Το ατσάλι της ψυχής μας

Με σκεπτικισμό διαβάζω σήμερα τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε, ο οποίος προσβλέπει και διαβεβαιώνει ότι η Γερμανική Βουλή θα επικυρώσει τις πρόσφατες αποφάσεις του Eurogroup. Με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή όμως, βλέπω και παρακολουθώ τις αντιδράσεις των γερμανικών Μ.Μ.Ε τα οποία παρουσιάζουν δημοσκοπήσεις με αρνητικές απόψεις των γερμανών πολιτών σε οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας.
             Είναι προφανές από τις αντιδράσεις και την ακουληθητέα «συμμαχική» τακτική κατά τις διαπραγματεύσεις,  ότι οι Έλληνες δεν είναι πλέον συμπαθείς στους κόλπους αυτού που ονομάζεται «ζώνη του Ευρώ». Υποπτεύομαι ότι δεν είναι πλέον συμπαθείς ούτε στην Ευρώπη γενικότερα. Ούτε τελικά ήταν ποτέ, αν εξαιρέσεις κάποιους ανθρώπους με ευρωπαϊκή προοπτική και όραμα, που ενέταξαν την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια για δικούς τους λόγους.

             Η Ελλάδα λοιπόν, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της βιώνει την απέχθεια, την αδικία και περιφρόνηση των «εταίρων» της. Σίγουρα, δεν είναι πρωτόγνωρο, ούτε δυστυχώς και η τελευταία. Αποτελεί ένα από τα αιώνια χαρακτηριστικά των Ελλήνων: να ορέγονται το χτύπημα στην πλάτη των «πολιτισμένων» φίλων τους, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι λυκόφιλοι. Αυτό το χαρακτηριστικό, αποτελεί γενετικό ιδίωμα του λαού μας. Κάθε λαός διαθέτει τέτοιου είδους ιδιώματα:

Οι Άγγλοι, είναι εμπορικότατοι, ψιλοβρωμιάρηδες, πανούργοι, εργατικότατοι και αποικιοκράτες.
Οι Γάλλοι είναι κρασοκανάτες, μόνιμα θύματα των Γερμανών και αθεράπευτα ρομαντικοί
Οι Γερμανοί, είναι ιμπεριαλιστές, λάτρεις της ομαδικότητας μέχρι επιπέδου κοπαδιού και ανασφαλείς.

             Ναι, μάλιστα ανασφαλείς. Ένας λαός διόλου εθισμένος και δεμένος με τις προγονικές εστίες οι οποίες δεν μπορούν απ’ ότι φαίνεται να του εξασφαλίσουν την θαλπωρή που τόσο του λείπει. Πάντα λάτρευαν την κάθε μορφής επέκταση που αποσκοπούσε στην ανάπτυξη αυτού που τον καλούν ζωτικό χώρο. Και πάντα κάποιος βρισκόταν να ανακόψει αυτή την πορεία είτε ήταν προς την Ανατολή, είτε προς την Δύση. Και έτσι η Γερμανία, ήταν καταδικασμένη να απλώνεται στα κρύα και μελαγχολικά λιβάδια καθώς και στα σκοτεινά και ανήλιαγα δάση της Κεντρικής Ευρώπης.

             Και εμείς ένας λαός διαφορετικός, με τη μοίρα προαιώνια συνυφασμένη με τούτη τη γη, που μπορεί να μην είναι η πλέον εύφορη, αλλά έχει τα πάντα. Ήλιο και αέρα, νερό και βλάστηση, ορυκτά και θάλασσα. Όλα αυτά τα συστατικά, πέρασαν μέσα στο γονιδίωμα του Έλληνα και τον έκαναν έξυπνο, γενναίο, φιλόδοξο, ψυχόπονο, τεμπελάκο, μοναχοφάη. Μα πάνω απ’ όλα του έδωσαν το μεγαλύτερο προνόμιο: να σφυρηλατεί την ψυχή του και το είναι του και να είναι πραγματικά «αθάνατος».

             Έτσι λοιπόν φίλε μου Γερμανέ εθνικιστή που με λοιδωρείς και με θεωρείς το κατακάθι της Ευρώπης. Έχω ένα καλό που όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα το αποκτήσεις.

             Χτύπα και άλλο! Αντέχω, γιατί είμαι σφυρηλατημένος στη φωτιά της ιστορίας εδώ και 90 αιώνες. Όπως το σίδερο, έτσι και εγώ καθαρίζω όταν με χτυπάνε πυρωμένο!!! Βρώμισα, κηλιδώθηκα τόσα χρόνια και δεν ημουν αγνός και άσπιλος. Έμαθα στην τρυφηλή ζωή, στην ακαματοσύνη, στο δρόμο της Κακίας, στις διασκεδάσεις και την παγαποντιά. Και τώρα που με φτύνεις και με ποδοπατάς με καθαρίζεις.

             Χτύπα και άλλο Ούνε!!! Άνοιξε μου τα μάτια να δω ποιοι είναι φίλοι μου και ποιοι όχι. Ξύπνα μου το μυαλό να θυμηθώ το παρελθόν μου και την ιστορία μου, γιατί εσύ δεν έχεις παρά μόνο τα τελευταία 150 χρόνια…

             Χτύπα και άλλο ξανθό και ασπρουλιάρικο ζώο!!! Φτιάξε μου την ψυχή μεγάλη σαν την θαλασσά μου, περήφανη και αγέρωχη σαν τα βουνά μου, το πνεύμα μου ελεύθερο σαν τον αέρα που φυσά και τη ματιά μου αγέρωχη και καυτή σαν τον ήλιο μου.

             Και τότε ετοιμάσου!!! Πρόσμενε τη μοίρα σου όπως όλοι πήραν την σειρά τους και την υπέμειναν. Όταν οι Πέρσες με σκότωσαν και με βίασαν το πλήρωσαν με το ίδιο και χειρότερο τρόπο. Όταν οι Τούρκοι με βασάνιζαν για τέσσερις αιώνες, τους το ανατοπέδωσα, και αν οι «σύμμαχοι» δεν μπλέκονταν θα τους έλιωνα! Όταν οι Ιταλοί με περιέπαιζαν τους έφτασα μια ανάσα από την θάλασσα! Όταν εσύ με επιβουλεύτηκες σε έστειλα στην παγωμένη κόλαση της Ρωσίας να εξαγνιστείς!

             Χτύπα!!! Μόνο να είναι δυνατά και γρήγορα, ώστε να φύγει γρήγορα  η σκουριά της ψυχής μου! Γιατί εγώ πάντα ήμουν καθαρός Έλληνας! Και αυτός σου μιλά σήμερα, γελώντας με τα προστάγματά σου!!! Γιατί εσύ θα είσαι μια ζωή ανασφαλής. Για το αν είσαι Γερμανός ή ένα μούλικο που έσπειραν το ’45 οι σοβιετικοί κατακτητές του Βερολίνου!!!