Την υπέροχη αυτή εποχή του χρόνου, όπου η φύση ντύνει τον τόπο μας με τα ομορφότερα χρώματα και τις πιο μεθυστικές μυρωδιές της, η εκκλησία μας, τιμά τον πολιούχο του Διλόφου, Άγιο Νικόλαο τον Νέο (ή Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις).
Αν και δεν πρόκειται για κάποιον από τους γνωστούς αγίους της εκκλησιαστικής παράδοσης, οι προπάτορές μας τον επέλεξαν ως προστάτη και πολιούχο θέλοντας με αυτό τον τρόπο το χωριό να τεθεί υπό την προστασία του αυτού του καρτερικού, θαυματουργού και πιστού στο θέλημα του Θεού, αγίου.
Εκεί ο άγιος, παραδειγματίστηκε από ασκητές μοναχούς που ζούσαν στο βουνό Βούνενα πλησίον της Λάρισας και γι’ αυτό αποφάσισε να εγκαταλέιψει την κοσμική ζωή και τα αξιώματα και να ασκητέψει.
Στο συγκεκριμένο βουνό ασκήτευε, λοιπόν ο άγιος όταν οι Άβαροι επιτέθηκαν στην Βυζάντινή Αυτοκρατορία και λεηλατούσαν την Θεσσαλία. Όταν έφτασαν στα Βούνενα, σκότωσαν όλους τους ασκητές, αλλά θέλησαν να προσηλυτίσουν τον άγιο. Το σθένος του, ψυχικό και σωματικό αλλά αι η πίστη του, ήταν τέτοια, ώστε στο τέλος αποκεφαλίστηκε την 9 Μαΐου και αφέθηκε άταφος να κατασπαρακτεί από τα ζώα.
Το σκήνωμά του, όμως ανευρέθει, ακέραιο και άφθαρτο, από λεπρό ευγενή της Ανατολής , ο οποίος σε όνειρό του καθοδηγήθηκε στο σημείο, με σκοπό να ιαθεί και να τιμήσει τον άγιο.
Σήμερα, στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούνενα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου.
Στον τόπο του Μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου, δηλαδή στον Ιερό Ναό του, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Βούνενα, συμβαίνει ένα υπερθαύμαστο γεγονός και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Αγίου, τρέχει ένα υγρό που μοιάζει με αίμα:Το αίμα αυτό τρέχει από τους κορμούς μερικών δένδρων, στα οποία εσφαγίασαν τους συνασκητάς του Αγίου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου κατά την παράδοση εβασάνισαν τον Άγιο.
Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια, το τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα» για να το μοιράσουν, σαν ευλογία, στους γνωστούς τους. Το δε βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα από αυτούς, έχουν παρατηρήσει, ότι στις 5 η ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων, ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό, σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά, περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα».
Η αγία θαυματουργός Κάρα του, καθώς και κάποιο τεμάχιο του Λειψάνου του, βρίσκονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στο νησί της Άνδρου, κοντά στο χωριό Ώρες. Πολλοί δε Ναοί, προς τιμήν του Οσιομάρτυρος, υπάρχουν σε πολλά μέρη της πατρίδος μας.
Ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο Άγιος και στην Βοιωτία, όπου υπάρχουν προς τιμή του αρκετά μοναστήρια και εκκλησίες. Πιο ονομαστή είναι η μονή που βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Διόνυσος (Τσαμάλι), στην περιοχή Καμπιά, που χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση κατασκευάσθηκε με υλικά που μετέφεραν τα βυζαντινά αυτοκρατορικά καράβια έως την Αταλάντη με τελικό προορισμό τη μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη. Η διαδρομή από την Αταλάντη έως το Στείρι περνούσε από την περιοχή των Καμπιών.Η Μονή του Αγίου Νικολάου θεωρείται σύγχρονη αυτής του Οσίου Λουκά, γεγονός που αποδεικνύεται από την ύπαρξη της γνωστής και περίφημης αγιογραφίας στην κρύπτη της Αγίας Βαρβάρας (κάτω από το ναό) του Αγίου Ιωάννη του Καλοχτένη, όπου η στάση, η μορφή και τα χρώματά της μαρτυρούν την εποχή δημιουργίας της και ίδρυσης ταυτόχρονα της Μονής.
Η παράδοση λέει ότι καθώς μετέφεραν τις μαρμάρινες πέτρες από την Αιδηψό για να χτίσουν το μοναστήρι του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας, εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και απαίτησε κάθε φορά που περνούν να αφήνουν από ένα μάρμαρο. Μ’ αυτές τις πέτρες χτίστηκε το μοναστήρι.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, της εορτής του πολιούχου του Διλόφου, εύχομαι στους απανταχού Διλοφιώτες, χρόνια πολλά, υγεία και τύχη που είναι απαραίτητα, ο Άγιος να μας χαρίζει την δύναμη που απαιτούν οι δύσκολες εποχές και να μας αξιώσει να παραστούμε κάποια στιγμή ως χωριό στην χάρη του στα Βούνενα και στην Άνδρο όπου φυλάσσονται τα Άγια λειψανά του.
Παρότι το γραφικό αυτό χωριό της Δυτικής Φθιώτιδας, το μπαλκόνι της, πανηγυρίζει την 20η Ιουλίου, εν τούτοις η εκκλησία του πανηγυρίζει τον πολιούχο Άγιό της την 9 Μαΐου κάθε χρόνο.
Αν και δεν πρόκειται για κάποιον από τους γνωστούς αγίους της εκκλησιαστικής παράδοσης, οι προπάτορές μας τον επέλεξαν ως προστάτη και πολιούχο θέλοντας με αυτό τον τρόπο το χωριό να τεθεί υπό την προστασία του αυτού του καρτερικού, θαυματουργού και πιστού στο θέλημα του Θεού, αγίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολή κάπου μεταξύ 7ου – 8ου μ.Χ αιώνα. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Την εποχή εκείνη η οποία χαρακτηριζόταν από την απαρχή της άνθησης του Βυζαντίου, οι νέοι των ευπόρων οικογενειών ακολουθούσαν την στρατιωτική σταδιοδρομία, όπως έκανε και ο Άγιός μας. Η ανδρεία, η καρτερία, η ταπεινοφροσύνη και η χάρη του Θεού, κατέστησαν τον Άγιο Νικόλαο πολύ επιτυχημένο και γι’ αυτό τον λόγο ο αυτοκράτορας τον προήγαγε και τον ονόμασε Δούκα, αναθέτοντάς του, ως περιοχή στρατιωτικής ευθύνης την Θεσσαλία.
Εκεί ο άγιος, παραδειγματίστηκε από ασκητές μοναχούς που ζούσαν στο βουνό Βούνενα πλησίον της Λάρισας και γι’ αυτό αποφάσισε να εγκαταλέιψει την κοσμική ζωή και τα αξιώματα και να ασκητέψει.
Στο συγκεκριμένο βουνό ασκήτευε, λοιπόν ο άγιος όταν οι Άβαροι επιτέθηκαν στην Βυζάντινή Αυτοκρατορία και λεηλατούσαν την Θεσσαλία. Όταν έφτασαν στα Βούνενα, σκότωσαν όλους τους ασκητές, αλλά θέλησαν να προσηλυτίσουν τον άγιο. Το σθένος του, ψυχικό και σωματικό αλλά αι η πίστη του, ήταν τέτοια, ώστε στο τέλος αποκεφαλίστηκε την 9 Μαΐου και αφέθηκε άταφος να κατασπαρακτεί από τα ζώα.
Το σκήνωμά του, όμως ανευρέθει, ακέραιο και άφθαρτο, από λεπρό ευγενή της Ανατολής , ο οποίος σε όνειρό του καθοδηγήθηκε στο σημείο, με σκοπό να ιαθεί και να τιμήσει τον άγιο.
Σήμερα, στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούνενα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου.
Στον τόπο του Μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου, δηλαδή στον Ιερό Ναό του, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Βούνενα, συμβαίνει ένα υπερθαύμαστο γεγονός και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Αγίου, τρέχει ένα υγρό που μοιάζει με αίμα:Το αίμα αυτό τρέχει από τους κορμούς μερικών δένδρων, στα οποία εσφαγίασαν τους συνασκητάς του Αγίου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου κατά την παράδοση εβασάνισαν τον Άγιο.
Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια, το τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα» για να το μοιράσουν, σαν ευλογία, στους γνωστούς τους. Το δε βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα από αυτούς, έχουν παρατηρήσει, ότι στις 5 η ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων, ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό, σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά, περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα».
Η αγία θαυματουργός Κάρα του, καθώς και κάποιο τεμάχιο του Λειψάνου του, βρίσκονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στο νησί της Άνδρου, κοντά στο χωριό Ώρες. Πολλοί δε Ναοί, προς τιμήν του Οσιομάρτυρος, υπάρχουν σε πολλά μέρη της πατρίδος μας.
Ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο Άγιος και στην Βοιωτία, όπου υπάρχουν προς τιμή του αρκετά μοναστήρια και εκκλησίες. Πιο ονομαστή είναι η μονή που βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Διόνυσος (Τσαμάλι), στην περιοχή Καμπιά, που χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση κατασκευάσθηκε με υλικά που μετέφεραν τα βυζαντινά αυτοκρατορικά καράβια έως την Αταλάντη με τελικό προορισμό τη μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη. Η διαδρομή από την Αταλάντη έως το Στείρι περνούσε από την περιοχή των Καμπιών.Η Μονή του Αγίου Νικολάου θεωρείται σύγχρονη αυτής του Οσίου Λουκά, γεγονός που αποδεικνύεται από την ύπαρξη της γνωστής και περίφημης αγιογραφίας στην κρύπτη της Αγίας Βαρβάρας (κάτω από το ναό) του Αγίου Ιωάννη του Καλοχτένη, όπου η στάση, η μορφή και τα χρώματά της μαρτυρούν την εποχή δημιουργίας της και ίδρυσης ταυτόχρονα της Μονής.
Η παράδοση λέει ότι καθώς μετέφεραν τις μαρμάρινες πέτρες από την Αιδηψό για να χτίσουν το μοναστήρι του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας, εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος και απαίτησε κάθε φορά που περνούν να αφήνουν από ένα μάρμαρο. Μ’ αυτές τις πέτρες χτίστηκε το μοναστήρι.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, της εορτής του πολιούχου του Διλόφου, εύχομαι στους απανταχού Διλοφιώτες, χρόνια πολλά, υγεία και τύχη που είναι απαραίτητα, ο Άγιος να μας χαρίζει την δύναμη που απαιτούν οι δύσκολες εποχές και να μας αξιώσει να παραστούμε κάποια στιγμή ως χωριό στην χάρη του στα Βούνενα και στην Άνδρο όπου φυλάσσονται τα Άγια λειψανά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου