Πλατανοδάσος Σπερχειού: Το αληθινό πρόσωπο της κρίσης!

Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο τόπος μας ζει την πιο υπέροχη εποχή του χρόνου. Η υπέροχη άνοιξη που είναι σε εξέλιξη έχει χρωματίσει τα τοπία μας με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, ενω πινελιές διαφόρων εντυπωσιακών χρωμάτων, διεγείρουν την ψυχή και μας κάνουν όλους να θαυμάσουμε τα θαύματα της φύσης. Η γεννέθλια περιοχή μας αυτές τις ημέρες είναι στολισμενη και ξεχωριστή από κάθε άποψη. Η ομορφιές την κάνουν ιδιαίτερα ελκυστική και ταυτόχρονα ιδανικό προορισμό για αναψυχή.

Είμαστε πλέον τρεις ημέρες μακριά από την γιορτή της Πρωτομαγιάς, η οποία εκτός του πολιτικού και κοινωνικού ρόλου που έχει, ξεχωρίζει και για την φυσιολατρική μορφή της αφού όλοι μας μικροί και μεγάλοι θα επιδιώξουμε να βρεθούμε κοντά στη φύση για να τη θαυμάσουμε και να την απολαύσουμε.

Ένας από τους χώρους που θα αποτελούσε μία φυσιολογική επιλογή για την γιορτή της Πρωτομαγιάς είναι και το πανέμορφο και διαφημισμένο Πλατανοδάσος του Σπερχειού, κοντά στο χωριό Παλιούρι του Δήμου Μακρακώμης. Η επιλογή γίνεται ακόμη πιο φυσιολογική, αν κάποιος αναλογιστεί και τις υποδομές που πριν 2,5 χρόνια περίπου δημιουργήθηκαν, ώστε να προκύψει ένας χώρος αναψυχής που θα μπορεί να αγκαλιάζει τους πολίτες αλλά και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

 Η σημερινή επίσκεψη σ' αυτό τον χώρο, όμως έκρυβε μία δυσάρεστη έκπληξη τεραστίων διαστάσεων. Τα φωτογραφικά πλάνα δεν μπορούν με τίποτα να αναδείξουν την εικόνα εγκατάλειψης και ανθρώπινης αδιαφορίας η οποία χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο χώρο. 

Η όλη κατάσταση, όπως απεικονίζεται, είναι τραγική. Και είναι πολλά πράγματα που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να καταγράψει. Είναι πράγματι, ανίκανο να χωρέσει στο μυαλό του απλού συνειδητού πολίτη - δημότη πως η ανευθυνότητα και η ασχετοσύνη κάποιων έχουν υποβαθμίσει την περιοχή στα επίπεδα του κέντρου της Αθήνας. Σύριγγες και προφυλακτικά πεταμένα σε όλο τον χώρο. Απορρίματα και μπάζα έχουν "στολίσει΄" την περιοχή. Το μεγαλύτερο μέρος των ξύλινων περιφράξεων έχει καταστραφεί. Τα τραπέζια και οι λοιπές υποδομές αναποδογυρσμένες. Η παιδική χαρά έγινε τρομάρα, ενώ η προσπέλαση του χώρου απαιτεί εξαιρετικά μεγάλη προσοχή ώστε ο διαβάτης να αποφύγει φίδια και καταστραμένα λιθόστρωτα.

Αξίζει να σημειωθεί προς γνώση του κόσμου και των Δημοτών του Δήμου Μακαρακώμης, ότι το έργο αυτό έχει ολοκληρωθεί πριν 2,5 χρόνια. Η υπογραφή της συμφωνίας ένταξης και η αποδοχή των όρων όπως αυτοί περιγράφονται σε αυτή έχουν έναρξη το τέλος του 2010, δηλαδή με την εκλογή μίας νέας Δημοτικής Αρχής η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της από 1 Ιανουαρίου 2011. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους όρους το έργο τελεί υπό καθεστώς μακροχρόνιων υποχρεώσεων του Δήμου Μακρακώμης προς το Ελληνικό Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών, Διαχειριστική Αρχή) αλλά και ως προς την Ερωπαϊκή Ένωση η οποία αποτέλεσε και τον χρηματοδότη του όλου αυτού έργου. Εφόσον λοιπόν, υφίστανται μακροχρόνιες υποχρεώσεις, οι οποίες προσδιορίζονται σε μία πενατετία από το πέρας τους έργου, σημαίνει ότι ο Δήμος είναι υπεύθυνος και υπόλογος προς αυτούς του φορείς. Άρα για να γίνονται τα πράγματα πιο κατανοητά, σε περίπτωση καταγγελίας της όλης αυτής κατάστασης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ορίσει επιθεωρητές οι οποίοι προσερχόμενοι στον χώρο, αν καταγράψουν και διαπιστώσουν την συγκεκριμένη κατάσταση θα κοστολογήσουν και θα απαιτήσουν την καταβολή του ποσού των 150.000 ευρώ που στοίχισε το έργο.

Πέραν όμως, του πρακτικού μέρους της όλης υπόθεσης, το γεγονός προκαλεί θλίψη, αφού κυριαρχεί η εγκατάλειψη, η αδιαφορία και κυρίως η έλλειψη πολιτισμού. Ο Δήμος Μακρακώμης κατά γενική ομολογία αποτελεί ίσως, τον πλέον δύσκολο και ιδιαίτερο Δήμο της Περιφερειακής Ενότητας της Φθιώτιδας. Μεγάλη έκταση, πολλά Δημοτικά Διαμερίσματα και οικισμοί και φυσικά, περιορισμένοι Δημοτικοί Πόροι. Η όλη κατάσταση θα μπορούσε να ανακουφιστεί αν η υπάρχουσα Δημοτική Αρχή ενεργούσε με ζήλο, αποφασιστικότητα, μακρόπνοο σχεδιασμό ανάπτυξης και πολιτισμικό αισθητήριο. Δυστυχώς όλα αυτά τα απαιτούμενα αποτελούν είδη υπό εξαφάνιση και στης θέση τους στον Δήμο αναφύονται, η μικροπολιτική, η κουτοπονηριά, η πολιτική και όχι μόνο ιδιοτέλεια και ο πάσης φύσης καιροσκοπισμός. 

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Αν σε αυτό τον χώρο, ο οποίος είναι, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, και προικισμένος από άποψη πρόσβασης, η αδιαφορία κυριαρχεί, τότε ποιά διέξοδο έχουν τα απομονωμένα και δυσπρόσιτα ορεινά χωριά μας εκτός από από την αυτονόμηση και την αυτοδιοίκηση τους μακριά από αυτή την Δημοτική Αρχή;
Για ποιό λόγο δεν συνεχίστηκε η χρήση αυτού του χώρου ώστε να αποδίδονται στον Δήμο κέρδη και οφέλη;
Ποιός από τους Αντιδημάρχους έχει την ευθύνη της περιοχής και γιατί αδιαφόρησε χαρακτηριστικά;
Ποιές θα είναι ενέργειες από εδώ και πέρα;

Για εμένα προσωπικά η εικόινα αυτή αποτελεί το πραγματικό πρόσωπο της κρίσης. Η κρίση δεν είναι οικονομική. Είνια κρίση αξιών, κρίση πολιτισμού, αξιοκρατίας, ικανότητας, δημιουργίας, ενδιαφέροντος, οξυδέρκειας, αγάπης για τον τόπο, τον συνάνθρωπο, τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το πλέον άμεσο που μπορεί να γίνει είναι η αποκατάσταση του χώρου, εκ μέρους του Δήμου. Το επόμενο βήμα η απονομή ευθυνών στους καθ' ύλη αρμόδιους.
Σε διαφορετική περίπτωση δεν μιλάμε για αμέλεια και ανικανότητα αλλά για συγκάλυψη και οργανωμένο σχέδιο. 

Η όλη αυτή κραυγή αγωνίας ας ακουστεί από τις δυνάμεις εκείνες που μπορούν να αποτελματώσουν τον τόπο. Καλώ την μείζονα αντιπολίτευση του Δήμου να σταθεί στο ύψος του ρόλου της και να αναλάβει τις ευθύνες της, καταβάλλοντας προσπάθεια να απελευθερωθεί ο τόπος απ' τα δεσμά του. Ας προβεί σε όλες τις προβλεπόμενες και νομικά κατοχυρωμένες ενέργειες που απαιτούνται, ώστε ο τόπος να επανέλθει στο επίπεδο όπου τουλάχιστον γίνεται σεβαστή η έννοια του ανθρώπου, του πολίτη, του δημότη.

Διαφορετικά, σαν πολίτες, που η κρίση μας έχει ευαισθητοποιήσει και κλονίσει σύγκορμα, θα αναλάβουμε εμείς το μερίδιο των ευθυνών μας. Η Δυτική Φθιώτιδα το αξίζει και το απαιτεί!!! 

Η εμπειρία της «αγρανάπαυσης»

         Οι άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Αγίου Πάσχα, αποτελούσαν, ανέκαθεν τις κατ’ εξοχήν ημέρες όπου όλοι οι Έλληνες επισκέπτονταν τα πάτρια χώματα. Η εμπειρία του Πάσχα στα υπέροχα γραφικά χωριά μας είναι σίγουρα μοναδική.

         Σε όλα όμως τα χωριά μας; Είναι κοινή αλήθεια ότι εδώ και 16 μήνες τα χωριά του Δήμου Μακρακώμης, ζουν μία περίοδο αναπτυξιακής αγρανάπαυσης. Πολλά λειτουργικά προβλήματα και δυσλειτουργίες, έχουν οδηγήσει σε τέλμα όλα τα έργα που πιθανότατα, να προσέφεραν στον τόπο προοπτική.

         Είμαστε ήδη στον τέταρτο μήνα του 2012 και ο προϋπολογισμός του Δήμου είναι υπό αίρεση και κατάρτιση με αποτέλεσμα, ο Δήμος να αδυνατεί να φέρει σε πέρας βασικές λειτουργικές του ανάγκες. Κατανοούμε την γενική οικονομική συγκυρία η οποία επέβαλε δυσπραγία στον σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων, μόνο που η εξελισσόμενη πραγματικότητα είναι κοινή για όλους τους Δήμους της περιοχής. Η αδράνεια όμως, που ο Δήμος Μακρακώμης  παρουσιάζει, αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο.

         Και στο πλαίσιο αυτό δημιουργούνται αρνητικές εντυπώσεις και ερωτηματικά. Δεν δεχόμαστε σαν πολίτες ενός από τους μεγαλύτερους Δήμους της Φθιώτιδας να είμαστε οι φτωχοί συγγενείς. Με ζήλια παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Δημάρχου Στυλίδας ο οποίος έχει φέρει όλη την Ανατολική Φθιώτιδα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Με προσμονή παρακολουθούμε δυναμικές προσπάθειες στον Δήμο Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου. Με θλίψη και αγανάκτηση παρακολουθούμε την δυσαρμονία στην αυτοδιοικητική διαχείριση και πρόοδο που λαμβάνει χώρα σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων.

         Ίσως τελικά, οι επιλογές του λαού της Δυτικής Φθιώτιδας να τον έχουν φέρει αντιμέτωπο με ένα ζοφερό παρόν και μία αρνητική προοπτική. Προσωπικά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη κατάσταση έχει περισσότερους του ενός πρωταίτιους και σίγουρα τεράστιο ρόλο παίζει και η παντελής αδράνεια λοιπών φορέων.

         Ας αντιληφθούμε την όλη κατάσταση σαν μία περίοδος αγρανάπαυσης η οποία ουσιαστικά θα δημιουργήσει την νέα δυναμική που είναι απαραίτητα για την μελλοντικά επιτυχημένη αναπτυξιακή πορεία του τόπου. Οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες αδρανούν, κωφεύουν ή ενεργούν όσο μπορούν και αντέχουν. Δεν εναντιωνόμαστε στην πρόθεση η οποία σίγουρα, εφόσον υπάρχει ανάμειξη με τα κοινά είναι θετική. Είμαστε αντίθετοι σε μεθόδους, πρακτικές και πολύ περισσότερο στο αποτέλεσμα. Ή καλύτερα στο ανύπαρκτο αποτέλεσμα. Αυτό λοιπόν είναι η πραγματικότητα. Οι νόμοι, στους οποίους όλοι πρέπει να πειθαρχούμε, όμως, προβλέπουν ότι η όποια αλλαγή δεν είναι δυνατή πριν την παρέλευση 21/2 χρόνων τα οποία, ουσιαστικά θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο τον τόπο.

         Επομένως, το βάρος πέφτει στην πλάτη των λοιπών φορέων, πολιτιστικών συλλόγων,  της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι οποίοι με πνεύμα αγάπης για τον τόπο θα πρέπει εθελοντικά και χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας να αγωνιστούν ώστε ο τόπος να είναι σε κατάσταση δυναμικής εκκίνησης προς την αναπτυξιακή επιτυχία. Οι τομείς είναι πολλοί και ποικίλοι και οι προσπάθειες θα μπορούσαν να είναι συνεχείς, δυναμικές, με γνώμονα το κοινό συμφέρον και την βελτίωση της εξελισσόμενης κατάστασης.

         Προσπάθειες ενημέρωσης του πληθυσμού πάνω σε προγράμματα περιβαλλοντικής δράσης θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερα αποτελέσματα πάνω στην διαχείριση απορριμμάτων στον Δήμο. Ακόμη και η δράση στα πλαίσια καθαρισμού περιοχών του Δήμου θα μετέφερε το ενδιαφέρον της κοινωνίας και θα σχολιαζόταν ευμενώς.

         Η λειτουργία και η πρόσκληση φορέων ώστε να τεθεί σε λειτουργία το υπέροχο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής θα έδινε προοπτική σε κάτι ήδη ξεχασμένο. Η προσφορά του Δήμου στις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού σε συνεργασία με τη Περιφέρεια, θα μπορούσε να δημιουργήσει παράδοση στην εκπαιδευτική προσπάθεια των Φθιωτών μαθητών πάνω σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής.

         Η προώθηση των υπέροχων αγροτικών προϊόντων της περιοχής, κατόπιν συνεργασίας Δήμου και ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ακολουθώντας το παράδειγμα του λανσαρίσματος προϊόντων όπως ο Δήμος Στυλίδας πραγματοποίησε, θα αύξανε την παραγωγή και κερδοφορία ενώ θα τόνωνε την εμπορική δραστηριότητα. Επιπρόσθετα, τέτοιες ενέργειες εξασφαλίζουν περίοπτη θέση στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι προϊόντων που δυστυχώς το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει.

         Η οργάνωση και πραγματοποίηση συνεδρίων και ημερίδων στα πλαίσια ενημέρωσης πληθυσμού πάνω σε θέματα δυναμικών καλλιεργειών, θα έδινε προοπτική στο νεανικό εργατικό δυναμικό της περιοχής το οποίο στερείται της παραμικρής προοπτικής απασχόλησης. Οι παραδοσιακές και φτωχές πλέον καλλιέργειες θα πρέπει να ξεπεραστούν και να οδεύσουμε σε μία πιο δυναμική ενασχόληση με καλλιέργειες έξυπνες και αποδοτικές.

         Η πρόσκληση φορέων για την διαχείριση των πλούσιων υδάτινων πόρων της περιοχής καθώς και του αιολικού δυναμικού θα έδινε την δυνατότητα ενεργειακής αυτάρκειας της περιοχής, σε όφελος της ανάπτυξης και της οικονομίας.

         Όλες αυτές τις προσπάθειες μπορούν να τις επωμισθούν φορείς της περιοχής οι οποίοι θα γίνουν αρωγοί, όχι για την συγκεκριμένη δημοτική αρχή, η οποία θα κριθεί, αλλά του τοπικού συμφέροντος προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί το κόστος που θα πρέπει μελλοντικά να καταβληθεί από τους κατοίκους της Δυτικής Φθιώτιδας, ώστε να επαναφέρουν την περιοχή σε προοπτική προόδου.

         Απαιτείται, ενδιαφέρον, συμμετοχή, άοκνη εργασία, κοινωνική αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια, αδελφοσύνη και πραγματική αγάπη για τον τόπο. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι καλούνται να ασχοληθούν ενεργά και πέρα από τα στενά πλαίσια του χωριού τους. Οι ιδιώτες να συνεισφέρουν με πρωτοβουλίες και ιδέες. Οι Εμπορικοί Σύλλογοι με πρωτότυπες δράσεις και οικονομική ενθάρρυνση.

         Δυστυχώς, το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένα αρνητικό. Ας απαλύνουμε τις συνέπειες που ο τόπος έχει κληθεί να αντιμετωπίσει και ας δημιουργήσουμε τον φάρο που θα μας οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι, έξω από την οικονομική κρίση και την δυσπραγία λόγω της τοπική αδράνειας και αδιαφορίας. Η αγρανάπαυση σε λίγα χρόνια τελειώνει και εμείς πρέπει το χωράφι μας να το έχουμε έτοιμο να δεχτεί τον σπόρο της ανάπτυξης, της οικονομικής και κοινωνικής επιτυχίας.