- Ασχέτως με το τι αναφέρει ο νομοθέτης στο Ν. 1549/2007, σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η, για ορισμένους, «δημοκρατική κατάκτηση», υπήρξε ουσιαστικά συγκεκαλυμμένη «παραχώρηση» της πολιτείας που εγκαθιδρύθηκε μετά το 1974, προς την Αριστερά, η οποία έβαλε το «χεράκι» της στην ανατροπή της δικτατορίας και η οποία έμεινε εκτός τελικής νομής της εξουσίας. Με δεδομένο ότι ο αριστερός πολιτικός χώρος, είναι σταθερά στην αντιπολίτευση επί 37 συναπτά έτη (πλην ενός εξαμήνου στην περίοδο 1989-1990, οπότε τμήμα της συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα) και δεν έχει «απολαύσει» όσα θα ανέμενε μετά τα συμβάντα στο Πολυτεχνείο και την πτώση της χούντας, της έχει «αθορύβως» παραχωρηθεί το Πανεπιστήμιο ως χώρος άσκησης εξουσίας! Και εκεί, ο κατακερματισμένος αριστερός ιδεολογικός και πολιτικός χώρος δρούσε και δρα ανεξέλεγκτα, υπό την κάλυψη του μανδύα του «ασύλου», σε τέτοιο βαθμό, ώστε στην ελληνική κοινωνία θεωρείται σήμερα εν πολλοίς «ταμπού», «ιεροσυλία» και «έγκλημα κατά της δημοκρατίας», η οποιαδήποτε απλή αναφορά στο άσυλο, το οποίο ουσιαστικά εξυπηρετεί φασιστικούς σκοπούς που οι γνωστοί κύκλοι που έκαναν κατά βούληση «χρήση» του ασύλου ονόμαζαν και ονομάζουν «δημοκρατία». Ταυτόχρονα, με την τεραστίων διαστάσεων και πολύχρονη πλύση εγκεφάλου, με βάση την οποία, τα δημοκρατικά κόμματα, και δη τα αριστερής προέλευσης, χειραγωγούν τον ελληνικό λαό επί 4 δεκαετίες, πολλοί καλής προαίρεσης φοιτητές, ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, διανοητές, αλλά και απλοί Έλληνες, έφθασαν στο σημείο να πιστεύουν την «αναγκαιότητά» του!
- Το πανεπιστημιακό άσυλο, χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για κατασκευή και χρήση φύλαξη βομβών μολότοφ. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες. Μία προέρχεται από ένα τέως Επίκουρο Καθηγητή του ΕΜΠ, που είχε το θάρρος να το καταγγείλει, χωρίς από κανένα να δοθεί συνέχεια.
- Το άσυλο έχει επανειλημμένα, σύμφωνα με καταγγελίες χρησιμοποιηθεί (πχ για το Αριστοτέλειο, το Πολυτεχνείο Κρήτης και αλλού), για τη δημοκρατικότατη διαδικασία της … διακίνησης ναρκωτικών.
- Χρησιμοποιώντας το άσυλο έφτασαν «σπουδαστές» να αποκλείουν, κάποτε εξ όσων ενθυμούμαι με κτίσιμο, καθηγητές που απλά ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους. Για παράδειγμα, κατά την διάρκεια της προηγούμενης πρυτανείας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην περίοδο 2006-2010, οι φοιτητές του Ανεξάρτητου Αριστερού Χώρου (ΑΝ.Α.Χ.) έκτισαν με τσιμέντο και τούβλα την πόρτα του Πρύτανη κ. Ζέρβα, προκειμένου να μην έχει πρόσβαση στο γραφείο του και να μην μπορεί να συγκαλέσει τη Σύγκλητο, με αποτέλεσμα αυτή να συγκληθεί επί μακρόν σε χώρους εκτός του Ιδρύματος!
- Τα περί επέμβασης της δημόσιας δύναμης (π.χ. αστυνομίας, πυροσβεστικής, κλπ.) κατόπιν πρόσκλησης ή άδειας του αρμόδιου οργάνου του Ιδρύματος και με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής, είναι παραμύθια της Χαλιμάς! Οι πρυτάνεις δεν είναι εισαγγελείς για να κρίνουν αν μία πράξη είναι παράνομη ή όχι ή μπορεί να προκαλέσει έγκλημα που επιτρέπει την επέμβαση δημόσιας δύναμης. Επιπλέον, οι πρυτάνεις και τα αρμόδια όργανα δεν βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο 24 ώρες το 24ωρο! Πως είναι λοιπόν δυνατόν να λάβουν έγκαιρα κρίσιμες αποφάσεις όταν η όλη διαδικασία είναι άκρως γραφειοκρατική και δεινοσαυρική, και συχνά η κατάσταση που καθιστά αναγκαία την επέμβαση απαιτεί αποφάσεις λεπτών της ώρας και όχι ωρών ή ημερών; Ενθυμούμαι ο ίδιος, ως μεταπτυχιακός φοιτητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, την ολοσχερή καταστροφή της παλαιάς Πρυτανείας του Ιδρύματος στο ιστορικό κτήριο των οδών Στουρνάρη και Πατησίων, από ρίψη βόμβας μολότοφ, επί πρυτανείας του συναδέλφου κ. Ν.Μαρκάτου! ¨ένα ιστορικό κτήριο έγινε παρανάλωμα του πυρός, μαζί με ανεκτίμητης αξίας ιστορικά αρχεία και καλλιτεχνικούς θησαυρούς (πίνακες μεγάλων ελλήνων ζωγράφων, χαρακτικά, κλπ.)! Κι όλα αυτά γιατί η άρση του ασύλου ήταν θέμα ωρών, ενώ η επέμβαση της πυροσβεστικής έπρεπε να είναι άμεση! Τέλος, δεν αντιλαμβάνομαι, με βάση την κοινή λογική, τι χρειάζεται η παρουσία της δικαστικής αρχής, π.χ. του εισαγγελέα; Για να διαπιστώσει αυτά … που άλλοι διαπίστωσαν και κάλεσαν την δημόσια δύναμη να επέμβει; Και να επιβεβαιώσει ότι καλώς εκλήθη; Και έστω, ότι ο εισαγγελέας παρευρίσκεται! Και διαπιστώνει ότι δεν συντρέχει λόγος επέμβασης! Τότε ποια είναι η θέση των πρυτάνεων και των αρμοδίων οργάνων του Πανεπιστημίου; Δεν έκθετοι οι πρυτάνεις που προκάλεσαν τέτοια αναστάτωση, κακώς κατά τη δικαστική αρχή! Για φανταστείτε να φωνάζετε κάθε τρεις και πέντε την αστυνομία σπίτι σας, θεωρώντας ότι απειλείστε, και κάποιος εισαγγελέας να σας λέει ότι κακώς τη φωνάξατε! Κινδυνεύετε να πάτε γίνετε ρεζίλι και να πάτε και μέσα δια τα περαιτέρω, ή όχι;!
- Οι Πρυτάνεις κυριολεκτικά φοβούνται να ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας, o,τι και να συμβαίνει από φοιτητές, κυρίως των γνωστών κομμάτων, που θρασύτατα και παράνομα διακόπτουν γενικές συνελεύσεις, μαθήματα και εργαστήρια,, απειλούν καθηγητές και επιτίθενται εναντίον του, και κάνουν παράνομες καταλήψεις που εμποδίζουν τη λειτουργία των Πανεπιστημίων. Σε εμένα τον ίδιο απαγορεύτηκε να πραγματοποιήσω προγραμματισμένο εργαστήριο, από ομάδα φοιτητών, οι οποίοι μου επεδείκνυαν ένα κουρελόχαρτο από ξεσκισμένη σελίδα τετραδίου (!) που έφερε μια σφραγίδα ακατάληπτη, που ήταν «δήθεν» του φοιτητικού συλλόγου! Όταν διαπίστωσα ότι αυτά τα καλόπαιδα δεν ήταν καν εκπρόσωποι των φοιτητών, και τους απέπεμψα, με τη βοήθεια συναδέλφων σκαιότατα, με απείλησαν, ότι θα τα πούμε στην επερχόμενη εκλογή μου, όπου βέβαια δεν τόλμησαν να πατήσουν τα θρασίμια! Εξάλλου, πόσοι συνάδελφοι καθηγητές και πρυτάνεις δεν έχουν υποστεί ξυλοδαρμούς από φοιτητές διαφόρων κομματικών παρατάξεων, αλλά κυρίως του αναρχοαυτόνομου αριστερού χώρου; Να θυμηθούμε σε τι κατάντια φθάσαμε, όταν κάμποσοι πρυτάνεις και καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου «έφαγαν της χρονιάς τους», επειδή κατήγγειλαν διαχρονικά τα οικονομικά σκάνδαλα του αλήστου μνήμης Μεταξόπουλου, και φοιτητές υποκινούμενοι από τους λωποδύτες της Πρυτανείας και της Οικονομικής Υπηρεσίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ανέλαβαν ρόλο μπράβου; Ξεχνιούνται αυτά! Ή, μήπως, δεν έχουν διαδραματιστεί μπροστά στα μάτια μας σκηνές απείρου κάλους, κατά τις οποίες στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο τότε υποψήφιος και νυν Πρύτανης περιφερόταν έξω από τον χώρο ψηφοφορίας των φοιτητών, αλά μπρατσέτα με τους επικεφαλής των φοιτητικών παρατάξεων με την μεγαλύτερη επιρροή, προκειμένου όχι μόνο να εκλεγεί (όπως και συνέβη, παρά το γεγονός ότι στην κάλπη του Δ.Ε.Π. μειοψήφησε), αλλά και να έχει το κεφάλι του ήσυχο από καταλήψεις την επόμενη μέρα! Και δεν είδαμε κα το εξής ανεπανάληπτο: Οι φοιτητές να θέλουν να συμμετάσχουν σε κινητοποίηση για την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, και ο Πρύτανης να αναστέλλει τη λειτουργία του Ιδρύματος ώστε να τους διευκολύνει, δεδομένου ότι αν άφηνε το Πανεπιστήμιο ανοικτό, η κατάληψη ήταν βεβαία! Τέτοια δημοκρατία έχει φέρει το «άσυλο» στο Πανεπιστήμιο, που ο Πρύτανης το κλείνει πρώτος, για να μην προλάβουν να το κλείσουν οι φοιτητές! Αίσχος!
- Με βάση το άσυλο όπως το αντιλαμβάνονται ορισμένα στρεβλωμένα μυαλά μπαίνει στα ιδρύματα κάθε καρυδιάς καρύδι, οπωσδήποτε όχι φοιτητές, που πολλές φορές με διαρρήξεις γραφείων, εργαστηρίων κτλ, κατακλέβουν τα ιδρύματα και τους εργαζομένους στο ίδρυμα. Την τελευταία διετία κλάπηκαν μόνο σε δύο εργαστήρια του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, περισσότερα από 15 πορτοφόλια και τρεις φορητοί υπολογιστές. Στο Εργαστήριο Γεωργικής Μηχανολογίας κλάπηκαν παλμογράφοι και τρεις ολόκληροι υπολογιστές γραφείου με τους εκτυπωτές τους, αναγκάζοντας τον Διευθυντή του, καθηγητή Γρ. Λαμπρινό, να εγκαταστήσει σύστημα ασφαλείας, περικόπτοντας τα πενιχρά έσοδα του Εργαστηρίου από τον Κρατικό Προϋπολογισμό! Για να μεταβείς από το γραφείο σου στο εργαστήριο ή στο αμφιθέατρο για μάθημα, πρέπει να διπλοκλειδώνεις την πόρτα σου, που κανονικά θα έπρεπε, όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο χώρο, να είναι ορθάνοιχτη στον έλληνα πολίτη και ειδικά στον φοιτητή! Στους διαδρόμους των εργαστηρίων, περιδιαβαίνουν διάφοροι περίεργοι τύποι, που διενεργούν διάφορους παράνομους «εράνους», υπέρ τυφλών, κωφών, χωλών, απεξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες, κλπ. Ακόμη και «έρανο» για τους αναξιοπαθούντες … ναυτεργάτες πραγματοποίησαν λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2010, κάποιοι απίθανοι και άπλυτοι … μουσάτοι στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Γενικώς, όλοι αυτοί, με θράσος και περισσή φορτικότητα, διακόπτουν επιστημονικές συναντήσεις σε γραφεία, μαθήματα σε αμφιθέατρα, εργαστηριακές παραδόσεις κλπ. για να «ξεκολλήσουν» τον οβολό των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, έχοντας και πλήρες ιδεολογικό οπλοστάσιο, το οποίο βάζουν μπρος όταν κανείς τους αρνηθεί τον οβολό του…
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, των οποίων, δυστυχώς, έχω ιδία αντίληψη, το ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι ποιος προστατεύει το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά γιατί υπάρχει ακόμη αυτός ο κατάπτυστος θεσμός! Τι χρειάζεται αυτό το αναχρονιστικό και ατελέσφορο μέτρο, σε μία ευρωπαϊκή χώρα στην οποία η δημοκρατία είναι στέρεα θεμελιωμένη, όπως μας διαβεβαιώνουν οι πολιτικοί μας και οι κυβερνήτες μας; Υπάρχει περίπτωση, μετά από 37 χρόνια δημοκρατίας στην Ελλάδα, κάποιος από την πανεπιστημιακή κοινότητα, να καταλύσει και να καταπατήσει την ελευθερία έκφρασης και διακίνησης ιδεών; Υπάρχει περίπτωση να χειραγωγηθεί η επιστημονική έρευνα και η επιστημονική διδασκαλία, στην Ελλάδα του σήμερα, από άτομα της ακαδημαϊκής κοινότητας; Η απάντηση είναι ορθά-κοφτά: ΟΧΙ! Περισσότερο κινδυνεύει η ελεύθερη επιστημονική έρευνα από τις παρεμβάσεις της αγοράς εργασίας και ιδίως του ιδιωτικού τομέα που θέλει επιστήμονες σε τιμή ευκαιρίας και βέβαια να επιλύσει τα δικά του προβλήματα, που σχετίζονται με ζητήματα μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς στην οποία, η Ιντρακόμ, για παράδειγμα, επιζητεί πάση θυσία να επιβιώσει! Δεν κινδυνεύει μία συγκεκριμένη μορφή διδασκαλίας της φιλοσοφίας π.χ. από τις αντίθετες απόψεις φοιτητών ή και καθηγητών, αλλά από το γεγονός ότι η σύγχρονη αγορά εργασίας την θεωρεί ξεπερασμένη ως επιστήμη και αντιπαραγωγική, σε μια εποχή που όλα μετρώνται με τα μέτρα του οικονομικού κέρδους! Απέναντι, σε μια τέτοια αντιμετώπιση το πανεπιστημιακό άσυλο, τι είδους προστασία μπορεί να προσφέρει, σε τέτοια επιστημονικά πεδία, τα οποία στο παρελθόν, υπήρξαν κατ’ εξοχήν πεδία ακαδημαϊκών αντιπαραθέσεων; Απάντηση: ΚΑΜΜΙΑ! Συνεπώς, από κάθε άποψη, το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένας αναχρονισμός, μία ανορθογραφία του πανεπιστημιακού συστήματος και πρέπει να εκλείψει, άμεσα! Το άσυλο χρησιμοποιείται για τη διάλυση της Ανωτάτης Παιδείας, γιατί σε αυτό στηρίζεται κάθε παράνομη φασιστική πράξη κατάληψης και παρεμπόδισης της λειτουργίας των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Επιπρόσθετα, προκαλεί απορία, η μέχρι σήμερα μετ’ επιμονής εφαρμογή του ασύλου, μόνο στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ως να είναι οι μόνοι οργανισμοί στην οποία διακινείται ελεύθερα η επιστημονική σκέψη! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν υπάρχει άσυλο π.χ. στα Ανώτατα Δικαστήρια! Εκεί, τι εξασκείται; Mόνο το δίκαιο και η απονομή του; Μα αν εξασκείται μόνο αυτό, η εξάσκηση γίνεται εκτός επιστημονικής σκέψης; Όχι, βέβαια! Ένας Σύμβουλος Επικρατείας (παίρνω ως παράδειγμα το Σ.τ.Ε. γιατί σε αυτό υπηρέτησα έξι χρόνια της καριέρας μου ως τεχνικός Προϊστάμενος του Αρσακείου Μεγάρου, όπου στεγάζεται το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, και ως εκ τούτου έχω αρκετούς γνωστούς Ανώτατους Δικαστικούς), λαμβάνει υπόψη του τους κανόνες της Επιστήμης του Δικαίου, προγενέστερες αποφάσεις, δεδικασμένα, για να βγάλει μια εισήγηση. Και μπορεί, για ένα ζήτημα, ας πούμε πολεοδομικής φύσης, να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ δύο η περισσοτέρων Συμβούλων; Τι σημαίνει αυτό, ότι θα αρχίσουν να μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους και ότι θα πρέπει να τους επιβάλλουμε ένα, ας πούμε δικαστικό άσυλο, για να προστατέψουμε την ελευθερία διακίνησης των ιδεών και της άποψης περί την επιστήμη του δικαίου; Και να επιτρέπουμε σε οποιονδήποτε δικηγόρο που έχει αντίθετη νομική άποψη ή σε κάθε θιγόμενο από μια απόφαση πολίτη, να καταλαμβάνει τον χώρο, γιατί υπάρχει εκεί άσυλο; Διανοήθηκε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Εξ όσων ενθυμούμε πριν από κανένα δίμηνο που μπήκα στο Αρσάκειο Μέγαρο, στην πύλη πέρασα από ειδικό ανιχνευτή, και με προϋπάντησαν όλοι κι όλοι ένας αστυνομικός και ένας φύλακας (κατά τον Πάγκαλο … κατ’ εξοχήν «κοπρίτες» και οι δύο… ). Και μέσα δεν ακουγόταν τσιμουδιά! Όλοι εργάζονταν ή υποτίθεται ότι εργάζονταν διακινώντας ελεύθερα τις σκέψεις τους περί τη τάδε ή δείνα υπόθεση που τους προέκυψε προς επεξεργασία! Γιατί, λοιπόν, δεν υπάρχει η αντίστοιχη εικόνα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Γιατί, όταν συμβεί κάτι παράνομο σε ένα δικαστήριο ή σε ένα υπουργείο επιλαμβάνεται άμεσα η αστυνομία και στο Πανεπιστήμιο, δεν βρίσκεις αστυνομικό σε απόσταση 5 τετραγώνων; Είναι δυνατόν, στο Εφετείο ή στον Άρειο Πάγο, να υπάρχει έλεγχος στην είσοδο και στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο να μπαίνει ανεξέλεγκτα ο ένας κι άλλος, ως να είναι ξέφραγο αμπέλι, δεδομένου ότι οι φύλακες στις πύλες είναι οι μισοί πρώην Αλβανοί υπήκοοι, και οι άλλοι μισοί άτομα με ειδικές ανάγκες; Τι φύλαξη μπορούν να προσφέρουν σε ένα Πανεπιστημιακό ίδρυμα άνθρωποι που αδυνατούν από φυσικής απόψεως να προστατέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους; Τι φύλαξη μπορούν να προσφέρουν σε ένα Ίδρυμα ηλικιωμένοι άνθρωποι που μέχρι πριν 20 χρόνια ήταν Αλβανοί υπήκοοι; Τι τους κόφτει και αν καεί το ρημάδι! Τα λεφτά μας να παίρνουμε και να ταΐζουμε τα σκυλιά που έχουμε μαζέψει στα φυλάκια! Για τολμήστε να βγείτε κατά τις 5-6 το απόγευμα από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο στην Ιερά Οδό, κι αν σας μείνει μπατζάκι, τα ξαναλέμε!
Τέλος, να πω παρεμπιπτόντως και μια από τις εμπειρίες μου από πανεπιστήμιο του εξωτερικού! Τον Φεβρουάριο του 2000 συμμετείχα σε ένα συνέδριο Γεωργικής Μηχανικής που έλαβε χώρα στην μεγαλύτερη πανεπιστημιούπολη του Τόκιο, στην Τσουκούμπα. Σε ένα διάλειμμα του συνεδρίου, βγήκα έξω από το αμφιθέατρο και προχώρησα σε κάποιου διαδρόμους που οδηγούσαν σε ένα παράρτημα του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου. Καθώς προχωρούσα, είδα έκπληκτος μία ουρά από νεαρά άτομα, προφανώς φοιτητές, να περιμένουν έξω από μία πόρτα! Κάθισα και τους χάζευα, και έβλεπα έναν-έναν να μπαίνει στο γραφείο να μένει μέσα πέντε-δέκα λεπτά και να βγαίνει ανακουφισμένος ή κατσουφιασμένος από αυτό! Το πράγμα μου έκανε εντύπωση, οπότε πλησίασα στην πόρτα και κοιτώντας την πινακίδα, γραμμένη στα ιαπωνικά και στα αγγλικά, είδα ότι ήταν το γραφείο κάποιου κυρίου Ματσουσίτα, καθηγητή Φυσικής. Ρώτησα τους νεαρούς στην ουρά σχετικά με το τι έκαναν εκεί και μου είπαν ότι περίμεναν να παραδώσουν κάποιες εκθέσεις για εργαστηριακές ασκήσεις! Όλο αυτό το διάστημα, των 20-30 λεπτών που τους παρατηρούσα δεν ακούστηκε κιχ! Μεταξύ τους δε, μιλούσαν ψιθυριστά! Καταλαβαίνετε πως αισθάνθηκα συγκρίνοντας την κατάσταση με το ελληνικό πανεπιστήμιο, στο οποίο ο καθένας μπαίνει στο γραφείο σου, για να ρωτήσει άσχετα πράγματα, ότι ώρα του καπνίσει! Καταλάβατε, μήπως που το πάω; Δεν χρειάζεται άσυλο βρε λεβέντες για να δουλέψει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο! To μόνο που χρειάζεται είναι να σηκώσουμε την καρέκλα του δασκάλου τόσο ψηλά ώστε να μην ξεχωρίζει από εκεί πάνω αν είναι μπλε, πράσινο, κόκκινο ή παρδαλό το χρώμα των ιδεών του φοιτητή του! Και τότε όλα θα πάνε καλλίτερα! Και δεν ξεκινάμε να φτιάχνουμε το πανεπιστήμιο με το να θέλουμε να προσλάβουμε μάνατζερ και άλλες τέτοιες βλακείες! Ξεκινάμε από χαμηλά, και βάζουμε τα δυο ποδάρια στο ένα παπούτσι, στους βανδάλους και στους αιώνιους κοπρίτες των πανεπιστημίων! Και ξαναδίνουμε στον πανεπιστημιακό δάσκαλο τη χαμένη του υπόσταση! Και τότε μπορεί να γυρίσει πίσω και κανένα από τα μυαλά μας που την κοπάνησαν για την Αμερική! Και τότε ζητάμε από τον καθηγητή και ευθύνες και απαιτούμε να τον κρίνουμε αυστηρά, και άλλα τέτοια αμερικάνικα! Αλλιώς, 15 μάνατζερ να φέρουμε, έχοντας σε ισχύ το άσυλο, δεν πρόκειται να φτιάξουμε πανεπιστήμιο στον αιώνα τον άπαντα! Γιατί, πως θα κάνει τη δουλειά του ο μάνατζερ με τι μπετονιέρες έξω από το γραφείο του και με τους ροπαλοφόρους κάθε μέρα στο γραφείο του;
Το λέω και το επαναλαμβάνω, Το άσυλο είναι ένας από τους σπουδαιότερους λόγους υποβάθμισης και διάλυσης της Ανωτάτης εκπαίδευσης στη χώρα μας, δεδομένου πλην των άλλων καταστάσεων που ανέφερα, ότι εδώ και χρόνια δεν υπάρχει έτος όπου να συμπληρώνονται κανονικά οι ημέρες διδασκαλίας, κυρίως λόγω των αυθαίρετων και παράνομων φασιστικών καταλήψεων. Και Είναι απόλυτα φανερό ότι η κατάργηση του ασύλου θα διευκολύνει τα μέγιστα τους διδάσκοντες Καθηγητές που σήμερα πολλές φορές υφίστανται την τρομοκρατία ατόμων που δεν έπρεπε να είναι καν σπουδαστές.
Συνεπώς, μην ψάχνετε ποιος προστατεύει το άσυλο στη Νομική! Ψάξτε να βρείτε ποιος θα το εξαφανίσει ολοκληρωτικά ως θεσμό από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια! Μήπως και δούμε καμιά άσπρη μέρα επιτέλους!
Κώστας Γ.Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου