Φιλολαϊκά μέτρα Αντιλαϊκού αποτελέσματος

Η Τετάρτη 9 Μαρτίου ήταν μία ηλιόλουστη μέρα. Παγερή μεν τις πρώτες πρωϊνές ώρες, πλην όμως ηλιοφώτιστη, χωρίς αέρα, με άνοδο της θερμοκρασίας από το μεσημέρι και μετά. Διαμετρικά αντίθετη από την προηγούμενη μέρα, μέρα κατά την οποία έπεσε χιόνι και η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή και σημειώθηκε παγετός ακόμη και σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο. Η χιονόπτωση, παρά τον φόβο που ενέσπειραν τα ΜΜΕ δεν ήταν μεγάλης έντασης, μία "αγάνα" χιόνι, ίσα-ίσα που "τό'στρωσε" στον κάμπο, δεν είναι δα και καταστροφή. Γενικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν μία συνηθισμένη χειμωνιάτικη μέρα, αυτό θα πει χειμώνας άλλωστε, χιόνια, βροχές και κρύο. Ο χειμώνας δεν είναι να ντύνεται κάποιος ελαφρά και να απολαμβάνει το καφεδάκι του σε υπαίθριο χώρο. Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία της φύσης: η εναλλαγή των εποχών. Κι αυτή είναι η διαφορά του homo sapiens (του ευφυούς ανθρώπου) από τα άλλα έμβια όντα: να γνωρίζει την εναλλαγή των εποχών και να προετοιμάζεται κατάλληλα, ώστε να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της κάθε εποχής.

Όλα αυτά βέβαια στην συνείδηση ημών των απλών θνητών, των ευφυών εμβίων όντων. Διότι στην συνείδηση των αυτοδιοικητικών αρχόντων αυτές οι καιρικές συνθήκες εγκυμονούν κινδύνους για τους πολίτες. Κι επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία οι κυβερνήτες αισθάνονται σαν τον πατερούλη που νοιάζεται ακόμη και για το πώς κοιμάται κάποιος στην κρεββατοκάμαρά του, φροντίζουν πάντα να μάς προστατεύουν. Και απεφάνθησαν: Να μην λειτουργήσουν τα σχολεία στα όρια της εξουσίας τους. Ο περιφερειάρχης έδωσε γενική κατεύθυνση κλίνοντας προς την άποψη να κλείσουν τα σχολεία και άφησε το θέμα να το χειριστούν οι δήμαρχοι κατά περίπτωση, (αφού η αρμοδιότητα πλέον λειτουργίας των σχολείων περιήλθε στις αρμοδιότητες των καλλικρατικών δήμων), κι αφού κρίνουν οι ίδιοι τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στα όρια του δήμου τους. Κι επειδή οι δημοτικοί άρχοντες ενεργούν τις περισσότερες φορές χωρίς να σκέπτονται, ακολουθώντας την πεπατημένη, ακολουθώντας δηλ. το τι έπρατταν οι προηγούμενοι σε ανάλογες περιπτώσεις, και αγνοώντας προφανώς ότι κάθε απόφαση στηρίζεται σε διαφορετικά δεδομένα, εξέδωσαν ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία τα σχολεία θα παρέμειναν κλειστά την συγκεκριμένη μέρα.

Έτσι η πλειονότητα των εμπλεκομένων μένει κατενθουσιασμένη: οι μαθητές (αυριανοί ψηφοφόροι) πρωτίστως που δεν θα έκαναν μάθημα. Θα μού πείτε κι όταν λειτουργούν τα σχολεία, κάνουν μάθημα; Ε, αυτή είναι μία άλλη συζήτηση, που δεν επαρκούν πολλές αναρτήσεις για να φωτιστεί το θέμα. Οι καθηγητές, που θα έχουν έτσι ελεύθερο χρόνο να κάνουν τα ιδιαίτερά τους και μάλιστα σε παιδιά, που, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, είναι επικίνδυνο να πάνε στο σχολείο, δεν είναι όμως καθόλου επικίνδυνο να πάνε στο φροντιστήριο. Οι ιδιοκτήτες πολιτιστικών κέντρων και χώρων κοινωνικοποίησης των νέων (εδώ προσθέτετε ό,τι κατά περίπτωση θεωρείτε ως πολιτιστικό κέντρο, ιδίως οι γονείς). Οι δημοτικοί άρχοντες, που, αφουγκραζόμενοι το δημόσιο αίσθημα, μπορούν να πουν, κοιτάζοντας στα μάτια τους ψηφοφόρους τους, ότι εκτέλεσαν την εντολή τους και δικαίωσαν την επιλογή τους. Αυτοί που δεν μένουν ευχαριστημένοι είναι οι γονείς που έχουν πρόβλημα για την φροντίδα των παιδιών τους τις ώρες του σχολείου καθώς και οι φορολογούμενοι που, ενώ πληρώνουν αδρά για να υπάρξει ένα σύστημα εκπαίδευσης βασιζόμενο στην δημόσια παιδεία, διαπιστώνουν ότι αυτό δεν πραγματοποιείται. Το ότι οι δημοτικοί άρχοντες, οι ιδιοκτήτες "πολιτιστικών κέντρων", οι καθηγητές, είναι κι αυτοί γονείς και νοιάζονται για την μόρφωση των παιδιών τους, είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια. Το ότι οι ίδιοι είναι και φορολογούμενοι είναι επίσης μία αμελητέα παράμετρος του όλου προβλήματος. Ετσι μπορούν όλοι να κατακεραυνώνουν, στους ναούς της δημοκρατίας, τα καφενεία εννοώ, το ανάλγητο κράτος και τους τριακόσιους της Βουλής, που δεν κάνουν τίποτε για την πρόοδο της χώρας μας!

Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι δημοτικοί άρχοντες, θα καταλάβουμε όλοι εμείς, το εκλογικό σώμα, και με την σειρά μας να πιέσουμε τους αιρετούς μας άρχοντες, ότι η πραγματική προσφορά προς τους νέους, δεν είναι να τους χαϊδεύουμε τ' αυτιά, να τους γινόμαστε αρεστοί. Πρέπει να πιέσουμε τους δημοτικούς άρχοντες για να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματική προσφορά προς τους νέους, είναι να τους δείξουμε ότι η κατάκτηση της γνώσης απαιτεί θυσίες, ο δρόμος προς την πρόοδο, προς την ανάπτυξη, προς την ευημερία θέλει σκληρή δουλειά, θέλει στερήσεις. Πρέπει να καταλάβουν οι νέοι ότι χρειάζεται επιμήκυνση των ημερών διδασκαλίας, ότι χρειάζεται εντατικοποίηση των σπουδών, πρέπει να σταματήσει ο χαβαλές, οι αργίες για ψύλλου πήδημα, οι καταλήψεις. Πρέπει να πεισθούν οι νέοι, ιδίως οι φτωχότεροι εξ αυτών, που φοιτούν στα δημόσια σχολεία του δήμου μας, ότι ο μόνος τρόπος για να γίνουν ανταγωνιστικοί προς τα παιδιά των πλουσίων που φοιτούν στα ιδιωτικά και στα ξένα σχολεία, είναι να δουλεύουν αυτοί και οι δάσκαλοί τους σκληρά. Πρέπει να πείσουμε την δημοτική αρχή, αφού η ίδια δεν μπορεί να το καταλάβει, ότι, την στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης, ο μόνος τρόπος να εξέλθουμε από την κρίση είναι να παράγουμε Παιδεία, να παράγουμε Γνώση. Η Παιδεία και η Γνώση είναι δύο προϋποθέσεις, που αν πληρωθούν, μπορούμε να ελπίζουμε σε μία συνολική ανάπτυξη. Γιατί έτσι θα γίνουμε πιο εξυπηρετικοί και ευγενικοί για να ενισχυθεί ο τουρισμός μας, πιο επαγγελματίες για να τονωθεί ο τομέας των υπηρεσιών μας, πιο ευαίσθητοι στην προστασία του περιβάλλοντος, πιο τολμηροί στις επενδύσεις σε καινοτόμες επιχειρήσεις, πιο προσεκτικοί στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, πιο ευσυνείδητοι στις δουλειές μας, πιο υπεύθυνοι στις συναλλαγές μας με το δημόσιο, πιο προσγειωμένοι στις απαιτήσεις μας, πιο συνετοί στην σχέση μας με τους αδυνάτους, πιό αξιοπρεπείς, πιό άνθρωποι τελικά.

Αν νομίζουμε ότι μπορούμε να συνεισφέρουμε ένα λιθαράκι για να πάει μπροστά αυτός ο έρμος τόπος, είναι να πούμε αλήθειες, όσο πικρές και στενάχωρες είναι και να αναλάβουμε τις ευθύνες που στον καθένα αναλογούν. Και μην νομίζουμε ότι τό  θέμα της λειτουργίας των σχολείων είναι μόνον θέμα της κεντρικής εξουσίας. Είναι θέμα και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και κυρίως αυτής. Κι αν την κεντρική εξουσία μπορούμε, με τα μέσα που διαθέτουμε, να την επηρεάσουμε λίγο, την τοπική αυτοδιοίκηση μπορούμε, όχι μόνο να την επηρεάσουμε, αλλά και να την καθοδηγήσουμε.

Τσιούνης Ηρακλής

Βραβείο αντί Αναθέματος

Βράβευσαν, λένε οι ειδήσεις του Σαββάτου 5 Μαρτίου ενός τοπικού τηλεοπτικού διαύλου, τον επί 12ετίαν τέως (θέλω να πιστεύω τέως και όχι πρώην, αλοίμονο αν ξαναγίνει δήμαρχος) δήμαρχο του πρώην δήμου Αγ. Γεωργίου Τυμφρηστού, κ. Ν. Αντωνόπουλο. Η βράβευση έγινε από τον Σύλλογο των απανταχού Πτελεωτών κατα την διάρκεια του ετήσιου χορού τους σε κοσμικό κέντρο της Λαμίας. Και η απορία ενός απλού δημότη του δήμου Αγ. Γεωργίου: Προς τι η βράβευση; Τι το πρωτοποριακό, ποιό το παραγωγικό, ποιό το διαχρονικά ωφέλιμο έργο για τον δήμο και τους δημότες του παρήγαγε ο εν λόγω δήμαρχος, για να αξίζει μίας τέτοιας βράβευσης; Τι έπραξε ώστε να ξεχωρίζει από τους άλλους δημοτικούς άρχοντες; Τι τέλος πάντων συνέλαβε, μελέτησε και υλοποίησε αυτή η κορυφή, ο γκουρού της τοπικής αυτοδιοίκησης,  που ήταν αδύνατο να πράξουν οι άλλοι μνηστήρες της δημοτικής αρχής; Μήπως η κατασκευή φαραωνικών, σπάταλων και αντιπαραγωγικών έργων, η κατασκευή προσωπικών τοιχείων αντιστήριξης και τσιμεντόστρωση προσωπικών δρόμων βαπτισθέντων και ονοματισθέντων ως έργων κοινής ωφέλειας, η μεροληπτική απ' ευθείας ανάθεση έργων σε ημετέρους ευνοουμένους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του, η παντελής αδυναμία διοίκησης των οργάνων του δήμου, η κληροδότηση χρεών αγνώστου ύψους που, ενδεχομένως να εγγίζουν το 1εκ.Ευρώ, αποτελούν αποδοχή ως επιτυχημένης της δημαρχιακής του θητείας και συνιστούν λόγο επιβράβευσης;

Ο κ. Ν. Αντωνόπουλος ενσάρκωσε όλες τις αδυναμίες, ατέλειες, παθογένειες και καταδικαστέες πρακτικές του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος που οδήγησε την χώρα μας σ' αυτή την πρωτοφανή ηθική, οικονομική και πολιτιστική κρίση. Επιλογή μετριοτήτων αντί αρίστων και καταλλήλων προσώπων για την στελέχωση, οργάνωση του δήμου, έλλειψη οράματος για την επί στέρεας βάσης οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, αναξιοκρατία και ρουσφετολoγία αναχθείσα σε επιστήμη, προκλητική αδιαφορία για την εφαρμογή της ουσίας του νόμου αντικαθιστώντας την με την τυπική εφαρμογή, καταρράκωση κάθε ιδεολογικής αρχής, σύμπραξη ακόμη και με τον διάβολο και χρήση κάθε θεμιτού και αθέμιτου τρόπου προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη νίκη στις εκλογές, μία σπάταλη και χωρίς επιλογή μεταξύ μακροχρονίως ωφελίμου για τον τόπο και βραχυχρονίως χρησίμου για τον ίδιο, διαχείριση του δημόσιου χρήματος, αναγωγή σε κανόνα της πολιτικάντικης μακιαβελλικής θέσης "άλλα λέμε, άλλα εννοούμε κι άλλα κάνουμε'. Έχει κι αυτός μεγάλο μερίδιο ευθύνης όπως κι άλλοι συνάδελφοί του δήμαρχοι για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Ενδεχομένως και αυτόν, μαζί με πολλούς άλλους λειτουργούς της δημόσιας διοίκησης, να εννοούσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όταν έλεγε "μαζί τα φάγαμε".

Η βράβευση μού θύμισε την παροιμία "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". Μού θυμίζει τις εκπομπές στην τηλεόραση, όπου ο παρουσιαστής μίας εκπομπής προσκαλεί έναν άλλο παρουσιαστή μίας άλλης εκπομπής, κι ο δεύτερος με την σειρά του ανταποδίδει την πρόσκληση και αμφότεροι λιβανίζονται κι εκφράζουν τον θαυμασμό τους για το μεγαλείο του προσκεκλημένου. Για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα στην περιοχή μας, ο τέως δήμαρχος οφείλει πολλά στους "προύχοντες" της Πτελέας. Τον υποστήριξαν, τον ψήφισαν, τον εξέλεξαν δήμαρχο, κι αυτός με την σειρά του επιβράβευσε τους "προύχοντες" αυτούς. Τους έκανε αντιδημάρχους επί πολλές θητείες, παρ' ότι σύμφωνα με τον νόμο δεν εδικαιούντο αφού δεν διέμεναν στην επικράτεια του δήμου, αλλά τουλάχιστον 50 χιλιόμετρα μακριά. "Τόνα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυό το πρόσωπο", λέει ο πάνσοφος λαός. Ο ένας βοήθησε τον άλλον και οι δυό την μακροημέρευσή τους στον δήμο. Κι αφού γι' αυτούς, αυτός ήταν ο σκοπός τους, προχώρησαν και στο επόμενο βήμα: στην βράβευση, αφού πλέον αμφότεροι είναι εκτός κεντρικής αυτοδιοικητικής σκηνής, (ενδεχομένως στα παρασκήνια να μην είναι). Και αυτοί έκαναν καλά την δουλειά τους εις υγείαν των κορόϊδων. Κι επειδή εγώ δεν επιθυμώ να θεωρούμαι κορόϊδο και να μένω απαθής, θα τους απονείμω τιμητικό τίτλο τιμής. Όχι όμως αυτόν του βραβείου, αλλά του αναθέματος, για όσα δεινά επισώρευσαν στην περιοχή μας.
 
Τσιούνης Ηρακλής

Το τέλος του 3ου δρόμου

Τελικά, μετά από πολύ σκέψη ξεκίνησαν οι βομβαρδσμοί στην Λιβύη. Ουσιαστικά, πρόκειται για αεροπορικές επιχειρήσεις καταστολής αεράμυνας και τίποτε άλλο. Οι Δυτικοευρωπαίοι, με αρχιστράτηγο το πρόεδρο της Γαλλίας εκδήλωσαν ενέργειες, έστω και με πέπλο ανθρωπιστικού χαρακτήρα.

            Έχουν δίκιο οι χώρες της Δύσης να αντιδρούν με τον συγκεκριμένο τρόπο; Κανείς από εμάς δεν ξέρει. Φυσικά ο Καντάφι, βλαστημά την ώρα και την στιγμή που στο παρελθόν προσέφερε αφειδώς τη οικονομική και όχι μόνο στηριξή του σε πολλούς από αυτούς. Από πλευράς δυτικών δεν είναι και το πιο τίμιο. Αυτά πολλές φορές δεν συμβαίνουν ούτε στους κόλπους της Μαφίας, αφού μια στοιχειώδης μπέσα υπάρχει.

            Στο ερώτημα αν ο Καντάφι πρέπει να πέσει, για να ανασάνουν οι πολίτες της Λιβύης, εγώ θα πω ότι στο παρελθόν, υπήρχαν σαφώς πολλοί πρισσότεοι λόγοι που να δικαιολογούσαν μία τέτοιου είδους επέμβαση. Στην σημερινή εποχή, αυτό φαντάζει κομματάκι ετεροχρονισμένο και παράξενο. Τι να πεις όμως οταν έχεις να κάνεις με λυκόφιλους;

            Γεγονός, όμως είναι ότι ο 3^ος δρόμος, αυτόν που είχε διακηρύξει ο Ανδρέας Παπανδρέου, πάει περίπατο. Όσο και να κοπιάζουμε και να σπάμε το κεφάλι μας οι δρόμοι είναι δύο, ο εξής ένας. Η Δύση θέλει να ανήκουμε στη Δύση και όσο και αν προσπαθούμε να αποτινάξουμε τον ζυγό, το ΔΝΤ και η κα Μέρκελ θα μα το θυμίζουν κουνώντας επιδειτικά τα ομόλογα των δανείων που έχουμε υπογράψει, υποθηκευοντας το μέλλον, τις εθνικές μας αξίες και τέλος την ίδια την χώρα. Βέβαια και ο Καντάφι δεν αποτελούσε τον δρόμο προς την εθνική μας επιτυχία. Μάλλον ένας βαρετός συνδαιτυμόνας σε λαϊκά γλέντια με εθνικά ζεϊμπέκικα και τριτοκοσμική ψευτοπερηφάνια ήταν, ο οποίος μας έκανε να νομίζουμε ότι έχουμε την δύναμη τον τσαμπουκά και την μαγκιά να αγνοούμε και αψηφούμε τα συνοφρυομένα βλέματα των δυτικών, κάνοντας παρέα με τον χασάπη του Λόκερμπι...

            Γεγονός, επίσης είναι ότι μετά το 1974 για πρώτη φορά κάποιοι Έλληνες, συγκεκριμένα πιλότοι, θα αισθανθούν το άγχος του πολέμου και θα αντικρύσουν τα ίχνη στα ραντάρ τους με την γνώση ότι είναι εχθροί και όχι συμπαίκτες. Κύριοι βρισκόμαστε σε καθεστώς πολέμου, όσο και αν αυτό μας φαίνεται πρωτόγνωρο ή πρωτάκουστο. Μόνο που αυτή την φορά δνε υπάρχει ένα τόσο δα εθνικό υπόβαθρο, ούτε η απλή αίσθηση ότι κάνουμε το σωστό για την χώρα και το έθνος. Νομίζω ότι η κρίση και το ΔΝΤ έχουν βλάψει κάτι άλλο βαθύτερο. Τον ανθρωπισμό και το εθνικό φρόνημα το οποίο δεν ξυπνά όσα F-16 και αν συμμετάσχουν σε αυτή την παρωδία που  λέγεται “Odyssey Dawn”.    

Τι γίνεται με το δημοτικό κατάστημα του Διλόφου;

Σήμερα στις 16 Μαρτίου, μέλη του Δ.Σ του Εξωραϊστικού & Εκπολιτιστικού Συλλόγου Διλόφου καθώς και μέλη του εκλεγμένου Τοπικού Συμβουλίου του Δ.Δ Αγίου Σώστη - Διλόφου του Δήμου Μακρακώμης, επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο κύριο Ευθύμιο Παπαευθυμίου και έθεσαν υπ' όψην του τις ανησυχίες και τις απορίες των κατοίκων του Διλόφου σχετικά με την πορεία και την πρόοδο των εργασιών του δημοτικού καταστήματος του οικισμού.
Στο κύριο Δήμαρχο ετέθησαν ερωτήματα, σχετικά με την μέχρι τώρα πρόοδο των εργασιών, τον προγραμματισμό για τις μελλοντικές εργασίες και τον περίπου χρόνο δημοπράτησης προς χρήση, της υπ' όψη υποδομής.
Τα ερωτήματα αυτά, τέθηκαν και στον Επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης, κύριο Νικόλαο Τζιβελέκα, ο οποίος ως προηγούμενη Δημοτική Αρχή γνώριζε αρκετές από τις λεπτομέρειες του όλου θέματος, αλλά και στον Αντιδήμαρχο κύριο Βασίλειο Κανέλλο.
 Ήδη μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε προηγηθεί της επίσκεψης, η Δημοτική Αρχή ασχολήθηκε με το θέμα και ενέκρινε στον τρέχοντα Προϋπολογισμό του Δήμου το ποσό των 6.900 € ώστε το έργο να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό.
Τόσο ο νυν, όσο και ο τέως Δήμαρχος έδειξαν πλήρη κατανόηση στις αιτιάσεις και τις ανησυχίες των κατοίκων και επισκεπτών - παραθεριστών του όμορφου οικισμού του Διλόφου, αντιλήφθηκαν το πλήρες μέγεθος του προβλήματος και αποδέχθηκαν την σημασία της εν λόγω υποδομής, στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι του οικισμού και συνολικά του Δήμου.
Τέλος, υποσχέθηκαν την καταβολή εκ μέρους τους, άοκνων προσπαθειών ώστε το όλο έργο να βρίσκεται σε λειτουργία στις αρχές Ιουνίου, ώστε η παραθεριστική περίοδος να έλθει στο γραφικό Δίλοφο ομαλά, χωρίς προβλήματα.
Ευελπιστούμε ότι οι υποσχέσεις αυτές θα έχουν αντίκρυσμα και η όλη προσπάθεια θα στεφθεί με επιτυχία. Το όλο θέμα δεν τίθεται σε καθεστώς εφησυχασμού αλλά βρίσκεται υπό την στενή εποπτεία τόσο του Συλλόγου όσο και του Τοπικού Συμβουλίου.

Προσωπικά θα ησυχάσω μόνο την ημέρα εκείνη που όλοι οι συμμετέχοντες και εμπλεκόμενοι σε αυτή την προσπάθεια, θα παρακαθίσουν ως ομήγυρη στο γλέντι των εγκαινίων του μαγαζιού μας.
Μέχρι τότε, φρουροί γρηγορείτε...