Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ...

Ως γνωτόν, από ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους και εφεξής, το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι το κείμενο που αποτελεί τον Καταστατικό Χάρτη της Ελληνικής Πολιτείας, είτε αυτή ήταν Βασίλειο, είτε Δημοκρατία (να τη χαιρόμαστε...), είτε Χουντομπανανία... Και ιδίως από τη Μεταπολίτευση και μετά συμπεριλαμβάνει σαφέστατες διατάξεις για το ρόλο και τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων...
Φαίνεται όμως ότι ένας συγκεκριμένος αρχηγός κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, έχει μπλέξει το εν λόγω καταστατικό κείμενο με τη γνωστή πλατεία...
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ο κ.Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ., εκειός ο τέως "γαλατάς", τέως περιφερόμενος κάμεραμαν της TV Press, νυν καναλάρχης, και επίδοξος κυβερνήτης του Ελλαδιστάν, γνωστός και ως "κωλοτούμπας" ή "διπλοπίτας", ξεστόμισε την βαθυστοχαστη πρόταση, να γίνει ο κ. Σαμαράς, Αναπληρωτής Πρωθυπουργός.
Καλά, πριν το πετάξει το "φουντούκι", έλαβε τον κόπο όχι να το διαβάσει (που καιρός για τέτοια...), αλλά έστω να το ξεφυλλίσει το Σύνταγμα?
Καλά, έχει ιδέα για το ρόλο της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης σε μια Δημοκρατία?
Πως είναι δυνατόν, αρχηγός Κοινοβουλευτικού Κόμματος να προετέινει δημόσια "συναλλαγή" μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης?
Τι επιζητούσε με αυτό? Την παράκαμψη του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που επιβάλει η δημοκρατική λειτουργία?
Ποιος ήταν αυτός που τον συμβούλευσε να πετάξει τέτοια κοτσάνα?
Και που ήταν όταν την πέταγε, εκείνος ο Βορίδης, που είναι σοβαρός άνθρωπος, να του αστράψει μια σφαλιάρα να συνέλθει?
Θα μου πείτε, όταν προσήλθε ο μίστερ Κωλοτούμπας στο Προεδρικό Μέγαρο, περιστοιχιζόταν από άλλους συμβούλους, τύπου "Μπουμπούκου" Άδωνι της Ευγενίας, και άλλα τέτοια άτομα!
Πάντως, το άτομο προσπαθεί φιλότιμα να το παίξει το μητσοτακικό-μπακογιαναίϊκο παιχνίδι! Διότι η συνταγή του "Αναπληρωτή" θυμίζει ντολμαδάκια της Μαρίκας, με στόχο να μπλέξει τον κ. Σαμαρά στα ... αμπελόφυλλα της Ντόρας! Διότι με τη "συνευθύνη", θα βγεί η ... αλόγα και θα φωνάζει: "Έλληνες, αυτοί φταίνε για την εξαθλίωσή σας. Εγώ και ο Γιώργος (Καρατζαφέρης) πάντα το καλό σας θέλαμε. Για ελάτε σε εμάς να σας περιποιηθούμε δεόντως..."
Λοιπόν, επειδή πρέπει να σοβαρευτούν όλοι, κ. Καρατζαφέρη κάντε τη μικρή δουλίτσα που σας ανέθεσε ο λαός τον Οκτώβριο του 2009, και αφήστε τα άλλα..., και κυρίως τις προβοκάτσιες!
Και τώρα το καλοκαίρι, εν μέσω θερινών Τμημάτων της Βουλής, και αφού θα έχετε ψηφίσει σαν καλό παιδάκι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του Γιωργάκη που θα μας νοικοκυρέψει, ανοίξτε και διαβάστε το Σύνταγμα (είπα ανοίξτε και διαβάστε, όχι ξαμοληθείτε στο Σύνταγμα με τις τουρίστριες...). Που ξέρετε, ίσως βγείτε ωφελημένος...

"Αγανακτισμένος Έλληνας"

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΠΑΣΟΚΩΝ...

Όπως πληροφορούμαι βαθιά ανησυχία διακατέχει τις τελευταίες ημέρες τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κομματικού επιτελείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την προβληματική σχέση που δημιουργείται πλέον μεταξύ κοινωνίας και κυβέρνησης!
Πήραν φωτιά τα τηλέφωνα και δεκάδες SΜS αντηλλάγησαν μεταξύ υπουργών και βουλευτών. «Δεν ανταποκρίνονται οι αγορές στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Δεν μας έχουν εμπιστοσύνη». «Ποιος εισηγείται στον Παπανδρέου αυτά τα καταστροφικά σενάρια για δημοψήφισμα; Πώς θα πάει να διαπραγματευθεί στις Βρυξέλλες όταν τη Δευτέρα δεσμεύεται πως θα εφαρμόσει τα μέτρα και την Τρίτη λέει ότι θα κάνει δημοψήφισμα;». «Τι νόημα είχε η παρέμβαση της Δαμανάκη;», «Γιατί συγκαλείται το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών; Πάμε σε εκλογές ή σε οικουμενική;». Η εβδομάδα που πέρασε απαιτούσε ατσαλένια νεύρα και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης η ψυχραιμία έχει χαθεί προ πολλού. Βουλευτές με επιρροή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα διαπίστωναν σε ιδιωτικές συζητήσεις τους ότι υπάρχει κενό διακυβέρνησης και υπουργοί ενίσχυαν το κλίμα της αβεβαιότητας επισημαίνοντας ότι «έχει χαθεί η μπάλα». Οι εξελίξεις δοκιμάζουν συνεχώς τη συνοχή της κυβέρνησης αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου το κλίμα είναι ζοφερό και αιωρούνται απειλές για παραιτήσεις πριν από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Τα πυρά τοων βουλευτών των ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του κομματικού του πυρήνα στρέφονται ιδιαίτερα εναντίον του κ. Παπακωνσταντίνου, τον οποίο θεωρούν κατεξοχήν υπεύθυνο για την λανθασμένη πολιτική που η κυβέρνηση προωθεί στις πλάτες των εξαθλιωμένων πλέων ελλήνων πολιτών!
Βέβαια, όλος ο "καυγάς" γίνεται για το κατά πόσον θα υπάρχει ΠΑ.ΣΟ.Κ. την επόμενη μιας πιθανής πλέον εκλογικής μάχης, για το κατά πόσον το Κίνημα θα κρατηθεί σε ποσοτά πάνω από αυτά που "κατάφερε" να πιάσει η Νέα Δημοκρατία το 2009, και για το κατά πόσον θα είναι ξανά στη Βουλή αυτοί που υπό τον Γιωργάκη θα άλλαζαν τη χώρα και θα της έδιναν αξιοπιστία!
Για τη σωτηρία της χώρας ούτε κουβέντα! Το Κίνημα να επιζήσει, που έκανε ... τόσο καλό στη χώρα, από την εποχή του ζιβάγκο ακόμα! Να κρατηθεί το Κίνημα, να φέρνει δανεικά, και μίζες από υποβρύχια, Siemens, Τσουκάτους και Άκηδες, και να βολεύει τα δικά μας, "καταπράσινα" παιδάκια! Την Ελλάδα ποιος αδειάζει να τη "γράψει"...όπου νομίζει? Εδώ και με τον Ερντογκάν τα βρήκαμε! Ότι θες, εκτός από νησί...
Αυτοί είναι ... Έλληνες και προοδευτικοί και δημοκράτες! Και έχουν και Πρόεδρο Δημοκρατίας δικό τους, και όμοιό τους, σπλάχνο από τα σπλάχνα τους! Που υποκλίνεται θεατρικότατα μπροστά στη σημαία και στον Άγνωστο Στρατιώτη και που ξεπουλάει το Σύνταγμα που ορκίστηκε να υπηρετεί και να φυλάττει, δυο δεκάρες την οκά! Ποιος? Αυτός ο Καρολάκος, ο Ηπειρώτης που προδίδει καθημερινά τα αίματα που έχυσαν στα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του οι αγωνιστές του Έπους το '40 για να κρατήσουν ελεύθερο αυτό το Βράχο της Οικουμένης, για να μπορεί σήμερα αυτός να δραματοποιεί με συσκέψεις της πλάκας, των πολιτικών αρχηγών, τους εκβιασμούς των τοκογλύφων της Ευρώπης και του Δ.Ν.Τ.
Έλληνες, τις κατσαρόλες στα χέρια! Η πατρίδα δεν είναι ούτε πράσινη, ούτε μπλέ, ούτε κόκκινη! Είναι ολονών μας! Και αυτό, αν χρειατεί, κάποιοι θα το καταλάβουν με το δύσκολο τρόπο, αφού με τον απλό δεν το πήραν χαμπάρι τόσα χρόνια....

"Αγανακτισμένος Έλληνας"

Περί των Προέδρων...

Το ακόλουθο κείμενο του κ. Τραϊανού Παναγιώτου, το ανακάλυψα σερφάροντας στη Internet, στη διεύθυνση eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/05/oi-anotatoi-arxontes-tis-irodou-attikou.html.

Σας το αναρτώ χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο! Απολαύστε το!

Βλέποντας κάποιος τον πανικό των Βρυξελών, που, ως νέοι κονκισταδόρες κατακτητές, "απαιτούν" ακόμα και τη γραπτή "συναίνεση" των κομμάτων της αντιπολίτευσης στο καταστροφικό Μνημόνιο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα πραγματικά δεδομένα μιας αληθινής τραγωδίας: Την τραγωδία της κατάλυσης του Συντάγματος της μόνον κατ’ όνομα πλέον Ελληνικής Δημοκρατίας. Καταλύεται το Σύνταγμα και ο ρόλος των κομμάτων μέσω αυτής της απαίτησης των ξένων επικυρίαρχων. Καταργείται ο ρόλος της αντιπολίτευσης και μέσα από αυτήν υπονομεύεται ο συνολικός ρόλος της Βουλής. Γιατί; Γιατί μια κομματική ηγεσία πιέζεται από εξωτερικούς και μη θεσμικούς παράγοντες να "δεσμευτεί", ώστε να μην εκτελέσει το καθήκον της και ταυτόχρονα αυτή η "δέσμευσή" της μεταφέρεται παράνομα και στη Βουλή.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται, είναι εύλογο. Με ποια ιδιότητα ένας "κομματάρχης" μπορεί με την "υπογραφή" του να "δεσμεύσει" τις αποφάσεις των μελών της Βουλής των Ελλήνων; Από πού κι ως πού ένας κομματάρχης, όπως ο Σαμαράς, μπορεί με την "υπογραφή" του να "βεβαιώσει" τους ξένους "δανειστές" μας ότι η Βουλή των Ελλήνων θα πάρει τις αποφάσεις που τους βολεύουν; Από πού κι ως πού ένας "κομματάρχης" μπορεί να σταματήσει να εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα τα συμφέροντα των "δανειστών" μας. Από πότε - και βάσει ποιου νόμου - οι Έλληνες βουλευτές "ψηφίζουν" ό,τι δεσμεύεται ο κομματάρχης τους; Στα κρυφά μπορεί αυτό να γίνεται στο βαλκανικό "Μπανανιστάν", αλλά επισήμως ποτέ δεν περιφέρθηκε ένα τέτοιο δεσμευτικό "χαρτάκι" ...Ούτε ο "γαλατάς" Καρατζαφέρης δεν θα μπορούσε ν' αναγνωρίζει σε ένα τέτοιο κωλόχαρτο το παραμικρό νομικό κύρος.

Κι όμως... αυτό το άθλιο και εγκληματικό "προαπαιτούμενο" για μια δήθεν σωτήρια δανειακή "δόση" μάς το ζήτησαν τα κουτορνίθια από τις Βρυξέλες ...Τα παιδιά του βαρβαρισμού και της λάσπης ...Τα άθλια υποκείμενα της ανθρώπινης ύπαρξης ...Ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο υπάρχει ως κράτος, απλά γιατί συμφέρει τους διεφθαρμένους ισχυρούς αυτού του κόσμου να υπάρχει μια καλή "κρυψώνα" κλοπιμαίων ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο το μόνο που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα είναι μερικά δωμάτια με θέα ...Ενός Λουξεμβούργου, το οποίο έχει ως εθνικό του σύνθημα το ..."Ευχόμαστε να παραμείνουμε αυτό που είμαστε", χωρίς ποτέ να έχει εξηγήσει στον κόσμο ή στον εαυτό του το τι ακριβώς είναι και γιατί δεν πρέπει ν' αλλάξει.

Αυτού του "σημαντικού" κρατιδίου ο Πρωθυπουργός ζητάει να καταλυθεί η πιο διάσημη δημοκρατία του Πλανήτη. Να καταλυθεί η ελληνική δημοκρατία για κάποια χρέη σε τοκογλύφους ...Ένας Πρωθυπουργός, που τη δημοκρατία τη γνωρίζει όσο του επιτρέπουν τα "βρακιά" του Μεγάλου Δούκα του Μεγάλου Δουκάτου του "Τιποτεστάιν" ...Άλλος ένας "σοσιαληστής" από τους πολλούς, που σήμερα απασχολούν τον κόσμο με τις "ευαισθησίες" τους ...Όπως ο Μουμπάρακ, ο Σάλεχ, ο Μπεν Αλί, ο Άσαντ, ο Κράξι, αλλά και ο "δικός" μας ο Γιωργάκης ...Ο "πρόεδρός" τους.

Σήμερα - και μπροστά στην τραγωδία που βιώνει το ελληνικό έθνος - μπορούμε να έχουμε μια πραγματική εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει. Το ελληνικό "σκάφος" βουλιάζει αβοήθητο, γιατί απλούστατα έχουν "απασφαλιστεί" όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες του. Το ελληνικό "σκάφος" βυθίζεται, γιατί ο λαός έχει προδοθεί εκ των έσω. Η πολιτική εξουσία εκτελεί τις εντολές των τοκογλύφων και καμία εξουσία δεν λειτουργεί όπως προβλέπει το Σύνταγμα, προκειμένου να ελέγξει τους προδότες. Ταυτόχρονα έχουν ανοίξει "τρύπες" στο "σκάφος" και μπάζει από παντού "νερά". Μια τέτοια "τρύπα" είναι και η Προεδρία της Δημοκρατίας. Εκεί όπου έπρεπε να προστατεύεται το Σύνταγμα από τους "δολιοφθορείς", δεν υπάρχει καθόλου "άμυνα". Ο Πρόεδρος προφανώς έχει να κάνει άλλες δουλειές. Όταν δεν "μαλώνει" τους Τούρκους, μάλλον ασχολείται με το μανικιούρ ...Μπορεί και να στεναχωριέται ο "σοσιαλιστής" της Ηρώδου του Αττικού με την ατυχία του ομοϊδεάτη και συναγωνιστή Ντομινίκ.

Αποτελεί πλέον μια βεβαιότητα ότι η θητεία στην προεδρία του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας δεν εξελίσσεται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Στην πραγματικότητα δεν ξεκίνησε καν υπό υποφερτές συνθήκες. Το πρώτο πράγμα, το οποίο έγινε αντιληπτό άμα τη εμφανίσει του νυν Προέδρου, ήταν η παντελής ανεπάρκειά του στο επίπεδο της δημοκρατικής "παιδείας". Δεν είχε καν γνώση του ιδίου του Συντάγματος. Τι σημαίνει αυτό; Ο Παπούλιας δεν είχε καν "αντίληψη" της λειτουργίας του ίδιου του Πολιτεύματος, στο οποίο θ' αναλάμβανε τον υψηλότερο ρόλο. Ήταν ένας υποψήφιος "πρωταγωνιστής", ο οποίος δεν γνώριζε καν τα "λόγια" του ρόλου του. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί με το "καλημέρα" έδειξε την παντελή άγνοιά του για το "παιχνίδι" της Δημοκρατίας.

Με το που ανακοινώνεται η "υποψηφιότητά" του από τη Νέα Δημοκρατία, "συγκινήθηκε" τόσο πολύ, που ξέχασε ότι "παίζει" σε "παράσταση" και ότι πρέπει να σεβαστεί τον ρόλο του. Ως γνήσιος κομματικός Πασόκος - και θεωρώντας σίγουρη την ψήφο των "φρουρών" της "Αλλαγής" - έσπευσε να δηλώσει την ευγνωμοσύνη του στο πρόσωπο του Καραμανλή, όχι επειδή τον επέλεξε ως υποψήφιο, αλλά επειδή τον "τοποθέτησε" στη θέση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Προεξόφλησε δηλαδή την εκλογή του από το σώμα της Βουλής. Ως γνήσιο "τέκνο" του κομματικού κράτους - και έχοντας δηλαδή στρεβλή άποψη περί της δημοκρατίας - "ξέχασε" την "παράσταση" και άρα και τον "ρόλο" του. "Ξέχασε" ότι δεν "ευχαριστούμε" έναν ιδιώτη για τη θέση του Προέδρου, αλλά περιμένουμε - έστω και υποκριτικά - την "απόφαση" της Βουλής ...Της Βουλής, που, εξαιτίας όλων αυτών των πολιτικών εγκληματιών, "κομματικοκρατείται" και λειτουργεί φασιστικά, υπηρετώντας όχι τον λαό, αλλά τους "εντολείς" του Παπούλια και των ομοίων του.

Όμως, η άγνοια του Παπούλια δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίστηκε και στην επόμενη φάση ...Συνεχίστηκε και μετά την "εκλογή" του από τη Βουλή ...Όταν "συγκινημένος" άκουσε την Πρόεδρο της Βουλής να του ανακοινώνει ένα αποτέλεσμα, το οποίο μέχρι τότε το γνώριζε μόνον ο Θεός, εφόσον η ψηφοφορία στη Βουλή είναι μυστική ...Τόσο "μυστική", που ο Παπούλιας "κερνούσε" ως "Πρόεδρος" ημέρες πριν. Τι έγινε σ' εκείνη τη διαβόητη ανακοίνωση; Η Πρόεδρος της Βουλής τού "ανακοίνωσε" την απόφαση της Βουλής να τον διορίσει Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα του "αποκάλυψε" ότι θα περιοριστούν τα εθνικά μας σύνορα, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ως λαού και τα δικαιώματα των πολιτών ως άτομα. Του "ανακοίνωσε", δηλαδή, ότι θ' αναλάβει "επικεφαλής" ενός κράτους περιορισμένης ανεξαρτησίας ...Ενός κράτους, που, για να τα "υποστεί" όλα αυτά, θα πρέπει πρωτίστως να καταλυθεί το Σύνταγμά του.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το λεπτό σημείο. Στον άνθρωπο αυτόν, ο οποίος επιλέχθηκε να "φυλάττει" το Σύνταγμα, ανακοινώθηκε ότι θα "αλωθεί" το Σύνταγμα επί των ημερών του. Η ίδια η Πρόεδρος της Βουλής τού ανακοίνωσε ότι θα καταλυθεί το Σύνταγμα στην εποχή που ο ίδιος θα είναι ο ανώτατος πολιτειακός άρχων και άρα "φύλακας" του Συντάγματος και ο ίδιος - ως Δημοκράτης - δεν αντέδρασε καν. Δεν έκανε αυτό, το οποίο επιβάλει ο ρόλος του ως απλός πολίτης και όχι ως Ανώτατος Άρχων, ο οποίος πληρώνεται για ν' αντιδρά ...Όπως επιβάλει ο συνταγματικός του ρόλος. Να πει το εξής απλό: ...Εφόσον κανένας τέτοιος περιορισμός δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, ΕΓΩ, ως Ανώτατος Πολιτειακός Άρχων, δεν θα ανεχθώ καμία αλλοίωσή του. Θα θυσιαστώ για τον λαό μου, αλλά αυτή η "αλλαγή" δεν θα γίνει επί των ημερών μου.

Είδαμε τίποτε τέτοιο; Όχι βέβαια. Ο "δανειστής" του Ανδρέα, προκειμένου να πάρει τη θεσούλα του, δεν έβγαλε "κιχ". Σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα της θητείας του. Αυτός, ο οποίος δεν έβγαλε "κίχ" όταν έπρεπε να μιλήσει, δεν έκανε και "κιχ" όταν έπρεπε να ενεργήσει. Σήμερα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η "προφητεία" της Μπενάκη, εφόσον επί των ημερών του περιορίζεται η εθνική μας ανεξαρτησία και απειλούνται μέχρι και τα σύνορα της χώρας. Σήμερα, στη διάρκεια της θητείας του Καρόλου, περιφέρονται στην Ελλάδα οι πάσης φύσης σφετεριστές της ...Από τους δανειστές και τοκογλύφους μέχρι την ερντογανική συμμορία, η οποία κάνει "ιδιωτικές" επισκέψεις-περιοδείες στη ελληνική Θράκη με τη συνοδεία Τούρκων υπουργών.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι συμβαίνει, θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η σημαντικότητα της θέσεως του Προέδρου είναι μεγάλη, γιατί είναι ο μόνος παράγοντας, ο οποίος μπορεί να "σπάσει" τη διαπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας με αυτήν της νομοθετικής. Είναι σημαντικός ο ρόλος του, γιατί απλούστατα η υπογραφή τού Προέδρου είναι η "τελευταία" υπογραφή ...Είναι η τελευταία υπογραφή προτού ένα νομοσχέδιο της Βουλής γίνει νόμος του κράτους και επιβληθεί στους Έλληνες. Από τη στιγμή που τα κόμματα ελέγχουν τόσο την κυβέρ­νηση όσο και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ευνόητο είναι ότι πρέπει να ελέγχονται στην περίπτωση που θα θελήσουν να υπερβούν τα όρια, τα οποία προσδιορίζονται από το Σύνταγμα.

Τον κίνδυνο αυτόν τον καταλαβαίνουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ, γιατί βρισκόμαστε στο έλεος μιας προδοτικής συμμορίας, η οποία παραδίδει γη και ύδωρ σε ξένους άρπαγες, που παριστάνουν τους δανειστές μας. Γιατί λέμε ότι παριστάνουν τους δανειστές μας; Γιατί μέχρι τώρα παρίσταναν τους διαφθορείς μας. Τώρα πέρασε η ώρα της διαφθοράς και ήρθαν για τις εισπράξεις. Αφού διέφθειραν όλα τα "σκουπίδια" της πολιτικής ηγεσίας τις τελευταίες δεκαετίες, τώρα ήρθαν να εκβιάσουν αυτά τα "σκουπίδια", προκειμένου να μας αρπάξουν τη λαϊκή περιουσία. Αφού έβαλαν αυτά τα "σκουπίδια" να υπερδανειστούν άχρηστα χρήματα, τα οποία τα ξοδέψαμε σε άχρηστα προϊόντα των "δανειστών" μας, ήρθαν σήμερα να απαιτήσουν το "σπίτι" μας.

Από αυτήν τη "διαπλοκή" και τη συνεργασία μεταξύ των συνενόχων εγκληματιών μπορεί να μας προστατεύσει μόνον το Σύνταγμα. Όμως, το Σύνταγμα είναι μόνον ένα κείμενο. Πώς μπορούν να μας προστατεύσουν απλές λέξεις και γράμματα; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το λεπτό σημείο. Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται η ισχύς του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος, όταν αντιληφθεί πως κάτι ύποπτο ή περίεργο συμβαίνει με έναν νόμο, δεν υπογράφει. Όταν αντιληφθεί ότι ένας νόμος είναι "διάτρητος" και οδηγεί στην ασυδοσία των πολιτικών - οι οποίοι μπορεί να είναι και προδότες - , δεν υπογράφει. Έχει δικαίωμα εκ της θέσης του και εκ του ρόλου του να μην τον υπογράψει.

...Δεν έχει σημασία πώς θα το αντιληφθεί. Δεν έχει σημασία αν αφουγκραστεί την κοινή γνώμη ή δώσει σημασία σε δημοσιεύματα ή ενημερωθεί από κάποιους πολίτες. Σημασία έχει ότι, αν αντιληφθεί πως κάτι δεν "συνάδει" με τον συνταγματικό νόμο, μπορεί να αρνηθεί την υπογραφή του. Αυτή η άρνηση είναι το υπέρτατο "όπλο" του. Ο Πρόεδρος δεν είναι αυτός, ο οποίος θα κρίνει τον υποψήφιο νόμο ...Δεν είναι αυτός, ο οποίος θ' αποφανθεί για τη συνταγματικότητά του. Ο Πρόεδρος είναι αυτός, ο οποίος σε μια τέτοια περίπτωση θα παραπέμψει τον νόμο αυτόν στον "ειδικό" ...και αυτός είναι η δικαστική εξουσία. Με τον τρόπο αυτόν - και εντελώς ομαλά - εμπλέκεται και η τρίτη κυρίαρχη εξουσία στον έλεγχο των κρατούντων.

Από εκεί και πέρα φεύγει η ευθύνη από τον Πρόεδρο και πηγαίνει στη δικαστική εξουσία. Αν αυτή αποφανθεί για τη συνταγματική ορθότητα του νόμου, "καλύπτει" τον Πρόεδρο και στην ουσία παίρνει την ευθύνη. Γι' αυτόν τον λόγο ο Πρόεδρος απαγορεύεται να έχει "θέση" και "άποψη". Απαγορεύεται, γιατί είναι δυνατόν, εξαιτίας της "θέσης" ή της "άποψής" του, να κάνει τα στραβά "μάτια" και αυτό είναι εγκληματικό για τη θέση του. "Θέση" και "άποψη" μπορούν να έχουν αυτοί, οι οποίοι κρίνονται για τις "θέσεις" και τις "απόψεις" τους από τον λαό ...Αυτοί οι οποίοι παράγουν πολιτική και είναι οι πολιτικοί. Ο Πρό­εδρος δεν παράγει πολιτική ...Απαγορεύεται να παράγει πολιτική, γιατί δεν ψηφίζεται από τον λαό γι' αυτήν τη δουλειά.

Ο Πρόεδρος ψηφίζεται από τους βουλευτές, για να προστατεύει το Σύνταγμα από τις εξουσίες, οι οποίες θα μπορούσαν να το παραβιάζουν. Αυτός, ο οποίος παράγει πολιτική, "ταξιδεύει". Μέσα στο "ταξίδι" του πειραματίζεται και δοκιμάζει. Ο Πρόεδρος είναι "φύλακας" και οι φύλακες δεν ταξιδεύουν. Οι φύλακες ούτε πειραματίζονται ούτε δοκιμάζουν. Τους προσφέρεται κάτι να το φυλάσσουν και αυτό είναι το καθήκον τους. Ούτε κρίνουν ούτε προσπαθούν να βελτιώσουν αυτό, το οποίο τους παραδίδεται προς φύλαξη. Αυτά όλα είναι πράξεις πολιτικές και ως τέτοιες αφορούν τους πολιτικούς. Αν, δηλαδή, ο "οδηγός" πολιτικός είναι αυτός, ο οποίος κρίνει το πού θα πάμε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αυτός, ο οποίος μαζί με τη δικαστική εξουσία αποφασίζει για το πού δεν μπορούμε να πάμε ...Είναι αυτός, που, όταν υποπτεύεται ότι ακολουθούμε λάθος "δρόμο", ενημερώνει τον κατά τον νόμο υπεύθυνο για τη νομιμότητα, που είναι η δικαστική εξουσία.

Έχει αναρωτηθεί κανένας γιατί η Προεδρία της Δημοκρατίας βρίσκεται πάντα στο απυρόβλητο; Γιατί οι πάντες εκθειάζουν τους Προέδρους της Δημοκρατίας; Γιατί τόσο τα κόμματα όσο και τα ΜΜΕ συμφωνούν μόνιμα και απόλυτα για την "ποιότητά" τους; Και μόνον πονηρά να σκεφτεί κάποιος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Από τη στιγμή που είναι "καλοί" για τα κόμματα ή τα ΜΜΕ, είναι "κακοί" για τον κόσμο, ο οποίος λεηλατείται από αυτά. Απλά πράγματα. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος το εξής απλό; Πώς φτάσαμε στη σημερινή "κατάντια"; Πώς φτάσαμε στο σημείο να απειλούμαστε να χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία; Πώς φτάσαμε στο σημείο να έρχονται οι λογιστές των "δανειστών" μας και να μας προσβάλουν μέσα στην ίδια την πατρίδα μας;

Αυτό ήταν το τελικό αποτέλεσμα της άθλιας μεταπολίτευσης ...Της μεταπολίτευσης, που, μέσα από τον ολέθριο κομματισμό, δημιούργησε τη διαπλοκή, η οποία λεηλάτησε τα πάντα, μας οδήγησε στον υπερδανεισμό και από εκεί άνοιξαν οι πόρτες για τους δανειστές μας. Υπάρχει κανένας, που να μην γνωρίζει την πορεία του ολέθρου; ...Όλοι τη γνωρίζουν. Οι κομματάνθρωποι από βολεμένοι πολιτικοί έγιναν κλέφτες επιχειρηματίες και στη συνέχεια αυτοί οι ίδιοι έβαζαν το κομματικό κράτος να δανείζεται υπέρογκα ποσά, για να κλέβουν τα ανάλογα. Στο τέλος ήρθε ο "λογαριασμός" και τον "έσπρωξαν" στο μόνιμο "κορόιδο". Είναι τόσο σίγουροι για την αδυναμία του λαού ν' αντιδράσει, που έχουν το θράσος να λένε ότι ..."μαζί τα φάγαμε".

Σ' αυτήν την πορεία του "ολέθρου" ποια ήταν η συμβολή, που είχαν οι "καλοί" μας Πρόεδροι; Στην πορεία του πλουτισμού του Μπόμπολα, για παράδειγμα, πόσο συνέβαλαν αυτοί οι Πρόεδροι, ώστε να γράφει "διθυράμβους" γι' αυτούς το "Έθνος"; Οι "καλοί" Πρόεδροι της μεταπολίτευσης τι σχέση έχουν με όλα αυτά; Ο "καλός" Καραμανλής τι σχέση είχε με όλα αυτά; Ο επίσης "καλός" Στεφανόπουλος τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά; Ο επίσης "καλός" Παπούλιας τι σχέση έχει με όλα αυτά; Ως πολιτικοί και πρώην βουλευτές κι οι τρεις, πόσο καλά μπορούσαν να υπηρετήσουν τον ρόλο τους; Στοιχειωδώς να επιχειρήσει κάποιος να τους κρίνει, μπορεί να τους "καταδικάσει" με συνοπτικές διαδικασίες.

...Μπορεί να τους καταδικάσει σε "θάνατο", εφόσον όχι μόνο δεν αγωνίστηκαν τίμια για τη υπεράσπιση του Συντάγματος, αλλά επέτρεψαν συνειδητά την κατάλυσή του ...Επέτρεψαν την κατάλυση θεμελιωδών διατάξεών του. Οι άνθρωποι αυτοί εγκλημάτησαν πολλάκις και πλειστάκις κατά του ελληνικού λαού. Έκαναν ό,τι βόλευε τη "διαπλοκή" και απλά "δούλευαν" τον λαό, παίζοντας με τα αισθήματά τους. Ο "Μακεδόνας" Καραμανλής "έπαιζε" την παράσταση των δακρύων με το "Μακεδονικό". Ο Στεφανόπουλος "έπαιζε" τον "Τουρκοφάγο". Και ο Κάρολος παίζει τον αυτοκράτορα "Χιροχίτο", ο οποίος ζητάει από τον "λαό" του να υπομένει το "ανυπόφορο". Όλοι τους "ηθοποιοί" σε μια παράσταση προδοσιών και εγκλημάτων κατά του λαού και της δημοκρατίας.

Απλά πράγματα. Δεν υπερβάλουμε στο παραμικρό. Όσοι δεν ήταν προδότες, ήταν στην κυριολεξία άχρηστοι για τον ρόλο που ανέλαβαν ...Οι πάντες "φύλακες" απόντες, όταν ο λαός τούς χρειαζόταν, για να σταματήσει η διαπλοκή μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας. Πού βρισκόταν ο "μεγάλος" Καραμανλής, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα - που ακόμα και σήμερα μονοπωλούν την εξουσία - παραβίαζαν το Σύνταγμα, εξασφαλίζοντας τεράστιες χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπο­λογισμό; Όταν ο Ανδρέας διόριζε με "μέσον" τους πρασινοφρουρούς και "άλωνε" το κράτος, με το ίδιο "μέσον" δεν γινόταν και ο Καραμανλής Πρόεδρος; Όταν ο Ανδρέας με κρατικά χρήματα "έχτιζε" το ιδιωτικό κομματικό του "μαγαζί", με τα ίδια χρήματα δεν έφτιαχνε και το "μαγαζί" του Καραμανλή; Συνένοχοι λοιπόν τόσο αυτός, που άρπαζε τα χρήματα του δημοσίου ως Πρωθυπουργός, όσο κι αυτός, ο οποίος έπρεπε να τον ελέγχει ως Πρόεδρος.

Το ίδιο έγκλημα συνεχίστηκε και με τον "Κωστή" ...Τον δήθεν "καλό" και σχεδόν επαγγελματία "τουρκοφάγο" Πρόεδρο. Πού βρισκόταν εκείνος ο "καλός" Πρόεδρος, όταν η διαπλοκή ξέσκιζε το ελληνικό "κορμί" και μοιραζόταν τα "ιμάτιά" του; Επί των ημερών του δεν ψηφίστηκαν όλοι οι νόμοι, που μας έφεραν στη σημερινή αθλιότητα; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν στους εκδότες να γίνουν και εργολάβοι του δημοσίου; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν τις απευθείας αναθέσεις έργων στις εταιρείες των Χριστοφοράκων; ...Οι νόμοι, οι οποίοι επέτρεπαν στους υπουργούς να τους ευνοούν, γιατί δεν κινδύνευαν από τιμωρίες; Στα χρόνια του "καλού" Στεφανόπουλου δεν ψηφίστηκαν οι εξώφθαλμα φασιστικοί και αντισυνταγματικοί νόμοι περί "Βασικού Μετόχου" και περί "Ευθύνης Υπουργών"; Μήπως αυτοί οι νόμοι ήταν η πολιτική "αντιπαροχή", που έβαλε ο τότε πολιτικά "τελειωμένος" και πανελληνίως ταπεινωμένος Στεφανόπουλος, για να πάει από το σπίτι του στο Παλάτι της Ηρώδου του Αττικού;

Επί των ημερών του καταλύθηκε το Σύνταγμα με τους "τρομονόμους" και τις παράνομες δίκες των "τρομοκρατών". Επί των ημερών του δεν ξεκίνησε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Επί των ημερών του άνοιξαν τα κομματικά "τρωκτικά" τα δημόσια ταμεία. Επί των ημερών του είχαμε παρεμβάσεις της εξουσίας στην οικονομία και οδηγηθήκαμε στο έγκλημα του χρηματιστηρίου. Επί των ημερών του δεν ελέγχθηκαν τα ΜΜΕ και δημιούργησαν το σημερινό άθλιο μονοπώλιο εταιρειών και προσώπων, που λυμαίνεται τα πάντα. Επί των ημερών του φτάσαμε στο σημείο να μην καταλαβαίνουμε πότε τα δελτία ειδήσεων είναι τέτοια και πότε είναι απλά διαφημιστικά σποτ. Επί των ημερών του δημιουργήθηκε η "διαπλοκή", που μονοπωλεί τα πάντα. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν "αγαπητός" τόσο στα κόμματα όσο και στα ΜΜΕ. Γι' αυτόν τον λόγο τον "δεξιό" Κωστή τον "λάτρευε" το "σοσιαληστρικό" ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Μπορούμε να συντάξουμε μια ολόκληρη λίστα συνταγματικών εγκλημάτων, τα οποία διαπράχθηκαν στη θητεία του ...Εγκλήματα, τα οποία διαπράχθηκαν την ώρα που αυτός έκανε προπόσεις στις λέσχες αξιωματικών ανά την επικράτεια.

Τα ίδια δεν αφορούν και τον δήθεν "συνετό" Παπούλια; ...Αυτόν, που, όταν δεν μαλώνει "ανέξοδα" τους Τούρκους, μάς προτείνει να φερθούμε λογικά και να πληρώσουμε τους "δανειστές" μας; ...Αυτόν, που μας ζητάει να φερθούμε με τιμιότητα απέναντι σε άτιμους τοκογλύφους; ...Αυτόν, που με μισθό χιλιάδων ευρώ ζητάει θυσίες από ανθρώπους που σχεδόν πεινάνε; Θα υπήρχε Μνημόνιο, αν η Ελληνική Δημοκρατία είχε πραγματικό Πρόεδρο; Πού βρισκόταν ο Παπούλιας, όταν γινόταν η προδοσία και η παράδοση της χώρας στους ξένους; Δουλειά δική του δεν είναι να υπογράφει τους Νόμους που ψηφίζει η Βουλή; Γνώριζε ή δεν γνώριζε ότι δεν αρκούσε για το Μνημόνιο η ψήφος των 150 βουλευτών; Το Μνημόνιο είναι απλός νόμος που απαιτεί απλή πλειοψηφία ή μήπως είναι διεθνής Συμφωνία που απαιτεί την ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών; Γιατί τον υπέγραψε αδιαμαρτύρητα και δεν τον έστειλε στα Ανώτατα Δικαστήρια, ώστε να κριθεί η συνταγματικότητά του;

Αυτή δεν είναι η δουλειά του Προέδρου; Γιατί τον πληρώνουμε με εκατομμύρια; Για να είναι διακοσμητικό στοιχείο; Για να περιφέρει τη χοληστερίνη του στις παρελάσεις; Γιατί να κάνουν οι διάφοροι επιστημονικοί σύλλογοι αυτό, το οποίο ήταν εξαρχής δουλειά του να κάνει; Γιατί να τρέχουν αναρμόδιοι πολίτες —και μάλιστα με δικά τους έξοδα - να προστατεύσουν το Σύνταγμα και όχι ο καθ’ ύλην - και μάλιστα ακριβοπληρωμένος - αρμόδιος; Δεν ντρέπεται, όταν βλέπει απλούς πολίτες να πηγαίνουν στα Συνταγματικά Δικαστήρια τούς νόμους της σημερινής δοσιλογικής Κυβέρνησης; Δεν νιώθει την ανάγκη να πάει να πνιγεί, όταν βλέπει πολίτες να υπερασπίζονται το Σύνταγμα μόνον και μόνον από αγάπη για τη Δημοκρατία; Δεν βλέπει ότι δεν "βρέχει", αλλά ότι τον "φτύνουν" εκατομμύρια πολιτών; Πώς υπέγραψε τον νόμο εκείνο, ο οποίος επιτρέπει στον "τζιτζιφιόγκο" Παπακωνσταντίνου να παρακάμπτει το σύνολο της Βουλής και να δανείζεται και να πουλάει ό,τι θέλει μέσα στην πατρίδα μας;

Αντιλαμβανόμαστε πως όλοι αυτοί οι "καλοί" Πρόεδροι όχι απλά δεν αποτελούν λύση για το πρόβλημά μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μέρος του προβλήματος ...Είναι μέρος του προβλήματος της διαπλοκής. Απλά εξυπηρετούν τη διαπλοκή με διαφορετικό τρόπο, για διαφορετικούς λόγους από διαφορετική πλευρά ...Και πάλι εξαιτίας των ιδιωτικών τους συμφερόντων, τα οποία επεδίωξαν και τελικά πέτυχαν να εξυπηρετήσουν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Απλά αυτοί ανήκουν σε μια "συνομοταξία" ανθρώπων, οι οποίοι δεν πληρώνονται με δημόσια "έργα" για τη διαπλοκή τους, αλλά με δημόσιες "θέσεις" και "αξιώματα". Αυτή ακριβώς είναι η συμβολή τους στη διαπλοκή. Αν για τον Μπόμπολα ή τον Λαμπράκη το ζητούμενο ήταν μερικά έργα, γι' αυτούς το ζητούμενο ήταν μερικές θέσεις.

Η συνενοχή τους ήταν αυτήν, που τους έκανε "αγαπητούς" στους διαπλεκόμενους. Όλοι τους ήταν παλαιοί πολιτικοί των γνωστών κομματικών "μαγαζιών", που μας οδήγησαν στο χάος της μεταπολίτευσης. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό, το οποίο τους "ενώνει" τόσο μεταξύ τους όσο και με τη "διαπλοκή". Αυτό το χαρακτηριστικό αποκαλύπτει τα ιδιωτικά συμφέροντα που εξυπηρετούν σε σχέση με τα δημόσια ...Τα ιδιωτικά συμφέροντα της χειρότερης και πιο απεχθούς συντεχνίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος ...Της συντεχνίας των πολιτικών. Των στην πλειοψηφία τους ανεπάγγελτων πολιτικών. Αυτή είναι η άκρη του "μίτου", για να βρει κάποιος τον λόγο που όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης ήταν τόσο άχρηστοι και αδύναμοι ν' αντισταθούν στη λεηλασία του λαού και την κατάλυση του Συντάγματος.

Η επιλογή τους γινόταν μόνιμα με βάση αυτό το "επαγγελματικό" τους χαρακτηριστικό, γιατί αυτό συνέφερε το σύνολο του πολιτικού κόσμου ...Συνέφερε τόσο τους ιδιοκτήτες των κομμάτων όσο και τους κοινούς πολιτικούς. Γιατί; Γιατί γίνεται αυτό, το οποίο είπαμε στην αρχή. Οι πολιτικοί, ενεργώντας ως "συντεχνία", μπορούν να "καπελώνουν" τους πάντες. Από εκεί ξεκινάνε τα πάντα. Από εκεί ξεκινά όλη η παθογένεια της μεταπολίτευσης ...Η παθογένεια των φασιστών, οι οποίοι μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα και την νέα Κατοχή ...Των φασιστών, οι οποίοι "μπαστακώθηκαν" στην εξουσία και δεν λένε να ξεκουμπιστούν με τίποτε ...Οι ήρωες των Αποστασιών, των Πολυτεχνείων, των παριζιάνικων γκόλφ και των μυστικών υπηρεσιών.

Μέσω της "άλωσης" της Προεδρίας της Δημοκρατίας οι κομματάρχες μετατράπηκαν σε "βασιλείς" χωρίς "στέμματα". Οι υπόλοιποι πολιτικοί απλά ακολουθούσαν πάντα τα ίδια συμφέροντα. Ως - στην κυριολεξία - ανεπάγγελτοι, έχουν απόλυτη ανάγκη για την επιβίωσή τους την παραμονή τους στο πολιτικό σκηνικό. Για να διατηρήσουν τα εγκληματικά και κακώς εννοούμενα επαγγελματικά τους προνόμια, έχουν ανάγκη τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, οι ισχυρότεροι εκ των οποίον τυγχάνει να είναι καί καναλάρχες καί εκδότες. Αυτοί οι διαπλεκόμενοι είναι που τους αναδεικνύουν στο πολιτικό προσκήνιο και αυτοί είναι που τους προστατεύουν από τον ανταγωνισμό. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να τους εκβιάζουν και αυτό πάντα έχει την "προβολή" του σε δημόσια έργα. Με αυτόν τον τρόπο ήρθε έξω από την πόρτα μας ένα "σκουπίδι" όπως ο Γιούγκερ.

Αυτό ήταν το μέγα ρίσκο των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Για να μπορούν να βολεύονται, θέλησαν να ελέγχουν τη θέση του "ελεγκτή" του Συντάγματος. Δεν "έλεγχαν", ώστε να αποσπούν προνόμια και ταυτόχρονα με τη δική τους αθλιότητα έβαζαν στην "τσέπη" του λαού και τους κλέφτες. Μετά τους κλέφτες βουλευτές ήρθαν οι επιχειρηματίες, στη συνέχεια οι ξένοι τοκογλύφοι και έτσι φτάσαμε στη σημερινή αθλιότητα. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για μικρές "τρύπες", που είναι υπεύθυνες για μεγάλα "ναυάγια". Για τα μικρά βολέματα των μικρών πολιτικών της "ηρωϊκής" αντιπολίτευσης, άνοιξαν "τρύπες" στο Σύνταγμα. Οι "μικροί" φύλακες του Συντάγματος, είτε εξαιτίας εκβιασμού είτε εξαιτίας "υποχρέωσης", δεν έκαναν το καθήκον τους και η αθλιότητα "πλημμύρησε" το υπό βύθιση ελληνικό "σκάφος".

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; ...Κατάλαβε πώς πέφτουν ολόκληρες "βασιλεύουσες" από μικρές "κερκόπορτες"; Όλο το μυστικό της σημερινής "άλωσης" του ελληνικού κράτους ήταν ότι η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας μπήκε στην "περιουσία" αυτού του ιδιαίτερου "επαγγελματικού" χώρου και αυτό είναι παράνομο. Είναι παράνομο η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας να μονοπωλείται από πολιτικούς. Είναι επικίνδυνο - όπως πλέον αποδεικνύεται και με τα στοιχεία - για τη δημοκρατική λειτουργία αυτό το μονοπώλιο.

Ο "χώρος" της πολιτικής είναι ένας από τους πολλούς "χώρους", στους οποίους μπορούν να δραστηριοποιούνται οι Έλληνες πολίτες ...Ένας "χώρος" ανάλογος του επιστημονικού, του καλλιτεχνικού ή του επιχειρηματικού "χώρου". Γιατί θα έπρεπε ένα αξίωμα, το οποίο προβλέπει καθαρά "καθήκοντα", να μονοπωλείται από τους πολιτικούς; Μόνον σ' αυτόν τον "χώρο" δραστη­ριοποιούνται οι "άριστοι"; Ένας καλός επιστήμονας δεν μπορεί να εκτελέσει αυτά τα απλά καθήκοντα; Μπορεί να διαπρέπει στην επιστήμη του και δεν μπορεί να μάθει τα απλά προεδρικά καθήκοντα;

Γι' αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για συντεχνιακά συμφέροντα των πολιτικών. Ο πολιτικός "χώρος" είναι ένας χώρος όπως πολλοί άλλοι. Έχει τους άριστούς του, όπως έχει και τους τενεκέδες του. Είναι μάλιστα εύκολος χώρος. Σχεδόν ο πιο εύκολος χώρος απ' όλους τους υπόλοιπους για μια εκ του ασφαλούς επιτυχία. Αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ένας χώρος, όπου "διαπρέπουν" οι Ντόρες, οι Γιωργάκηδες, οι Κυριάκοι και οι Νάσοι "ελέω" πατέρων, είναι εύκολος χώρος. Μέχρι και "γαλατάς" του ΛΑΟΣ διέπρεψε σ' αυτόν τον χώρο. Είναι εύκολος ο χώρος, εφόσον έχει αποδειχθεί πως αρκεί να είσαι γλείφτης ή κομματόσκυλο για να "πετύχεις". Δύσκολο είναι να γίνεις "άριστος" στους χώρους όπου ο πατέρας σου ή ο τοπικός κομματάρχης δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι πολιτική θέση. Είναι μια θέση, η οποία απλά απαιτεί από τον κάτοχό της μια στοιχειώδη ανθρώπινη ευφυΐα και μια τεράστια ακεραιότητα. Αυτό το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι το ζητούμενο για έναν καλό Πρόεδρο. Αυτό είναι το δύσκολο να βρεθεί και γι' αυτό υπάρχουν μέθοδοι για να εξασφαλιστεί. Τι είδους μέθοδοι; Αυτή η θέση λειτουργεί τέλεια, όταν αυτός, ο οποίος την κατέχει, είναι "άριστος" ως πολίτης ...Όταν αυτός ο πολίτης έχει διακριθεί στον χώρο όπου έχει δώσει τον αγώνα της ζωής του. Γιατί; Γιατί, όταν έχεις ένα μεγάλο όνομα, εξαιτίας της προηγούμενης δραστηριότητάς σου, δεν βλέπεις με δέος τους κρατικούς αξιωματούχους και βέβαια - το σημαντικότερο - δεν "παίζεις" με τα κόμματα ...Δεν τα έχεις ανάγκη ...Δεν εκβιάζεσαι. Έχεις να προστατεύσεις τους κόπους μιας "επιτυχημένης" ζωής και δεν κάθεσαι ν' ασχολείσαι με τα ανεπάγγελτα και παρασιτικά "νούμερα" της πολιτικής ...Δεν καταδέχεσαι να είσαι ομοτράπεζος με τους "Αρούληδες" του Κολωνακίου.

Φαντάζεται κάποιος ως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας έναν "τεράστιο" επιστήμονα και άνθρωπο, όπως ήταν ο γιατρός Παπανικολάου; Θα "έπαιζε" αυτός με τα κόμματα, διακινδυ­νεύοντας την παγκόσμια φήμη του; Θα έμπαινε στα "παζάρια" των τυχάρπαστων, οι οποίοι μπορεί να εκλέχθηκαν είτε παριστάνοντας τα "νούμερα" στα καφενεία είτε επειδή είναι "γόνοι" διασήμων είτε επειδή μοίραζαν τενεκέδες με "τυρί" - κι αυτό έχει γίνει - σε αντάλλαγμα ψήφων; Θα έβλεπε με δέος τους επώνυμους της πολιτικής, οι περισσότεροι εκ των οποίων ξεκίνησαν την καριέρα τους ως κομματικά "τρωκτικά"; Θα μπο­ρούσε ο κάθε "Κούλης" να τον πιέζει ή να τον εκβιάζει, κάθε φορά που θα ήθελε δημόσια περιουσία, για να κάνει τζάμπα ιδιωτικό ίδρυμα στον πατέρα του; Θα μπορούσε να τον απειλεί με αποκαλύψεις για το προηγούμενο κομματικό "παρελθόν" του;

Ένας τέτοιος τεράστιος άνθρωπος θα εκτελούσε στον απόλυτο βαθμό τα καθήκοντά του. Θα σεβόταν το "γράμμα" του νόμου, για να μην βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος με τη φθορά. Αν δια­πίστωνε ότι "πιεζόταν", σε σημείο ώστε να "τρωθεί" το προσωπικό και το επιστημονικό του κύρος, θα απειλούσε με παραίτηση. Θα έβγαινε δημοσίως και θα αποκάλυπτε στον λαό όλα τα άνομα συμφέροντα και τους φορείς τους, που τον πιέζουν να μην εκτελέσει το καθήκον του. Αυτή είναι η χρησιμότητα του θεσμού της Προεδρίας. Γι' αυτόν τον λόγο ως θέση αφορά τους άριστους και όχι τους τυχαίους. Γι' αυτόν τον λόγο αναζητάμε τον υποψήφιο ανάμεσα στους πετυχημένους πολίτες της κοινωνίας και δεν κάνουμε κλήρωση ανάμεσα στους τυχαίους.

Αυτή η θέση αφορά μόνον αυτούς, οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερα προσωπικά συμφέροντα από αυτά τα οποία μπορούν ν' αποκτήσουν σε μια περιορισμένης διάρκειας θητεία και εξαιτίας της μικροπολιτικής. Αφορά αυτούς, οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερη φήμη από αυτήν που προσφέρει εφήμερα ένας απλός κρατικός θώκος. Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν και οι προδιαγραφές για τον Πρόεδρο. Απαιτείται να είναι "φτασμένος" και όχι απλά "φέρελπις". Γι' αυτόν τον λόγο ορίζεται και ένα ελάχιστο ηλικιακό όριο, προκειμένου να καταλάβει κάποιος το αξίωμα. Απαιτείται να είναι τουλάχιστον σαράντα ετών και άρα να έχει ήδη καταθέσει δείγματα της "γραφής" του στον χώρο όπου διακρίθηκε.

Όλα αυτά στη μεταπολίτευση δεν λειτούργησαν. Γιατί; Γιατί οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας πρόδωσαν τη Δημοκρατία, για να εξυπηρετήσουν πρωτευόντως τα ιδιωτικά τους και δευτερευόντως τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Δεν υπηρέτησαν το Σύνταγμα της αξιοκρατίας, που ευνοεί την ελληνική κοινωνία στην αναζήτηση των αρίστων, για να μην φαίνεται η δική τους τεράστια ανυπαρξία. Δεν απέτρεψαν την ανάδειξη των "σκουπιδιών" των καναλιών των διαπλεκομένων, για να φαίνονται οι ίδιοι "γίγαντες". Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στη "σήψη", για να φαίνονται γίγαντες οι νάνοι.

Ακόμα τιμούμε και δοξάζουμε τους "εκτός" μεταπολίτευσης Έλληνες. Πεθαίνουν οι τελευταίοι μεγάλοι Έλληνες και από πίσω ακολουθεί μια κοινωνία της πλάκας και της συμφοράς. Φτωχαίνει διαρκώς η ελληνική κοινωνία, γιατί δεν αναπαράγονται οι "άριστοι" μέσα σ' αυτήν. Ούτε τον τίμιο Βέγγο μπορούμε ν' "αντικαταστήσουμε". Όλα αυτά ξεκινούν από τους άχρηστους, οι οποίοι καταλαμβάνουν με μέσον την κορυφή του μεταπολιτευτικού κοινωνικού μας σταρ σύστεμ και ανάμεσά τους είναι και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ...Οι κατ’ όνομα μόνον "Πρώτοι" Έλληνες πολίτες.

Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι". Απλά πράγματα. Μόνον στην κοινωνία του Μαντέλη και του Τσουκάτου μπορεί ο Στεφανόπουλος να φαίνεται σαν ογκόλιθος ηθικής. Μόνον στην κοινωνία της Πετρούλας και του Κάτμαν μπορεί ο Παπούλιας να φαίνεται μεγάλος άνδρας ...Ο παλιός καλός και ανύπαρκτος "Δρίτσας" του Ανδρέα.

Ολόκληρο το ελληνικό κράτος κινδυνεύει με "άλωση", γιατί οι νάνοι πολιτικοί άνοιξαν τις "κερκόπορτες" του Συντάγματος για τη συντεχνία τους. Έκλεβαν οι πολιτικοί και οι χορηγοί τους και γρήγορα ανάμεσά τους μπήκαν και οι διεθνείς τοκογλύφοι ...Αυτοί, οι οποίοι σήμερα ζητούν γη και ύδωρ.

Απλά πράγματα. Πράγματα, τα οποία ξεκίνησαν από τον Καραμανλή, συνεχίστηκαν με τον Στεφανόπουλο και συνεχίζουν να υπάρχουν με τον Παπούλια ...Τα πάντα στην εξυπηρέτηση της συντεχνίας των βουλευτών ...Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι ζητούσαν προνόμια, βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι τα ψήφιζαν στη Βουλή και πρώην βουλευτές ήταν αυτοί, οι οποίοι τα υπέγραφαν ως οι "Πρώτοι" των Ελλήνων, για να γίνουν νόμοι του κράτους.

Όταν βουλευτές είναι οι ενεργούντες και βουλευτές είναι και οι ελέγχοντες, ευνόητο είναι ότι θα περάσει ο οποιοσδήποτε προνομιακός νόμος από τη Βουλή ...Πού μπορούσε να σταματήσει ο οποιοσδήποτε άθλιος και κατάπτυστος νόμος της μεταπολίτευσης; ...Πού μπορούσε να σταματήσει, όταν το μοναδικό "φρένο" βρίσκεται στην Προεδρία της Δημοκρατίας; ...Ποιος θα τον σταματούσε; ...Ο Καραμανλής; ...Ο ιδιοκτήτης της ΝΔ και επαγγελματίας βουλευτής και ο ίδιος; ...Αυτός, ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα διασφάλιζε την περιουσία του για πάντα; ...Αυτός, ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα ευνοούσε τη συντεχνία του μέσα στην οποία υπήρχαν και φυσικοί παχύσαρκοι και πλατύποδες συγγενείς του; ...Ο πραγματικός "εθνάρχης" όλων των επαγγελματιών βουλευτών της μεταπολίτευσης;

Ποιος τον διαδέχθηκε, για να σταματήσει αυτές τις αθλιότητες; Ο ασήμαντος βουλευτής και αποτυχημένος κομματάρχης Στεφανόπουλος; Ο "καλός" Στεφανόπουλος; Πού βρισκόταν ο Στεφανόπουλος, όταν οι βουλευτές αποφάσιζαν για το συνταξιοδοτικό τους ζήτημα; Όταν παρα­βία­ζαν κατάφορα το σύνολο σχεδόν των συνταγματικών διατάξεων περί ισονομίας και ισοπολι­τείας. Όλοι οι Έλληνες πολίτες, για να εξασφαλίσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, θα πρέπει να ενασχολούνται με το αντικείμενό τους για τριάντα πέντε χρόνια, ενώ για τους βουλευτές αρκεί μια πενταετία. Οι Έλληνες πολίτες θα φτάσουν να συνταξιοδοτούνται στα ογδόντα τους χρόνια, ενώ οι βουλευτές το ίδιο δικαίωμα θα το εξασφαλίζουν στα εξήντα τους χρόνια.

Αυτόν τον προνομιακό και παράνομο νόμο υπέρ των βουλευτικών συμφερόντων ποιος θα τον σταματούσε; Όταν οι ασκώντες την εξουσία "αυτοευνοούνται", χωρίς κανέναν έλεγχο από τους πρώην συναδέρφους τους Προέδρους, ποιος θα τους σταματήσει, όταν επιχειρούν να "ευνοούν" τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες; Με αυτόν το απλό τρόπο ξεκινάει το "γαϊτανάκι" της διαπλοκής. Όταν από αυτούς τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες και τα ΜΜΕ τους εξαρτάται η πολιτική τους επιβίωση, πώς δεν θα τους ευνοήσουν, αν έχουν τη δυνατότητα; ...Όταν από αυτήν την επιβίωση εξαρτάται η δυνατότητά τους ν' απολαμβάνουν και στο μέλλον αυτά τα προνόμια, πως θ' αντισταθούν στον πειρασμό;

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για Γιάννη που πίνει και Γιάννη που κερνά. Ποιος θα σταματούσε αυτούς, οι οποίοι έκαναν κατά­χρηση της εξουσίας, για να ευνοήσουν τόσο τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα όσο και αυτά των χορηγών τους; Οι πρώην βουλευτές και συνάδερφοί τους; Αυτοί, που μας δουλεύουν συστηματικά; Αυτοί, που, όταν "περνούσαν" αυτά τα νομοσχέδια από το γραφείο τους, είτε "δάκρυζαν" για τα Μακεδονικά είτε μας έκαναν ηθικοπλαστικά και πατριωτικά κηρύγματα σαν γυμνασιάρχες της Χούντας;

Αυτά δεν είναι που μας έφεραν στην άθλια κατάσταση όπου βρισκόμαστε σήμερα; Τα προνόμια και οι κύκλοι των ομόκεντρων συμφερόντων. Το μυστικό της "επιτυχίας" των κλεφτών της μεταπολίτευσης. Οι λίγοι, που ευνοούνταν πολύ αναζήτησαν και πέτυχαν να εξασφαλίσουν τη συνενοχή των πολλών, οι οποίοι θα ευνοούνταν έστω και λίγο. Κάποιοι έγιναν "Βασιλείς" και μεγιστάνες, μοιράζοντας στο πόπολο μερικές κρατικές θέσεις. Αυτή ήταν η άθλια κατάσταση, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση ...Στην κατάσταση της υποτέλειας όπου αγράμματοι, βάρβαροι και απολίτιστοι λογιστές - όπως ο Τόμσεν - βρίζουν έναν ολόκληρο λαό. Σ' αυτήν την αθλιότητα συνετέλεσαν τα μέγιστα οι "μικροί" πολίτες, οι οποίοι παρίσταναν τους "μεγάλους" Προέδρους ...Οι επαγγελματίες βουλευτές, που, για να καταλάβουν τα ύπατα αξιώματα της ελληνικής Πολιτείας, τα έδιναν "όλα" για τη συντεχνία τους. Τα έδιναν όλα στους συναδέρφους τους, οι οποίοι θα τους ψήφιζαν γι' αυτόν τον σκοπό. Πραγματικοί επαγγελματίες.

Ας προσπαθήσει να σκεφτεί κάποιος ποιο επάγγελμα έχει εξασκήσει στη ζωή του ο Παπούλιας ...από τότε που υπάρχει, ζει και "προοδεύει", έχοντας "γαντζωθεί" στα κρατικά "βυζιά". "Εξ’ απ’ ανέκαθεν"... που θα έλεγε κι ένας "μορφωμένος" του πεζοδρομίου. Από τότε που υπάρχει ως άτομο, ζει κρατική δαπάνη. Τον ταΐζουμε από τότε που δεν υπήρχε καλά-καλά ελληνικό κράτος. Γεννηθείς το 1929, γιος στρατιωτικού. Από το 1929 μέχρι το 1974, που τον "ανακάλυψε" ο Ανδρέας, περιφερόταν στην Ευρώπη ως άεργος "αντιστασιακός". Μεσόκοπος είχε γίνει κι ακόμα περιφερόταν στους δρόμους της "αντίστασης" χωρίς κανένα έργο ή θέση ή καριέρα. Του '29 γεννηθείς ήταν ...και στην "αυγή" της μεταπολίτευσης προσπαθούσε να περάσει σαν "γενιά" του Πολυτεχνείου. Ο σαρανταπεντάχρονος, ο οποίος "ανακατευόταν" με τους εικοσάχρονους. Γύρισε στην Ελλάδα, χωρίς να έχει παρατήσει τίποτε πίσω του.

"Αντιστασιακός", που, να κωλοβαρούσε στην Ευρώπη, τρώγοντας την κρατική σύνταξη του πατέρα του, μόνον "παπανδρεϊκός" μπορούσε να είναι. Γιος ανώτατου στρατιωτικού - και άρα δεξιού - , που ν' "αντιστεκόταν" στην Ευρώπη εναντίον της στρατιωτικής Χούντας της Δεξιάς, μόνον "σοσιαλιστής" της ελληνικής μεταπολίτευσης μπορούσε να είναι. Μόνον ο Πάγκαλος μπορεί να τον συναγωνιστεί σε κρατικοδίαιτη "αντίσταση". Ακόμα θα "αντιστεκόταν", αν δεν τον είχε "ανακαλύψει" ο Ανδρέας ...Ο "σωτήρας" του. Έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλο του το βιογραφικό μπορεί να περιοριστεί σε μία λέξη. ΠΑΣΟΚ. ΠΑΣΟΚ και πάσης Ελλάδας. Παπανδρέου ως το "κόκαλο". Πώς να μην του "δανείσει" στη δύσκολη ώρα;

Γιατί δίνουμε τόση σημασία στο βιογραφικό του; Γιατί κατέλαβε μια θέση, η οποία, όπως αναλύσαμε, για να υπηρετήσει το κοινωνικό συμφέρον, δεν θα πρέπει να είναι πολιτική και θα πρέπει να καταλαμβάνεται από διακεκριμένο Έλληνα. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, από αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει ο Παπούλιας. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας ένας ασήμαντος πολιτικός της "στημένης" μεταπολίτευσης - και ταυτόχρονα μη διακριθείς Έλληνας - παριστάνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι το λιγότερο επικίνδυνο αν όχι τραγικό. Ζούμε πλέον καθημερινά την επικινδυνότητά του. Γι' αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα "περάσει" το Μνημόνιο από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ποιος θα του το επέστρεφε πίσω ως συνταγματικά απαράδεκτο; Ο "δανειστής" του πατέρα του; Αυτός, ο οποίος μπορεί ακόμα και να εκβιάζεται για εκείνο το "δάνειο";

Ρωτάμε λοιπόν τον αναγνώστη. Ποιος από όλους αυτούς τους λαθρεπιβάτες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που παρίσταναν τους Προέδρους της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης, ήταν πραγματικά καλός Πρόεδρος; Καλός ήταν ο Καραμανλής που μας "χάριζε" την έξοδο από τη Χούντα, για να μας "χρέωνε" τη Χούντα του κομματισμού; Καλός ήταν ο Στεφανόπουλος, ο οποίος ήταν απών σε όλα τα εγκλήματα της διαπλοκής και μας δίδασκε εκ του ασφαλούς γεωγραφία και ιστορία; Καλός είναι ο Παπούλιας - ο ελέω κράτους πλούσιος - , ο οποίος ζητάει "μείωση" του μισθού του, για να κάνει τον έξυπνο στους φτωχούς που τον πληρώνουν; Πού βρίσκονταν όλοι οι "καλοί" Πρόεδροι μιας κάκιστης μεταπολίτευσης κατά τη διάρκεια της οποίας καταλύονταν τα πάντα; Πού βρίσκονταν αυτοί, οι οποίοι θα σταματούσαν τη διαπλοκή των εξουσιών και την κομματικοποίηση του κράτους;

Ο αναγνώστης μετά από αυτό το κείμενο μπορεί ν' αντιληφθεί τι παιχνίδια παίζονται γύρω από τα πρόσωπα, τα οποία κατά καιρούς καλούνται ν' αναλάβουν τον προεδρικό θώκο. Μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο μεγάλα εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα παίζονται εξαιτίας αυτής της θέσης. Γι' αυτόν τον λόγο οι πολιτικοί, μέσα στα πλαίσια της συντεχνιακής συνομωσίας, δεν αντιδρούν σε ό,τι συμβαίνει. Γι' αυτό φανατικοί και επαγγελματίες "Πασόκοι" ψήφισαν με τα δύο τα χέρια τον "δεξιό" Στεφανόπουλο. Γι' αυτόν τον λόγο φανατικοί και επαγγελματίες "Δεξιοί" ψήφισαν με τα δύο τα χέρια τον "σοσιαλιστή" Παπούλια.

Όλα μέσα στο ίδιο κόλπο εξυπηρέτησης των ιδίων συμφερόντων είναι. Γι' αυτόν τον λόγο τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και οι σφετεριστές των κομμάτων δεν απειλούν αυτήν τη συνωμοτική συμπεριφορά και απλά "παίζουν" τα παιχνίδια τους με τους ίδιους κανόνες. Γι' αυτόν τον λόγο οι κύριοι υπεύθυνοι της σημερινής λεηλασίας του λαού και διαπλεκόμενοι καναλάρχες "λατρεύουν" όλους τους Προέδρους. Τους "τέλειους", οι οποίοι φέρουν άριστα το βάρος των ευθυνών τους. Είναι υποχρεωμένοι να τους παρουσιάζουν σαν "άξιους", γιατί με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούν στον κόσμο την άποψη ότι είναι ασφαλές για τον λαό να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μονίμως ένα πολιτικό πρόσωπο.

Έχει γίνει τόσο μεγάλη κατάχρηση αυτής της συντεχνιακής αθλιότητας, που στην κυριολεξία προβάλει ως επείγουσα ανάγκη να νομοθετηθεί μια "θωράκιση" του θεσμού από τα πολιτικά "αρπακτικά". Θα πρέπει ν' απαγορευτεί δια νόμου η κατάληψη αυτής της θέσης από πολιτικό πρόσωπο. Να πάψουν να έχουν τη δυνατότητα οι βουλευτές να ψηφίζουν για τη θέση του ελέγχοντος Προέδρου κάποιον συνάδερφό τους. Το σύνολο της σημερινής παρακμής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ' αυτήν την "τρύπα", που αφήνει ο συνταγματικός νομοθέτης. Μια "τρύπα", που ο "εθνάρχης" την έκανε "αψίδα" του κομματικού "θριάμβου". Κανένας κομματισμός, κανένα συντεχνιακό προνόμιο και κανένας διαπλεκόμενος καναλάρχης-επιχειρηματίας-εργολάβος δεν θα υπήρχε, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν μονίμως ένας σημαντικός Έλληνας και όχι κάποιο ασήμαντο "ζωντανό" από τα γνωστά "κομματοστάσια".

Κάθονται οι Έλληνες απλοί πολίτες και νομικοί επιστήμονες και κάνουν μηνύσεις, εναντίον του νομικά "θωρακισμένου" Πρωθυπουργού και αγνοούν τον πολύ πιο "εύκολο" Πρόεδρο. Εναντίον του Παπούλια έπρεπε να κάνουν τις πρώτες μηνύσεις για το εθνοκτόνο Μνημόνιο ...Εναντίον του "τουρίστα" της Ηρώδου του Αττικού θα έπρεπε να στραφούν νομικά ...Εναντίον του επίορκου και ανίκανου Ανώτατου Πολιτειακού Άρχοντος, ο οποίος εξοφλά τα δικά του ιδιωτικά "γραμμάτια" με εθνικές "επιταγές". Αυτού, που, είτε εσκεμμένα είτε από αδυναμία, ήταν ανίκανος να φέρει εις πέρας τον ρόλο του. Μας δουλεύει ο Καρολάκος. Ο "τίποτας". Ο "αντιστασιακός". Ο πρώην "Δρίτσας" του Ανδρέα.

Ευχόμαστε ο Παπούλιας να είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που θα φύγει κλοτσηδόν και ατιμασμένος από το μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού. Πιστεύουμε στον ελληνικό λαό και πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα θ' αντιδράσει στην προδοσία της πατρίδας του ...Θα αντιδράσει στον δωσιλογισμό των Προέδρων και των Πρωθυπουργών, οι οποίοι τον πρόδωσαν, για να εξυπηρετήσουν τους "δανειστές" μας ...Θα αντιδράσει στους Προέδρους "δανειστές" των Πρωθυπουργών, που εξοφλούνται με εθνικά "ιμάτια".


Τραϊανός Παναγιώτου

Και για την ανάρτηση, Κώστας Γ. Αρβανίτης

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Επίκαιρο...

Το ακόλουθο του Κωστή Παλαμά, νομίζω ότι απεικονίζει πλήρως την κατάσταση στην οποία έχουμε περιπέσει:

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, 
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, 
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, 
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… 


Ποιος είπε ότι έλειψαν οι προφήτες από την Ελλάδα? Ή ποιος είπε ότι η Ελλάδα ήταν σε όλη της την πορεία αλλιώτικη από σήμερα;

Κ.Γ.Αρβανίτης

Πλατείες υπάρχουν κι εδώ, η καρδιά λείπει...

Την τελευταία εβδομάδα, η κεντρική πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης έχει γίνει η ισπανική ... "Πλατεία Ταχρίρ"... Οι Ισπανοί, οι αυτοαποκαλούμενοι "Αγανακτισμένοι" (Los Intignados) συρρέουν εκεί κατά χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι ενάντια στα κόμματα εξουσίας ζητώντας "Αυθεντική Δημοκρατία".
Το κίνημα που έβγαλε τους Ισπανούς "νοικοκυραίους" από τα σπίτια τους ξεκίνησε από ανέργους και φοιτητές, που θέλησαν να εκφράσουν την απελπισία τους για την παντελή έλλειψη ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Τα αιτήματά τους μοιάζουν συγκεχυμένα, όμως όλα συγκλίνουν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και στην κοινή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε ελάχιστες ημέρες το κίνημα κατά του συστήματος πολιτικής εξουσίας στη χώρα των "συμπεθέρων" μας επεκτάθηκε σε 166 πόλεις της Ισπανίας και και σε πολλές άλλες γωνιές του πλανήτη. Από το Μπουένος Αϊρες, την Πόλη του Μεξικού και την Μπογκοτά, μέχρι τις Βρυξέλλες, το Δουβλίνο, το Εδιμβούργο, το Παρίσι και τη Βιέννη έχουν διοργανωθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας είτε σε ιστορικές πλατείες είτε έξω από τις ισπανικές πρεσβείες.
Ενδεικτική της έκτασης της αγανάκτησης ήταν η μεγάλη διαδήλωση στο Βερολίνο, σε ένδειξη συμπαράστασης στο κίνημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», τα αιτήματα των οποίων αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στους νέους παγκοσμίως. Συνολικά και σύμφωνα με τους διοργανωτές, μέχρι στιγμής 130.000 άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα των «los indignados» σε όλες τις πόλεις.
Δεν υποκινούνται από κόμματα ή συνδικάτα και δεν έχουν ηγεσία, τους ενώνει η ανάγκη να αντιδράσουν. Και το όχημα για την οργάνωσή τους είναι για άλλη μια φορά, όπως και στην «αραβική Ανοιξη», το Ιντερνετ και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η αρχή έγινε από μερικούς μπλόγκερ που «έστησαν» την ιστοσελίδα με το όνομα «Αυθεντική Δημοκρατία, Τώρα» πριν από περίπου τρεις μήνες.
Σταδιακά και αρκετά αθόρυβα βρέθηκαν στο πλευρό τους περισσότερες από 400 οργανώσεις, που επιδιώκουν τη δραστηριοποίηση των πολιτών για να πιεστεί ο πολιτικός κόσμος και να ανταποκριθεί στα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί κυρίως η δραματική ανεργία. Σύμβολό τους έγινε η 15η Μαΐου, η πρώτη ημέρα των διαδηλώσεων και το κίνημα μετονομάστηκε σε «15Μ».
Οι «επαναστάτες των χαρτόκουτων», όπως τους αποκαλούν εξαιτίας των χάρτινων καταλυμάτων που χρησιμοποιούν για να διανυκτερεύσουν στην Πουέρτα ντελ Σολ, έχουν αποκτήσει «συνοδοιπόρους» όλων των ηλικιών.
Ακόμη και όταν φάνηκε ότι η διαδήλωση θα διαλυθεί λόγω της βροχής που ξέσπασε την Τετάρτη, εκατοντάδες κόσμου συνέρρευσε στην πλατεία προκειμένου να τους ενισχύσει.
Και ενώ στην άλλη άκρη της Μεσογείου συμβαίνουν τέτοια ... επαναστατικά, στη χώρα της σφαλιάρας δεν κουνιέται φύλλο.
Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται απαιτώντας ό,τι της κατέβει, και δίνοντας δουλειά στους τσαγκάρηδες που δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν τρύπες στα ζωνάρια μας.
Οι εντόπιοι σφουγκοκωλάριοι σκύβουν όλοκαι χαμηλότερα καθημερινά και γλείφουν από παπούτσια μέχρι άπλυτους πρωκτούς...
Τα οικονομικά σαίνια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιέζουν αφόρητα για συναινέσεις σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αγνοώντας ότι η όποια πολιτική εξουσία στη Δημοκρατία προέρχεται από τον κυρίαρχο λαό που καμία συναίνεση δεν έχει δώσει για τις καρπαζιές που δέχεται απανωτά από την ώρα που ο μίστερ "για την Πατρίδα" παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας...
Και αναρωτιέται κανείς: Καλά, δεν υπάρχουν πλατείες στην Ελλάδα;
Υπάρχουν ρε παιδιά, υπάρχουν... Μόνο που για να βγεις στην πλατεία, πρέπει να έχεις καρδιά και κότσια... Πρέπει να ξεβολευτείς.... Να παρατήσεις τα DVD σου, να αφήσεις κατά μέρος τα αυτοκινητά σου, να στείλεις στο αγύριστο τον καναπέ σου και να τσακιστείς να βγεις στο δρόμο....
Αλλά που να βρεις Έλληνες με τέτοια κότσια. Άλλωστε όσοι τα είχαν την τελευταία φορά που κάτι τέτοιο συνέβη στη "χώρα της Δημοκρατίας" (σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου...) είναι τώρα ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ.
Γιατί, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, είναι αυτή που ξεθεμέλιωσε τον τόπο και έφαγε το μεδούλι των επόμενων γεννεών? Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνοι οι 500 που κλείστηκαν στο Ίδρυμα της Πατησίων στις 17/11/1973 (μεταξύ των οποίων και κάμποσοι χαφιέδες του τότε καθεστώτος), έγιναν με τα χρόνια .... χιλιάδες και έστησαν φαγοπότι στην πλάτη του μικρομεσαίου Έλληνα? Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τα .... οράματα της γενιάς αυτής που τα εκμεταλλεύτηκαν κάτι τύποι με ...ζιβάγκο, ανδρώθηκαν και πάχυναν κάτι ...τσογλανοειδή και παρλαπιποειδή συνδικαλιστόμουτρα που σήμερα που ο κοσμάκης καίγεται νοιάζονται για το τομαράκι τους που δεν αξίζει δυο δεκάρες και οργανώνουν συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων για το "θεαθήναι"?
Μην το ψάνετε πατριώτες! Πλατείες υπάρχουν... "Καρύδια" δεν υπάρχουν... Και όσα υπάρχουν χαρακτηρίζονται "γραφικά" και "αιρετικά"  και "αναρχοαυτόνομα" και υπόκεινται σε προβοκάτσιες, και σε υπονομεύσεις για μην ανοίξουν τα μάτια του Έλληνα και αρπάξει κανένα καδρόνι και ανοίξει όσα ... κεφάλια , απαρτίζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας πουλάνε για "Δημοκρατία".
Συνεπώς, για να δείτε πλατείες Ταχρίρ και πλατείες Πουέρτα ντελ Σολ στην "Ψωροκώσταινα", κοιτάξτε τα θλιμμένα μάτια των παιδιών σας και αφήστε τους καναπέδες. Η Ελλάδα δεν σώζεται ούτε με Μνημόνια, ούτε με πολιτικούς, ούτε με φρούδες ελπίδες για νέους ηγέτες. Η Ελλάδα για να σωθεί θέλει τους αγανακτισμένους νοικοκυραίους στο δρόμο, και τους βολεμένους εις την "γέενα του πυρός".  Αμήν
Κ.Γ.Αρβανίτης






Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

...Μην ειν' η προίκα αφάγωτη;

Το ακόλουθο κείμενο μου εστάλη με email:

"Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;"

Μάλλον η προίκα μας είναι αφάγωτη πατριώτες και γι' αυτό όλοι κωλοτρίβονται.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

...Λόγια της Πλώρης

Από το 1821 έχουν περάσει πολλά χρόνια. Χρόνια δύσκολα, πεινασμένα, αγωνιστικά, προοδευτικά, ευτυχισμένα, τραγικά. Σίγουρα, όλοι οι Έλληνες έχουν να θυμούνται ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Αργά αλλά σταθερά, το καραβάκι που λέγεται Ελλάδα, τράβαγε μπροστά, αν και ταλαντευόταν σαν καρυδότσουφλο στον απέραντο και τρικυμισμένο ωκεανό σε αναζήτηση του απάνεμου λιμανιού. Στο δρόμο της πάντα υπήρχαν, πειρατές, σκυλόψαρα και πλανεύτρες ακρογιαλιές, αλλά το ταξίδι, λες και ήταν βγαλμένο από την Οδύσσεια, διαρκούσε, γιατί υπήρχε η Ιθάκη.

Μα τα θεριά σκαρφίστηκαν ένα κόλπο για να κατασπαράξουν το καραβάκι που λέγεται Ελλάδα. Να πείσουν το πλήρωμα ότι έφθασαν επιτέλους στην Ιθάκη και το ταξίδι είναι περιττό. Ότι δεν χρειάζονταν να θαλασσοπνίγονται. Παλιά, όμως υπήρχαν καπεταναίοι δυνατοί, με άντερα. Όταν έβλεπαν την ανταρσία να' ρχεται φοβέριζαν, έταζαν, πέταγαν και μερικούς στη θάλασσα και το πλοίο ερχόταν στα ίσα του, παράδεισος πειθαρχίας και σύμπνοιας. Κάθε 20 - 25 χρόνια, έπιανε βάρδια κάποιος καλός καπετάνιος, που νοικοκύρευε το καραβάκι, το καλαφάτιζε, το έβαφε, το έκανε καινούριο και το έριχνε στη θάλασσα, να ταξιδέψει τον κόσμο του με ασφάλεια.

Αλλά τα θεριά, το κατάλαβαν κι αυτό! Αν ήθελαν το καραβάκι να πιάσει πάτο έπρεπε να φάνε τον καλό τον καπετάνιο. Γιατί χωρίς καπετάνιο, η βαρδια δεν θα πιάνει πόστο, αλλά θα πέφτει για ύπνο, φασίνα δεν θα γίνεται, ο τιμονιέρης θα κοιμάται στην γέφυρα και οι ξέρες θα κομματιάσουν το δύσμοιρο το καραβάκι. Έτσι δούλεψαν, τα καταχθόνια θεριά: πλάνεψαν το πλήρωμα και του έταξαν ακρογιαλιές και απολαύσεις, διέλυσαν την ομοψυχία του τσούρμου. τους έκαναν όλους τεμπέληδες και μπεκρήδες, μα πάνω από όλα τους έκαναν αχάριστους και αλόγιστους και τους ικανούς καπεταναίους τους απέρριψαν, διαλλέγοντας αυτούς που ξέραν την ρώτα για τα λιμάνια με τα καλά τα καπηλειά και τις μαργιόλες γυναίκες.

Έτσι το καραβάκι, από φρεγάτα γερή και λυγερή κατάντησε μαούνα, να την βλέπεις και να την  κλαις. Εδώ και 37 χρόνια κανένας καπετάνιος καλός. Πάντα λαοπλάνοι και υποκριτές, μπερδεύουν το τσούρμο και το οδηγούν στον δρόμο της Κακίας. Το εμπόρευμα φαγώθηκε, δεν υπάρχει πλέον τρόπος να πληρωθούν οι ταβερνιάρηδες και οι νταβατζήδες. Το μόνο που υπάρχει είναι η παλιά μαούνα, σάπια και μισοβυθισμένη στα ρηχά που την προσάρραξαν οι ανάξιοι και ανίκανοι "καπετάνιοι". Πάτο είχαν πιάσει και αυτοί έκαναν κρουαζιέρες και ρίχναν βεγγαλικά. Και τα θεριά γελούσαν χαιρέκακα, με δόλια ικανοποίηση για τα σχέδιά τους που πέτυχαν και βύθισαν το καραβάκι.

Μα δεν χρειάζονται πολλοί! Κανα δυο χρειάζονται! Να κοιταχτούν στην θάλασσα την βαλτωμένη, να δουν την κατάντια τους και να πουν: "Ως εδώ!". Και να πιάσουν ένα, όχι περισσότερους, αλλά μόνο ένα, καλό και άξιο παλλικάρι που να μπορεί να λάμνει με σιγουριά και γνώση. Που να μην φοβάται τα θεριά και τις φουσκοθαλασσιές. Που να μπορεί να ξεκολλήσει το καράβι από τις ξέρες και να φουντάρει στη θάλασσα όλη τη φύρα του τσούρμου, ώστε το καραβάκι να ξανοιχτεί και πάλι, φρεγάτα τρομερή και οπλισμένη να αντιμετωπίσει τους πειρατές και τα θεριά, γιατί θα έχει ψυχωμένους ναύτες και τιμονιέρηδες καλούς.

Έναν θέλει! Όχι όμως, απ' αυτούς που καμώνονται ότι είναι ιδανικοί, αλλά από τους άλλους με μυαλό και άντερα και στομάχι δυνατό, αποφασισμένο να τα βγάλει πέρα. Γιατί είμαστε πολλοί έτσι και θέλουμε έναν να μας μαζέψει και να μας εμπνεύσει. Και όταν όλοι θα σταθούμε με αποφασιστικότητα και αντρειοσύνη στο κατάστρωμα, με τα σπαθιά και τις πιστόλες στα χέρια, ας δούμε πιο πειρατικό θα μας ζυγώσει! Γιατί εμείς στους πειρατές, σαν θαλασσινοί που είμαστε, ξέρουμε τι τους πρέπει και αυτό θα τους δώσουμε. Φωτιά και τσεκούρι!!!

Μόνο στο μυαλό μας να έχουμε τα λόγια του ποιητή που και τα θεριά τίμησαν, γιατί τα έλεγε καλά και τον φοβήθηκαν. Αθάνατε Ελύτη, ξύπνα μας και σηκωσέ μας ψηλά:

Ήρθαν ντυμένοι "φίλοι"
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με την φτέρνα τους.
έφεραν το Σοφό, τον οικιστή και τον Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με την σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι.
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμελείωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε καν χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε.
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη  μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι "φίλοι"
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαι δώρα προσφέροντας.
και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

Ήρθαν με τα χρυσά σειρήτια
τα πετεινά του βορρά και της ανατολής τα θηρία!
Και τη σάρκα μου στα δύο μοιράζοντας και στερνά στο συκώτι μου επάνω ερίζοντας έφυγαν.
"Γι' αυτούς είπαν ο καπνός της θυσίας και για μας της φήμης ο καπνός αμήν"
και την ηχώ σταλμένη από τα περασμένα όλοι ακούσαμε και γνωρίσαμε.
Την ηχώ ακούσαμε γνωρίσαμε ξανά με στεγνή φωνή τραγουδίσαμε:
Για μας, το ματωμένο σίδερο και τριπλά εργασμένη προδοσία
Για μας η αυγή στο χάλκωμα και τα δόντια σφιγμένα ως την ώρα την ύστερη
ο δόλος και τ' αόρατο γαγγαμο.
Για μας το σύρσιμο της γης ο κρυφός όρκος μές στα σκοτεινά, των ματιών η απονιά
κι η ποτε καμιά, καμιά Ανταπόδοση.

Αδελφοί μας εγέλασαν!
"Γι' αυτούς, είπαν ο καπνός της θυσίας και για μας της φήμης ο καπνός αμήν".

Αλλά συ μες το χέρι μας το λυχνο του άστρου με το λόγο σου άναψες, του αθώου στόμα
θύρα της Παράδεισος!
Την ισχύ του καπνού στο μέλλον βλέπουμε της πνοής σου παίγνιο και το κράτος και τη βασιλεία του!

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Άγιος Νικόλαος ο Νέος (Πολιούχος Διλόφου)

Την υπέροχη αυτή εποχή του χρόνου, όπου η φύση ντύνει τον τόπο μας με τα ομορφότερα χρώματα και τις πιο μεθυστικές μυρωδιές της, η εκκλησία μας, τιμά τον πολιούχο του Διλόφου, Άγιο Νικόλαο τον Νέο (ή Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις).

 


Παρότι το γραφικό αυτό χωριό της Δυτικής Φθιώτιδας, το μπαλκόνι της, πανηγυρίζει την 20η Ιουλίου, εν τούτοις η εκκλησία του πανηγυρίζει τον πολιούχο Άγιό της την 9 Μαΐου κάθε χρόνο.

Αν και δεν πρόκειται για κάποιον από τους γνωστούς αγίους της εκκλησιαστικής παράδοσης, οι προπάτορές μας τον επέλεξαν ως προστάτη και πολιούχο θέλοντας με αυτό τον τρόπο το χωριό να τεθεί υπό την προστασία του αυτού του καρτερικού, θαυματουργού και πιστού στο θέλημα του Θεού, αγίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολή κάπου μεταξύ 7ου – 8ου μ.Χ αιώνα. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Την εποχή εκείνη η οποία χαρακτηριζόταν από την απαρχή της άνθησης του Βυζαντίου, οι νέοι των ευπόρων οικογενειών ακολουθούσαν την στρατιωτική σταδιοδρομία, όπως έκανε και ο Άγιός μας. Η ανδρεία, η καρτερία, η ταπεινοφροσύνη και η χάρη του Θεού, κατέστησαν τον Άγιο Νικόλαο πολύ επιτυχημένο και γι’ αυτό τον λόγο ο αυτοκράτορας τον προήγαγε και τον ονόμασε Δούκα, αναθέτοντάς του, ως περιοχή στρατιωτικής ευθύνης την Θεσσαλία.

Εκεί ο άγιος, παραδειγματίστηκε από ασκητές μοναχούς που ζούσαν στο βουνό Βούνενα πλησίον της Λάρισας και γι’ αυτό αποφάσισε να εγκαταλέιψει την κοσμική ζωή και τα αξιώματα και να ασκητέψει.

Στο συγκεκριμένο βουνό ασκήτευε, λοιπόν ο άγιος όταν οι Άβαροι επιτέθηκαν στην Βυζάντινή Αυτοκρατορία και λεηλατούσαν την Θεσσαλία. Όταν έφτασαν στα Βούνενα, σκότωσαν όλους τους ασκητές, αλλά θέλησαν να προσηλυτίσουν τον άγιο. Το σθένος του, ψυχικό και σωματικό αλλά αι η πίστη του, ήταν τέτοια, ώστε στο τέλος αποκεφαλίστηκε την 9 Μαΐου και αφέθηκε άταφος να κατασπαρακτεί από τα ζώα.

Το σκήνωμά του, όμως ανευρέθει, ακέραιο και άφθαρτο, από λεπρό ευγενή της Ανατολής , ο οποίος σε όνειρό του καθοδηγήθηκε στο σημείο, με σκοπό να ιαθεί και να τιμήσει τον άγιο.

Σήμερα, στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούνενα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου.

Στον τόπο του Μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου, δηλαδή στον Ιερό Ναό του, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Βούνενα, συμβαίνει ένα υπερθαύμαστο γεγονός και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Αγίου, τρέχει ένα υγρό που μοιάζει με αίμα:Το αίμα αυτό τρέχει από τους κορμούς μερικών δένδρων, στα οποία εσφαγίασαν τους συνασκητάς του Αγίου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου κατά την παράδοση εβασάνισαν τον Άγιο.

Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια, το τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα» για να το μοιράσουν, σαν ευλογία, στους γνωστούς τους. Το δε βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα από αυτούς, έχουν παρατηρήσει, ότι στις 5 η ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων, ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό, σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά, περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα».

Η αγία θαυματουργός Κάρα του, καθώς και κάποιο τεμάχιο του Λειψάνου του, βρίσκονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στο νησί της Άνδρου, κοντά στο χωριό Ώρες. Πολλοί δε Ναοί, προς τιμήν του Οσιομάρτυρος, υπάρχουν σε πολλά μέρη της πατρίδος μας.

Ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο Άγιος και στην Βοιωτία, όπου υπάρχουν προς τιμή του αρκετά μοναστήρια και εκκλησίες. Πιο ονομαστή είναι η μονή που βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Διόνυσος (Τσαμάλι), στην περιοχή Καμπιά, που χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση κατασκευάσθηκε με υλικά που μετέφεραν τα βυζαντινά αυτοκρατορικά καράβια έως την Αταλάντη με τελικό προορισμό τη μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη. Η διαδρομή από την Αταλάντη έως το Στείρι περνούσε από την περιοχή των Καμπιών.Η Μονή του Αγίου Νικολάου θεωρείται σύγχρονη αυτής του Οσίου Λουκά, γεγονός που αποδεικνύεται από την ύπαρξη της γνωστής και περίφημης αγιογραφίας στην κρύπτη της Αγίας Βαρβάρας (κάτω από το ναό) του Αγίου Ιωάννη του Καλοχτένη, όπου η στάση, η μορφή και τα χρώματά της μαρτυρούν την εποχή δημιουργίας της και ίδρυσης ταυτόχρονα της Μονής.

Η παράδοση λέει ότι καθώς μετέφεραν τις μαρμάρινες πέτρες από την Αιδηψό για να χτίσουν το μοναστήρι του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας, εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και απαίτησε κάθε φορά που περνούν να αφήνουν από ένα μάρμαρο. Μ’ αυτές τις πέτρες χτίστηκε το μοναστήρι.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, της εορτής του πολιούχου του Διλόφου, εύχομαι στους απανταχού Διλοφιώτες, χρόνια πολλά, υγεία και τύχη που είναι απαραίτητα, ο Άγιος να μας χαρίζει την δύναμη που απαιτούν οι δύσκολες εποχές και να μας αξιώσει να παραστούμε κάποια στιγμή ως χωριό στην χάρη του στα Βούνενα και στην Άνδρο όπου φυλάσσονται τα Άγια λειψανά του.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Μια φωτοβολίδα...

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά,

Είθε ο αναστάς Χριστός πρώτα από όλα να χαρίζει υγεία και να προστατεύει γνωστικούς και μη από τα λάθη του μυαλού τους.
Το απόγευμα του Μ. Σαββάτου οι επαγγελαμτικές υποχρεώσεις με οδήγησαν σε μία γνωριμία η οποία στη συνέχεια την χαρακτήρισα τουλάχιστον ειρωνική (τραγικά...). Στις 18:00 περίπου συνάντησα τον πάτερ Διονύσιο, εφημέριο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου της Δροσιάς Χαλκίδας. Έναν άνθρωπο που σε αντίθεση με την γνωστή συντηριτική και φυλορροούσα εικόνα των ιερέων, απέπνεε ζωντάνια, αγάπη για τον συνάνθρωπο και θετικό πνεύμα. Με πολύ απλά λόγια ήταν ένας καλός παππάς, από αυτούς που θες να συναντάς, να λες καλημέρα, να συζητάς αθλητικά, τα προβλήματά σου, τα νέα της περιοχής και γενικά να κάνεις μία εγκάρδια συζήτηση. Αφού τέλεσε την ακολουθία της Αναστάσεως στους στρατιώτες της Μονάδας χωρίσαμε δίνοντας αμοιβαία υπόσχεση για νέες ευχάριστες συναντήσεις.
Την επόμενη ημέρα πληροφορήθηκα τα θλιβερά νέα. Κατά την ακολουθία της Ανάστασης στην  εκκλησία που διακονεί τραυματίστηκε θανάσιμα το  7χρονο παιδί του από φωτοβολίδα. Το αυτονόητο τελικά συνέβη. Η υπέρμετρη βλακεία που χαρακτηρίζει πλήθος ελλήνων έκανε την φονική, αυτή τη φορά παρουσία της στην αυλή μίας εκκλησίας. Και αποχωρώντας πήρε μαζί τη ζωή ενός παιδιού.
Δεν είναι σίγουρα η πρώτη φορά και δυστυχώς εκτιμώ ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Εδώ η πολιτεία δείχνει χαρακτηριστικά την οκνηρία της και την αμέλεια που την διακρίνει. Την ίδια ώρα που συνέβαινε το τραγικό περιστατικό, στην Χίο άνθρωποι μετράγαν το αντιλίκι τους και έλυναν τις διαφορές σαν συμμορίες γκέτο με την πιο ακραία μορφή, εκτοξεύοντας 120.000 βολίδες, με άσχετη στόχευση στον γύρω χώρο διακυβεύοντας ανθρώπινες περιουσίες και ζωές και με την πολιτεία να γελά ευχαριστημένη για την πιστή τήρηση της παράδοσης.

Υπάρχουν παραδόσεις και παραδόσεις. Θεμιτές που πρέπει να διατηρηθούν και αθέμιτες οι οποίες συντηρούνται από λανθάνον εγωϊσμό και αλαζονεία. Προσωπική άποψη είναι ότι οι τελευταίες πρέπει να παταχθούν. Όχι να καταργηθούν, αλλά να ελέγχονται και τυχόν απόπειρες επαναφοράς τους.

Γιατί η πολιτεία δεν απαγορεύει την κυκλοφορία όλων των κροτίδων κάθε είδους. Τι εξυπηρετεί το υλικό αυτό έναν νομοταγή και λογικό πολίτη; Ποιός ο λόγος παιδιά 8 χρονών να πετούν ανεξέλεγκτα δυναμιτάκια θέτοντας σε κίνδυνο τον ευατό τους αλλά και συνανθρώπους τους; Ποιοί γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να αμελούν για την σωματική ακεραιότητα των τριγύρω ανθρώπων; Είναι δυνατό εν έτει 2011 να υπάρχουν άνθρωποι που επιδεικνύουν μαγκιά και ρώμη, όντας δημόσιοι κίνδυνοι;

Η πολιτεία θα πρέπει να απαγορεύσει την κυκλοφορία όλων των ειδών των εκρηκτικών που τώρα ανεξέλγκτα βρίσκονται στα χέρια αναρμοδίων. Οι οικογένειες πρέπει να μπολιάσουν τα παιδιά τους με σωστές και γερές βάσεις με αγάπη με το συνάνθρωπο και στην σωματική και ψυχική του ακεραιότητα.

Και ο καθένας προσωπικά, σε ατομικό επίπεδο να καταλάβει ότι η μαγκιά και ο αντρισμός δεν κρύβεται στα μούσκουλα αλλά στο μυαλό. Αλλά την σημερινή εποχή που να σου μείνει μυαλό....