδες" του Κολωνακίου.

Φαντάζεται κάποιος ως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας έναν "τεράστιο" επιστήμονα και άνθρωπο, όπως ήταν ο γιατρός Παπανικολάου; Θα "έπαιζε" αυτός με τα κόμματα, διακινδυ­νεύοντας την παγκόσμια φήμη του; Θα έμπαινε στα "παζάρια" των τυχάρπαστων, οι οποίοι μπορεί να εκλέχθηκαν είτε παριστάνοντας τα "νούμερα" στα καφενεία είτε επειδή είναι "γόνοι" διασήμων είτε επειδή μοίραζαν τενεκέδες με "τυρί" - κι αυτό έχει γίνει - σε αντάλλαγμα ψήφων; Θα έβλεπε με δέος τους επώνυμους της πολιτικής, οι περισσότεροι εκ των οποίων ξεκίνησαν την καριέρα τους ως κομματικά "τρωκτικά"; Θα μπο­ρούσε ο κάθε "Κούλης" να τον πιέζει ή να τον εκβιάζει, κάθε φορά που θα ήθελε δημόσια περιουσία, για να κάνει τζάμπα ιδιωτικό ίδρυμα στον πατέρα του; Θα μπορούσε να τον απειλεί με αποκαλύψεις για το προηγούμενο κομματικό "παρελθόν" του;

Ένας τέτοιος τεράστιος άνθρωπος θα εκτελούσε στον απόλυτο βαθμό τα καθήκοντά του. Θα σεβόταν το "γράμμα" του νόμου, για να μην βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος με τη φθορά. Αν δια­πίστωνε ότι "πιεζόταν", σε σημείο ώστε να "τρωθεί" το προσωπικό και το επιστημονικό του κύρος, θα απειλούσε με παραίτηση. Θα έβγαινε δημοσίως και θα αποκάλυπτε στον λαό όλα τα άνομα συμφέροντα και τους φορείς τους, που τον πιέζουν να μην εκτελέσει το καθήκον του. Αυτή είναι η χρησιμότητα του θεσμού της Προεδρίας. Γι' αυτόν τον λόγο ως θέση αφορά τους άριστους και όχι τους τυχαίους. Γι' αυτόν τον λόγο αναζητάμε τον υποψήφιο ανάμεσα στους πετυχημένους πολίτες της κοινωνίας και δεν κάνουμε κλήρωση ανάμεσα στους τυχαίους.

Αυτή η θέση αφορά μόνον αυτούς, οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερα προσωπικά συμφέροντα από αυτά τα οποία μπορούν ν' αποκτήσουν σε μια περιορισμένης διάρκειας θητεία και εξαιτίας της μικροπολιτικής. Αφορά αυτούς, οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερη φήμη από αυτήν που προσφέρει εφήμερα ένας απλός κρατικός θώκος. Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν και οι προδιαγραφές για τον Πρόεδρο. Απαιτείται να είναι "φτασμένος" και όχι απλά "φέρελπις". Γι' αυτόν τον λόγο ορίζεται και ένα ελάχιστο ηλικιακό όριο, προκειμένου να καταλάβει κάποιος το αξίωμα. Απαιτείται να είναι τουλάχιστον σαράντα ετών και άρα να έχει ήδη καταθέσει δείγματα της "γραφής" του στον χώρο όπου διακρίθηκε.

Όλα αυτά στη μεταπολίτευση δεν λειτούργησαν. Γιατί; Γιατί οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας πρόδωσαν τη Δημοκρατία, για να εξυπηρετήσουν πρωτευόντως τα ιδιωτικά τους και δευτερευόντως τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Δεν υπηρέτησαν το Σύνταγμα της αξιοκρατίας, που ευνοεί την ελληνική κοινωνία στην αναζήτηση των αρίστων, για να μην φαίνεται η δική τους τεράστια ανυπαρξία. Δεν απέτρεψαν την ανάδειξη των "σκουπιδιών" των καναλιών των διαπλεκομένων, για να φαίνονται οι ίδιοι "γίγαντες". Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στη "σήψη", για να φαίνονται γίγαντες οι νάνοι.

Ακόμα τιμούμε και δοξάζουμε τους "εκτός" μεταπολίτευσης Έλληνες. Πεθαίνουν οι τελευταίοι μεγάλοι Έλληνες και από πίσω ακολουθεί μια κοινωνία της πλάκας και της συμφοράς. Φτωχαίνει διαρκώς η ελληνική κοινωνία, γιατί δεν αναπαράγονται οι "άριστοι" μέσα σ' αυτήν. Ούτε τον τίμιο Βέγγο μπορούμε ν' "αντικαταστήσουμε". Όλα αυτά ξεκινούν από τους άχρηστους, οι οποίοι καταλαμβάνουν με μέσον την κορυφή του μεταπολιτευτικού κοινωνικού μας σταρ σύστεμ και ανάμεσά τους είναι και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ...Οι κατ’ όνομα μόνον "Πρώτοι" Έλληνες πολίτες.

Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι". Απλά πράγματα. Μόνον στην κοινωνία του Μαντέλη και του Τσουκάτου μπορεί ο Στεφανόπουλος να φαίνεται σαν ογκόλιθος ηθικής. Μόνον στην κοινωνία της Πετρούλας και του Κάτμαν μπορεί ο Παπούλιας να φαίνεται μεγάλος άνδρας ...Ο παλιός καλός και ανύπαρκτος "Δρίτσας" του Ανδρέα.

Ολόκληρο το ελληνικό κράτος κινδυνεύει με "άλωση", γιατί οι νάνοι πολιτικοί άνοιξαν τις "κερκόπορτες" του Συντάγματος για τη συντεχνία τους. Έκλεβαν οι πολιτικοί και οι χορηγοί τους και γρήγορα ανάμεσά τους μπήκαν και οι διεθνείς τοκογλύφοι ...Αυτοί, οι οποίοι σήμερα ζητούν γη και ύδωρ.

Απλά πράγματα. Πράγματα, τα οποία ξεκίνησαν από τον Καραμανλή, συνεχίστηκαν με τον Στεφανόπουλο και συνεχίζουν να υπάρχουν με τον Παπούλια ...Τα πάντα στην εξυπηρέτηση της συντεχνίας των βουλευτών ...Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι ζητούσαν προνόμια, βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι τα ψήφιζαν στη Βουλή και πρώην βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι τα υπέγραφαν ως οι "Πρώτοι" των Ελλήνων, για να γίνουν νόμοι του κράτους.

Όταν βουλευτές είναι οι ενεργούντες και βουλευτές είναι και οι ελέγχοντες, ευνόητο είναι ότι θα περάσει ο οποιοσδήποτε προνομιακός νόμος από τη Βουλή ...Πού μπορούσε να σταματήσει ο οποιοσδήποτε άθλιος και κατάπτυστος νόμος της μεταπολίτευσης; ...Πού μπορούσε να σταματήσει, όταν το μοναδικό "φρένο" βρίσκεται στην Προεδρία της Δημοκρατίας; ...Ποιος θα τον σταματούσε; ...Ο Καραμανλής; ...Ο ιδιοκτήτης της ΝΔ και επαγγελματίας βουλευτής και ο ίδιος; ...Αυτός, ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα διασφάλιζε την περιουσία του για πάντα; ...Αυτός, ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα ευνοούσε τη συντεχνία του μέσα στην οποία υπήρχαν και φυσικοί παχύσαρκοι και πλατύποδες συγγενείς του; ...Ο πραγματικός "εθνάρχης" όλων των επαγγελματιών βουλευτών της μεταπολίτευσης;

Ποιος τον διαδέχθηκε, για να σταματήσει αυτές τις αθλιότητες; Ο ασήμαντος βουλευτής και αποτυχημένος κομματάρχης Στεφανόπουλος; Ο "καλός" Στεφανόπουλος; Πού βρισκόταν ο Στεφανόπουλος, όταν οι βουλευτές αποφάσιζαν για το συνταξιοδοτικό τους ζήτημα; Όταν παρα­βία­ζαν κατάφορα το σύνολο σχεδόν των συνταγματικών διατάξεων περί ισονομίας και ισοπολι­τείας. Όλοι οι Έλληνες πολίτες, για να εξασφαλίσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, θα πρέπει να ενασχολούνται με το αντικείμενό τους για τριάντα πέντε χρόνια, ενώ για τους βουλευτές αρκεί μια πενταετία. Οι Έλληνες πολίτες θα φτάσουν να συνταξιοδοτούνται στα ογδόντα τους χρόνια, ενώ οι βουλευτές το ίδιο δικαίωμα θα το εξασφαλίζουν στα εξήντα τους χρόνια.

Αυτόν τον προνομιακό και παράνομο νόμο υπέρ των βουλευτικών συμφερόντων ποιος θα τον σταματούσε; Όταν οι ασκώντες την εξουσία "αυτοευνοούνται", χωρίς κανέναν έλεγχο από τους πρώην συναδέρφους τους Προέδρους, ποιος θα τους σταματήσει, όταν επιχειρούν να "ευνοούν" τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες; Με αυτόν το απλό τρόπο ξεκινάει το "γαϊτανάκι" της διαπλοκής. Όταν από αυτούς τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες και τα ΜΜΕ τους εξαρτάται η πολιτική τους επιβίωση, πώς δεν θα τους ευνοήσουν, αν έχουν τη δυνατότητα; ...Όταν από αυτήν την επιβίωση εξαρτάται η δυνατότητά τους ν' απολαμβάνουν και στο μέλλον αυτά τα προνόμια, πως θ' αντισταθούν στον πειρασμό;

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για Γιάννη που πίνει και Γιάννη που κερνά. Ποιος θα σταματούσε αυτούς, οι οποίοι έκαναν κατά­χρηση της εξουσίας, για να ευνοήσουν τόσο τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα όσο και αυτά των χορηγών τους; Οι πρώην βουλευτές και συνάδερφοί τους; Αυτοί, που μας δουλεύουν συστηματικά; Αυτοί, που, όταν "περνούσαν" αυτά τα νομοσχέδια από το γραφείο τους, είτε "δάκρυζαν" για τα Μακεδονικά είτε μας έκαναν ηθικοπλαστικά και πατριωτικά κηρύγματα σαν γυμνασιάρχες της Χούντας;

Αυτά δεν είναι που μας έφεραν στην άθλια κατάσταση όπου βρισκόμαστε σήμερα; Τα προνόμια και οι κύκλοι των ομόκεντρων συμφερόντων. Το μυστικό της "επιτυχίας" των κλεφτών της μεταπολίτευσης. Οι λίγοι, που ευνοούνταν πολύ αναζήτησαν και πέτυχαν να εξασφαλίσουν τη συνενοχή των πολλών, οι οποίοι θα ευνοούνταν έστω και λίγο. Κάποιοι έγιναν "Βασιλείς" και μεγιστάνες, μοιράζοντας στο πόπολο μερικές κρατικές θέσεις. Αυτή ήταν η άθλια κατάσταση, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση ...Στην κατάσταση της υποτέλειας όπου αγράμματοι, βάρβαροι και απολίτιστοι λογιστές - όπως ο Τόμσεν - βρίζουν έναν ολόκληρο λαό. Σ' αυτήν την αθλιότητα συνετέλεσαν τα μέγιστα οι "μικροί" πολίτες, οι οποίοι παρίσταναν τους "μεγάλους" Προέδρους ...Οι επαγγελματίες βουλευτές, που, για να καταλάβουν τα ύπατα αξιώματα της ελληνικής Πολιτείας, τα έδιναν "όλα" για τη συντεχνία τους. Τα έδιναν όλα στους συναδέρφους τους, οι οποίοι θα τους ψήφιζαν γι' αυτόν τον σκοπό. Πραγματικοί επαγγελματίες.

Ας προσπαθήσει να σκεφτεί κάποιος ποιο επάγγελμα έχει εξασκήσει στη ζωή του ο Παπούλιας ...από τότε που υπάρχει, ζει και "προοδεύει", έχοντας "γαντζωθεί" στα κρατικά "βυζιά". "Εξ’ απ’ ανέκαθεν"... που θα έλεγε κι ένας "μορφωμένος" του πεζοδρομίου. Από τότε που υπάρχει ως άτομο, ζει κρατική δαπάνη. Τον ταΐζουμε από τότε που δεν υπήρχε καλά-καλά ελληνικό κράτος. Γεννηθείς το 1929, γιος στρατιωτικού. Από το 1929 μέχρι το 1974, που τον "ανακάλυψε" ο Ανδρέας, περιφερόταν στην Ευρώπη ως άεργος "αντιστασιακός". Μεσόκοπος είχε γίνει κι ακόμα περιφερόταν στους δρόμους της "αντίστασης" χωρίς κανένα έργο ή θέση ή καριέρα. Του '29 γεννηθείς ήταν ...και στην "αυγή" της μεταπολίτευσης προσπαθούσε να περάσει σαν "γενιά" του Πολυτεχνείου. Ο σαρανταπεντάχρονος, ο οποίος "ανακατευόταν" με τους εικοσάχρονους. Γύρισε στην Ελλάδα, χωρίς να έχει παρατήσει τίποτε πίσω του.

"Αντιστασιακός", που, να κωλοβαρούσε στην Ευρώπη, τρώγοντας την κρατική σύνταξη του πατέρα του, μόνον "παπανδρεϊκός" μπορούσε να είναι. Γιος ανώτατου στρατιωτικού - και άρα δεξιού - , που ν' "αντιστεκόταν" στην Ευρώπη εναντίον της στρατιωτικής Χούντας της Δεξιάς, μόνον "σοσιαλιστής" της ελληνικής μεταπολίτευσης μπορούσε να είναι. Μόνον ο Πάγκαλος μπορεί να τον συναγωνιστεί σε κρατικοδίαιτη "αντίσταση". Ακόμα θα "αντιστεκόταν", αν δεν τον είχε "ανακαλύψει" ο Ανδρέας ...Ο "σωτήρας" του. Έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλο του το βιογραφικό μπορεί να περιοριστεί σε μία λέξη. ΠΑΣΟΚ. ΠΑΣΟΚ και πάσης Ελλάδας. Παπανδρέου ως το "κόκαλο". Πώς να μην του "δανείσει" στη δύσκολη ώρα;

Γιατί δίνουμε τόση σημασία στο βιογραφικό του; Γιατί κατέλαβε μια θέση, η οποία, όπως αναλύσαμε, για να υπηρετήσει το κοινωνικό συμφέρον, δεν θα πρέπει να είναι πολιτική και θα πρέπει να καταλαμβάνεται από διακεκριμένο Έλληνα. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, από αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει ο Παπούλιας. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας ένας ασήμαντος πολιτικός της "στημένης" μεταπολίτευσης - και ταυτόχρονα μη διακριθείς Έλληνας - παριστάνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι το λιγότερο επικίνδυνο αν όχι τραγικό. Ζούμε πλέον καθημερινά την επικινδυνότητά του. Γι' αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα "περάσει" το Μνημόνιο από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ποιος θα του το επέστρεφε πίσω ως συνταγματικά απαράδεκτο; Ο "δανειστής" του πατέρα του; Αυτός, ο οποίος μπορεί ακόμα και να εκβιάζεται για εκείνο το "δάνειο";

Ρωτάμε λοιπόν τον αναγνώστη. Ποιος από όλους αυτούς τους λαθρεπιβάτες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που παρίσταναν τους Προέδρους της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης, ήταν πραγματικά καλός Πρόεδρος; Καλός ήταν ο Καραμανλής που μας "χάριζε" την έξοδο από τη Χούντα, για να μας "χρέωνε" τη Χούντα του κομματισμού; Καλός ήταν ο Στεφανόπουλος, ο οποίος ήταν απών σε όλα τα εγκλήματα της διαπλοκής και μας δίδασκε εκ του ασφαλούς γεωγραφία και ιστορία; Καλός είναι ο Παπούλιας - ο ελέω κράτους πλούσιος - , ο οποίος ζητάει "μείωση" του μισθού του, για να κάνει τον έξυπνο στους φτωχούς που τον πληρώνουν; Πού βρίσκονταν όλοι οι "καλοί" Πρόεδροι μιας κάκιστης μεταπολίτευσης κατά τη διάρκεια της οποίας καταλύονταν τα πάντα; Πού βρίσκονταν αυτοί, οι οποίοι θα σταματούσαν τη διαπλοκή των εξουσιών και την κομματικοποίηση του κράτους;

Ο αναγνώστης μετά από αυτό το κείμενο μπορεί ν' αντιληφθεί τι παιχνίδια παίζονται γύρω από τα πρόσωπα, τα οποία κατά καιρούς καλούνται ν' αναλάβουν τον προεδρικό θώκο. Μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο μεγάλα εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα παίζονται εξαιτίας αυτής της θέσης. Γι' αυτόν τον λόγο οι πολιτικοί, μέσα στα πλαίσια της συντεχνιακής συνομωσίας, δεν αντιδρούν σε ό,τι συμβαίνει. Γι' αυτό φανατικοί και επαγγελματίες "Πασόκοι" ψήφισαν με τα δύο τα χέρια τον "δεξιό" Στεφανόπουλο. Γι' αυτόν τον λόγο φανατικοί και επαγγελματίες "Δεξιοί" ψήφισαν με τα δύο τα χέρια τον "σοσιαλιστή" Παπούλια.

Όλα μέσα στο ίδιο κόλπο εξυπηρέτησης των ιδίων συμφερόντων είναι. Γι' αυτόν τον λόγο τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και οι σφετεριστές των κομμάτων δεν απειλούν αυτήν τη συνωμοτική συμπεριφορά και απλά "παίζουν" τα παιχνίδια τους με τους ίδιους κανόνες. Γι' αυτόν τον λόγο οι κύριοι υπεύθυνοι της σημερινής λεηλασίας του λαού και διαπλεκόμενοι καναλάρχες "λατρεύουν" όλους τους Προέδρους. Τους "τέλειους", οι οποίοι φέρουν άριστα το βάρος των ευθυνών τους. Είναι υποχρεωμένοι να τους παρουσιάζουν σαν "άξιους", γιατί με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούν στον κόσμο την άποψη ότι είναι ασφαλές για τον λαό να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μονίμως ένα πολιτικό πρόσωπο.

Έχει γίνει τόσο μεγάλη κατάχρηση αυτής της συντεχνιακής αθλιότητας, που στην κυριολεξία προβάλει ως επείγουσα ανάγκη να νομοθετηθεί μια "θωράκιση" του θεσμού από τα πολιτικά "αρπακτικά". Θα πρέπει ν' απαγορευτεί δια νόμου η κατάληψη αυτής της θέσης από πολιτικό πρόσωπο. Να πάψουν να έχουν τη δυνατότητα οι βουλευτές να ψηφίζουν για τη θέση του ελέγχοντος Προέδρου κάποιον συνάδερφό τους. Το σύνολο της σημερινής παρακμής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ' αυτήν την "τρύπα", που αφήνει ο συνταγματικός νομοθέτης. Μια "τρύπα", που ο "εθνάρχης" την έκανε "αψίδα" του κομματικού "θριάμβου". Κανένας κομματισμός, κανένα συντεχνιακό προνόμιο και κανένας διαπλεκόμενος καναλάρχης-επιχειρηματίας-εργολάβος δεν θα υπήρχε, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν μονίμως ένας σημαντικός Έλληνας και όχι κάποιο ασήμαντο "ζωντανό" από τα γνωστά "κομματοστάσια".

Κάθονται οι Έλληνες απλοί πολίτες και νομικοί επιστήμονες και κάνουν μηνύσεις, εναντίον του νομικά "θωρακισμένου" Πρωθυπουργού και αγνοούν τον πολύ πιο "εύκολο" Πρόεδρο. Εναντίον του Παπούλια έπρεπε να κάνουν τις πρώτες μηνύσεις για το εθνοκτόνο Μνημόνιο ...Εναντίον του "τουρίστα" της Ηρώδου του Αττικού θα έπρεπε να στραφούν νομικά ...Εναντίον του επίορκου και ανίκανου Ανώτατου Πολιτειακού Άρχοντος, ο οποίος εξοφλά τα δικά του ιδιωτικά "γραμμάτια" με εθνικές "επιταγές". Αυτού, που, είτε εσκεμμένα είτε από αδυναμία, ήταν ανίκανος να φέρει εις πέρας τον ρόλο του. Μας δουλεύει ο Καρολάκος. Ο "τίποτας". Ο "αντιστασιακός". Ο πρώην "Δρίτσας" του Ανδρέα.

Ευχόμαστε ο Παπούλιας να είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που θα φύγει κλοτσηδόν και ατιμασμένος από το μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού. Πιστεύουμε στον ελληνικό λαό και πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα θ' αντιδράσει στην προδοσία της πατρίδας του ...Θα αντιδράσει στον δωσιλογισμό των Προέδρων και των Πρωθυπουργών, οι οποίοι τον πρόδωσαν, για να εξυπηρετήσουν τους "δανειστές" μας ...Θα αντιδράσει στους Προέδρους "δανειστές" των Πρωθυπουργών, που εξοφλούνται με εθνικά "ιμάτια".


Τραϊανός Παναγιώτου

Και για την ανάρτηση, Κώστας Γ. Αρβανίτης

Επίκαιρο...

Το ακόλουθο του Κωστή Παλαμά, νομίζω ότι απεικονίζει πλήρως την κατάσταση στην οποία έχουμε περιπέσει:

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, 

ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, 

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, 

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… 

Ποιος είπε ότι έλειψαν οι προφήτες από την Ελλάδα? Ή ποιος είπε ότι η Ελλάδα ήταν σε όλη της την πορεία αλλιώτικη από σήμερα;

Κ.Γ.Αρβανίτης

Πλατείες υπάρχουν κι εδώ, η καρδιά λείπει...

Την τελευταία εβδομάδα, η κεντρική πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης έχει γίνει η ισπανική ... "Πλατεία Ταχρίρ"... Οι Ισπανοί, οι αυτοαποκαλούμενοι "Αγανακτισμένοι" (Los Intignados) συρρέουν εκεί κατά χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι ενάντια στα κόμματα εξουσίας ζητώντας "Αυθεντική Δημοκρατία".
Το κίνημα που έβγαλε τους Ισπανούς "νοικοκυραίους" από τα σπίτια τους ξεκίνησε από ανέργους και φοιτητές, που θέλησαν να εκφράσουν την απελπισία τους για την παντελή έλλειψη ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Τα αιτήματά τους μοιάζουν συγκεχυμένα, όμως όλα συγκλίνουν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και στην κοινή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε ελάχιστες ημέρες το κίνημα κατά του συστήματος πολιτικής εξουσίας στη χώρα των "συμπεθέρων" μας επεκτάθηκε σε 166 πόλεις της Ισπανίας και και σε πολλές άλλες γωνιές του πλανήτη. Από το Μπουένος Αϊρες, την Πόλη του Μεξικού και την Μπογκοτά, μέχρι τις Βρυξέλλες, το Δουβλίνο, το Εδιμβούργο, το Παρίσι και τη Βιέννη έχουν διοργανωθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας είτε σε ιστορικές πλατείες είτε έξω από τις ισπανικές πρεσβείες.
Ενδεικτική της έκτασης της αγανάκτησης ήταν η μεγάλη διαδήλωση στο Βερολίνο, σε ένδειξη συμπαράστασης στο κίνημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», τα αιτήματα των οποίων αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στους νέους παγκοσμίως. Συνολικά και σύμφωνα με τους διοργανωτές, μέχρι στιγμής 130.000 άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα των «los indignados» σε όλες τις πόλεις.
Δεν υποκινούνται από κόμματα ή συνδικάτα και δεν έχουν ηγεσία, τους ενώνει η ανάγκη να αντιδράσουν. Και το όχημα για την οργάνωσή τους είναι για άλλη μια φορά, όπως και στην «αραβική Ανοιξη», το Ιντερνετ και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η αρχή έγινε από μερικούς μπλόγκερ που «έστησαν» την ιστοσελίδα με το όνομα «Αυθεντική Δημοκρατία, Τώρα» πριν από περίπου τρεις μήνες.
Σταδιακά και αρκετά αθόρυβα βρέθηκαν στο πλευρό τους περισσότερες από 400 οργανώσεις, που επιδιώκουν τη δραστηριοποίηση των πολιτών για να πιεστεί ο πολιτικός κόσμος και να ανταποκριθεί στα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί κυρίως η δραματική ανεργία. Σύμβολό τους έγινε η 15η Μαΐου, η πρώτη ημέρα των διαδηλώσεων και το κίνημα μετονομάστηκε σε «15Μ».
Οι «επαναστάτες των χαρτόκουτων», όπως τους αποκαλούν εξαιτίας των χάρτινων καταλυμάτων που χρησιμοποιούν για να διανυκτερεύσουν στην Πουέρτα ντελ Σολ, έχουν αποκτήσει «συνοδοιπόρους» όλων των ηλικιών.
Ακόμη και όταν φάνηκε ότι η διαδήλωση θα διαλυθεί λόγω της βροχής που ξέσπασε την Τετάρτη, εκατοντάδες κόσμου συνέρρευσε στην πλατεία προκειμένου να τους ενισχύσει.
Και ενώ στην άλλη άκρη της Μεσογείου συμβαίνουν τέτοια ... επαναστατικά, στη χώρα της σφαλιάρας δεν κουνιέται φύλλο.
Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται απαιτώντας ό,τι της κατέβει, και δίνοντας δουλειά στους τσαγκάρηδες που δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν τρύπες στα ζωνάρια μας.
Οι εντόπιοι σφουγκοκωλάριοι σκύβουν όλοκαι χαμηλότερα καθημερινά και γλείφουν από παπούτσια μέχρι άπλυτους πρωκτούς...
Τα οικονομικά σαίνια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιέζουν αφόρητα για συναινέσεις σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αγνοώντας ότι η όποια πολιτική εξουσία στη Δημοκρατία προέρχεται από τον κυρίαρχο λαό που καμία συναίνεση δεν έχει δώσει για τις καρπαζιές που δέχεται απανωτά από την ώρα που ο μίστερ "για την Πατρίδα" παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας...
Και αναρωτιέται κανείς: Καλά, δεν υπάρχουν πλατείες στην Ελλάδα;
Υπάρχουν ρε παιδιά, υπάρχουν... Μόνο που για να βγεις στην πλατεία, πρέπει να έχεις καρδιά και κότσια... Πρέπει να ξεβολευτείς.... Να παρατήσεις τα DVD σου, να αφήσεις κατά μέρος τα αυτοκινητά σου, να στείλεις στο αγύριστο τον καναπέ σου και να τσακιστείς να βγεις στο δρόμο....
Αλλά που να βρεις Έλληνες με τέτοια κότσια. Άλλωστε όσοι τα είχαν την τελευταία φορά που κάτι τέτοιο συνέβη στη "χώρα της Δημοκρατίας" (σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου...) είναι τώρα ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ.
Γιατί, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, είναι αυτή που ξεθεμέλιωσε τον τόπο και έφαγε το μεδούλι των επόμενων γεννεών? Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνοι οι 500 που κλείστηκαν στο Ίδρυμα της Πατησίων στις 17/11/1973 (μεταξύ των οποίων και κάμποσοι χαφιέδες του τότε καθεστώτος), έγιναν με τα χρόνια .... χιλιάδες και έστησαν φαγοπότι στην πλάτη του μικρομεσαίου Έλληνα? Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τα .... οράματα της γενιάς αυτής που τα εκμεταλλεύτηκαν κάτι τύποι με ...ζιβάγκο, ανδρώθηκαν και πάχυναν κάτι ...τσογλανοειδή και παρλαπιποειδή συνδικαλιστόμουτρα που σήμερα που ο κοσμάκης καίγεται νοιάζονται για το τομαράκι τους που δεν αξίζει δυο δεκάρες και οργανώνουν συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων για το "θεαθήναι"?
Μην το ψάνετε πατριώτες! Πλατείες υπάρχουν... "Καρύδια" δεν υπάρχουν... Και όσα υπάρχουν χαρακτηρίζονται "γραφικά" και "αιρετικά"  και "αναρχοαυτόνομα" και υπόκεινται σε προβοκάτσιες, και σε υπονομεύσεις για μην ανοίξουν τα μάτια του Έλληνα και αρπάξει κανένα καδρόνι και ανοίξει όσα ... κεφάλια , απαρτίζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας πουλάνε για "Δημοκρατία".
Συνεπώς, για να δείτε πλατείες Ταχρίρ και πλατείες Πουέρτα ντελ Σολ στην "Ψωροκώσταινα", κοιτάξτε τα θλιμμένα μάτια των παιδιών σας και αφήστε τους καναπέδες. Η Ελλάδα δεν σώζεται ούτε με Μνημόνια, ούτε με πολιτικούς, ούτε με φρούδες ελπίδες για νέους ηγέτες. Η Ελλάδα για να σωθεί θέλει τους αγανακτισμένους νοικοκυραίους στο δρόμο, και τους βολεμένους εις την "γέενα του πυρός".  Αμήν
Κ.Γ.Αρβανίτης

...Μην ειν' η προίκα αφάγωτη;

Το ακόλουθο κείμενο μου εστάλη με email:

"Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;"

Μάλλον η προίκα μας είναι αφάγωτη πατριώτες και γι' αυτό όλοι κωλοτρίβονται.