Την τελευταία εβδομάδα, η κεντρική πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης έχει γίνει η ισπανική ... "Πλατεία Ταχρίρ"... Οι Ισπανοί, οι αυτοαποκαλούμενοι "Αγανακτισμένοι" (Los Intignados) συρρέουν εκεί κατά χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι ενάντια στα κόμματα εξουσίας ζητώντας "Αυθεντική Δημοκρατία".
Το κίνημα που έβγαλε τους Ισπανούς "νοικοκυραίους" από τα σπίτια τους ξεκίνησε από ανέργους και φοιτητές, που θέλησαν να εκφράσουν την απελπισία τους για την παντελή έλλειψη ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Τα αιτήματά τους μοιάζουν συγκεχυμένα, όμως όλα συγκλίνουν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και στην κοινή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε ελάχιστες ημέρες το κίνημα κατά του συστήματος πολιτικής εξουσίας στη χώρα των "συμπεθέρων" μας επεκτάθηκε σε 166 πόλεις της Ισπανίας και και σε πολλές άλλες γωνιές του πλανήτη. Από το Μπουένος Αϊρες, την Πόλη του Μεξικού και την Μπογκοτά, μέχρι τις Βρυξέλλες, το Δουβλίνο, το Εδιμβούργο, το Παρίσι και τη Βιέννη έχουν διοργανωθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας είτε σε ιστορικές πλατείες είτε έξω από τις ισπανικές πρεσβείες.
Ενδεικτική της έκτασης της αγανάκτησης ήταν η μεγάλη διαδήλωση στο Βερολίνο, σε ένδειξη συμπαράστασης στο κίνημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», τα αιτήματα των οποίων αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στους νέους παγκοσμίως. Συνολικά και σύμφωνα με τους διοργανωτές, μέχρι στιγμής 130.000 άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα των «los indignados» σε όλες τις πόλεις.
Δεν υποκινούνται από κόμματα ή συνδικάτα και δεν έχουν ηγεσία, τους ενώνει η ανάγκη να αντιδράσουν. Και το όχημα για την οργάνωσή τους είναι για άλλη μια φορά, όπως και στην «αραβική Ανοιξη», το Ιντερνετ και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η αρχή έγινε από μερικούς μπλόγκερ που «έστησαν» την ιστοσελίδα με το όνομα «Αυθεντική Δημοκρατία, Τώρα» πριν από περίπου τρεις μήνες.
Σταδιακά και αρκετά αθόρυβα βρέθηκαν στο πλευρό τους περισσότερες από 400 οργανώσεις, που επιδιώκουν τη δραστηριοποίηση των πολιτών για να πιεστεί ο πολιτικός κόσμος και να ανταποκριθεί στα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί κυρίως η δραματική ανεργία. Σύμβολό τους έγινε η 15η Μαΐου, η πρώτη ημέρα των διαδηλώσεων και το κίνημα μετονομάστηκε σε «15Μ».
Οι «επαναστάτες των χαρτόκουτων», όπως τους αποκαλούν εξαιτίας των χάρτινων καταλυμάτων που χρησιμοποιούν για να διανυκτερεύσουν στην Πουέρτα ντελ Σολ, έχουν αποκτήσει «συνοδοιπόρους» όλων των ηλικιών.
Ακόμη και όταν φάνηκε ότι η διαδήλωση θα διαλυθεί λόγω της βροχής που ξέσπασε την Τετάρτη, εκατοντάδες κόσμου συνέρρευσε στην πλατεία προκειμένου να τους ενισχύσει.
Και ενώ στην άλλη άκρη της Μεσογείου συμβαίνουν τέτοια ... επαναστατικά, στη χώρα της σφαλιάρας δεν κουνιέται φύλλο.
Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται απαιτώντας ό,τι της κατέβει, και δίνοντας δουλειά στους τσαγκάρηδες που δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν τρύπες στα ζωνάρια μας.
Οι εντόπιοι σφουγκοκωλάριοι σκύβουν όλοκαι χαμηλότερα καθημερινά και γλείφουν από παπούτσια μέχρι άπλυτους πρωκτούς...
Τα οικονομικά σαίνια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιέζουν αφόρητα για συναινέσεις σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αγνοώντας ότι η όποια πολιτική εξουσία στη Δημοκρατία προέρχεται από τον κυρίαρχο λαό που καμία συναίνεση δεν έχει δώσει για τις καρπαζιές που δέχεται απανωτά από την ώρα που ο μίστερ "για την Πατρίδα" παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας...
Και αναρωτιέται κανείς: Καλά, δεν υπάρχουν πλατείες στην Ελλάδα;
Υπάρχουν ρε παιδιά, υπάρχουν... Μόνο που για να βγεις στην πλατεία, πρέπει να έχεις καρδιά και κότσια... Πρέπει να ξεβολευτείς.... Να παρατήσεις τα DVD σου, να αφήσεις κατά μέρος τα αυτοκινητά σου, να στείλεις στο αγύριστο τον καναπέ σου και να τσακιστείς να βγεις στο δρόμο....
Αλλά που να βρεις Έλληνες με τέτοια κότσια. Άλλωστε όσοι τα είχαν την τελευταία φορά που κάτι τέτοιο συνέβη στη "χώρα της Δημοκρατίας" (σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου...) είναι τώρα ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ.
Γιατί, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, είναι αυτή που ξεθεμέλιωσε τον τόπο και έφαγε το μεδούλι των επόμενων γεννεών? Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνοι οι 500 που κλείστηκαν στο Ίδρυμα της Πατησίων στις 17/11/1973 (μεταξύ των οποίων και κάμποσοι χαφιέδες του τότε καθεστώτος), έγιναν με τα χρόνια .... χιλιάδες και έστησαν φαγοπότι στην πλάτη του μικρομεσαίου Έλληνα? Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τα .... οράματα της γενιάς αυτής που τα εκμεταλλεύτηκαν κάτι τύποι με ...ζιβάγκο, ανδρώθηκαν και πάχυναν κάτι ...τσογλανοειδή και παρλαπιποειδή συνδικαλιστόμουτρα που σήμερα που ο κοσμάκης καίγεται νοιάζονται για το τομαράκι τους που δεν αξίζει δυο δεκάρες και οργανώνουν συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων για το "θεαθήναι"?
Μην το ψάνετε πατριώτες! Πλατείες υπάρχουν... "Καρύδια" δεν υπάρχουν... Και όσα υπάρχουν χαρακτηρίζονται "γραφικά" και "αιρετικά" και "αναρχοαυτόνομα" και υπόκεινται σε προβοκάτσιες, και σε υπονομεύσεις για μην ανοίξουν τα μάτια του Έλληνα και αρπάξει κανένα καδρόνι και ανοίξει όσα ... κεφάλια , απαρτίζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας πουλάνε για "Δημοκρατία".
Συνεπώς, για να δείτε πλατείες Ταχρίρ και πλατείες Πουέρτα ντελ Σολ στην "Ψωροκώσταινα", κοιτάξτε τα θλιμμένα μάτια των παιδιών σας και αφήστε τους καναπέδες. Η Ελλάδα δεν σώζεται ούτε με Μνημόνια, ούτε με πολιτικούς, ούτε με φρούδες ελπίδες για νέους ηγέτες. Η Ελλάδα για να σωθεί θέλει τους αγανακτισμένους νοικοκυραίους στο δρόμο, και τους βολεμένους εις την "γέενα του πυρός". Αμήν
Κ.Γ.Αρβανίτης
Το κίνημα που έβγαλε τους Ισπανούς "νοικοκυραίους" από τα σπίτια τους ξεκίνησε από ανέργους και φοιτητές, που θέλησαν να εκφράσουν την απελπισία τους για την παντελή έλλειψη ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Τα αιτήματά τους μοιάζουν συγκεχυμένα, όμως όλα συγκλίνουν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και στην κοινή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε ελάχιστες ημέρες το κίνημα κατά του συστήματος πολιτικής εξουσίας στη χώρα των "συμπεθέρων" μας επεκτάθηκε σε 166 πόλεις της Ισπανίας και και σε πολλές άλλες γωνιές του πλανήτη. Από το Μπουένος Αϊρες, την Πόλη του Μεξικού και την Μπογκοτά, μέχρι τις Βρυξέλλες, το Δουβλίνο, το Εδιμβούργο, το Παρίσι και τη Βιέννη έχουν διοργανωθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας είτε σε ιστορικές πλατείες είτε έξω από τις ισπανικές πρεσβείες.
Ενδεικτική της έκτασης της αγανάκτησης ήταν η μεγάλη διαδήλωση στο Βερολίνο, σε ένδειξη συμπαράστασης στο κίνημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», τα αιτήματα των οποίων αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στους νέους παγκοσμίως. Συνολικά και σύμφωνα με τους διοργανωτές, μέχρι στιγμής 130.000 άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα των «los indignados» σε όλες τις πόλεις.
Δεν υποκινούνται από κόμματα ή συνδικάτα και δεν έχουν ηγεσία, τους ενώνει η ανάγκη να αντιδράσουν. Και το όχημα για την οργάνωσή τους είναι για άλλη μια φορά, όπως και στην «αραβική Ανοιξη», το Ιντερνετ και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η αρχή έγινε από μερικούς μπλόγκερ που «έστησαν» την ιστοσελίδα με το όνομα «Αυθεντική Δημοκρατία, Τώρα» πριν από περίπου τρεις μήνες.
Σταδιακά και αρκετά αθόρυβα βρέθηκαν στο πλευρό τους περισσότερες από 400 οργανώσεις, που επιδιώκουν τη δραστηριοποίηση των πολιτών για να πιεστεί ο πολιτικός κόσμος και να ανταποκριθεί στα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί κυρίως η δραματική ανεργία. Σύμβολό τους έγινε η 15η Μαΐου, η πρώτη ημέρα των διαδηλώσεων και το κίνημα μετονομάστηκε σε «15Μ».
Οι «επαναστάτες των χαρτόκουτων», όπως τους αποκαλούν εξαιτίας των χάρτινων καταλυμάτων που χρησιμοποιούν για να διανυκτερεύσουν στην Πουέρτα ντελ Σολ, έχουν αποκτήσει «συνοδοιπόρους» όλων των ηλικιών.
Ακόμη και όταν φάνηκε ότι η διαδήλωση θα διαλυθεί λόγω της βροχής που ξέσπασε την Τετάρτη, εκατοντάδες κόσμου συνέρρευσε στην πλατεία προκειμένου να τους ενισχύσει.
Και ενώ στην άλλη άκρη της Μεσογείου συμβαίνουν τέτοια ... επαναστατικά, στη χώρα της σφαλιάρας δεν κουνιέται φύλλο.
Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται απαιτώντας ό,τι της κατέβει, και δίνοντας δουλειά στους τσαγκάρηδες που δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν τρύπες στα ζωνάρια μας.
Οι εντόπιοι σφουγκοκωλάριοι σκύβουν όλοκαι χαμηλότερα καθημερινά και γλείφουν από παπούτσια μέχρι άπλυτους πρωκτούς...
Τα οικονομικά σαίνια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιέζουν αφόρητα για συναινέσεις σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αγνοώντας ότι η όποια πολιτική εξουσία στη Δημοκρατία προέρχεται από τον κυρίαρχο λαό που καμία συναίνεση δεν έχει δώσει για τις καρπαζιές που δέχεται απανωτά από την ώρα που ο μίστερ "για την Πατρίδα" παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας...
Και αναρωτιέται κανείς: Καλά, δεν υπάρχουν πλατείες στην Ελλάδα;
Υπάρχουν ρε παιδιά, υπάρχουν... Μόνο που για να βγεις στην πλατεία, πρέπει να έχεις καρδιά και κότσια... Πρέπει να ξεβολευτείς.... Να παρατήσεις τα DVD σου, να αφήσεις κατά μέρος τα αυτοκινητά σου, να στείλεις στο αγύριστο τον καναπέ σου και να τσακιστείς να βγεις στο δρόμο....
Αλλά που να βρεις Έλληνες με τέτοια κότσια. Άλλωστε όσοι τα είχαν την τελευταία φορά που κάτι τέτοιο συνέβη στη "χώρα της Δημοκρατίας" (σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου...) είναι τώρα ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ.
Γιατί, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, είναι αυτή που ξεθεμέλιωσε τον τόπο και έφαγε το μεδούλι των επόμενων γεννεών? Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνοι οι 500 που κλείστηκαν στο Ίδρυμα της Πατησίων στις 17/11/1973 (μεταξύ των οποίων και κάμποσοι χαφιέδες του τότε καθεστώτος), έγιναν με τα χρόνια .... χιλιάδες και έστησαν φαγοπότι στην πλάτη του μικρομεσαίου Έλληνα? Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τα .... οράματα της γενιάς αυτής που τα εκμεταλλεύτηκαν κάτι τύποι με ...ζιβάγκο, ανδρώθηκαν και πάχυναν κάτι ...τσογλανοειδή και παρλαπιποειδή συνδικαλιστόμουτρα που σήμερα που ο κοσμάκης καίγεται νοιάζονται για το τομαράκι τους που δεν αξίζει δυο δεκάρες και οργανώνουν συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων για το "θεαθήναι"?
Μην το ψάνετε πατριώτες! Πλατείες υπάρχουν... "Καρύδια" δεν υπάρχουν... Και όσα υπάρχουν χαρακτηρίζονται "γραφικά" και "αιρετικά" και "αναρχοαυτόνομα" και υπόκεινται σε προβοκάτσιες, και σε υπονομεύσεις για μην ανοίξουν τα μάτια του Έλληνα και αρπάξει κανένα καδρόνι και ανοίξει όσα ... κεφάλια , απαρτίζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας πουλάνε για "Δημοκρατία".
Συνεπώς, για να δείτε πλατείες Ταχρίρ και πλατείες Πουέρτα ντελ Σολ στην "Ψωροκώσταινα", κοιτάξτε τα θλιμμένα μάτια των παιδιών σας και αφήστε τους καναπέδες. Η Ελλάδα δεν σώζεται ούτε με Μνημόνια, ούτε με πολιτικούς, ούτε με φρούδες ελπίδες για νέους ηγέτες. Η Ελλάδα για να σωθεί θέλει τους αγανακτισμένους νοικοκυραίους στο δρόμο, και τους βολεμένους εις την "γέενα του πυρός". Αμήν
Κ.Γ.Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου