Τώρα, κανονικά, θα έπρεπε να αλλάξω … κασέτα, και ν’ αφήσω τους γιατρούς να κάνουν τη «δουλίτσα» τους! Αλλά, έλα που δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω…
Λοιπόν, παιδιά, να μου το θυμηθείτε, τέτοια περιποίηση δεν έχει … «απολαύσει» ποτέ ασθενής, ούτε στα καλύτερα νοσοκομεία της υφηλίου… Τι κατ’ οίκον επισκέψεις είναι αυτές! Τι ενδιαφέρον! Tι επιστημονική «εμβρίθεια»! Τι συμπαθητική και … δραστική«θεραπεία»!
Δεν πρόλαβε να φύγει από τη χώρα μας ο διεθνούς φήμης Γάλλος … «αρχίατρος» Δρ. Ντομινίκ, και κατέφθασε έτερος … επιφανής «ειδικός παθολόγος»… Ο Δρ. … Γκαλό Γκουράγιο! Ποιος είναι αυτός; Μα ο φίλτατος … κ. Όλι Ρεν, γνωστός και … μη εξαιρετέος Ευρωπαίος Επίτροπος, που μας άφησε την ευχή του, με άκρα … Φινλανδική θερμότητα, σε … τσάτρα-πάτρα ελληνικά, όταν ο ντόπιος «αρχίατρος» και ο ... μαγκιόρος βραβευμένος «αναισθησιολόγος» του, έβαλαν φαρδιά-πλατιά υπογραφή σε … μια λευκή κόλλα χαρτί, που την «βάφτισαν» στη συνέχεια … «θεραπεία» (λέγε με μνημόνιο…).
Ήλθε, και με άκρα σοβαρότητα εξέτασε την … τρέχουσα κατάσταση του «ασθενούς»! Και αφού συσκέφθηκε με τους ντόπιους «γιατρούς», την βρήκε «στάσιμη» μεν, αλλά … δυνητικά «αναστρέψιμη»! Και είδε και τα συνιστώμενα από τους «ντόπιους γιατρούς» φάρμακα, που θα αντιμετωπίσουν ένα κάποιο πρόβλημα … δυσκαμψίας στα άνω άκρα του «ασθενούς», γνωστά στην «ιατρική ορολογία» ως … ΔΕΚΟ. Και τα ενέκρινε… Και ο ντόπιος «αρχίατρος», βγήκε στο … χαζοκούτι (δεν ξέρω γιατί δεν γελούσε σήμερα, μάλλον ήταν εκείνες οι φακές της Τετάρτης που δεν είχαν βράσει καλά…) και είπε ότι είχε … διαφωνίες (!) με τον … Δρ. "Γκαλό Γκουράγιο"! Διότι σου λέει, δεν πάει τώρα να πετάγονται …. τα γιατρουδάκια της πρώην … «Σημιτικής Ιατρικής Ακαδημίας» να «διαφωνούν»! Θα το διαλύσουμε το μαγαζί! Γι’ αυτό θα πάρω απάνω μου … «τις διαφωνίες»! Αλλά, ανεξάρτητα από τις «διαφωνίες» … διπίστωσε πως έχει καλή συνεργασία με τον … "Γκαλό Γκουράγιο"!
Και ... ο «Γκαλό Γκουράγιο», είχε περάσει κάτι … πιατέλες στ’ αυτιά, για να ακούει αυτά που έλεγε ο «ντόπιος αρχίατρος», αφού οι γνώσεις του στα ελληνικά περιορίζονται … σε εκείνες τις δυο λεξούλες που μας πέταξε … κατάμουτρα, με τη γνωστή κυνική … ιλαρότητα του, την τελευταία φορά που ήρθε κατά δω! Και είχε και το νου του, μην κάνει κανένα … σαρδάμ, ο επιρρεπέστατος σε αυτά κ. «συνάδελφος», ή μην αρχίσει τίποτε αναλύσεις παράπλευρων … «ενδιαφερόντων θεμάτων»!
Και πήγε κι ο «Γκαλό Γκουράγιο» στο … συνέδριο των ντόπιων «σκιντζήδων». Κι όταν σηκώθηκε ένας αμετανόητος … «χειροπράκτης» με προβλήματα … «παρατεταμένης ήβης» (λέγε με Τσίπρα…), και του είπε πως ο «ασθενής» είναι σε απόγνωση, ο Δρ. «Γκαλό Γκουράγιο», πάντα μετακίνητα σοβαρός, τον … καθησύχασε, και του είπε να μην έχει … «αμφιβολίες» ότι …. όλη η Ευρώπη συμπαραστέκεται … στον «ασθενή»… !
Τώρα, κανονικά, εγώ δεν θα ‘πρεπε να ανησυχώ, με … ολόκληρη την Ευρώπη δίπλα στον «ασθενή», και με «θεράποντες» τον … Δρ. Γκαλό Γκουράγιο και τον Δρ. Ντομινίκ! Αλλά, έλα που έχω την … πολύ κακή συνήθεια να θυμάμαι…
Θυμάμαι, κάποιους άλλους … καλούς γιατρούς, «φλεγματικούς εταίρους» του … «Αγγλικού Ιατρικού Κολλεγίου», που είχαν … αρπαχτεί παλιότερα με τους … συναδέλφους τους … «μελανοχίτωνες» της «γερμανικής και της ιταλικής ιατρικής σχολής», για ζητήματα … «διαφορικής διάγνωσης» των προβλημάτων των … «ευρωπαίων ασθενών»…
Θυμάμαι, τι μέλι έσταζε το στόμα τους, για εκείνον τον … ξυπόλητο «βαλκάνιο νοσηλευτή» με τη φουστανέλα, που τους στήριζε, τότε, ολομόναχος, βαστώντας αγόγγυστα στα κορφοβούνια, μεσ΄ το καταχείμωνο, με τα «νυστέρια» στα χέρια (λέγε με ξιφολόγχες…).
Θυμάμαι, ότι, τότε, τον είπαν «παγκόσμιο ήρωα», και «πανανθρώπινο σύμβολο» της … ανώτατης «ιατρικής επιστήμης», και άλλα πολλά και … δακρύβρεκτα, και του συμπαραστέκονταν «δυναμικά» … πάντα από μακριά, γιατί όταν ήλθαν να τον βοηθήσουν, δεν έφεραν μαζί τους παρά μόνο κάτι … «σκουριασμένα νυστέρια … από δεύτερο χέρι», και κάτι «μεταχειρισμένα στηθοσκόπια», και κάτι «γάζες» και «λευκοπλάστ» περισσευάμενα … κι «έκλασαν μαλλί», όταν είδαν τι … προηγμένες μεθόδους εφάρμοζαν … οι «μελανοχίτωνες»!
Θυμάμαι, επίσης, ότι σε αυτόν τον «βαλκάνιο νοσηλευτή», όταν τελικά έπεσε στο κρεβάτι με … «κρυοπαγήματα» και ανέλαβαν να τον «γιάνουν» οι «μελανοχίτωνες γιατροί» μαζί με κάτι «γερμανο-βαλκάνιους εκδορο-σφαγείς» (λέγε με Βούλγαρο…) και με κάτι Σκανδιναβούς … «τραυματιοφορείς» (προγόνους του Γκαλό Γκουράγιο…), με θεραπείες «παρατεταμένης ασιτίας», οι … Λονδρέζοι δόκτορες, του έστελναν … «ραδιοθεραπείες» μέσω ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (λέγε BBC…), και του συνιστούσαν … να «αντισταθεί»… Κι ο «βαλκάνιος ασθενής», έφαγε όποια … γάτα βρέθηκε, έφαγε … μπόλικες λαχανίδες σούπα, έφαγε … ότι σπουργίτι πετούσε κατά δω, και αντιστάθηκε, … ο αφελέστατος των αφελών…Και οι «μελανοχίτωνες γιατροί» αποφάσισαν … δραστικότερη «ιατρική αγωγή» μέσω … «τοπικών καυτηριασμών» (λέγε με Δίστομο, Καλάβρυτα, Κάνδανο, Δοξάτο, Σπερχειάδα …) και άλλων μεθόδων … «σκοπευτικής ιατρικής»!
Και θυμάμαι, ότι όταν τελικά … τα μάζεψαν, οι «μελανοχίτωνες θεράποντες», και πάνε καλιά τους, γιατί αντιμετώπιζαν … «σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας» στα μέρη τους, μια και ήλθαν σε στενή επαφή, πρωτίστως με κάτι … ανατολικές Κοκκινοσκουφίτσες, και, δευτερευόντως, με κάτι ευγενέστατα υπερατλαντικά … παλιοκόριτσα, τύπου … Καλάμιτι Τζέην, άφησαν τον «βαλκάνιο ασθενή» στο … «χειρουργικό τραπέζι» χωρίς να τον … "ράψουν"! Κι ανέλαβαν οι … "φλεγματικοί δόκτορες" να αποτελειώσουν τη δουλειά… Και τον έραψαν τσάτρα-πάτρα, και του έστειλαν και «βελέντζες» (λέγε με U.N.R.A….) να καλύψει τη γύμνια του … Αλλά, επειδή, δυστυχώς, ο «ασθενής» θυμόταν τι τράβηξε για χάρη τους, άρχισε να έχει … «αξιώσεις»… Οπότε, συσκέφθηκαν, και αποφάσισαν να παρατείνουν τη θεραπεία, γιατί στο μεταξύ είχαν διαπιστώσει ότι έπασχε και από ορισμένα, πολύ-πολύ βολικά, … «αυτοάνοσα νοσήματα» (λέγε με Εμφύλιο…).
Θυμάμαι, τέλος, ότι όταν το … «αγγλικό ιατρικό κολλέγιο», άρχισε να αντιμετωπίζει διάφορα δισεπίλυτα ιατρικά προβλήματα, τύπου … «ινδικής ελονοσίας» και … «αφρικανικής χολέρας», που μετέβαλλαν τις … «ιατρικές υποδομές» του σε … ερείπια, άφησε τη φροντίδα του «ασθενούς» στα χέρια κάποιων … «τυροκέφαλων χειρουργών» ιδιαίτερα επινοητικών. Και αυτοί, .. τον τάϊσαν τον «ασθενή» με … «ειδικές τροφές» (λέγε με σχέδιο Μάρσαλ, και στρατιωτική βοήθεια 7 προς 10…), και του έδιναν … «παλιοσίδερα» να παίζει, και του έδωσαν για παρέα … και ένα γειτονόπουλο με ... "ερυθηματώδη λύκο», και έβαλαν και ως … τοποτηρητές, κάποιους «ντόπιους σκιντζήδες» να τον παρακολουθούν… Με τα γνωστά αποτελέσματα...
Αυτά θυμάμαι, και με πιάνει σύγκρυο… Το πώς, δηλαδή, «συμπαραστάθηκαν» στον δύσμοιρο «ασθενή» σε άλλες προηγούμενες … "αρρώστειες" του!
Κι αν εσείς γελάτε, εγώ κλαίω βρε παιδιά! Και κλαίω, όχι τόσο για την «αρρώστεια» την τωρινή, ούτε και για τις παλιότερες… Για αυτήν την, δυστυχώς, ανίατη «νόσο Αλτσχάϊμερ» από την οποία πάσχουμε διαχρονικά, κλαίω… Γιατί αυτή αφήνει μόνιμες και ανεπανόρθωτες βλάβες στη μνήμη μας, και δεν μας αφήνει ν’ αρπάξουμε ένα βρωμόξυλο, και να πούμε στον … Γκαλό Γκουράγιο και στον Δρ. Ντομινίκ:
«Όξω ρε απ’ την παράγκα, βρωμο-δοσίλογοι και παλιο-πουρκουάδες»!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου