Τη σημερινή ημέρα θλίβομαι και για τον βιασμό της δημοκρατίας αλλά και για τον ολοκληρωτικό ευτελισμό της, από ένα σύνολο ατόμων που αποτελούν τους κατα καιρούς πολιτευτές και πολιτευόμενους των κομμάτων. Οδηγούνται σε μία από τις θέσεις με την μέγιστη κοινωνική ευθύνη και υποχρέωση, μη συναισθανόμενοι αυτό το χρέος που έχουν απένταντι στους προγόνους μας οι οποίοι δημιούργησαν το επίτευγμα της δημοκρατίας και σε αυτούς που χύνοντας το αίμα τους έβαλαν τα θεμέλια ενός ελεύθερου και δημοκρατικού ελληνικού κράτους.
Ακούμε συνεχώς από μέρους τους τις ανάγκες τις οποίες έχει ένας πολιτικός. Ας ακούσουν και αυτοί τις δικές μας. Όταν φθάνουμε σε σημείο να περιορίσουμε αυτές τις ανάγκες μας, τότε πως εμείς θα λάβουμε υπόψη τις δικές τους ανάγκες; Είναι δυνατόν να στερείται το ψωμί του ο λαός και ο βουλευτής να απαιτεί 5.500 ευρώ για ανακαίνιση ηλεκτρονικού εξοπλισμού;
Το πολιτικό σύστημα της χώρας πάσχει. Οι εξυγιαντές δεν υπάρχουν, αλλά πρέπει οι ίδιοι να το εξυγιάνουν. Η αρχή είναι απλή:
- Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 150 - 200 λόγω οικονομικής κρίσης
- Περικοπή κατά 50% της βουλευτικής αποζημίωσης και των λοιπών λειτουργικών εξόδων τους.
- Επιστροφή όλων των αυτοκινήτων που τους χορηγούνται
- Κατάργηση των αμοιβών τους για συμμετοχής σε επιτροπές
- Να μην συνταξιοδοτούνται μετά από ορισμένο αριθμό θητειών, αλλά να συνταξιδοτούνται από τους φορείς στους οποίους είναι ασφαλισμένοι πριν την βουλευτική θητεία τους και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Τα χρόνια θητείας να υπολογίζονται απλά ως συντάξιμα χρόνια και όχι ο μήνας που θρέφει τους 11.
Ας κάνουν αυτά και μετά συζητάμε. Γιατί έτσι θα έχιε γίνει μια αρχή....
