Παρατηρώ αυτήν την περίοδο τις ευχές που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι συμπολίτες μας όταν συναντιούνται, ή αυτές που στέλνουν είτε με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλ. με τα ταχυδρομικά δελτάρια, ελληνιστί καρτ ποστάλ, είτε μέσω κινητών. Και στις μεν προσωπικές επαφές η ευχή που βγαίνει αυθόρμητα από τα χείλη όλων είναι η ευχή για ευτυχία και πρωτίστως για υγεία, αυτονόητες ιδέες που κάθε άνθρωπος θα ήθελε να τις έχει. Εκεί όμως που περιπλέκονται λίγο τα πράγματα και οι ευχές αλλάζουν προτεραιότητα, είναι στην γραπτή μορφή τους, ίσως και εξ αιτίας του γεγονότος ότι η ευχή που θα γραφεί στο δελτάριο ή θα πληκτρολογηθεί στο κινητό, έρχεται μετά από σκέψη και προβληματισμό. Εκεί λοιπόν συναντά κάποιος τις πιο περίεργες υπολανθάνουσες, υποβόσκουσες ή και ενδόμυχες ευχές. Ακόμη και ευχές που έχουν περάσει στο υποσυνείδητο από απωθημένα της παιδικής ηλικίας, της φοιτητικής "επαναστατικής" συμπεριφοράς, του συνδικαλιστικού λεξιλογίου και πάει λέγοντας. Έτσι η πιο συνήθης ευχή εμφανίζεται να είναι η ευχή για "ειρηνικό" 2011, λες και ζούμε σε μία εμπόλεμη κατάσταση, λες κι έχουμε αποκάμει από έναν μακροχρόνιο και ανελέητο πόλεμο που δεν μάς αφήνει να πάμε μπροστά.
Ανέκαθεν η ουσία της ευχής ήταν η αποκόλληση από κάτι που σε ταλάνιζε, που σε βασάνιζε, που δεν σ' άφηνε να εκδηλώσεις όλες σου τις δυνατότητες, που σού περιόριζε την ελευθερία. Ετσι στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής, αλλά και της χούντας των συνταγματαρχών η ευχή "του χρόνου ελεύθεροι" έδινε και έπαιρνε. Και δικαιολογημένα αφού η έλλειψη της ελευθερίας ήταν η τροχοπέδη που δεν σ' άφηνε να προχωρήσεις. Το να εκφράζεις όμως εν έτει 2010 αυτήν την ευχή σε καθιστά γραφικό, παλιομοδίτη που ζεις εκτός τόπου και χρόνου
Έχοντας λοιπόν τα παραπάνω κατά νουν, θα ήθελα να παροτρύνω στους συντοπίτες μου της Δυτικής, Φθιώτιδος, τους συνδημότες μου του νέου Καλλικρατικού δήμου Μακρακώμης, να ανταλλάσσουν ευχές βασισμένες στην παρότρυνση επίτευξης αυτών που μάς λείπουν, δηλαδή:
όρεξη για δουλειά και προκοπή
παραγωγικότερο και αποδοτικότερο 2011
μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον
πρόταξη του γενικότερου συμφέροντος έναντι του ατομικού
αλλαγή νοσηρής νοοτροπίας και στάσης ζωής
υιοθέτηση ως τρόπου ζωής την εθελοντική προσφορά
απόρριψη της επικρατούσας αντίληψης ότι είμαστε το κέντρο της γης
"μηδέν άγαν" και "μέτρον άριστον"
και το σπουδαιότερο: η ευχή να επικρατήσει η κοινή λογική στους Έλληνες, που τα τελευταία χρόνια την έχουμε χάσει.
Είθε για το 2011
Τσιούνης Ηρακλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου