Όλο και περισσότερο γίνονται γνωστές λεπτομέρειες για τη λειτουργία και τις σχέσεις που επικρατούν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ανεξάρτητα από τη δεδομένη ιδεολογική (τουλάχιστον) στήριξη της δράσης των ομάδων του "αντάρτικου" πόλεων, αλλά και τις διαφορές μεταξύ των στελεχών, παρέχει αξιοσημείωτες πληροφορίες για το πως είναι δομημένο το κόμμα της Αριστεράς.
Παρά τις μέχρι στιγμής, εξαγγελίες περί διαφορετικότητας και νεωτερισμού, τελικά απ' ότι αποκαλύπτεται, οι Έλληνες πολίτες με την επιλογή και την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ως μία μελλοντική κυβέρνηση, δεν θα περιέλθουν σε έκπληξη και θαυμασμό, αφού όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό του, συμβαίνουν και σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα της συγκυβέρνησης. Μάλιστα, τείνουμε να πιστέψουμε ότι αυτή η εσωκομματική κατάσταση είναι κοινή για όλα τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας, συστημικά και μη, τα οποία διαποτισμένα με τις αρχές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και το φάντασμα του Πολυτεχνείου, ισορροπούν μεταξύ ίντριγκας και οχλοβοής, επιδιώκοντας να κόψουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσίας, η οποία ερμηνεύεται σε οφέλη απ' την οικονομική ελίτ της χώρας.
Η τωρινή άγνοια των πολιτών για τα τεκταινόμενα σε κάποια κόμματα, οφείλεται στην περιθωριακή κίνησή τους, ενώ μόλις τα φώτα της δημοσιότητας και του πολιτικού ενδιαφέροντος πέσουν πάνω τους, αποκαλύπτονται η έλλειψη νέων ιδεών, η συσχέτιση με τα οικονομικά συμφέροντα, οι μικροπολιτικές τακτικές, η απώλεια του πολιτικού λόγου και ιδεών και η ανικανότητα πράξεων. Προσφέροντας άνδρο στην κλίκα του κακού συνδικαλισμού και του χρηματισμού, στην αήθη τάξη των λαμογιών και των ημέτερων, υφίστανται πλέον το πολιτικό στριπτιζ που επιβάλει η άνοδος στην εξουσιαστική αλυσίδα που σε φέρνει πιο κοντά στο δυσάρεστο (για κάποια απ' αυτά) καθήκον να κυβερνήσεις και παράγεις έργο.
Όλα τα κόμματα βρίσκονται σε αυτή τη θέση ακόμη και η "Χρυσή Αυγή" που τόσο διαφορετική φαντάζει, πλην όμως, διδάσκει ακραίες διδαχές πρωτόγονης πολιτικής.
Η τόνωση των ποσοστών ακραίων κομμάτων, οφείλεται καθαρά στην ανυπαρξία αξιόπιστων κεντρώων επιλογών. Έτσι οι Έλληνες ψηφοφόροι καθίστανται μυρμήγκια τα οποία ως καταδιωκόμενα από τις χοντρές στάλες της βροχής της διαφθοράς και της αξιακής κρίσης κινούνται προς τα άκρα γιγαντώνοντας κόμματα με ξύλινο λόγο και ανύπαρκτη πολιτική δημιουργική δράση.
Δυστυχώς στις μέρες μας δεν φαίνεται η ύπαρξη κάποιου ανθρώπου απ' το πολιτικό σύστημα που να έχει τη δυνατότητα να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή. Ακόμη περισσότερο η μεσσιανική αντίληψη που καλλιεργείται, δεν μπορεί να καλύψει την έλλειψη αυτή. Το μόνο που έχουν οι Έλληνες είναι η επιδίωξη τους για πνευματική και ηθική αυτοκάθαρση και η σύνεση που πρέπει να ανακαλύψουν ώστε στο μέλλον να διακρίνουν καλύτερα μέσα στη πληθώρα φελλών, το υποκείμενο εκείνο που έχει το ειδικό βάρος και την ικανότητα να ενώσει όλους τους Έλληνες και να τους βγάλει απ' τον πάτο του βαρελιού στην επιφάνεια. Κάτι σαν τον νέο Καποδίστρια. Μόνο που από πριν πρέπει να φροντίσουν ώστε "κοτσαμπάσηδες" και "ψευδοπροοδευτικοί" πρέπει να σιγήσουν για το καλό του τόπου και του Έθνους μας.
Παρά τις μέχρι στιγμής, εξαγγελίες περί διαφορετικότητας και νεωτερισμού, τελικά απ' ότι αποκαλύπτεται, οι Έλληνες πολίτες με την επιλογή και την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ως μία μελλοντική κυβέρνηση, δεν θα περιέλθουν σε έκπληξη και θαυμασμό, αφού όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό του, συμβαίνουν και σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα της συγκυβέρνησης. Μάλιστα, τείνουμε να πιστέψουμε ότι αυτή η εσωκομματική κατάσταση είναι κοινή για όλα τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας, συστημικά και μη, τα οποία διαποτισμένα με τις αρχές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και το φάντασμα του Πολυτεχνείου, ισορροπούν μεταξύ ίντριγκας και οχλοβοής, επιδιώκοντας να κόψουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσίας, η οποία ερμηνεύεται σε οφέλη απ' την οικονομική ελίτ της χώρας.
Η τωρινή άγνοια των πολιτών για τα τεκταινόμενα σε κάποια κόμματα, οφείλεται στην περιθωριακή κίνησή τους, ενώ μόλις τα φώτα της δημοσιότητας και του πολιτικού ενδιαφέροντος πέσουν πάνω τους, αποκαλύπτονται η έλλειψη νέων ιδεών, η συσχέτιση με τα οικονομικά συμφέροντα, οι μικροπολιτικές τακτικές, η απώλεια του πολιτικού λόγου και ιδεών και η ανικανότητα πράξεων. Προσφέροντας άνδρο στην κλίκα του κακού συνδικαλισμού και του χρηματισμού, στην αήθη τάξη των λαμογιών και των ημέτερων, υφίστανται πλέον το πολιτικό στριπτιζ που επιβάλει η άνοδος στην εξουσιαστική αλυσίδα που σε φέρνει πιο κοντά στο δυσάρεστο (για κάποια απ' αυτά) καθήκον να κυβερνήσεις και παράγεις έργο.
Όλα τα κόμματα βρίσκονται σε αυτή τη θέση ακόμη και η "Χρυσή Αυγή" που τόσο διαφορετική φαντάζει, πλην όμως, διδάσκει ακραίες διδαχές πρωτόγονης πολιτικής.
Η τόνωση των ποσοστών ακραίων κομμάτων, οφείλεται καθαρά στην ανυπαρξία αξιόπιστων κεντρώων επιλογών. Έτσι οι Έλληνες ψηφοφόροι καθίστανται μυρμήγκια τα οποία ως καταδιωκόμενα από τις χοντρές στάλες της βροχής της διαφθοράς και της αξιακής κρίσης κινούνται προς τα άκρα γιγαντώνοντας κόμματα με ξύλινο λόγο και ανύπαρκτη πολιτική δημιουργική δράση.
Δυστυχώς στις μέρες μας δεν φαίνεται η ύπαρξη κάποιου ανθρώπου απ' το πολιτικό σύστημα που να έχει τη δυνατότητα να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή. Ακόμη περισσότερο η μεσσιανική αντίληψη που καλλιεργείται, δεν μπορεί να καλύψει την έλλειψη αυτή. Το μόνο που έχουν οι Έλληνες είναι η επιδίωξη τους για πνευματική και ηθική αυτοκάθαρση και η σύνεση που πρέπει να ανακαλύψουν ώστε στο μέλλον να διακρίνουν καλύτερα μέσα στη πληθώρα φελλών, το υποκείμενο εκείνο που έχει το ειδικό βάρος και την ικανότητα να ενώσει όλους τους Έλληνες και να τους βγάλει απ' τον πάτο του βαρελιού στην επιφάνεια. Κάτι σαν τον νέο Καποδίστρια. Μόνο που από πριν πρέπει να φροντίσουν ώστε "κοτσαμπάσηδες" και "ψευδοπροοδευτικοί" πρέπει να σιγήσουν για το καλό του τόπου και του Έθνους μας.
