Δυτική Φθιώτιδα: Τόσο κοντά και τόσο μακριά

Για όσους είναι λάτρεις της περιπέτειας και της περιήγησης, σίγουρα ο χώρος της Δυτικής Φθιώτιδας είναι γνωστός και αγαπημένος. Η αυξανόμενη οικονομική κρίση, όμως, και οι σύγχρονες εργασιακές απαιτήσεις έχουν αποστερήσει από πολύ κόσμο την δυνατότητα να αφιερώνουν το Σαββατοκυριακό τους στην αναψυχή, συνδυάζοντάς την με περιηγήσεις σε άγνωστες περιοχές της χώρας μας.

Η Δυτική Φθιώτιδα αποτελεί ένα από τα πιο ωραία μέρη της Ελλάδας έχοντας ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα: η απόσταση των 200 χλμ από την Αθήνα, σίγουρα δεν είναι απαγορευτική για μία, έστω και ημερήσια, βόλτα σ' αυτήν την γραφική γωνιά της Ελλάδας.

Πολλές φορές, δυστυχώς προσωπικά συμφέροντα και μικροαστικοί περιορισμοί, αντιστρέφουν δυναμικές που αναπτύσσονται και τις οδηγούν σε αποτυχία. Και αυτό αποτελεί το στρατηγικό μειονέκτημα αυτής της περιοχής. Όλοι οι πολίτες της Δυτικής Φθιώτιδας αγαπούν τον τόπο τους. Πόσοι όμως είναι αποφασισμένοι να παλέψουν γι' αυτόν; Πόσοι μπορούν να παραμερίσουν προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις για να γίνουν αρωγοί μίας προσπάθειας αναμόρφωσης και ποιοτικής αναβάθμισης της περιοχής; Στον τόπο αυτό μόνο μετά από καταστροφές είδαμε έργα. (Έπρεπε να φουσκώσει ο Σπερχειός για να γίνει η καινούργια γέφυρα Μακρακώμης - Σπερχειάδας). Ότι προγραμματίζεται περνά από τον λεπτότατο κόσκινο την λαϊκής κριτικής και δυσαρέσκειας, η οποία πηγάζει από την στενομυαλιά και την εσωστρέφεια.

Διαπίστωσα ότι υπάρχει αντίδραση σχετικά με την επιλογή παράκαμψης της κωμόπολης της Μακρακώμης με την κατασκευή ενός νέου οδικού άξονα Λαμίας - Καρπενησίου. Σίγουρα, οι προσφιλείς και αγαπητοί φίλοι μας Μακαρκωμίτες αγωνιούν για την πόλη τους. Θλίβονται για την περιθωριοποίησή της. Και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το μέλλον και την εγκατάλειψη της περιοχής τους.

Αλλά ποιός είναι ο Αντικειμενικός Σκοπός της όλης προσπάθειας αναβάθμισης της Δυτικής Φθιώτιδας; Οι χυλοπίτες της Κυρά Ζωής από την Μακρακώμη (που υπάρχει φόβος ότι θα μείνουν απούλητες), ή ο στρατηγικός σκοπός της πλήρους αειφόρου ανάπτυξης της περιοχής. Ο στόχος δεν θα επιτευχθεί από στην πλατεία της Μακρακώμης. Άλλωστε όποιος περαστικός θέλει να πιεί εκεί καφέ, θα το κάνει. Ο στόχος θα επιτευχθεί με τη συλλογική δράση, τον ακούραστο και αδιάκοπο αγώνα για προβολή του τόπου, την τουριστική του πρόοδο, την βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, αλλά πρώτιστα: Με τον εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος οδικού δικτύου, την ανάπτυξη σύγχρονων και οικολογικών μορφών ενέργειας, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πόλεων - χωριών μας, και με την σύγχρονη τεχνολογική πρόοδο σε συνδυασμό με την παράδοση, που θα δημιουργήσουν επιπρόσθετες θέσεις εργασίας, θα κλείσουν τα χείλη της αιμορραγούσας πηγής της αστυφιλίας, θα βελτιώσουν την εικόνα του τόπου μας προς τα έξω και θα προσελκύσουν το φυσιολατρικό κοινό.

Ο αντικειμενικός σκοπός απαιτεί λοιπόν εύκολη πρόσβαση αυτού του κοινού σε οειρεμένες περιοχές από πλευράς φυσικού κάλλους. Αυτό θα αποτελέσει την απαρχή της προόδου και της ευημερίας. Τότε και μόνον τότε θα μπορέουμε να έχουμε προόδο και σε τομείς όπως είνα το εμπόριο.

Ας σκεφτόμαστε λοιπόν προτού μιλήσουμε και επικρίνουμε επιλογές και προσπάθειες, αλλά να επιζητούμε συνεχώς την βελτίωση κα την πρόοδο.

Υ.Γ Δεν έχω τίποτε με τις χυλοπίτες της κυρά-Ζωής (τυχαίο παράδειγμα). Απλά πιστεύω, ότι της μανούλας μου είναι καλύτερες!!!