Με πολύ προσοχή παρατηρήσαμε είναι η αλήθεια, τα γεγονότα τα οποία έλαβαν χώρα στο κτήριο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με 250 αλλοδαπούς άγνωστης προέλευσης και ταυτότητας να έχουν καταλύσει σε αυτή.
Μεγάλη εντύπωση, πραγματικά, προξένησαν τα αιτήματα τα οποία προέβαλλαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τα οποία, αν και επιχείρησαν να θέσουν εκβιαστικά διλλήματα εν τούτοις, οι κυβερνώντες, αντιλαμβανόμενοι την ορθή κρίση του Ελληνικού λαού δεν υποχώρησαν, αρνούμενοι να νομιμοποιήσουν παράλογες απαιτήσεις.
Το θέμα, κα’ εμέ, δεν είναι αν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, είχαν δίκιο στα όποια αιτήματά τους. Είναι ότι αν ο συγκεκριμένος χειρισμός που, επέλυσε, πολύ προσωρινά είναι η αλήθεια, το πρόβλημα ήταν ορθός και ενδεδειγμένος.
Ποιός έπρεπενα επιλύσει το πρόβλημα?
Σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Ν.1549/2007 ισχύουν τα κάτωθι σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο:
1. προστατεύει την ελεύθερη έρευνα και διαδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών.
2. προστατεύει το δικαίωμα στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι. και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει. (κρατήστε αυτό υπ’ όψη).
3. δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους χώρους όπου τελείται εκπαίδευση και έρευνα, παρά μόνο κατόπιν πρόσκλησης ή άδειας του αρμόδιου οργάνου του Ιδρύματος και με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής.
4. αρμόδιο όργανο για την πρόσκληση ή άδεια της προηγούμενης παραγράφου, είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο για τα Πανεπιστήμια και το Συμβούλιο για τα Τ.Ε.Ι., με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Τα όργανα αυτά συνέρχονται αμέσως, αυτεπαγγέλτως, ή μετά από καταγγελία. Το αρμόδιο όργανο αποφασίζει κατά πλειοψηφία, τηρουμένων των διατάξεων του Εσωτερικού Κανονισμού του οικείου ιδρύματος και του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.
5. επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του Α.Ε.Ι. επιτρέπεται μόνον εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
6. Οι παραβάτες των διατάξεων του άρθρου αυτού για το ακαδημαϊκό άσυλο τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών μετά από έγκληση του αρμόδιου οργάνου της παραγράφου 5 του άρθρου αυτού ή της Συγκλήτου για τα Πανεπιστήμια και της Συνέλευσης για τα Τ.Ε.Ι..
Από όλα αυτά, προκύπτουν τα παρακάτω ερωτηματικά:
1. Κατά την διάρκεια της όλης κατάληψης, ήταν ελεύθερη η τέλεση έρευνας και εκπαίδευσης στους χώρους της Νομικής Σχολής, ή υπήρχε αυξημένη αποχή – απουσία των φοιτητών, δασκάλων και εργαζομενων του Α.Ε.Ι, οι οποίοι δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε πανηγυράκια «προοδευτικής» διανόησης;
2. Τι είδους πράξης τελέστηκαν εντός του χώρου της Νομικής Σχολής; Ποιός επιτηρούσε τις πράξεις των καταληψιών;
3. Πόσο γρήγορα συγκλήθηκε το Πρυτανικό συμβούλιο; Έλαβε εγκαίρως την απόφαση επέμβασης των δυνάμεων που από τον Νόμο οφείλουν να προστατεύσουν τον χώρο της Νομικής Σχολής;
4. Που ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις των κομμάτων που τόσο κόπτονται για την προστασία του ασύλου; Επέδειξαν τον ίδιο ζήλο όπως και κατά την διάρκεια του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου;
Προσωπικά, μετά από περίσκεψη και επιστράτευση της λογικής κατέληξα, ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού (φοιτητές, καθηγητές, απλοί εργαζόμενοι), δεν προσήλθε καν στο χώρο της Νομικής για την εκπαίδευση και για την εκτέλεση έρευνας. Ο χώρος προφανώς είχε μετατραπεί σε δημόσιο υπνωτήριο και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε την εικόνα ακδημαϊκού ιδρύματος.
Κανείς, δεν πρέπει να επιτηρούσε τις όποιες πράξεις, στις οποίες προέβαιναν οι καταληψίες με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αντίληψη σχετικά με την τέλεση αξιοποίνων πράξεων.
Ο χρόνος σύγκλησης του Πρυτανικού Συμβουλίου και η λήψη έγκαιρης απόφασης για την επέμβαση των αρμόδιων δυνάμεων, ουδεμία σημασία έχει, αφού η καθ’ αυτή επέμβαση ουδέποτε πραγματοποιήθηκε. Παρατηρήθηκε για μία ακόμη φορά, η θυσία της νομιμότητας στο βωμό της πολιτικών συμφερόντων αφού η νόμιμη επέμβαση θα κατακρίνονταν από ολίγους προοδευτικούς ως πράξη βίας. Δηλαδή, φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης. Ο φόβος αυτός λοιπόν από πλευράς επισήμου κράτους, επέλυσε το όλο θέμα για ένα εξαιρετικά βραχύ χρονικό διάστημα, μετά τη λήξη του οποίου αναμένουμε νέες εικόνες άπειρου κάλλους!
Τέλος, οι φοιτητικές παρατάξεις από ότι αντιλαμβάνομαι σαν Έλληνας πολίτης, παίζουν ρόλο και έχουν λόγο μόνο για την οργάνωση πάρτυ και εκδρομών. Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτοί που διατρανώνουν τις δημοκρατικές καταβολές και ιδέες θα έπρεπε να ματώνουν γι’ αυτές τις ιδέες και να μην επιτρέπουν μια μειοψηφία καταπατητών να αμαυρώνει το χώρο της γνώσης και της προόδου.
Οι φοιτητικές παρατάξεις, όφειλαν να αποκλείσουν την όποια προσπάθεια των καταληψιών να εισέλθουν στη Νομική Σχολή, να περιφρουρήσουν την ομαλή λειτουργία της εκπαίδευσης και της έρευνας εντός του χώρου αυτού, επί 24ώρης βάσης και να εξασφαλίσουν ότι το άσυλο ισχύει προς όλες τς κατευθύνσεις και για τον σκοπό για το οποίο αυτό νομικά κατοχθρώνεται.
Αλλά τι τα θέλουμε; Η νομιμότητα και η τάξη αποτελούν απαγορευμένες έννοιες, υπερσκελισμένες από την λανθάνουσα «προοδευτική» διανόηση και την ψευτοαριστερίζουσα νοοτροπία.
Να ισχύει αυτό άραγε και στο Πανεπιστήμιο Λομονόσωφ; Πολύ αμφιβάλλω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου